1
Η περίπτωση της ίδρυσης της Διεπιστημονικής Ένωσης για τη Δημοκρατία και τη Βιοηθική (ΔΕΥΔΗΒ) τον Μάρτιο του 2021 είναι ίσως από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα της δημιουργίας ενός διαγωνίου μετώπου ανάμεσα σε ακροδεξιούς και αριστερούς. Η δημιουργία αυτού του μετωπικού σχήματος πραγματοποιήθηκε μετά από πρωτοβουλία του εθνικιστή ναυάρχου Αντώνη Παπαντωνίου, αφού προηγήθηκε συνέδριο που οργάνωσε το ακροδεξιό Δίκτυο Ελληνισμού τον Φεβρουάριο της ίδιας χρονιάς. Παρούσα στο συνέδριο αυτό ήταν η Νέλλη Ψαρρού, η οποία αποτέλεσε τον συνδετικό κρίκο ανάμεσα στην ακροδεξιά και την αριστερή πτέρυγα της ΔΕΥΔΗΒ. Κοινή βάση του μετώπου ήταν η συνωμοσιολογική αντίληψη για την πανδημία. Ωστόσο, παρακολουθώντας τον πολιτικό λόγο πολλών ιδρυτικών στελεχών της ΔΕΥΔΗΒ βλέπουμε πως αναπαράγονται διάφορες θεωρίες συνωμοσίας, οι οποίες αλληλοεπιδρούν σε ένα σαφώς αντιδραστικό πλαίσιο:
– η θεωρία πως υπάρχει ένα ενιαίο κέντρο που ως σκιώδης παγκόσμια υπερκυβέρνηση διαμορφώνει την κοινωνική πραγματικότητα βάσει σκοτεινών και μοχθηρών σχεδιασμών (Νέα Τάξη Πραγμάτων, υπερεθνική ελίτ κλπ). Η θεωρία αυτή βρίσκεται στον πυρήνα της ακροδεξιάς συνωμοσιολογίας. Γράφει για παράδειγμα ο Χάρης Κατσιβαρδάς: «Η αίσθηση είναι ότι υφίστανται έτεροι αδιόρατοι υπερεθνικοί μηχανισμοί οι οποίοι κινούν τα νήματα, και οι ημέτεροι πολιτικοί τηρούν απαρεγκλίτως τα κελεύσματά τους». Το ελληνικό κράτος δεν είναι τίποτε άλλο παρά: «οργανικό μισελληνικό γρανάζι της Νέας Τάξη Πραγμάτων». Για τον Ηλία ψεΚασιδιάρη η πανδημία ήταν: «Μια πρόβα παγκόσμιας δικτατορίας, ένα πείραμα χειραγώγησης των μαζών εκτελέστηκε μπροστά στα έκπληκτα μάτια της ανθρωπότητας(…) Η Νέα Τάξη Πραγμάτων έγινε ορατή δια γυμνού οφθαλμού». Η ανάγνωση αυτή είναι βολική, καθώς απλοποιεί τη σύνθετη πραγματικότητα και δίνει εύπεπτες λύσεις, βασισμένες πάνω σε έναν υπεραπλουστευτικό δυιστικό τρόπο σκέψης. Οι συνωμοσιολόγοι έχουν την αυτοεικόνα του “αφυπνισμένου”, έναντι του υπόλοιπου πληθυσμού που “τρώει κουτόχορτο” και είναι “πρόβατο”. Γι αυτό και είναι οι μοναδικοί “αντισυστημικοί”. Γιατί σκίζουν το πέπλο της μυστικότητας που έχουν εξυφάνει με συντονισμένο τρόπο κράτη, διεθνείς οργανισμοί, κυβερνήσεις, γιατροί, ιατροδικαστές, δημοσιογράφοι. Ανακαλύπτουν την καλά κρυμμένη αλήθεια πίσω από την αχλή των επίσημων εκδοχών. Εν τέλει οι συνωμοσιολόγοι αμφισβητούν τους “ειδικούς” εμφανιζόμενοι ως ultra ειδικοί, ως υπερειδικοί. Το “κρυμμένο χέρι” της “παγκόσμιας ελίτ” που συντονίζει όλες τις σκοτεινές δυνάμεις επιτέλους αποκαλύπτεται.
Η ΔΕΥΔΗΒ ως μετωπικό σχήμα αριστερών και ακροδεξιών συνωμοσιολόγων αναπαρήγαγε αυτή τη θεωρία πολλές φορές. Ενδεικτικό είναι το απόσπασμα από το κείμενο της ΔΕΥΔΗΒ για τα 200 χρόνια από την επανάσταση του 1821, το οποίο συνυπέγραψαν ακροδεξιοί διαφόρων τάσεων και “αριστεροί” όπως ο Φώτης Τερζάκης, η Νέλλη Ψαρρού και ο Ιωάννης Λαζάρου: «Η παγκόσμια ελίτ, αυτή που κάποτε κατασκεύασε τα έθνη-κράτη όταν την εξυπηρετούσαν, τώρα επιδιώκει να τα εξαλείψει. Και όπως τότε εκθείαζε τις εθνικές ομάδες και ταυτότητες για να δώσει νομιμοποίηση στο κράτος που δημιουργούσε, σήμερα προσπαθεί να τις αποδομήσει υποστηρίζοντας πως το έθνος-κράτος ήταν μια κατασκευή, και μαζί με αυτό και τα ίδια τα έθνη: τα έθνη που ξεριζώνει από τις πατρίδες τους, είτε οδηγώντας τα στη μαζική μετανάστευση, είτε ερειπώνοντας τις αξίες και τον πολιτισμό τους. Τα έθνη συκοφαντούνται ως αιτία των γενοκτονιών και των πολέμων από τους ίδιους τους κερδοσκόπους που τους προκαλούν». Εδώ θα πρέπει να θυμηθούμε την παρατήρηση που έκανε ήδη από το 1938 ο ιστορικός Τζον Γκουάιερ: «Οι συνωμοσίες [του Κρυμμένου Χεριού] ήταν σχεδόν όλες αντιφατικές. Εμφανίζεται να οργανώνει με το ένα χέρι αυτό που παλεύει να ανατρέψει με το άλλο». Έτσι, σύμφωνα με τη ΔΕΥΔΗΒ η θολή και ακαθόριστη “παγκόσμια ελίτ”, το Κρυμμένο Χέρι που κινεί τα νήματα της Ιστορίας δηλαδή, φτιάχνει και καταστρέφει τα έθνη – κράτη ανάλογα με τα (εξ ίσου θολά και ακαθόριστα) συμφέροντά της.
