Το πρωί της Τρίτης 27/6 στο προάστιο Nanterre του Παρισιού, κατά την διάρκεια τροχαίου ελέγχου ο 17χρόνος Νahel, εργαζόμενος σε delivery, αρνείται να σταματήσει και δέχεται σφαίρα εξ’ επαφής στο στήθος, με αποτέλεσμα να δολοφονηθεί. Η γαλλική αστυνομία και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης αρχικά ισχυρίστηκαν ότι ο νεαρός προσπάθησε να πατήσει τους αστυνομικούς με το όχημα του και για αυτό πυροβόλησαν. Όμως, βίντεο που δημοσιεύεται από αυτόπτη μάρτυρα αποδεικνύει ότι οι αστυνομικοί δεν διέτρεχαν κανέναν κίνδυνο καθώς βρίσκονταν στο πλάι του αυτοκινήτου. Είναι ξεκάθαρο ότι πρόκειται για μία ακόμα εν ψυχρώ κρατική δολοφονία, μια από τις δεκάδες που έχουν συμβεί μέσα στα χρόνια στα προάστια των γαλλικών μητροπόλεων.
Αμέσως την ίδια μέρα, ξεσπούν ταραχές στο προάστιο της Nanterre με χιλιάδες νέους – προερχόμενους στην πλειοψηφία τους από χώρες της Αφρικής και της Μέσης Ανατολής με μακρύ ιστορικό λεηλασίας τους από τη γαλλική αποικιοκρατία- να κατεβαίνουν στους δρόμους και να επιτίθενται στις αστυνομικές δυνάμεις ζητώντας εκδίκηση. Τα επεισόδια επεκτείνονται γρήγορα σε πολλά προάστια αλλά και σε μεγάλες πόλεις της Γαλλίας. Οι εξεγερμένοι πυρπολούν δημαρχεία, αστυνομικά τμήματα και δημόσιες υπηρεσίες ενώ επίθεση σημειώθηκε και στην μεγαλύτερη φυλακή της Γαλλίας. Η κατάσταση δείχνει να παίρνει ανεξέλεγκτες διαστάσεις με τις συγκρούσεις να μαίνονται εδώ και δύο μέρες, ενώ πραγματοποιούνται μεγάλες διαδηλώσεις σε όλη την Γαλλία.
Με τις μνήμες της εξέγερσης «των αθλίων» το 2005 να είναι ακόμα νωπές στην συνείδηση του πολυεθνικού προλεταριάτου της Γαλλίας, 18 χρόνια μετά, η κοινωνική πραγματικότητα για εκατομμύρια προλετάριους που ζουν στα γαλλικά προάστια δεν έχει αλλάξει ουσιαστικά. Η γκετοποίηση, η φτώχεια, η ανεργία, η αστυνομική βία και ο ρατσισμός αποτελούν τον κανόνα. Απέναντι σε αυτό το περιβάλλον ταξικής υποτίμησης, καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και κρατικής βίας, ο δρόμος της σύγκρουσης και της εξέγερσης μετατρέπεται για ένα μαζικό πολυεθνικό προλεταριακό δυναμικό σε όρο επιβίωσης. Με τις μνήμες ακόμα ζωντανές από το εξεγερτικό κύμα που συντάραξε ολόκληρη την χώρα ενάντια στην συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση που έφερε η νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση του Μακρόν, η εργατική τάξη και η νεολαία της Γαλλίας καλούνται να δώσουν μία ακόμα σκληρή μάχη για να μην αφήσουν την κρατική δολοφονία αναπάντητη∙ ακόμα περισσότερο για να διαμορφώσουν τους όρους μιας πλατιάς προλεταριακής ενότητας, για να δώσουν πολιτικό και ταξικό βάθος στην πάλη ενάντια στην κρατική τρομοκρατία, για να ανοίξουν ξανά μονοπάτια μαζικών εξεγέρσεων διαρκείας.
Η όξυνση της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και η κλιμάκωση του ιμπεριαλιστικού πολέμου, η άνοδος της ακροδεξιάς και του συντηρητισμού σε ολόκληρη την Ευρώπη, οι αντιμεταναστευτικές αντιπροσφυγικές πολιτικές που έχουν μετατρέψει την Μεσόγειο σε υγρό νεκροταφείο, οι κρατικές δολοφονίες κάνουν ξεκάθαρο ότι η εργατική τάξη πρέπει να οργανωθεί και να παλέψει για τα δικά της συμφέροντα και την επιβίωσή της. Για να σταματήσουμε να θρηνούμε θανάτους σε εργασιακούς χώρους, νοσοκομεία, σύνορα και αστυνομικά τμήματα.
Από τα γκέτο των γαλλικών μητροπόλεων έως τις μάχες για το νερό στο Sainte Soline και από τα υδάτινα σύνορα της Ευρώπης έως τα εγχώρια αστυνομικά τμήματα και εργασιακά κάτεργα καμιά κρατική καπιταλιστική δολοφονία να μην μείνει αναπάντητη. Δεν είναι απλά μια συνθηματολογία. Αλλά ζωτικός όρος για την ίδια τη συγκρότηση και τη συνέχεια μας ως Τάξη.
