Ο σύντροφος Γ. Μιχαηλίδης βρίσκεται για πάνω από μια δεκαετία άλλοτε καταζητούμενος και διωκόμενος από τους κατασταλτικούς μηχανισμούς και άλλοτε φυλακισμένος με τη βούλα της αστικής δικαιοσύνης. Όλα αυτά τα χρόνια υπερασπίστηκε την αναρχική του πολιτική ταυτότητα και τις επιλογές του με συνέπεια και μαχητικότητα. Δεν προέβη σε δηλώσεις μετανοίας και δεν αποκήρυξε την δράση του ως αναρχικός – με αντάλλαγμα ευεργετήματα – κάτι που τόσο απεγνωσμένα ζητούν το κράτος και οι δικαστές του από τους πολιτικούς κρατούμενους με επίφαση τον «σωφρονισμό» τους, αλλά με απώτερο σκοπό την ταπείνωση του/-ης κάθε αγωνιστή/-στριας που βρίσκεται εντός των τειχών, την σύνθλιψη του ήθους και την ιδεολογική μεταστροφή συνοδευόμενη πάντα από τα ανάλογα εχέγγυα για την απόσχιση από τις επαναστατικές ιδέες και πράξεις στο μέλλον.
Στις 29 Δεκεμβρίου 2021, έπειτα από περίπου οκτώ μισή χρόνια φυλάκισης, o σύντροφος συμπλήρωσε τις τυπικές προϋποθέσεις αποφυλάκισης για όλες του τις ποινές. Στις 22/2/2022, το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Άμφισσας έκρινε ότι δεν πληρούνται οι ουσιαστικές προϋποθέσεις αποφυλάκισης αναφέροντας χαρακτηριστικά ότι “δεν πληροί τις ουσιαστικές προϋποθέσεις καθώς συντρέχει κίνδυνος τέλεσης νέων αδικημάτων”, αναφορά τόσο γενική που δεν διασαφηνίζεται καν υπό ποιες προϋποθέσεις θα πάψει να συντρέχει ο «κίνδυνος» αυτός. Στο σκεπτικό της απορριπτικής απόφασης του δικαστηρίου σημειώνεται επίσης ότι η επιδειχθείσα καλή διαγωγή του συντρόφου στη φυλακή είναι κατ’ επίφαση καλή, αποδίδοντάς τη σε λόγους προσχηματικούς για την επίτευξη ενός απώτερου σκοπού.
Το όλο σκεπτικό εν ολίγοις εξαντλείται στο ότι ο σύντροφος ύστερα από τη στέρηση των εκπαιδευτικών και τακτικών αδειών και μπροστά στον κίνδυνο να μεταχθεί σε κλειστή φυλακή απέδρασε το καλοκαίρι του 2019 καθώς επίσης και στη διάπραξη εκ μέρους του ληστείας τράπεζας για την οποία ανέλαβε την πολιτική ευθύνη καταδεικνύοντας την ειδοποιό διαφορά ανάμεσα σε μια κοινή ληστεία και στη ληστεία μιας τράπεζας ως μηχανισμού πλούτου και καταδυνάστευσης της κοινωνίας.
Ταυτόχρονα και σύμφωνα με τους ίδιους τους τους νόμους η απόδραση, για την οποία ο σύντροφος έχει εκτίσει πειθαρχική ποινή και ποινή κράτησης και δεν συγχωνεύεται με τις άλλες ποινές και έτσι δεν μπορεί να χρησιμοποιείται επ’ αορίστου ως δικαιολογητική βάση για την άρνηση της ελευθερίας του κρατούμενου.
Την Πέμπτη 12/5 το Δικαστικό Συμβούλιο Άμφισσας θα εξετάσει την αίτηση αποφυλάκισης του συντρόφου Γιάννη Μιχαηλίδη και θα αποφανθεί τελικώς για τον αν ο σύντροφος θα αποφυλακιστεί όπως και δικαιούται ή αν θα συνεχιστεί η επ’ αορίστων αιχμαλωσία του.
