Απόσπασμα από περσινό κείμενο της Ταξικής Αντεπίθεσης για τις πυρκαγίες
[…] Δεν μπορούμε να ξέρουμε σε ποιες περιπτώσεις είχαμε εμπρησμούς και σε ποιες περιπτώσεις οι πυρκαγιές ξεκίνησαν λόγω του καύσωνα και άλλων, φυσικών, παραγόντων.
Μπορούμε όμως να είμαστε σίγουροι για τα εξής και μας είναι αρκετά:
Για το ότι η, χωρίς μέτρα, άναρχη και αυθαίρετη δόμηση κατοικιών της “υψηλής κοινωνίας” που θέλουν να ζούνε μέσα ή δίπλα στα δάση γιγαντώνει το πρόβλημα.
Για το ότι η δασοπυρόσβεση βρίσκεται υπό διάλυση, έχοντας αναθέσει αυτό το ιδιαίτερο αυτό έργο στην Πυροσβεστική, το προσωπικό της οποίας δεν επαρκεί.
Για το ότι η κυβέρνηση μέσα σε 1,5 χρόνο πανδημίας, έχει επιλέξει να δώσει δισεκατομμύρια ευρώ για πολεμικό εξοπλισμό και προσλήψεις καραβανάδων, για την καταστολή και για προσλήψεις μπάτσων, για τα ΜΜΕ, για τους κλινικάρχες, για τη διάσωση των τραπεζών, για να παίρνουν φτηνή ηλεκτρική ενέργεια οι βιομήχανοι και να φοροαπαλλάσσονται οι εφοπλιστές, για να αποζημιώνονται ιδιωτικές εταιρείες όπως η Aegean. Κι όλα αυτά την ίδια στιγμή που αρνείται πεισματικά να μονιμοποιήσει τους εποχικούς πυροσβέστες αλλά και να δαπανήσει τα απαραίτητα κονδύλια έτσι ώστε να υπάρξουν έργα ουσιαστικής αντιπυρικής θωράκισης, την ίδια στιγμή που αρνείται να στηρίξει το ΕΣΥ και την πρωτοβάθμια περίθαλψη, να πάρει μέτρα προστασίας στους χώρους δουλειάς και τα σχολεία.
Είναι η ίδια κυβέρνηση, που ως συνέχεια των προηγούμενων κυβερνήσεων και ως πολιτικός εκπρόσωπος της παρασιτικής αστικής τάξης της χώρας αλλά και των ξένων κεφαλαιοκρατών, που στις επερχόμενες πλημμύρες των επόμενων μηνών στις περιοχές που σήμερα καίγονται, αλλά και σε οποιαδήποτε φυσική καταστροφή θα είναι και πάλι ανίκανη να προστατεύσει τον πληθυσμό, καθώς το μόνο που μπορεί να οργανώσει αξιοπρεπώς είναι η εκμετάλλευση και η καταστολή του.
Οι ευθύνες της είναι τεράστιες και ο λαός το έχει καταλάβει καλά. Η αδιαφορία για την προστασία του περιβάλλοντος, οι δασοκτόνοι νόμοι που αποχαρακτηρίζουν δεκάδες, μέχρι πρόσφατα, προστατευόμενες περιοχές στο όνομα της ανάπτυξης, η τουριστικοποίηση των πάντων χάριν των επενδύσεων, η ανοχή στην άναρχη δόμηση, η έλλειψη μέτρων επαρκούς αντιπυρικής προστασίας, αλλά και συντήρησης των κολώνων της ΔΕΗ, οι υποστελεχωμένες υπηρεσίες της πυροσβεστικής, η υποχρηματοδότηση καθιστούν υπεύθυνο το αστικό κράτος.
Μέσα σε αυτή την κατάσταση, η οποία αποτελεί απότοκο της αστικής πολιτικής στρατηγικής στη χώρα μας αλλά και στα περισσότερα καπιταλιστικά κράτη του κόσμου, παρά τις προσπάθειες των εργαζομένων και των εθελοντών μέσα σε άθλιες συνθήκες να αντιμετωπίσουν τις πυρκαγιές, η τραγωδία θα επαναληφθεί, αν δεν ληφθούν τα κατάλληλα μέτρα για τη διαχείριση τέτοιων φαινομένων. Ιδιαίτερα στην μεταμνημονιακή εποχή των εκθέσεων Πισσαρίδη και των ασφυκτικών όρων της ΕΕ, όπου μειώνονται μισθοί και συντάξεις, ιδιωτικοποιούνται εκτάσεις, δομές και υπηρεσίες κοινής ωφέλειας, τσακίζονται εργατικά δικαιώματα και γκρεμίζονται κοινωνικές κατακτήσεις αιώνων, το ελληνικό κράτος επιλέγει να διατηρεί τη δεύτερη θέση στο ΝΑΤΟ σε εξοπλιστικές δαπάνες επί του ΑΕΠ μετά τις ΗΠΑ και να δίνει δις για την πολεμική του προετοιμασία αλλά δεν μπορεί να διαθέσει περισσότερους πόρους για την ενίσχυση μέτρων αντιπυρικής προστασίας…
Είναι το ίδιο το ελληνικό κράτος, το οποίο λειτουργεί εξαιρετικά, όταν πρόκειται να καταστείλει αγώνες, στέλνοντας τα ΜΑΤ σε κάθε αγώνα υπεράσπισης του περιβάλλοντος από την καπιταλιστική λεηλασία, στήνοντας ακόμα και καταφανείς σκευωρίες όπως στην περίπτωση των Αγράφων.
Δεν αναγνωρίζουμε τις «ευαισθησίες» της ιμπεριαλιστικής φονικής μηχανής της ΕΕ, η οποία έχει το θράσος να εκφράζει την «αλληλεγγύη» της και τα «συλλυπητήριά» της, όταν είναι αυτή, η οποία έχει επιβάλει βάρβαρες πολιτικές λιτότητας, διαλύοντας την ικανότητα του κρατικού μηχανισμού να διαχειριστεί τέτοιου επιπέδου φυσικές καταστροφές. Γιατί εντός της ΕΕ το ελληνικό κράτος των μνημονίων, των αιμοσταγών πρωτογενών πλεονασμάτων και της επιτροπείας είναι δέσμιο του ληστρικού χρέους, με αποτέλεσμα να υποβαθμίζεται η σημασία διάθεσης των αναγκαίων πόρων για την προστασία των ανθρώπων.
Μέσα σε μία περίοδο βαθιάς και εκτεταμένης παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης, μέσα σε χρόνια άγριας φτωχοποίησης και καταστολής, ο ίδιος ο καπιταλισμός μας δείχνει το ταβάνι του. Στην Υγεία, στο Περιβάλλον, στην Οικονομία είναι ένα σύστημα το οποίο αδυνατεί και αρνείται με εμφατικό τρόπο να δώσει λύσεις ακόμα και σε στοιχειώδη προβλήματα επιβίωσης που αντιμετωπίζουν οι λαοί του πλανήτη. Μας κάνει ξεκάθαρες τις προτεραιότητές του, αλλά και τα δικά μας καθήκοντα για να αλλάξει σελίδα η ανθρωπότητα πριν να είναι πολύ αργά […]
