Αν και παρουσιάστηκε ως ανεπίσημη, η επίσκεψη του Αμερικανού γερουσιαστή και προέδρου της Επιτροπής Εξωτερικών Σχέσεων της Αμερικανικής Γερουσίας Ρόμπερτ Μενέντεζ στην Αλεξανδρούπολη στις 17 Αυγούστου, είχε όλα τα χαρακτηριστικά μιας στοχευμένης πολιτικά και διπλωματικά κίνησης . Συνοδευόμενος από τον αμερικανό πρέσβη Τ. Τσούνη, ο σταθερά προβαλλόμενος από τα εγχώρια ΜΜΕ ως «φιλέλληνας» Μενέντεζ, μετέβη στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης προκειμένου να ενημερωθεί για τις τρέχουσες εξελίξεις και τη στρατιωτική δραστηριότητα που αναπτύσσεται σε αυτό, με αφορμή και την άφιξη του γιγαντιαίου αμερικανικού μεταγωγικού MENDONCA. Σε δηλώσεις του αργότερα ο Μενέντεζ, θα στρέψει τα βέλη του στην Τουρκία προειδοποιώντας της να μην προβεί στην αγορά των S 400 από την Ρωσία, καλώντας την παράλληλα να ευθυγραμμιστεί πλήρως με τις στοχεύσεις του ΝΑΤΟ στον πόλεμο στην Ουκρανία.

Διαγωνιζόμενα σε αμερικανοδουλεία τα εγχώρια μέσα θα σπεύσουν να χαρακτηρίσουν την επίσκεψη και τις δηλώσεις Μενέντεζ ως δήλωσης στήριξης στην Ελλάδα έναντι της Τουρκίας και απόδειξη της γεωστρατηγικής της αναβάθμισης, ενώ ο πρόεδρος του οργανισμού Λιμένος Αλεξανδρούπολης Κ. Χατζημιχάλης θα κάνει λόγο για την «εξαιρετική τιμή και την τεράστια σημασία» που είχε η επίσκεψη.
Είναι σαφές ότι μια τέτοια βεληνεκούς επίσκεψη αμερικανού αξιωματούχου στην Αλεξανδρούπολη υπογραμμίζει και παράλληλα επιταχύνει την πορεία μετατροπής της ευρύτερης περιοχής σε αμερικανοΝΑΤΟικό ορμητήριο και προγεφύρωμα. Δεν θα ήταν υπερβολή άλλωστε αν ισχυριζόμασταν ότι για το ΝΑΤΟ και τους Αμερικανούς η Αλεξανδρούπολη αποτελεί ένα γεωστρατηγικό φιλέτο. Αρκεί μόνο να αναλογιστούμε –ανάμεσα σε άλλα- τη γειτνίασή της με την τα Στενά του Ελλησπόντου και τον Εύξεινο Πόντο, με ότι συνεπάγεται αυτό τόσο για την πρόσβαση στρατευμάτων και πολεμικού υλικού στην Ουκρανία και την Κριμαία, όσο και για τη δυνατότητα πολύπλευρης πίεσης στην Τουρκία. Ενώ βέβαια το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης παραμένει και μια λίαν επικερδής μπίζνα ως διαμετακομιστικός σταθμός του υγροποιημένου αμερικανικού φυσικού αερίου LNG.

Σε αυτό ακριβώς το φόντο, συνεπείς εστίες αντίστασης και αγώνα όπως η κατάληψη του Παλαιού Νεκροτομείου εκκαθαρίζονται και επιπρόσθετα μέτρα καταστολής και ελέγχου σχεδιάζονται και αναπτύσσονται στην πόλη.

Με τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία να μαίνεται και τον ελληνοτουρκικό ανταγωνισμό να οξύνεται, ο κίνδυνος από την ολοένα βαθύτερη εμπλοκή του ελληνικού κράτους στους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ και των Αμερικανών, γίνεται για την μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία της χώρας ένας κίνδυνος απτός και θανάσιμος.
Όπως γράφαμε ως Ταξική Αντεπίθεση με αφορμή την πρόσφατη «Ελληνοαμερικανική Συμφωνία Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας»:
«Μετατρέποντας ολόκληρες πόλεις και οικοσυστήματα σε στρατιωτικά ορμητήρια του ΝΑΤΟ, η Ελλάδα καθίσταται εμφατικά εμπόλεμη δύναμη εναντίον της Ρωσίας και του ευρύτερου ιμπεριαλιστικού συνασπισμού του οποίου η τελευταία μαζί με την Κίνα ηγείται. Σε συνθήκες σφοδρής ιμπεριαλιστικής σύγκρουσης, όπως είναι αυτή που συντελείται σήμερα στην Ουκρανία, αυτό πρακτικά σημαίνει την ολοκληρωτική είσοδο της Ελλάδας στον πόλεμο. Για να το πούμε διαφορετικά, η Συμφωνία μετατρέπει επίσημα την Ελλάδα σε εμπόλεμη δύναμη εναντίον της Ρωσίας και του ευρύτερου ιμπεριαλιστικού συνασπισμού του οποίου η τελευταία μαζί με την Κίνα ηγείται. Και υπό αυτήν την έννοια την μετατρέπει ακόμα και με τους όρους του Διεθνούς Δικαίου σε νόμιμο στόχο των αντιπάλων πυρών.
Αυτή ακριβώς είναι η αξία χρήσης της Ελλάδας και του πληθυσμού της για τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό. Και αυτήν ακριβώς την αξία χρήσης πουλάει η ελληνική αστική τάξη και το κράτος της στους Αμερικανούς πάτρωνες της, ευελπιστώντας αφενός να προσποριστεί κάποια ψίχουλα από τη λεία των αφεντικών της ή κάποιους πόντους στον ανταγωνισμό της με την Τουρκία, και αφετέρου να θωρακίσει την εξουσία της, σε μια συγκυρία που η πολυεπίπεδη κρίση την απειλεί με πλήρη αποσταθεροποίηση: Την αξία χρήσης της εργατικής τάξης και του λαού ως κρέατος για τα κανόνια, την αξία χρήσης της χώρας ουσιαστικά ως βομβιστή αυτοκτονίας για τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστών και των εν Ελλάδι υποτακτικών τους. Με διαφορετικές μορφές και εντάσεις αυτό ακριβώς το εφιαλτικό «δούναι και λαβείν» με τον Ιμπεριαλισμό, αποτέλεσε το πλαίσιο πάνω στο οποίο συγκροτήθηκε ιστορικά ο ελληνικός κρατικοκαπιταλιστικός σχηματισμός, το πλαίσιο πάνω στο οποίο επέβαλλε την εξουσία του και αναπτύχθηκε. Και σήμερα 100 χρόνια μετά την «Μικρασιατική Καταστροφή και την κατάρρευση της Μεγάλης Ιδέας που την συνόδευε, το πλαίσιο αυτό οδηγεί νομοτελειακά σε ακόμα μεγαλύτερες κοινωνικές και οικονομικές καταστροφές. Εξέλιξη που ασφαλώς, όπως και τότε, δεν θα αποτελέσει «προδοσία», αλλά συνειδητή ταξική επιλογή του εγχώριου συστήματος εξουσίας, όπως ήταν αντίστοιχα λίγα χρόνια πριν, τα μνημόνια και η μετατροπή της χώρα σε ειδική οικονομική ζώνη και σε κάτεργο φθηνής και πειθαρχημένης εργασίας».

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΑΡΘΡΑΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