– η θεωρία πως υπάρχει ένας σχεδιασμός αποπληθυσμού του πλανήτη. Η θεωρία αυτή εκφράστηκε από τα χείλη πολλών ιδρυτικών στελεχών της ΔΕΥΔΗΒ, όπως ο Δημήτρης Ποντίκας και ο Βασίλης Παρασκευαϊδης. Ο τελευταίος μάλιστα ως ενεργό στέλεχος της ΔΕΥΔΗΒ κάνοντας παρουσίαση του μετωπικού σχήματος σε ραδιοφωνικό σταθμό έλεγε πως ο εμβολιασμός είναι κομμάτι του σχεδιασμού της Νέας Τάξης του Ρότσιλντ και του Μπιλ Γκέιτς για μείωση του παγκόσμιου πληθυσμού της γης. Προέβλεψε μάλιστα πως σε δυο χρόνια θα πεθάνουν δυο δισεκατομμύρια εμβολιασμένοι. Από τότε μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές έχουν περάσει δυόμιση χρόνια και οι προβλέψεις μάλλον δεν επιβεβαιώνονται. Επίσης, υποστήριξε πως ο εμβολιασμός γίνεται για να μας βάλουν ένα barcode ώστε να μας κάνουν χειραγωγήσιμους, γιατί μέσω ενός νανοσφαιριδίου και σε συνδυασμό με την τεχνολογία 5G μπορούν να δώσουν εντολές από μακριά στους εμβολιασμένους.
– η θεωρία της μεγάλης αντικατάστασης, η οποία έλκει την καταγωγή της από τον παραδοσιακό αντισημιτισμό, αλλά τις τελευταίες δεκαετίες αποκτά περισσότερο ισλαμοφοβικό χαρακτήρα. Σύμφωνα με τη θεωρία αυτή η “παγκόσμια ελίτ” προσπαθεί να μειώσει την επιρροή της λευκής φυλής μέσω του συνδυασμού της υπογεννητικότητας και της “εισβολής” μεταναστών στον χριστιανικό κόσμο. Τα περισσότερα ιδρυτικά στελέχη της ΔΕΥΔΗΒ είναι οπαδοί αυτής της θεωρίας και μιλάνε για “λαθροεποικισμό” και “ισλαμοποίηση” της Ελλάδας μέσω της “εισβολής” μεταναστών (οι οποίοι ειρωνικά αποκαλούνται “λαθροεπενδυτές”). Έγραφε, για παράδειγμα, ο Βασίλης Παρασκευαϊδης: «Αν δεν είσαι λαθρομετανάστης, μπολιασμένος ή ΛΟΑΤΚΙ δεν έχεις καμιά τύχη στη φασιστική Ελλάδα του 2021», «Η χαμένη μας Δημοκρατία πλέον εκφράζεται από τους ΛΟΑΤΚΙ, τους παράνομους μετανάστες και τις εγκληματικές συμμορίες» (αυτό μάλιστα το έγραφε όντας μέλος της ΔΕΥΔΗΒ).
Όπως ξέρουμε όλες αυτές οι θεωρίες συνωμοσίας αλληλεπικαλύπτονται, συγκλίνουν και ανατροφοδοτούνται διαρκώς με νέες θεωρίες (π.χ. η λεγόμενη“ξαφνικίτιδα”, δηλαδή η αναπόδεικτη απόδοση θανάτων στους εμβολιασμούς, ο σχεδιασμός για υποχρεωτική εντομοφαγία και απαγόρευση κατανάλωσης κρέατος, οι σατανικές νέες ταυτότητες που ήρθαν να πάρουν τη θέση των εξ ίσου σατανικών παλιών ταυτοτήτων, η εθνικιστική αφήγηση πως οι δασικές πυρκαγιές πραγματοποιούνται από μετανάστες κλπ). Ο μηχανισμός που κινητοποιεί τη συνωμοσιολογία είναι η ανακύκλωση πληροφοριών σε ένα κλειστό σύστημα κυκλικών συλλογισμών και αυτο-εκπληρούμενων προφητειών. Είναι μάταιο να αντισταθείς στα συνωμοσιολογικά “επιχειρήματα”. Είναι σαν το πλαστικό παπάκι του μπάνιου που όσο κι αν προσπαθείς να το βουλιάξεις αυτό ξαναβγαίνει στην επιφάνεια…
2
Σε προηγούμενα κεφάλαια αναφέρθηκα εκτενέστερα στους ακροδεξιούς που συμμετείχαν στη ΔΕΥΔΗΒ. Στο σημείο αυτό θα σταθώ λίγο παραπάνω στον Ιωάννη Αυγουστάτο, έναν new age παραφυσικό απατεώνα που δηλώνει ψυχίατρος, ο οποίος παρέμεινε στη ΔΕΥΔΗΒ από την αρχή μέχρι το τέλος και αποτελεί το κορυφαίο παράδειγμα που αποκαλύπτει τον ψευδοεπιστημονικό χαρακτήρα του εγχειρήματος. Ο Αυγουστάτος ασχολείται με τη μεταφυσική ψευδοεπιστήμη ήδη από τη δεκαετία του 1990. Τον συναντάμε ως έναν εκ των συντονιστών της απόπειρας συγκέντρωσης των πιο “οργανωμένων” κέντρων μεταφυσικής, μαζί με τον Γαβριήλ Σιμωνέτο που δηλώνει μελετητής της παγκόσμιας μυστικιστικής βιβλιογραφίας και την Ασπασία Παπαδομιχελάκη, οπαδό της Θεοσοφικής Εταιρείας της πνευματίστριας Ελένα Μπλαβάτσκυ (προδρόμου των φυλετικών θεωριών και της “αρειοσοφίας”, αλλά και αποκρυφιστικών οργανώσεων που συνδέθηκαν με τον ναζισμό, όπως η Εταιρεία της Θούλης και το Ερμητικό Τάγμα της Χρυσής Αυγής). Η απόπειρα αυτή ήταν ουσιαστικά η απάντηση του ευρύτερου παραφυσικού/ πνευματιστικού/ αποκρυφιστικού χώρου στην απόφαση της Ζ’ Πανορθόδοξης Συνδιάσκεψης Εντεταλμένων Ορθοδόξων Εκκλησιών και Ιερών Μητροπόλεων για θέματα αιρέσεων και Παραθρησκείας, η οποία ενέτασσε όλα αυτά τα μορφώματα στις «Ομάδες Ασυμβίβαστες με την Ορθόδοξη Πίστη».
