Όλοι-ες στο πλευρό των σπουδαστών/στριών των καλλιτεχνικών σχολών και των εργαζόμενων στον πολιτισμό – Μαζικοί Δυναμικοί Αγώνες για τις σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες στον πολιτισμό και την μόρφωση, ενάντια στη ταξική υποτίμηση και τον κρατικό ολοκληρωτισμό
Ενάμιση μήνα μετά την έναρξη του, ο αγώνας των σπουδαστών/στριών των καλλιτεχνικών σχολών και των εργαζόμενων στον πολιτισμό ενάντια στο ΠΔ 85/2022, εισέρχεται ολοταχώς, χάρη στη αποφασιστικότητα, την εφευρετικότητα και το πολιτικό και ταξικό του περιεχόμενο, σε τροχιά ολομέτωπης αντιπαράθεσης με την κυβέρνηση και τις ευρύτερες στοχεύσεις του κράτους και του κεφαλαίου όσον αφορά την εργασία, τον πολιτισμό, την παιδεία. Έτσι άλλωστε γίνεται πάντα. Κάθε κοινωνικός και ταξικός αγώνας που σπάει τα δεσμά των αστικών μεσολαβήσεων και στηρίζεται στις δικές του δυνάμεις διεκδικώντας αταλάντευτα τη νίκη, αναπόφευκτα θα συγκρουστεί στο τέλος με κάτι πολύ βαθύτερο από αυτό που υπήρξε το εξαρχής αντικείμενο του. Ακριβώς γιατί όπως αποδεικνύει η εμπειρία της τελευταίας δεκαετίας, στην εποχή της κρίσης, η διεκδίκηση ακόμα και του μερικού, ο αγώνας υπεράσπισης των κεκτημένων ή αλλιώς ο αγώνας οπισθοφυλακών, δεν μπορεί, αν θέλει να είναι νικηφόρος, να μην διεκδικήσει και αγωνιστεί, σε τελική ανάλυση, για το όλον. Και το όλον εδώ είναι ένας άλλος κόσμος, ένας άλλος πολιτισμός, ο πολιτισμός των σύγχρονων εργατικών κοινωνικών αναγκών που ως τέτοιος νομοτελειακά δεν μπορεί να συνυπάρξει με τον «υπαρκτό» πολιτισμό του κράτους και του κεφαλαίου, με τον πολιτισμό του εμπορευματικών σχέσεων, της ταξικής υποτίμησης, του ρατσισμού, του σεξισμού.
Υπό αυτήν την έννοια ο τρέχων αγώνας έχει ανοίξει σημαντικούς δρόμους για την εγχώρια ταξική πάλη συνολικά. Και είναι σαφές ότι όσο πιο πολύ στηριχθεί, τόσο πιο μεγάλες και πρωτότυπες διαδρομές μπορεί να διανύσει. Σήμερα λοιπόν, ένα μήνα μετά το ξεκίνημα του, τη στιγμή ακριβώς που ο αγώνας των καλλιτεχνικού κόσμου βρίσκεται στην κρισιμότερη ίσως καμπή του, απαιτείται η μέγιστη δυνατή κοινωνική και πολιτική συστράτευση στα αμέσως επόμενα επεισόδια του, τις διαδηλώσεις, τις καταλήψεις και τις απεργίες που έρχονται. Ώστε ο αγώνας να νικήσει, ανοίγοντας ένα σοβαρό ρήγμα στην αστική κρατική θωράκιση, και τροφοδοτώντας παράλληλα με δύναμη τους επόμενους μεγάλους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες που ωριμάζουν.
Σε κάθε πάντως περίπτωση ο αγώνας αυτός έχει ήδη πετύχει κάτι πολύ σπουδαίο: κατάφερε και οριοθέτησε ευκρινώς –σε μια συγκυρία σύγχυσης και αποπροσανατολισμού- τα αντίπαλα ταξικά μέτωπα και τις αντιτιθέμενες ταξικές στρατηγικές στην ελληνική κοινωνία : από τη μια το μέτωπο της εργαζόμενων και της νεολαίας, το μέτωπο του Πολιτισμού, της Παιδείας, της Αλληλεγγύης, το μέτωπο της κοινωνικής και ταξικής απελευθέρωσης και από την άλλη το μέτωπο του ελληνικού κράτους και κεφαλαίου, το μέτωπο της πολιτιστικής και αξιακής παρακμής, το μέτωπο της φτώχειας, της καταστολής του πολέμου. Υπογραμμίζοντας παράλληλα ότι αυτή η ιστορικού χαρακτήρα αντίθεση για την ελληνική κοινωνία δεν μπορεί να «επιλυθεί» με άλλο τρόπο πέρα από αυτόν της ολοκληρωτικής ρήξης.
Αλληλεγγύη – Νίκη στον αγώνα των σπουδαστών/στριών των καλλιτεχνικών σχολών και των εργαζόμενων στον πολιτισμό –
Μαζικοί Δυναμικοί Αγώνες για τις σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες στον πολιτισμό και την μόρφωση, ενάντια στην ταξική υποτίμηση και τον κρατικό ολοκληρωτισμό
Όλοι-ες στις καταλήψεις, τις διαδηλώσεις, τις απεργίες
