“Η μεταλλουργία του νικελίου έχει μεγάλη οικονομική σημασία γιατί μεταβάλλει σε πολύτιμο προϊόν μια μεταλλευτική ύλη της χωρας μας που εξαντλείται αναντικατάστατα κάθε χρόνο για ασήμαντα ποσά χωρίς να χρησιμοποιείται για την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων του τόπου”.
Δημήτρης Μπάτσης Η βαρειά βιομηχανία στην Ελλάδα.
Τέτοιες μέρες τέλη Γενάρη πριν από 45 περίπου χρόνια είχε ξεκινήσει η νικηφόρα απεργία «στο βασίλειο του Μποδοσάκη», όπως αποκαλούσαν τη ΛΑΡΚΟ, και η οποίατελειωσε θριαμβευτικά στις 10 του Μάη του 1977.
Η ΛΑΡΚΟ αποτελεί εμβληματικό φάρο του ταξικού αγώνα, κουβαλάει το βαρύ αγωνιστικό φορτίο της απεργίας των 110 ημερών το 1977, των κατοπινών αγώνων, του πρόσφατου δίχρονου και πλέον ανυποχώρητου αγώνα των εργαζομένων να την κρατήσουν ανοιχτή, χωρίς να χάσουν τη δουλειά τους. Η ΛΑΡΚΟ κουβαλάει το βάρος υπεράσπισης της μνήμης των 80 και πλέον εργατών της που έχασαν τη ζωή τους στον καθημερινό μόχθο του μεροκάματου.
Η ΛΑΡΚΟ και οι κατακτήσεις των εργατών που δουλεύουν εκεί εδώ και δεκαετίες αποτελούν σημείο σταθμό για την εργατική τάξη του τόπου.Τα λόγια του προέδρου του σωματείου είναι χαρακτηριστικά: “Έχουμε πάρει τη σκυτάλη από βετεράνους της ταξικής πάλης στην ΛΑΡΚΟ, έχουμε μεγαλώσει από μικρά παιδιά στους αγώνες. Η ΛΑΡΚΟ είναι ανοιχτή από τους αγώνες των εργαζομένων και θα παραμείνει ανοιχτή με τους αγώνες των εργαζομένων. Μας βλέπετε, είμαστε όλοι μια γροθιά.”
Έτσι λοιπόν και σήμερα η κραυγή αγώνα που βγαίνει από τα σπλάχνα των εργαζομένων που υπερασπιονται τις κατακτησεις και την εναντιώνονται στο ξεπούλημα και την ιδιωτικοποίηση που έρχεται να ολοκληρώσει η κυβέρνηση της ΝΔ παίρνοντας τη σκυτάλη από τις προηγούμενες, μας δείχνει το δρόμο. Και αυτή η εξέλιξη δεν προέκυψε από τη μία μέρα στην άλλη. Υπάρχει μια σειρά γεγονότων που δείχνει την διαρκή υποβαθμιση που οδηγεί σε ξεπούλημα κρίσιμων τομέων της παραγωγής, της οικονομίας αλλά και του συνόλου της κοινωνικής ζωής (λιμάνια, αεροδρόμια, αστικές συγκοινωνίες, σιδηρόδρομοι, Ελληνική Βιομηχανία Οχημάτων, ΔΕΗ, ΕΛΤΑ, Υγεία, Παιδεία, παράκτιες εκτάσεις και βουνά, δημόσιοι χώροι κτλ).
Ο εγκληματικός σχεδιασμός που προσπαθούν να εφαρμοστεί προϋποθέτει το διώξιμο όσων εργαζομένων διαμένουν στους εργατικούς οικισμούς της Λάρυμνας και του Αη Γιάννη. Απαιτούν να στείλουν με το άμεσο κλείσιμο της ΛΑΡΚΟ τους εργαζόμενους άστεγους στην ανεργία. Με το “καλημέρα” 1.300 και πλέον εργαζόμενοι, 300 οικογένειες, πετιούνται στον δρόμο. Τα όποια μέτρα που δήθεν θα παρθούν, αποτελούν το διαβατήριο στη φτώχεια και στην εξαθλίωση για εκατοντάδες εργαζόμενους με τις οικογένειές τους ώστε η επιχείρηση να δοθεί “καθαρή” και χωρίς βάρη στους υποψήφιους επενδυτές.
