Τις τελευταίες μέρες, τα διεθνή ΜΜΕ πέσαν με τα μούτρα πάνω από την υπόθεση της προσωρινής κράτησης του αντιεμβολιαστή πρωταθλητή τένις Νόβακ Τζόκοβιτς στην Αυστραλία. Ήρθαν όμως και σε μία κατα μέτωπο σύγκρουση με μία σκληρή πραγματικότητα πραγματικότητα. Ήρθαν αντιμέτωποι με την βάναυση μεταχείριση μεταναστών που βρίσκονται φυλακισμένοι στην ίδια υποβαθμισμένη υποδομή.
Τα διεθνή ρεπορτάζ που καλύπταν τις συγκεντρώσεις συμπαράστασης από οπαδούς του Τζόκοβιτς και αντιεμβολιαστές εγχώριας παραγωγής συνοδεύτηκαν και από κάποιες ξώφαλτσες εικόνες συγκεντρώσεων αλληλεγγύης στους ανθρώπους που κρατούνται στην ίδια δομή κράτησης, στο Park Hotel, στη Μελβούρνη ακόμη και για σχεδόν εννιά χρόνια επειδή κατέφθασαν στην Αυστραλία με βάρκες και καΐκια αναζητώντας άσυλο.
Ο Adnan Choopani που κρατείται εδώ και εννιά χρόνια, από τα 15 του, στην Αυστραλία μίλησε για τις συνθήκες κράτησης που αποτυπώνουν την απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταναστευτική πολιτική της χώρας, αφού περιέγραψε μία κατάσταση κατά την οποία οι κρατούμενοι μετανάστες δεν έχουν πρόσβαση ούτε σε καθαρό αέρα, δεν έχουν χώρο να προαυλιστούν και να ασκηθούν ενώ κρατούνται υπό διαρκή επιτήρηση 24 ώρες το 24ωρο.
‘Για να είμαστε ειλικρινείς, οι συνθήκες μερά με τη μέρα χειροτερεύουν επειδή παραμένουμε κρατούμενοι σε μία συνθήκη αόριστης και αβέβαιης κράτησης’, όπως επισημαίνει.
Το Park Hotel υπήρξε το επίκεντρο μίας μεγάλης συρροής κρουσμάτων Covid τον Οκτώβρη και τον Νοέμβρη και σχεδόν μισοί από τους κρατουμένους νόσησαν. Τουλάχιστον ένας νοσηλεύτηκε σε νοσοκομείο.
Δύο κόσμοι σε σύγκρουση
Ο Joy, ένας άλλος μετανάστης που κρατείται στην δομή το χαρακτήρισε ως “κέντρο βασανιστηρίων” λέγοντας πως ουσιαστικά βρίσκεται κρατούμενος εκεί για δύο χρόνια “χωρίς κανένα λόγο”
“Βιώνουμε αυτή τη διάκριση επειδή εμείς ήρθαμε με βάρκες και όχι αεροσκάφη. Δεν νοιάστηκε κανένας για μας επειδή ήρθαμε αναζητώντας ασφάλεια και όχι για να παίξουμε τένις […]”
Μπορεί τα διεθνή ΜΜΕ, που μετά την αποχώρηση του Τζόκοβιτς από την δομή εξαφανίστηκαν, να αποτύπωσαν ελάχιστα στιγμιότυπα αντιπαραθέσεων μεταξύ των αντιεμβολιαστών οπαδών του Τζόκοβιτς και των αλληλεγγύων στους κρατουμένους μετανάστες, όπως αυτή η περίπτωση λεκτικής επίθεσης μίας γυναίκας τυλιγμένης με τη σημαία της Σερβίας προς τη συγκέντρωση αλληλεγγύης στους μετανάστες, επειδή οι συμμετέχοντες φοράνε μάσκες:
Έβγάλαν όμως ξανά στην επιφάνεια την πραγματικότητα των καπιταλιστικών αντιθέσεων η απόκρυψη των οποίων είναι ανέφικτη παρά τις φιλότιμες προσπάθειες της αστικής τάξης και των φερεφώνων της.
Την ίδια στιγμή που μετανάστες κρατούνται εδώ και σχεδόν μία δεκαετία σε απάνθρωπες συνθήκες, γίνεται εθνικό θέμα η ολιγοήμερη λουξ κράτηση ενός επιφανούς αστού που υπερασπίζεται με την πλέον σκοταδιστική ρητορική το “ατομικό του δικαίωμα” να μην εμβολιαστεί, ξεκάθαρα ενάντια στις ανάγκες της κοινωνίας.
Την ίδια στιγμή που ο συγκεκριμένος ηρωοποιείται στην άλλη -σχεδόν- άκρη του κόσμου, το ΕΣΥ καταρρέει, η πανδημία επελαύνει, και οι ντόπιοι οπαδοί του Τζόκοβιτς βάζουν το δικό τους λιθαράκι έτσι ώστε να συνηθίσουμε τους δεκάδες καθημερινούς θανάτους.