Κάπως έτσι, συναντάμε τον Αυγουστάτο να εκπροσωπεί την “Ομάδα Αυτογνωσίας” στην Κίνηση Φιλοσοφικών και Μεταφυσικών Ομάδων για Ελεύθερη Πνευματική Έκφραση, μαζί με άλλες new age ομάδες όπως η “Επιστήμη της Πνευματικότητας”, το “Κολλέγιο Μεταφυσικών Επιστημών”, το “Τάγμα Κρίνου και Αετού”, τη “Σχολή Χρυσού Ροδόσταυρου”, το “Κέντρο Μεταφυσικής Ενημέρωσης”, το “Θεοσοφικό Κίνημα”, το “Esoterica” και την “Ομάδα Βεδικών Μελετών”. Στα συμπόσια της εν λόγω κίνησης συμμετείχε και ο γνωστός αστροφυσικός Μάνος Δανέζης, οπαδός της σύνδεσης του πνευματισμού με την επιστήμη, του “κβαντικού θανάτου”, της τηλεπάθειας και της επικοινωνίας με τα μεταλλικά αντικείμενα μέσω του ανθρώπινου νου. Βεβαίως, θα απογοητεύονταν πολλοί συνωμοσιολόγοι εάν μάθαιναν πως ο Μάνος Δανέζης το Σεπτέμβριο του 2010 παρουσίασε σεμινάρια στην Αίθουσα Απόλλων στο Τεκτονικό Μέγαρο Αθηνών! Εκτός των άλλων, ο Δανέζης συνεργάστηκε και με το “Ινστιτούτο ΑΧΑΝΑ ΙΗ” του ακροδεξιού συνωμοσιολόγου Γεωργίου Πάλμου, συνεργάτη της “Ελεύθερης Ώρας” και του Αρχιεπίσκοπου Χριστόδουλου.
Μετά από χρόνια εμπειρίας στο παραφυσικό κίνημα συναντάμε πάλι τον Αυγουστάτο ως διοργανωτή του πρώτου Ομαδικού Αστικού διαλογισμού στην πλατεία Συντάγματος στις 21 Ιουνίου του 2015, στο πλαίσιο της δράσης της Κίνησης Πνευματικού Ακτιβισμού “Φως σε Δράση”. Ο δημόσιος διαλογισμός, βεβαίως, δεν κατάφερε να αποτρέψει την ψήφιση του τρίτου μνημονίου από τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ (ένα ακόμα διαγώνιο μέτωπο αριστερών και ακροδεξιών). Ωστόσο, δεν πρέπει να το χρεώσουμε κι αυτό στον Αυγουστάτο, αφού ούτε κι εμείς τα καταφέραμε.
Ας δούμε, λοιπόν, πόσο “επιστημονικό” είναι το έργο του Αυγουστάτου, ο οποίος είναι ειδικός σε ζητήματα μεταφυσικής, πνευματισμού, εσωτερισμού, τηλεπαθητικής ικανότητας, νεκρομαντείας, περιθανάτιων εμπειριών, αιθερικών σωμάτων, μετενσάρκωσης, προΰπαρξης, ταξιδιών έξω από το σώμα, εξωσωματικών αιωρήσεων, αναμνήσεων από προηγούμενες ζωές, στοιχειωμένων πνευμάτων κλπ.
Στη διάλεξή του με τίτλο: “Η ζωή μετά το φυσικό θάνατο” (ένα μικρό αριστούργημα της παπατζήδικης τέχνης) γράφει: «Παρουσιάστηκαν επιστημονικές αποδείξεις και τεκμηριωμένες μαρτυρίες για την επιβίωση της ψυχής μετά το φυσικό θάνατο. Επίσης εξετάστηκαν οι περιθανάτιες εμπειρίες και η επικοινωνία με την άλλη πλευρά με παραδοσιακούς τρόπους και μέσω της σύγχρονης τεχνολογίας». Επίσης, αναφέρει πως τα θαύματα του Χριστού μπορούν να αποδειχθούν, καθώς ένα εξελιγμένο πνεύμα σαν του Χριστού έχει εξουσία πάνω στην ύλη: «γιατί μπορεί ένας που είναι άθεος και αντίχριστος να λέει πως αυτά είναι παραμύθια, αλλά τα πνευματικά φαινόμενα δείχνουν πως αυτά τα πράγματα [τα θαύματα] είναι εφικτά. Κι όταν ένα ανώτερο πνεύμα έχει τον έλεγχο πάνω στην ύλη μπορεί να κάνει αυτά που μας φαίνονται θαυματουργικά». Σε άλλο σημείο της διάλεξης αναφέρεται στα στοιχειωμένα πνεύματα: «Κάποιοι άνθρωποι που είναι πάρα πολύ προσκολλημένοι στην ύλη μπορεί να πεθάνουν και να μην αντιληφθούν ότι πεθάνανε. Δηλαδή, ζούνε σε μια αιθερική ονειρική κατάσταση, μπορεί να πηγαίνουν στο γραφείο τους και να μην μπορούνε να πιάσουνε [τα αντικείμενα], αυτό είναι το μαρτύριό τους. Φανταστείτε έναν αλκοολικό να προσπαθεί να πιάσει το μπουκάλι και να περνάει το χέρι του από μέσα. Αυτή είναι μια κόλαση. Κι εκεί, είναι τόσο πολύ κολλημένος στα γήινα που δεν αφήνει την ψυχή του να προχωρήσει στο ανώτερο επίπεδο. Κι ούτε κανένας μπορεί να τον εξαναγκάσει. Και μπορεί να στοιχειώνει ένα μέρος για πολλά χρόνια. Ε, αυτά είναι που λέμε τα φαντάσματα στην Αγγλία που μπορούν να φωτογραφίζουνε και λοιπά. Πολλοί λένε πως δεν είναι το πνεύμα του ανθρώπου που κατοικεί μέσα σε αυτά τα φαντάσματα, είναι το αιθερικό περίβλημα, σαν ένα κουκούλι που έχει κάποια στοιχεία, αναμνήσεις και ζει με έναν μηχανικό ονειρικό τρόπο, σα να είναι ένας υπνοβάτης». Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με αυτό που ονομάζουμε δαιμονισμό: «Άνθρωποι που έχουν μια ψυχολογική και ψυχοσωματική αστάθεια εύκολα μπορεί να καταληφθούν από ένα πνεύμα που γουστάρει να κάνει φασαρίες και να περνάει καλά και να φωνάζει. Δεν είναι δαίμονες, είναι ψυχές ακατέργαστες. Όπως καταλαμβάνει το πνεύμα του μέντιουμ ένα ανώτερο πνεύμα και δίνει μια διδασκαλία, έτσι μπορεί να καταλάβει κι ένα πνεύμα που δεν θέλει να ξεκολλήσει από αυτά και βρίσκει την ευκολία να τρυπώσει και να παίξει». Τέλος, η τύφλωση ή η διανοητική καθυστέρηση είναι απλά επιλογές της ίδιας της ψυχής στη διάρκεια της μετενσάρκωσης: «επιλέγει η ψυχή εκείνο το σώμα με την κληρονομικότητα εκείνη για να έχει αυτήν την ανωμαλία». Βαθυστόχαστο, αν μη τι άλλο…
Σε άλλη αριστουργηματική διάλεξη με τίτλο: “Αναμνήσεις από προηγούμενες ζωές”, γράφει: «Ο Δρ. Ίαν Στήβενσον (1918-2007) ήταν ένας ψυχίατρος που έκανε μία μοναδική επιστημονική εργασία, αφιερωμένη στις μνήμες από προηγούμενες ζωές, σε παιδιά. Είναι δεκάδες οι ψυχολόγοι και ψυχοθεραπευτές που ασχολούνται με τις υπνωτικές αναδρομές σε προηγούμενη ζωή, κυρίως για θεραπευτικούς λόγους».
