Με μαζικότητα, δυνατό παλμό, συντροφικότητα και αποφασιστικότητα, στοιχεία που εμπόδισαν τις εμφανείς διαθέσεις των δυνάμεων καταστολής να διαμορφώσουν όρους περιορισμού ή και διάλυσης της ακόμα, πραγματοποιήθηκε χθες το απόγευμα, η διαδήλωση ενάντια στο μαζικό έγκλημα ελληνικού κράτος και ΕΕ στην Πύλο. Ήταν η τέταρτη διαδοχική κινητοποίηση μέσα σε δύο εβδομάδες, μετά από αυτήν της 15ης Ιούνη προς τα γραφεία της ΕΕ που χτυπήθηκε από την ΕΛΑΣ, αυτήν της 18ης Ιούνη στο Πειραιά στην έδρα του Λιμενικού και της Frontex, και αυτήν στις 24 στα camp της Μαλακάσας, η οποία βάζει και αυτή με τη σειρά της ισχυρή παρακαταθήκη για τη συνέχεια και την κλιμάκωση των κινητοποιήσεων που αποτελεί και το ζητούμενο.
Γιατί είναι σαφές, όπως έχουμε τονίσει και σε προηγούμενα σημειώματα, ότι από το πώς θα απαντήσουμε ως τάξη, ως κοινωνία και ως ανταγωνιστικό κίνημα σε ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα –ίσως το μεγαλύτερο- του ελληνικού κράτους (και της ΕΕ και του ιμπεριαλισμού) στα εγχώρια μεταπολιτευτικά χρονικά, θα κρίνει πάρα πολλά για την κοινωνική και πολιτική μας συνέχεια. Είναι πρόδηλο ότι αν το γεγονός εμπεδωθεί κοινωνικά με το περιεχόμενο που επιδιώκει το καθεστώς και ως εκ τούτου με μειωμένες κοινωνικές και ταξικές αντιδράσεις, τότε θα μιλάμε για εξέλιξη που ανοίγει διάπλατα το δρόμο στον κοινωνικό εκφασισμό και στην εδραίωση και την όξυνση της κρατικής, καπιταλιστικής και ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας.
Υπό αυτήν ακριβώς την έννοια η χθεσινή διαδήλωση ήταν κομβική, αφού διατήρησε και όξυνε την πολιτική και κινηματική εγρήγορση, προετοιμάζοντας το έδαφος για τον επόμενο μεγάλο σταθμό, που όπως έχει προταθεί από την Ανοιχτή Συνέλευση ενάντια στο κρατικό έγκλημα στην Πύλο (Ανοιχτή συζήτηση σήμερα στις 18: 30 στην Πλ. Πρωτομαγιάς) θα είναι η διοργάνωση μιας μεγάλης πανελλαδικής κινητοποίησης.
Όλοι-ες στις συνελεύσεις, τις διαδηλώσεις, στις δράσεις!
