Με το έγκλημα στα Τέμπη ακόμα νωπό –και τις προκλητικές μεθοδεύσεις του ιταλικού μονοπωλίου μεταφορών Ferrovie εναντίον των συγγενών των θυμάτων να συνεχίζονται-, τις ρατσιστικές αντιμεταναστευτικές πολιτικές της ΕΕ να γεννούν διαρκώς εκατόμβες νεκρων στις θάλασσες της Μεσογείου και τις ιμπεριαλιστικές πολιτικές στη Β. Αφρική –περιοχή διαχρονικής επιρροής της ιταλικής αποικιοκρατίας ιμπεριαλισμού- να επιζητούν νέες διευθετήσεις, την ώρα που το ευρωδιεθυντήριο ζητά άμεση επαναφορά των μέτρων δημοσιονομικής πειθαρχίας, η σημερινή επίσκεψη της πρωθυπουργού της Ιταλίας Μελόνι στην Αθήνα αποκτά σαφώς σημασία πολλαπλή.
Στην ατζέντα άλλωστε της συνάντησης της Μελόνι με τον Έλληνα πρωθυπουργό περιέχονται όλα τα παραπάνω ζητήματα. Ειδικότερα η ενίσχυση των αντιμεταναστευτικών πολιτικών των δύο συνορεύουσων κρατών – τομέας που η φασίστρια Μελόνι έχει αναδείξει σε επίκεντρο της πολιτικής της-, οι κοινές δράσεις Ελλάδας Ιταλίας στη Β. Αφρική (αλλά και το Σαχέλ) και βέβαια η ενίσχυση των διμερών οικονομικών επαφών, με έμφαση στις ιδιωτικοποιήσεις και τον ενεργειακό τομέα (με τον ιταλικό κολοσσό Eni να αναζητά μερίδιο σε επικείμενες εξορύξεις σε Αιγαίο και Κρητικό Πελαγος), καθώς και οι κοινές στα πλαίσια του ΝΑΤΟ στρατηγικές ενίσχυσης του Ουκρανικού μετώπου.
Η Μελόνι τυπικό δείγμα ακροδεξιάς πολιτικού που αναδείχθηκε την εποχή της βαθιάς κρίσης του ιταλικού ιμπεριαλισμού εκφράζοντας το ρεύμα του ακροδεξιού αστικού αντισυστημισμού -πριν πάρει επίσημα το χρίσμα από την ιταλική αστική τάξη λειαίνοντας τις έτσι κι αλλιώς ακίνδυνες αιχμές της- παραμένει πάντα ο παλιός εαυτός της. Φασίστρια, εθνικίστρια, ρατσίστρια, εκφράζει στο απόλυτο θα λέγαμε εκείνο το παντα ισχυρό τμήμα του ιταλικού κεφαλαίου που θεωρεί, όπως εύστοχα οι Ερυθρές Ταξιαρχίες είχαν πολλές φορές επισημάνει, τον Μουσολίνι και τον φασισμό την πλέον αποτελεσματική μέθοδο πολιτικής διακυβέρνησης.
Σε κάθε περίπτωση η επίσκεψη Μελόνι ύστερα μάλιστα από αυτήν του Ζελένσκι αποτελεί πρόκληση που επιβεβαιώνει τη διάθεση της ελληνικής κυβέρνησης για άνευ όρων ταξική επίθεση στο εσωτερικό και ακόμα μεγαλύτερη εμπλοκή σε κάθε είδους πολεμικό τυχωδιωκτισμό στο εξωτερικό, και ως τέτοια πρέπει να προσληφθεί και να αναλυθεί από το κίνημα.