Αλλού γράφει: «Εξωσωματική εμπειρία είναι η συνειδητή έξοδος της συνείδησης ενός ατόμου από το φυσικό του σώμα, χρησιμοποιώντας ως όχημα ένα λεπτοφυές σώμα που ονομάζεται “αστρικό σώμα” και συνδέεται με το φυσικό μέσω ενός ενεργειακού νήματος, απείρως ελαστικού. Το επίθετο “αστρικό” προέρχεται από τη φωτεινή και αστραποβόλα του όψη, που προσομοιάζει με εκείνη των άστρων. Η αστρική προβολή αποτελεί μέρος της παράδοσης και της μύησης όλων των κοινωνιών του πλανήτη μας». Μάλιστα, υπάρχουν ζευγάρια που γνωρίστηκαν σε αστρικά ταξίδια, ανταλλάξαν τηλέφωνα και βρέθηκαν ξανά στον πραγματικό κόσμο και παντρεύτηκαν!
Αλλού γράφει: «Ο άνθρωπος ανέκαθεν επιθυμούσε να επικοινωνήσει με τον κόσμο των πνευμάτων, θεϊκών και μη, για να λάβει καθοδήγηση αλλά και θεραπεία».
Σε άλλη διάλεξη λέει: «Τα ζώα όπως ξέρετε είναι ευαίσθητα στα “αστρικά”, οι γάτες, οι σκύλοι. Καμιά φορά έχετε δει τον σκύλο να τινάζεται, να σηκώνει την τρίχα του, στο κενό; Τι κοιτάει;; Απλούστατα βλέπει κάποια ψυχή να περνάει».
Αυτές οι παραφυσικές αρλουμπολογίες (διανθισμένες με ψευδοεπιστημονικό και εντυπωσιοθηρικό λόγο) δεν εμπόδισαν τον Ιωάννη Αυγουστάτο να παρουσιάζεται ως υπερειδικός σε ζητήματα πανδημίας και πρωταγωνιστής της διαγώνιας συμμαχίας αριστερής και ακροδεξιάς συνωμοσιολογίας, ως συνομιλητής άλλοτε του αριστερού διανοούμενου Φώτη Τερζάκη κι άλλοτε του ακροδεξιού νομικού Κώστα Βαθιώτη. Άλλωστε, στις 17 Ιουνίου του 2022 ο Αυγουστάτος, όντας στέλεχος της ΔΕΥΔΗΒ, συμμετείχε ως ομιλητής σε εκδήλωση του ΕΠΑΜ στη Θεσσαλονίκη μαζί με πλήθος ακροδεξιών πολιτευτών που πλέον συνεργάζονται με τον Δημήτρη Καζάκη στη λεγόμενη Συμμαχία Ανατροπής. Ομιλητές, λοιπόν, εκτός από τον Καζάκη και τον Αυγουστάτο ήταν: ο Χαράλαμπος Περβανάς (πρώην υποψήφιος βουλευτής με το ΛΑΟΣ και την ΠΑΤΡΙΕ του χρυσαυγίτη ευρωβουλευτή Ελευθέριου Συναδινού), ο Θεόδωρος Μεχλιτζόγλου (πρώην υποψήφιος ευρωβουλευτής με την Ελληνική Λύση), ο ακροδεξιός εισαγγελέας Ιωάννης Σακκάς (επικεφαλής του Κινήματος Δικαιοσύνης, υποψήφιος με το οποίο ήταν ο Χάρης Κατσιβαρδάς πριν ενταχθεί στο Εθνικό Κόμμα Έλληνες του Κασιδιάρη) και ο Νίκος Σπιτάλας που δηλώνει αρχηγός του “ανδρικού κινήματος” και είναι ιδρυτής του “Συλλόγου για την Ανδρική και Πατρική Αξιοπρέπεια”. Ο Σπιτάλας τον Φεβρουάριο του 2022 απένειμε Βραβείο Τιμής/Ανδρείας στον ακροδεξιό ειδικό φρουρό Τηλέμαχο Μπόσσιο «για την προσφορά του στην κοινωνία, που αφορά την αντιμετώπιση της υποχρεωτικότητας από το 2020».
Κρίνοντας απ’ όλα τα παραπάνω και σε συνδυασμό με τα στοιχεία που έχουν παρουσιαστεί σε προηγούμενα κεφάλαια, μπορούμε με ασφάλεια να πούμε πως τα κριτήρια συγκρότησης της λεγόμενης ΔΕΥΔΗΒ δεν ήταν καθόλου επιστημονικά. Η συγκρότηση της ΔΕΥΔΗΒ ήταν αποτέλεσμα διεργασιών που έλαβαν χώρα στο ακροδεξιό / εθνικιστικό/ υπερορθόδοξο χώρο, με συμμετοχή ορισμένων αριστερών συνωμοσιολόγων.
