Την ώρα που η χώρα καίγεται και ένας απεργός πείνας βρίσκεται στα όρια του θανάτου, την ώρα που η εξαθλίωση γίνεται καθεστώς, η χώρα μετατρέπεται σε βάση του ΝΑΤΟ και η αστυνομία επιτίθεται σε πορείες ενάντια στην έμφυλη βία και τους βιασμούς, η “εθνική αστική ενότητα” έβαζε τα καλά της στη γιορτή της Δημοκρατίας στο προεδρικό μέγαρο. Θλιβερός συνοδοιπόρος της κουστωδίας ο γενικός γραμματέας του “Κ”ΚΕ. Πώς άραγε να ένιωθαν οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες της δρακογενιάς του μεσοπολέμου, της Αντίστασης και του Εμφυλίου αν μπορούσαν να δουν αυτήν την παρακμή;