Αλλά τι είναι αυτό που στη πραγματικότητα θέλουν να ξεπουλήσουν;
Η Ελλάδα είναι η μοναδική χωρα στην ΕΕ που έχει στο υπέδαφος της κοιτάσματα λατερίτη που περιέχουν νικελιούχα μεταλλεύματα (κοντα στο 90% των καταγεγραμμένων κοιτασμάτων νικελίου σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση ) με κοβάλτιο, γεγονός που τα κάνει δυσεύρετα σε όλο τον κόσμο. Οι μεγαλύτεροι παραγωγοί ανοξείδωτου χάλυβα είναι πελάτες της ΛΑΡΚΟ. Στην Ελλαδα έχουν γίνει και στη ΛΑΡΚΟ συγκεκριμένα πειράματα, με επιτυχία, για την παραγωγή ανοξείδωτου χάλυβα, καθαρού νικελίου και σε ικανοποιητικό επίπεδο πείραμα νικελίου με τη μορφή της υδρομεταλλουργίας. Σήμερα όλοι μιλούν για την ηλεκτροκίνηση και για το μέλλον που μπορεί να έχει η αξιοποίηση του νικελίου και του κοβαλτίου. Η ίδια η ΕΕ στις εκθέσεις της αναφέρει πως αυτά τα μεταλλεύματα (νικέλιο, κοβάλτιο) θα ειναι το πετρέλαιο και το αέριο του μέλλοντος. Σήμερα, η αξία αυτών των μεταλλευμάτων κοστολογείται κοντα στις 23000 δολαρια ανά τόνο για το νικέλιο και 38500 αντίστοιχα για το κοβαλτιο.
Η τεράστια ζήτηση νικελίου για την κατασκευή ηλεκτρικών αυτοκινήτων, καθώς οι αυτοκινητοβιομηχανίες μέσα στο 2021 έχασαν κοντά στα 210 δις δολαρια λογω έλλειψης του, υπολογίζεται πως μέχρι το 2040 θα αυξηθεί κατά 19 φορές, εκτίμηση που κάνει ξεκάθαρη τη σημαντικότητα του ζητήματος για να υπάρξει δέσμευση και στις συμφωνίες του διεθνούς οργανισμού για την κλιματική αλλαγή.
Απ’ ότι φαίνεται τα επόμενα χρόνια ο συγκεκριμένος τομέας θα ειναι υπερκερδοφόρος. Επίσης στο μέλλον λόγω της στροφής στην ηλεκτροκίνηση θα έχουμε τιμές ρεκόρ σε αυτά τα μέταλλα ενώ ταυτόχρνα υπάρχει τεράστια ζήτηση και εξάρτηση της ΕΕ για εισαγωγές πρώτων υλών για την κατασκευή μπαταριών. Άλλωστε την ίδια στιγμή η ΕΕ, η οποία χρηματοδοτεί ασταμάτητα τα μονοπώλια (πρόσφατα έδωσε 45 δις σε ιδιωτικές εταιρείες για την παραγωγή τσιπς που θα χρησιμοποιηθούν απο τις αυτοκινητοβιομηχανίες) ζητάει από τη ΛΑΡΚΟ 135 εκατομμύρια ευρώ λόγω κρατικών ενισχύσεων.
Η μνημονιακή δέσμευση της ιδιωτικοποίησης της ΛΑΡΚΟ καθώς και οτι ο Μποδοσάκης πριν την υπερχρεώσει και την παρατήσει έπαιρνε χαμηλότοκα δάνεια ειναι στοιχεία που κάνουν ακόμα πιο εξώφθαλμο τον ρόλο που έπαιξαν όλα αυτα τα χρόνια οι κυβερνήσεις για την υποβάθμιση της που όχι μόνο μπορεί να ζήσει και να θρέψει τις οικογένειες των εργαζομένων της, που όλα αυτά τα χρόνια έχουν δώσει τη κυριολεκτικά τη ζωή τους και έχουν θρηνήσει 80 νεκρούς για να την κρατήσουν όρθια, αλλά είναι χρυσωρυχείο και μπορεί να συμβάλει στην ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων προς όφελος της κοινωνίας.
Στο εργοστάσιο της ΛΑΡΚΟ στη Λάρυμνα Φθιώτιδας υπάρχει η δυνατότητα αξιοποίησης χιλιάδων κυβικών ζεστών υδάτων ανά ώρα, όπως παραδείγματος χάρη με τη μέθοδο της τηλεθέρμανσης ενώ υπάρχει μονάδα παραγωγής οξυγόνου και αζώτου, η οποία αν εκσυγχρονιστεί έχει τη δυνατότητα της πλήρους κάλυψης των αναγκών των απαιτήσεων του εργοστασίου, αλλά και της επιπλέον προώθησης ως προϊόντος πώλησης.
Η ΛΑΡΚΟ έχει στην κατοχή της δικό της λιγνιτωρυχείο που μπορεί να καλύψει στο 100% τις απαιτήσεις καύσιμης ύλης που χρειάζεται για το μείγμα επεξεργασίας και έτσι να εξοικονομηθούν δεκάδες εκατομμύρια ευρώ την ίδια στιγμή που οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου προσφέρουν πάμφθηνο ρεύμα στους βιομήχανους, αγοράζοντάς το την ίδια στιγμή πανάκριβα από όσους από αυτούς, μπήκαν στο παιχνίδι (επιδοτούμενοι μάλιστα) των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Ο εξοπλισμός και το προσωπικό στις εγκαταστάσεις της Λάρκο, μπορούν να πραγματοποιούν εξορύξεις, εργασίες, κατασκευές και επισκευές αξίας πολλών εκατομμυρίων ευρώ, ενώ μέρος των εργασιών έχουν ήδη ανατεθεί σε εργολάβους.