3
Κάνοντας μια (φαινομενική) παρέκβαση, αξίζει να ρίξουμε μια ματιά σε τέσσερα παραδείγματα διολίσθησης της αριστεράς σε ακροδεξιές θέσεις. Κι αυτό γιατί κατα τη γνώμη μου μας δίνει περισσότερα εφόδια για την κατανόηση του φαινομένου του διαγωνίου μετώπου αριστερών και ακροδεξιών αρνητών της πανδημίας. Το πρώτο παράδειγμα είναι ο τροτσκιστής, αγωνιστής του αντιδικτατορικού αγώνα και ιδρυτής του εθνικιστικού περιοδικού Ρεσάλτο, Θύμιος Παπανικολάου (1944 – 2020). Τον Αύγουστο του 2023 και με αφορμή της δασικές πυρκαγιές ο ακροδεξιός νομικός Κώστας Βαθιώτης θυμήθηκε τον Παπανικολάου, αφιερώνοντάς του ένα άρθρο στο ιστολόγιό του. Η συνωμοσιολογική ανάγνωση των δασικών πυρκαγιών είναι προφανής στην αρθογραφία του Παπανικολάου, κάτι που προφανώς γοήτευσε τον Βαθιώτη: «Oι εμπρησμοί αποτελούν ένα οργανωμένο σχέδιο των υπερεθνικών ιμπεριαλιστικών μονοπωλίων, πολλαπλών στόχων. Οικονομικός στόχος: η καταστροφή της γεωργίας και της κτηνοτροφίας. Κοινωνικός: η λαϊκή εξαθλίωση. Πολιτικός: η τρομοκρατία (εδώ αποκαλυπτική είναι και η ιστορική συνιστώσα: το φαινόμενο της τρομοκρατίας και το φαινόμενο των εμπρησμών, ως πάγια και σταθερά φαινόμενα, έχουν την ίδια ιστορική αφετηρία…)». Με έναν ρηχό και επιφανειακό “αντιιμπεριαλισμό” ο Παπανικολάου ενέτασσε τις δασικές πυρκαγιές στους σχεδιασμούς της Νέας Τάξης, του ενός και αδιαίρετου υπεριμπεριαλισμού δηλαδή.
Η δεκαετία του 1990 με την κατάρρευση του λεγόμενου “Ανατολικού Μπλοκ” και την (προσωρινή) παντοκρατορία της PAX AMERICANA δημιούργησε τη στρεβλή αντίληψη σε τμήματα της αριστεράς (και όχι μόνο) πως οδεύουμε σε έναν μονοπολικό κόσμο ενοποιημένης κυριαρχίας. Ένα και μόνο κέντρο κουμαντάρει τον κόσμο, καθώς ο ιμπεριαλισμός πλέον έχει πάρει υπερεθνική/ Αυτοκρατορική μορφή: «Ο πόλεμος σήμερα δεν γίνεται ανάμεσα στις γνωστές μεγάλες δυνάμεις, αλλά γίνεται από τον πλανητικό ιμπεριαλισμό (ένωση των ιμπεριαλιστών-ληστών) ενάντια στους λαούς ολόκληρου του πλανήτη». Αυτό το ενιαίο κατευθυντήριο κέντρο που το ελέγχουν οι “νεοταξίτες ιμπεριαλιστές” εντάσσει στους σκοτεινούς σχεδιασμούς του την εισβολή μεταναστών, με απώτερο στόχο την καταστροφή του πρωτοπόρου εργατικού κινήματος. Κι εδώ, μαζί με τον ρηχό και επιδερμικό “αντιιμπεριαλισμό” σκοντάφτουμε σε έναν εξίσου ρηχό και επιδερμικό “αντικαπιταλισμό”: «Σήμερα όλα τα κεκτημένα της διαλεκτικής ιστορικής ωρίμανσης επιχειρεί η Νέα Τάξη να τα καταργήσει. Το πρακτικό πολιτικό εργαλείο γι αυτό το μακάβριο έργο είναι η εισαγωγή-εισβολή ξένων τριτοκοσμικών εργατών για την αντικατάσταση της εργατικής πρωτοπορίας με εξαθλιωμένους και ταξικά καθυστερημένους αλλοδαπούς και την αποσάθρωση του ιστορικού ιστού της ταξικής συνείδησης».
Και αλλού: «Η Λυδία Λίθος των λόγων είναι η πράξη. Η Λυδία Λίθος του αντινεοταξικού λόγου είναι η θέση που παίρνει ο καθένας απέναντι στην εισβολή αλλοδαπών στην Ελλάδα, ιδιαίτερα απέναντι στη μουσουλμανική “καταιγίδα”. Η προγραμματισμένη, νεοταξική “εισβολή” των αλλοδαπών αποτελεί το εργαλείο, το πρακτικό εργαλείο της αυτοκρατορικής εξουσίας για την άλωση των εθνών, την κατάλυση των κοινωνικών και ιστορικών κατακτήσεων των εργαζομένων, την πολτοποίηση του πολιτισμού και των ιστορικών παραδόσεων, την υπονόμευση του συνεκτικού ιστού της Ορθοδοξίας, την κατάτμηση της Ελλάδας και εργαλείο των εμφύλιων αλληλοσπαραγμών. Όσοι, λοιπόν μιλούν εναντίον της παγκοσμιοποίησης και της Νέας Τάξης και θορυβούν “πατριωτικά” χωρίς να θέτουν την πολιτική αιχμή των προβλημάτων, δηλαδή χωρίς να στρέφονται πρώτα και κύρια εναντίον του νεοταξικού “εργαλείου” (της αλλοδαπής “εισβολής”), αερολογούν στην καλύτερη περίπτωση και στη χειρότερη αποτελούν τις ιδεολογικές εφεδρείες του καθεστώτος». Για τον Παπανικολάου η μετανάστευση είναι οργανωμένη εισβολή με σκοπό την κατασκευή μειονοτήτων και εν τέλει την απόσπαση εδαφών από την Ελλάδα και την αναίμακτη ισλαμική της κατοχή. Βλέπουμε εδώ με ξεκάθαρο τρόπο την υιοθέτηση της ιδεολογίας της λευκής υπεροχής και των συνωμοσιολογικών παραγώγων της: αντικατάσταση πληθυσμών, λαθροεισβολή, εποικισμός, ισλαμοποίηση του χριστιανικού κόσμου. Ο αντιρατσιμός και ο αντιεθνικισμός είναι η κωδικοποίηση της αυτοκρατορικής /ιμπεριαλιστικής στρατηγικής και αποτελεί ιδεολογικό τσιμέντο της νέας καπιταλιστικής τάξης πραγμάτων. Πίσω από τους μοχθηρούς αυτούς σχεδιασμούς κρύβεται η αόρατη χειρ της Νέας Τάξης, που επιδιώκει τον αφελληνισμό και την υπονόμευση της ελληνορθόδοξης παράδοσης. Η ακροδεξιά αυτή ατζέντα ντύνεται με μια εντυπωσιοθηρική και κούφια “αντιιμπεριαλιστική” και “αντικαπιταλιστική” ρητορική. Ωστόσο, παραμένει ακροδεξιά στον πυρήνα της, όσα ψευδομαρξιστικά κουρέλια κι αν φορέσει.
