Μια σελίδα από την ιστορία του εγχώριου επαναστατικού κινήματος: το αιματοκύλισμα των εορτασμών της 9ης Μάη στη Θεσσαλονίκη από το μεταβαρκιζιανό κράτος και το παρακράτος.
Στη Θεσσαλονίκη στις 8 Μάη οι εορτασμοί για την αντιφασιστική νίκη των λαών έχουν ξεκινήσει. Τα πλήθη ξεχύνονται στους δρόμους, συγκεντρώνονται στην πλατεία Αριστοτέλους και διαδηλώνουν για τη συντριβή του ναζισμού. Στη διασταύρωση της οδού Αριστοτέλους και Τσιμισκή εμφανίζονται εθνοφύλακες και μέλη της παρακρατικής- φιλομοναρχικής νεολαίας ‘ΒΕΝ’ (Βασιλική Εθνική Νεολαία) και αρχίζουν να προκαλούν τους διαδηλωτές και τις διαδηλώτριες. Η πορεία συνεχίζει. Τότε δυνάμεις της Χωροφυλακής και της Εθνοφυλακής ανοίγουν πυρ με τα αυτόματα.
Πέφτουν νεκροί οι Σ. Σκουμπρίδης, Θ. Ευκαρπίδης και Π. Μπαρζούκας.Όταν ετοιμάζονται να ξαναρίξουν, μια εικοσάχρονη αντάρτισσα, υπολοχαγός του ΕΛΑΣ, η θρυλική Τιτίκα Παναγιωτίδου, ορμάει να τους εμποδίσει και δέχεται τέσσερις σφαίρες, αλλά επιβιώνει.Παραπέρα, η πλατεία Αριστοτέλους συνεχίζει να γεμίζει με κόσμο που πανηγυρίζει, χορεύει, τραγουδάει.Τότε γίνεται η δεύτερη επίθεση από εθνοφύλακες και βενίτες που κυκλώνουν τον κόσμο. Η Επονίτισσα Δάφνη Χατζηπαναγιώτου, αντιστέκεται όταν εθνοφύλακας επιχειρεί να της αρπάξει τη σημαία από το χέρι και μπράβος της ΒΕΝ έρχεται από πίσω, τη μαχαιρώνει στο λαιμό και πέφτει νεκρή.Η κηδεία της Δάφνης στη συνοικία της Τούμπας τις επόμενες μέρες προσέλαβε τα χαρακτηριστικά μαζικής διαδήλωσης, με τη συμμετοχή 15.000 ατόμων.
Ανάμεσα τους και μια ομάδα Επονιτισσών που είχαν καρφιτσωμένη στο ρούχο τους τη λέξη ‘Εκδίκηση’.
(πηγές: Νέα Γενιά, 20/5/45, Ριζοσπάστης, 13/5/45)
Ενάντια στη διαστρέβλωση της 9ης Μάη από τον ιμπεριαλισμό
Ενάντια στον πόλεμο, τη φτώχια και το φασισμό
