Στις 13 Οκτωβρίου 2021 ο σύντροφος Χάρης Μαντζουρίδης δέχεται κάτω από το σπίτι όπου διαμένει με τη σύντροφο και τον ανήλικο γιό τους, την αιφνιδιαστική και βίαιη επίθεση/απαγωγή από άνδρες του τμήματος της ΥΔΕΖΙ (Υποδιεύθυνση Δίωξης Εγκλημάτων κατά Ζωής & Ιδιοκτησίας). Με την πρόφαση μιας «απλής προσαγωγής» μεταφέρεται με χειροπέδες στη ΓΑΔΑ. Εκεί, του αποσπάται dna και την επόμενη μέρα εκδίδεται ένταλμα σύλληψης εναντίον του με την κατηγορία της ληστείας σε χρηματαποστολή τον Φεβρουάριο του 2018.
«…Η γενικευμένη χρήση του dna ως τεκμήριο (στην περίπτωσή μου ως μοναδικό στοιχείο) και η προσπάθεια παγίωσής του από το κράτος και τους κατασταλτικούς μηχανισμούς, έχει ως σκοπό την ποινικοποίηση κάθε μορφής αγώνα. Δεν είναι η πρώτη φορά που το κράτος προχωρά σε τέτοιες μεθοδεύσεις στήνοντας βαρύτατα κατηγορητήρια βάσει του dna και των ανώνυμων τηλεφωνημάτων. Είναι δεκάδες οι υποθέσεις αγωνιστριών και αγωνιστών στο παρελθόν Α.Σειρηνίδη, Τ.Θεοφίλου, Σεϊσίδη, Μπ.Τσιλιανίδη, οι προφυλακίσεις αγωνιστών ενάντια στις εξορύξεις στις Σκουριές και άλλες. Το dna και η αυξανόμενη χρήση του από το κράτος και τους κατασταλτικούς μηχανισμούς ως τεκμήριο ενοχοποίησης, αυτή η φάμπρικα διώξεων του κόσμου του αγώνα και του ευρύτερου ανταγωνιστικού κινήματος, λειτουργεί ως δικαστική -και όχι μόνο- ομηρία με σκοπό τη διάχυση του φόβου και κατ’ επέκταση την αδρανοποίηση μεγάλου μέρους του ριζοσπαστικού κινήματος ούτως ώστε να αποδυναμώσει τα αντανακλαστικά μας ενόψει των κοινωνικών και ταξικών αγώνων που μαίνονται…»*
Τόσο η σωματική και ψυχολογική βία που του ασκήθηκε κατά την σύλληψη όσο και η δίωξη του συνολικά είχε ως αποτέλεσμα τον κλονισμό της ψυχικής του υγείας και κατ’ επέκταση την νοσηλεία του για δυο μήνες στο ψυχιατρικό νοσοκομείο Δαφνί και κατόπιν για μεγάλο χρονικό διάστημα στο ψυχιατρείο των φυλακών Κορυδαλλού.
Σε όλο αυτό το διάστημα ο σύντροφος αποπειράθηκε δύο φορές να βάλει τέλος στο διαρκές βασανιστήριό του, γεγονός που χρησιμοποιήθηκε στην πορεία από τις εισαγγελικές αρχές για να του προσάψουν τα πειθαρχικά παραπτώματα του ψευδούς αυτοτραυματισμού για επίτευξη ευεργετήματος και στη συνέχεια της απόπειρας απόδρασης!
Ο σύντροφος Χάρης παραμένει εδώ και 14 μήνες έγκλειστος και παρά τα ψυχολογικά βασανιστήρια που υφίσταται από τους δεσμώτες του διατηρεί την αγωνιστικότητα του, την ανθρωπιά του και τις αξίες του, αντιστεκόμενος σταθερά στην κρατική βαρβαρότητα. Αποτελεί έναν σύντροφο που συμμετείχε επί σειρά ετών σε κινηματικές διαδικασίες αγώνα και αυτή η ασυμβίβαστη διαδρομή ζωής του, τον έθεσε στο στόχαστρο των διωκτών του. Παραμένει έγκλειστος βιώνοντας τις συνέπειες του κρατικού ρεβανσισμού, του δόγματος Νόμου και Τάξη και της όξυνσης της προληπτικής αντιεξέγερσης που το Κράτος εξαπολύει στην αντιστεκόμενη κοινωνία και ειδικότερα στα πιο δυναμικά της τμήματα που αναμετριούνται πολύμορφα αναλαμβάνοντας το κόστος των διώξεων και της αιχμαλωσίας.
Την Δευτέρα 9 Γενάρη ξεκινά η δίκη του συντρόφου. Ο σύντροφος Χάρης χρειάζεται την αλληλεγγύη και την στήριξη του κινήματος, κομμάτι του οποίου παραμένει και ο ίδιος.
«…Εγώ από την πλευρά μου θέλω να κάνω ξεκάθαρο πως ήμουν, είμαι και θα παραμείνω κομμάτι ενός πολυφωνικού και πολυτασικού πολιτικού χώρου, ήμουν και παραμένω αναρχικός, βρίσκω τον εαυτό μου ανάμεσα σε όλες και όλους τους καταπιεσμένους, τους ανθρώπους χωρίς φωνή, όσες και όσους ο καπιταλισμός καθημερινά εξωθεί στο περιθώριο της ύπαρξης. Επιμένω να συντάσσομαι στο πλευρό όσων πεισματικά επιλέγουν να μην σκύψουν το κεφάλι, να μην κλείσουν τα μάτια και να αντισταθούν στην κρατική βαρβαρότητα. Αυτό είναι που μου δίνει δύναμη, ότι γνωρίζω πως δεν είμαι μόνος σε αυτή τη συνθήκη και θα παλέψω με ό,τι έχω για να βρεθώ πάλι εκεί, στον κόσμο του αγώνα, ανάμεσά σας.» *
*Αποσπάσματα από την τοποθέτηση του συντρόφου Χάρη Μαντζουρίδη, στην εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε για την υπόθεσή του από την «Συνέλευση Αλληλεγγύης στους φυλακισμένους, φυγόδικους και διωκόμενους αγωνιστές»
H αλληλεγγύη είναι το όπλο μας
Λευτεριά στον αναρχικό Χάρη Μαντζουρίδη
Ταξική Αντεπίθεση (ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστ(ρι)ών)
