ΟΥΤΕ ΣΤΑ ΕΞΑΡΧΕΙΑ ΟΥΤΕ ΠΟΥΘΕΝΑ
ΤΣΑΚΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΒΙΑΣΤΕΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΆ
Παραθέτουμε ένα πολύ επίκαιρο απόσπασμα από κείμενο των “Συντροφισσών ενάντια στην έμφυλη βία και την πατριαρχία”, της πρωτοβουλίας που κάλεσε τον Ιούλιο του 2022 τη φεμινιστική πορεία με αφορμή ένα άλλο περιστατικό απόπειρας βιασμού στους δρόμους των Εξαρχείων και κατέληξε να δέχεται επίθεση απο την αστυνομία στην πλατεία.
Μια στιγμή αγώνα που υπενθυμίζει -μεταξύ άλλων- πως μόνο οι δυνάμεις του κινήματος είναι εκείνες που μπορούν πραγματικά να υπερασπιστούν την κοινωνία και τις γειτονιές απο κάθε επίδοξο βιαστή.
Πως ο αγώνας ενάντια στην έμφυλη βία, δεν μπορεί παρά να είναι αγώνας ενάντια στο σύστημα που τη γεννά και τη θρέφει.
Ραντεβού στη συγκέντρωση/ μικροφωνική που καλεί η Ταξική Αντεπίθεση το Σάββατο 25/11 στις 2μιση, στη συμβολή των οδών Βαλτετσίου και Μπενακή, μετά την κεντρική πορεία που καλούν φεμινιστικές και πολιτικές συλλογικότητες με αφορμή τη μέρα εξάλειψης της έμφυλης βίας.
https://athens.indymedia.org/post/1627747/
παρακάτω το απόσπασμα απο το παλιότερο κείμενο των συντροφισσών:
“Αυτή η απόπειρα βιασμού, την ίδια στιγμή, έγινε στη γειτονία μας, τα Εξάρχεια. Όπου, όπως συνέβη και στο παρελθόν, περιστατικά έμφυλης βίας και βιασμών, μεταξύ τόσων άλλων, έγιναν σε δρόμους και δημόσιους χώρους. Όπου οι μεθοδεύσεις του κράτους και του κεφαλαίου, διαχρονικά, προβλέπουν τη διαρκή αστυνόμευση και καταστολή της γειτονίας, παράπλευρα με την υποβάθμιση της, με μεγαλύτερη ή μικρότερη ένταση ανά τα χρόνια, μέσα από την κατάληψη των δρόμων της από το ναρκεμπόριο, τις αντικοινωνικές, εξουσιαστικές και σεξιστικές συμπεριφορές που αυτό παράγει. Σε αυτό το έδαφος, μέσω της καπιταλιστικής ανάπλασης της μητρόπολης σήμερα, όψη της οποίας στα Εξάρχεια αποτελεί η δημιουργία του Μετρό στην πλατεία και η ιδιωτικοποίηση του λόφου του Στρέφη, στόχος είναι η επέλαση του κεφαλαίου και του real estate, ο διωγμός, εν τέλει, όλων εμάς που ζούμε, εργαζόμαστε, αγωνιζόμαστε και ονειρευόμαστε εδώ μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση.
Ως γυναίκες, ζούμε σήμερα το βάθεμα της κρίσης του συστήματος στο πετσί μας. Μέσα από τις αλλεπάλληλες γυναικοκτονίες και τα καθημερινά περιστατικά έμφυλης βίας. Τη βία της φτώχιας, της ακρίβειας, της κοινωνικής αδικίας και του πολέμου. Η συλλογική μας άμυνα και αντίσταση είναι η μόνη μας διέξοδος για τη διεκδίκηση μιας ζωής με αξιοπρέπεια. Ενάντια στην πατριαρχία, το κράτος και το κεφάλαιο. […]