Ως αναρχικοί/-ες, κομμουνιστ(-ρι)ές δεν τρέφουμε καμία αυταπάτη περί «ανεξάρτητης» δικαιοσύνης. Η δικαιοσύνη τους είναι ταξική, δομημένη για να εξυπηρετεί τα συμφέροντα της εξουσίας και της κυριαρχίας και να ¨χαλιναγωγεί¨ τους από τα κάτω, τους/-ις εργάτ(-ρι)ες, τους φτωχοδιαβόλους, τους/-ις μετάναστ(-ρι)ες που βιώνουν στο πετσί τους τη στυγνότητα του καπιταλιστικού συστήματος. Την ίδια στιγμή οι εγκληματίες του λευκού κολάρου, οι βιαστές, οι μπάτσοι, οι φασίστες απολαμβάνουν την πλήρη κάλυψη της δικαιοσύνης ενώ οι από τα κάτω, οι αγωνιστ(-ρι)ες στοιβάζονται και δολοφονούνται στις φυλακές – στρατόπεδα συγκέντρωσης. Φτάνει μια ματιά στην πρόσφατη κοινωνική πραγματικότητα, με την αθώωση των μπάτσων δολοφόνων του Ζακ Κωστόπουλου/ της Ζackie oh!, με την δολοφονία του Νίκου Σαμπάνη από αστυνομικούς της ομάδας ΔΙ.Α.Σ., το ομαδικό βιασμό στην Θεσσαλονίκη από πλούσιους γόνους και επιχειρηματίες, την πλήρη απόκρυψη της δίωξης για προμήθεια ναρκωτικών ουσιών σε ανήλικα αγόρια από τον αντιπροέδρο του ΣτΕ και στενό φίλο της ΠτΔ Σακελλαροπούλου, Παναγιώτη – Κίμωνα Ευστρατίου, τις καθημερινές επαναπροωθήσεις μεταναστών από το ελληνικό κράτος και το λιμενικό του σε αγαστή συνεργασία με τη FRONTEX και τις επακόλουθες δολοφονίες τους στα σύνορα κ.α. δίχως την αναζήτηση καμίας ποινικής ευθύνης, ώστε να γίνει αντιληπτό ότι η δικαιοσύνη δεν είναι ούτε αμερόληπτη ούτε ανεξάρτητη, αλλά ταξική.
Δυο κόσμοι λοιπόν βρίσκονται σε διαρκή και ανειρήνευτη σύγκρουση μεταξύ τους. Από τη μία στέκεται ο κόσμος του αγώνα, της αξιοπρέπειας, της αλληλεγγύης, της αντίστασης. Από την άλλη σέρνεται ο κόσμος της εξουσιομανίας, της κτηνώδους επιβολής, των δικαστηρίων και των αποφάσεων τους, που κραυγάζουν ώστε να μας πείσουν ότι ο αγώνας για ισότητα, αλληλεγγύη και μια κοινωνία πραγματικά ελεύθερη δίχως την εκμετάλλευση του ανθρώπου από άνθρωπο, είναι μάταιος.
Απέναντι στα κελεύσματά τους στεκόμαστε αδιαπραγμάτευτα αλληλέγγυες/-οι στον αναρχικό αγωνιστή Γ. Μιχαηλίδη που με τη στάση του και τη δράση του αποδεικνύει ότι δεν αποδέχεται το ¨τέλος της ιστορίας¨ και απαιτούμε την άμεση αποφυλάκισή του. Η ανυποχώρητη στάση του συντρόφου και η συνέπειά του ανοίγουν δρόμους αποδεικνύοντας ότι ο αγώνας σημαίνει πολιτική στράτευση και πίστη στην υπόθεση.
ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΣΗ ΤΟΥ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ Γ. ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ – ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΗΣ ΕΠ’ ΑΟΡΙΣΤΟΥ ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑΣ ΤΟΥ
ΚΑΝΕΝΑΣ/-ΙΑ ΜΟΝΟΣ/-Η ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
Ταξική Αντεπίθεση – Ομάδα αναρχικών και κομμουνιστ(-ρι)ών.