Δεν είναι, όμως, μόνο ο Κώστας Βαθιώτης που θυμήθκε τον Παπανικολάου. Πάλι τον Αύγουστο του 2023 η συνωμοσιολογική ιστοσελίδα Αναζητήσεις έκανε αναφορά σε άρθρο του περιοδικού Ρεσάλτο του 2006 χαρακτηρίζοντάς το “προφητικό”, καθώς εμφάνιζε τους εθνικιστές ως διωκόμενους από τους νεοταξίτες: «Ο κοσμοπολιτισμός της νέας τάξης είναι ο εθνικοσοσιαλισμός του 21ου αιώνα. Στο όνομα του “αντιεθνικισμού”, του “αντιρατσισμού” και της “παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων” συντελούνται και θα συντελεστούν όλα τα εγκλήματα του 21ου αιώνα». Την αυτοεικόνα του “διωκόμενου” την είδαμε να κορυφώνεται κατά τη διάρκεια της πανδημίας, με αποκορύφωμα αριστεροί και ακροδεξιοί αντιεμβολιαστές να εμφανίζονται ως οι “σύγχρονοι Εβραίοι” που διώκονται από τον σύγχρονο “υγειονομικό φασισμό”. Κάπως έτσι, αριστεροί συνωμοσιολόγοι βρέθηκαν με κίτρινα αστέρια στο πέτο, σε ένα μείγμα φαντασιώσεων μεγαλείου και συνδρόμου καταδίωξης. Τμήμα του παραληρηματικού αυτού λόγου ήταν η λυσσαλέα επίθεση στα τμήματα εκείνα της αριστεράς και του αναρχικού χώρου που δεν υιοθετούσαν τις θέσεις τους για την πανδημία και κατηγορήθηκαν ως “ουρά της κυβέρνησης Μητσοτάκη”. Οι αριστεροί συνωμοσιολόγοι μίλησαν για “μετάλλαξη” της αριστεράς, στο πλαίσιο βεβαίως μιας αντιδραστικής και όχι ριζοσπαστικής κριτικής. Για μετάλλαξη μίλησε και ο Παπανικολάου, ως πρόδρομος αυτού του διαγωνίου μετώπου αριστερών και ακροδεξιών: «Μια αντίστροφη μετάλλαξη έχουμε στους “αριστερούς”, τους οικότροφους του συστήματος. Σήμερα τα νέα φασιστικά ιδεολογήματα παράγονται από την κοσμοπολίτικη, νεοταξική “αριστερά”. Οι “ακροδεξιές” ομάδες κάτω από το μαστίγιο της πραγματικότητας μεταλλάσσονται σε όλα τα επίπεδα. Η σκέψη τους έχει γίνει διαλεκτική, αγωνιούν για τα προβλήματα της κοινωνίας και ο λόγος τους απομακρύνεται από τα ιδεολογικά κλισέ του παρελθόντος και από τον προφητικό και αφοριστικό λόγο των φασιστικών καθεστώτων. Αντίθετα είναι η καλοαναθρεμμένη, νεοταξική “αριστερά” που διαμορφώνει ένα λόγο ηθικών δακρύων και αφορισμών, ένα λόγο πολιτικής αυθάδειας, στιγματισμού των αντιπάλων και αφορισμού: Το νέο-ναζιστικό λόγο της Νέας Τάξης […] Το βαρύ φορτίο της Ιστορίας είναι σήμερα αυτή η νεοταξική “αριστερά”: Η πέμπτη φάλαγγα της πλανητικής εξουσίας».
Τέλος, ένα από τα βασικά συστατικά της ακροδεξιάς, η παραδοσιοκρατία, βρίσκεται στον πυρήνα της συνωμοσιολογικής αντίληψης του Παπανικολάου. Σε ένα παραληρηματικό άρθρο αφιερωμένο στην Παναγία, έγραφε θυμίζοντας την ακροδεξιά ρητορική περί της δήθεν ανθελληνικής “ατζέντας Κίσινγκερ”: «Να γιατί η Ορθοδοξία βρίσκεται στο στόχαστρο της Νέας Τάξης, των ανδρεικέλων της και έμμισθων γενιτσάρων της: Είναι βαθιά ριζωμένη μέσα στα βάθη της ελληνικής “ψυχής”, είναι φως που διαπερνάει και καίει όλες τις ΜΟΡΦΕΣ του ιστορικού μας γίγνεσθαι, “φλογέρα” των μεγάλων δημιουργών μας. Η Νέα Τάξη και οι υπηρέτες της θέλουν να ξεριζώσουν την ψυχή μας: Την Ιστορία μας, την Τέχνη μας, το τραγούδι μας, τη Μουσική μας, το Πνεύμα μας, συνακόλουθα και τη “φλογέρα” όλων αυτών: Το Ορθόδοξο ιδεώδες και φρόνημά μας».
Δεν είναι καθόλου συμπτωματικό πως ανάμεσα στους βασικούς αρθρογράφους του περιοδικού Ρεσάλτο ήταν ο σημερινός επικεφαλής της Νίκης Δημήτρης Νατσιός και ο βουλευτής των Σπαρτιατών Χάρης Κατσιβαρδάς. Το Ρεσάλτο, παρ’ ότι ως έντυπη έκδοση σταμάτησε το 2010, υπάρχει ακόμα ως ηλεκτρονικό περιοδικό της εθνικιστικής αριστεράς, με έντονο συνωμοσιολογικό λόγο και στήριξη του λεγόμενου αντιεμβολιαστικού κινήματος. Ανάμεσα στους αρθρογράφους είναι ένας ακόμα (πρώην) αριστερός που για πολλά χρόνια είχε ερείσματα στον αναρχικό και οικολογικό χώρο, ο Τάκης Φωτόπουλος. Ένα από τα πρόσφατα άρθρα του περιοδικού είχε σαν τίτλο: “Μια καληνύχτα σε Σύριζα-Κιναλ, μια καλημέρα σε Σπαρτιάτες-Νίκη-Πλεύση”…
4
Το δεύτερο παράδειγμα ακροδεξιάς διολίσθησης (πρώην) αριστερών είναι το Ένζυμο, που άλλοτε αυτοσυστήνονταν ως “το περιοδικό των συντρόφων διεθνιστών”. Το Ένζυμο ξεκίνησε έχοντας επιρροές από τον συμβουλιακό κομμουνισμό και διατηρώντας σχέσεις με την International Communist Tendency. Ωστόσο, οι θέσεις του για το μεταναστευτικό από το 2015 το οδήγησε σταδιακά σε μια εθνικιστική κατρακύλα, χαρακτηρίζοντας τους μετανάστες ως μεταμοντέρνο τοτέμ, εφεδρικό στρατό του κεφαλαίου και υιοθετώντας τη ακροδεξιά συνωμοσιολογία περί σχεδίου της ΝΤΠ για αντικατάσταση πληθυσμών. Σήμερα, είναι εμφανείς οι επιρροές από τον γκουρού της γαλλικής alt right, Αλαίν ντε Μπενουά, από τον Ιταλό αποκρυφιστή φασίστα Ιούλιο Έβολα και από τους κλασικούς του ελληνικού εθνικισμού, Ίωνα Δραγούμη και Περικλή Γιαννόπουλο. Ανάμεσα στους συνεργάτες του Ένζυμου είναι και ο βουλευτής των Σπαρτιατών Χάρης Κατσιβαρδάς. Στις 27 Ιουνίου του 2023 το περιοδικό ανακοίνωνε μεταξύ άλλων: «Συγχαίρουμε (καὶ) δημοσίως τὸν Χάρη Κατσιβαρδᾶ, ἔγκριτο νομικὸ καὶ ὑποψήφιο βουλευτὴ τοῦ κόμματος τῶν Σπαρτιατῶν -καὶ συνεργάτη τοῦ περιοδικοῦ μας-, γιὰ τὴν ἐκλογή του. Τοῦ εὐχόμαστε ἀπὸ βάθους καρδίας καλὴ ἐπιτυχία στὸ ἐξαιρετικὰ ὑπεύθυνο καὶ δύσκολο ἔργο ποὺ ἀναλαμβάνει, γιὰ τὸ ὁποῖο εἴμαστε βέβαιοι ὅτι θὰ ἀποδόσει τὰ μέγιστα γιὰ τὴν ἀνάταση τοῦ Ἔθνους σὲ αὐτὴν τὴν πολὺ κρίσιμη περίοδο, βάσει τῶν ἀντιλήψεων καὶ τῶν μεθόδων ποὺ ἐκεῖνος καὶ τὸ κόμμα τὸ ὁποῖο ἐκπροσωπεῖ θεωροῦν πρόσφορες». Στην ίδια ανακοίνωση το Ένζυμο εκδηλώνει τη χαρά του για την εκλογική επιτυχία του δημοκρατικού και κοινοβουλευτικού εθνικισμού!
