Οι πρόσφατες αποκαλύψεις για τα έργα και τις ημέρες ενός εκ των “κοσμημάτων της εκκλησιαστικής και κρατικής εκπαίδευσης και φροντίδας”, της “Κιβωτού του Κόσμου” ασφαλώς ούτε μας εκπλήσσουν ούτε μας σοκάρουν. Αποτελούν μια ακόμα ψηφίδα σε αυτό το ατελείωτο παζλ που συνθέτει τη σαπίλα και τη βαρβαρότητα του αστικού κρατικού και εκκλησιαστικού οικοδομηματος.
Οσό για τις συστημικές φωνές που δηλώνουν έκπληκτες και αηδιασμένες, είναι το ίδιο ψευτικες και υποκριτικές όσο και οι αντίστοιχες για τόσες άλλες υποθέσεις, όπως η πρόσφατη του Κολωνού, και το μόνο που επιδιώκουν είναι η απόκρυψη και η συσκότιση της ταξικής ουσίας της υπόθεσης. Σάρκα από τη σάρκα τους είναι ο Πάτερ – Αντώνιος, όπως ήταν ο Μίχος, ο Γεωργιάδης, ο Λιγναδης, οι μπάτσοι βιαστές.
Και οι παιδουπολεις της Φρειδερίκης, εκεί όπου μαρτύρησαν χιλιάδες παιδιά κομμουνιστών και κομμουνιστριών κομμάτι της παράδοσης τους και της ιστορίας τους.
Μίσος Ταξικό.
Να μη μείνει το έγκλημα αναπάντητο!