Ο αγώνας για να παραμείνει ανοιχτή και για να μην ξεπουληθεί η ΛΑΡΚΟ είναι αγώνας που πρέπει να αγκαλιαστεί από την εργατική τάξη και ευρύτερες κοινωνικές δυνάμεις, είναι αγώνας που συνδυάζει την υπεράσπιση της εργασίας εκατοντάδων εργαζομένων, του δικαιώματος συνολικά, σε δουλειά με δικαιώματα στο σήμερα, με την υπεράσπιση της δημόσιας περιουσίας την οποία ξεπουλάν εδώ και δεκαετίες – και ακόμα πιο εντατικά μετά το 2010 – οι κάθε λογής αστικές κυβερνήσεις σε ντόπιους και ξένους κεφαλαιοκράτες.
Είναι αγώνας, που παίρνει την σκυτάλη από τους εργαζόμενους στην e-food που μέσα σε λίγες μέρες επέβαλαν το δίκιο τους τον περασμένο Σεπτέμβρη κόβωντας την όρεξη για απολύσεις και επισφαλή εργασία στην εργοδοσία.
Είναι αγώνας που έρχεται να σταθεί δίπλα-δίπλα με τις υποδειγματικές και διδακτικές, με τις επίμονες και επίπονες, ταξικές μάχες χαρακωμάτων που δίνουν οι εργαζόμενοι της Cosco στον Πειραιά αλλά και της Energean στην Καβάλα. Με τις μικρές και μεγάλες καθημερινές μάχες στις ουρές του ΟΑΕΔ, στις ταπεινωτικές συνεντεύξεις, στους χώρους δουλειάς που δίνουμε οι 1.000.000 άνεργοι, οι εκατομμύρια ελαστικά ή επισφαλώς εργαζόμενοι, όλοι εμείς που καλούμαστε να δουλεύουμε όλο και πιο εντατικά, όλο και πιο φτηνά, με όλο και λιγότερα μέτρα προστασίας της υγείας, της ζωής, του περιβάλλοντος, έτσι ώστε να συνεχίζεται αδιάκοπα η κερδοφορία των καπιταλιστών. Με τις μικρές και μεγάλες καθημερινές μάχες επιβίωσης που δίνουμε όλοι εμείς που βιώνουμε από πρώτο χέρι το τί σημαίνει “ελεύθερη αγορά”, το τί σημαίνουν για τις τσέπες μας οι οικονομικοί και εμπορικοί ανταγωνισμοί εντός και εκτός συνόρων το τί σημαίνει ακρίβεια και αύξηση του κόστους ζωής ενώ τα εισοδήματα μειώνονται διαρκώς, το τί σημαίνει ιδιωτικοποίηση σε κάθε τομέα της κοινωνικής ζωής: στην Υγεία, στην Παιδεία, στις Μετακινήσεις, στην Ενέργεια.
Να πάρουμε κουράγιο από το κουράγιο των εργαζομένων και φωτιά από τα καμίνια της ΛΑΡΚΟ που θα μείνουν αναμμένα, να στηρίξουμε κάθε εργατική και λαϊκή κινητοποίηση της περιόδου αλλά και να δημιουργήσουμε νέες, να απλώσουμε τις εστίες φωτιάς που σιγοκαίνε και να τις μετατρέψουμε σε πυρκαγιά αφύπνισης του λαού.
Να οικοδομήσουμε την προλεταριακή και λαϊκή αυτοάμυνα και να αγωνιστούμε για αξιοπρεπείς όρους διαβίωσης στο σήμερα. Αλλά ταυτόχρονα να οργανώσουμε την ταξική αντεπίθεση και την πάλη για το ξερίζωμα της κύριας αιτίας που γεννά την φτώχεια, τις ιδιωτικοποιήσεις, τις ανισότητες, την αύξηση του κόστους ζωής, δηλαδή του ίδιου του καπιταλιστικού σύστηματος, του άδικου και ταξικού χαρακτήρα του τρόπου παραγωγής και οργάνωσης της κοινωνίας.
ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΗ ΛΑΡΚΟ
ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΑ ΠΕΤΡΕΛΑΙΑ ΚΑΒΑΛΑΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ COSCO
ΜΟΝΗ ΜΑΣ ΕΛΠΙΔΑ ΟΙ ΤΑΞΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ
Ταξική Αντεπίθεση, ομάδα αναρχικών & κομμουνιστ(ρι)ών