Η συνεργασία του περιοδικού με τον Κατσιβαρδά ξεκίνησε το καλοκαίρι του 2021, στο πλαίσιο της συμμετοχής στο λεγόμενο αντιεμβολιαστικό κίνημα. Η επίθεση στην αριστερά, όχι από κάποια ριζοσπαστική θέση αλλά από (ακρο)δεξιά σκοπιά, είναι κοινός τόπος μεταξύ τους. Γράφει, λοιπόν, το Ένζυμο: «Οἱ ἀριστερούληδες δῆθεν ἀμφισβητίες, ἀντάρτες καὶ ἐπαναστάτες (στὸν ὕπνο τους), στήριξαν ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμὴ καὶ ἐξακολουθοῦν μὲ πεῖσμα νὰ στηρίζουν τὸ πιὸ ἐλεεινὸ ἐγχείρημα ἐπιβολῆς ἑνὸς παγκόσμιου δεσποτισμοῦ τῶν πιὸ ἰσχυρῶν μερίδων τοῦ κεφαλαίου, ποὺ μὲ πρόσχημα τὴν διαβόητη πανδημία τῆς κορωνοϊκῆς γρίππης θέλει νὰ ἰσοπεδώσει τὴν κοινωνία καὶ τὰ λαϊκὰ στρώματα ποὺ ἡ Ἀριστερὰ ὑποτίθεται ὅτι ὑπερασπίζει, καὶ νὰ ἐπιβάλλει μιὰ παγκόσμια ὀργουελικὴ δυστοπία».
5
Τρίτο παράδειγμα ακροδεξιάς διολίσθησης εξ αριστερών αποτελεί το Αγροτικό Κτηνοτροφικό Κόμμα (ΑΚΚΕΛ) που ιδρύθηκε το 2014 από τον Βάκη Τσιομπανίδη με έδρα την Ορεστιάδα. Όπως κάνουν όλοι οι θιασώτες της Νέας Ακροδεξιάς, έτσι και το ΑΚΚΕΛ θεωρεί παρωχημένο και διχαστικό το πολιτικό φάσμα αριστερά – δεξιά. Ωστόσο, ο Τζιομπανίδης προέρχεται από την αριστερά και σύμφωνα με το βιογραφικό του τον Οκτώβριο του 2002 κατέβηκε υποψήφιος δήμαρχος Ορεστιάδας επικεφαλής της Δημοκρατικής Αγωνιστικής Συνεργασίας με την στήριξη όλων των αριστερών δυνάμεων. Τότε, απέσπασε μόλις το 1,75% των ψήφων. Το 2004 κατέβηκε υποψήφιος ευρωβουλευτής με το ΔΗΚΚΙ, του οποίου ήταν γραμματέας της Νομαρχιακής Επιτροπής Έβρου επί 8 έτη. Το 2012 κατέβηκε στις εθνικές εκλογές με το ψηφοδέλτιο της ΔΗΜΑΡ, ενώ ανάμεσα στα άλλα διατέλεσε και εκπρόσωπος του ΠΑΜΕ βόρειου Έβρου. Η (ακρο)δεξιά στροφή ξεκινάει με την ίδρυση του ΑΚΚΕΛ και την εκλογική του συνεργασία με τους Ανεξάρτητους Έλληνες στις εκλογές του 2015 και με το ΕΠΑΜ στις εκλογές του 2019. Στις ευρωεκλογές του 2019 το ΑΚΚΕΛ συνεργάστηκε με το Ιταλικό Κίνημα 5 Αστέρων, ενώ ο Τσιομπανίδης απέσπασε περίπου 32.000 ψήφους (0,57% σε εθνικό επίπεδο και 2,62% στον Έβρο).
Τα τελευταία χρόνια, μετά τον “υβριδικό πόλεμο”, σύμφωνα με την ακροδεξιά/ νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση της ΝΔ, στον Έβρο έχουν σχηματισθεί με κυβερνητικές πλάτες άτυπες εθνικιστικές πολιτοφυλακές που διενεργούν αντιμεταναστευτικά πογκρόμ. Το ΑΚΚΕΛ, σύμφωνα με μαρτυρίες συντρόφων στην περιοχή, έχει παίξει ειδικό ρόλο στη διαμόρφωση του ρατσιστικού κλίματος στην περιοχή. Ο Τσιομπανίδης, μάλιστα, έχει καταδικαστεί σε ποινή λίγων μηνών για τις κινητοποιήσεις ενάντια στην επέκταση του ΚΥΤ Φυλακίου Έβρου, οι οποίες είχαν ξεκάθαρα εθνικιστικό και ξενοφοβικό προσανατολισμό, καθώς σύμφωνα με το ΑΚΚΕΛ η επέκταση του ΚΥΤ γίνεται με σκοπό τη διευκόλυνση της ισλαμοποίησης της Ελλάδας. Άλλωστε, το ΑΚΚΕΛ χρησιμοποιεί χωρίς ενδοιασμούς την ακροδεξιά θεωρία της μεγάλης αντικατάστασης. Σε ανακοίνωσή του με τίτλο: “Πρόταση του ΑΚΚΕΛ για την αντιμετώπιση των επικίνδυνων λαθροδιακινητών στον Έβρο”, αναφέρει: «Η λύση του μεταναστευτικού απαιτεί πολιτική βούληση που δεν υπάρχει από την κυβέρνηση Μητσοτάκη, που όπως μας λέει ο πρωθυπουργός με την μετανάστευση θα λύσει το μεγάλο πρόβλημα του δημογραφικού. Θα αντικαταστήσει δηλαδή τον Ελληνικό πληθυσμό με λαθρομετανάστες». Σε ένα άλλο δελτίο τύπου τον Φεβρουάριο του 2022, το ΑΚΚΕΛ καταγγέλλει πως η κοπή δέντρων δίπλα στα Ελληνοτουρκικά σύνορα στην περιοχή του τριεθνούς γίνεται με σκοπό τη διευκόλυνση της εισόδου των “λαθρομεταναστών”, αλλά και μιας ενδεχόμενης τουρκικής εισβολής!
Όπως ήταν αναμενόμενο, το ΑΚΚΕΛ είχε παρουσία και στο λεγόμενο αντιεμβολιαστικό κίνημα. Σε κείμενό του τον Αύγουστο του 2021 ο Βάκης Τσιομπανίδης έβαλε στο μίξερ διάφορες θεωρίες συνωμοσίας, καταλήγοντας στο συμπέρασμα πως η πανδημία είναι ένας σκοτεινός σχεδιασμός της σκιώδους παγκόσμιας υπερκυβέρνησης (ΝΤΠ) για να επιβάλει την παγκόσμια (υγειονομική) δικτατορία: «επιβάλλουν σε παγκόσμιο επίπεδο δικτατορίες υγειονομικής μορφής με έκτακτα μέτρα κάθε τόσο που αφαιρούν στοιχειώδη δημοκρατικά δικαιώματα. Αυτό ονομάζεται νέα τάξη πραγμάτων (και τα πράγματα είναι οι άνθρωποι) και ένας εμπνευστής αυτής της παγκόσμιας δικτατορίας η γνωστή λέσχη Μπίλντερμπεργκ, της οποίας μέλος είναι και ο Μητσοτάκης (…) Και πριν παρεξηγηθώ δεν είμαι απ’ αυτούς που δεν πιστεύουν στον κορονοϊό, ναι πιστεύω ότι υπάρχει ως δημιούργημα αυτών που δήθεν θέλουν να μας σώσουν, πιστεύω ότι ο κορονοϊός έγινε για τα εμβόλια και όχι τα εμβόλια για τον κορονοϊό (…) Δυστυχώς για αυτούς και ευτυχώς για εμάς στην παγκόσμια αυτή συνωμοσία έψαχναν να βρουν πολιτικούς πρόθυμους και έμπιστους, στην ουσία χρήσιμους ηλίθιους».
Ταυτόχρονα, στο πλαίσιο του εθνικιστικού άγχους για τον αφανισμό της φυλής μέσω της υπογεννητικότητας (που συνδυάζεται με τη “λαθροεισβολή”), το ΑΚΚΕΛ επιτίθεται και στα γυναικεία δικαιώματα. Σε ένα παραδοσιοκρατικό παραλήρημα με τίτλο “Το ΑΚΚΕΛ καταδικάζει την μισάνθρωπη υποκρισία των εκτρωσιολάγνων και εμβολιολάγνων”, αναφέρει: «Με ποια λογική ή ηθική στο όποιο σύστημα αξιών έχουν αυτοί, μία γυναίκα έχει δικαίωμα ελέγχου στο σώμα της σε σημείο που να κάνει έκτρωση με αποτέλεσμα την αφαίρεση της ζωής ενός αγέννητου παιδιού και ένας πολίτης (άνδρας ή γυναίκα) να μην έχει δικαίωμα ελέγχου του σώματός του; (…) Η έκτρωση έχει ως μοναδικό αποτέλεσμα και στόχο την αφαίρεση της ζωής ενός παιδιού που δεν γεννήθηκε ακόμη και είναι παντελώς απροστάτευτο. Η μη λήψη του εμβολίου όμως για τον κορονοϊό όχι μόνο δεν έχει μοναδικό αποτέλεσμα ότι αυτός που δεν το παίρνει θα κολλήσει τους πάντες γύρω του και θα προκαλέσει τον θάνατό τους, αλλά αντίθετα τώρα αποδεικνύεται ακόμη ισχυρότερα, ότι οι μη εμβολιασμένοι έχουν καλύτερη ανοσία. Ενώ πολλοί εμβολιασμένοι ήταν γνωστό από την αρχή ότι θα έχουν προβλήματα υγείας και ότι τα εμβόλια δεν δοκιμάστηκαν σωστά και τα στοιχεία σχετικά με αυτά είναι σε μεγάλο βαθμό Απόρρητα με ευθύνη της Κομισιόν.
Το να επιτρέπεται μία έκτρωση για λόγους υγείας ή άλλους συγκεκριμένους λόγους είναι άλλο θέμα, αλλά δεν είναι δυνατόν και είναι αλητεία και υποκρισία να λέει κάποιος ότι έχει δικαίωμα να αφαιρέσει τη ζωή ενός απροστάτευτου αγέννητου παιδιού για να έχει έλεγχο στο σώμα, αλλά να μην αναγνωρίζει έλεγχο σε άλλους στο σώμα τους και να τούς υποχρεώνει να κάνουν τα πειραματικά φαρμακευτικά σκευάσματα που ονομάζονται “εμβόλια”».
6
Τελευταίο παράδειγμα ακροδεξιάς διολίσθησης είναι η “αναρχική” ομάδα Πυργίται, συγγενική της Συσπείρωσης “Αναρχικών”. Από κοινού κράτησαν εθνικιστική θέση στην αναμόχλευση του “Μακεδονικού” κατά τη διάρκεια της συμφωνίας των Πρεσπών. Στην ουσία απλά αναμάσησαν την προ δεκαετιών αφήγηση της δεξιάς εθνικοφροσύνης για “κατασκευή” του μακεδονικού έθνους και εθνική προδοσία του ΚΚΕ που ήθελε να αποσπάσει εδάφη από την ελληνική επικράτεια. Χαρακτηριστικό είναι το κείμενο των Πυργιτών με τίτλο: Από το Καστελόριζο έως τις Πρέσπες: “Τα μνημόνια, η “πρώτη φορά αριστερά” και τα “βαπτίσια” της Βαρδαρίας”. Η συμφωνία Τσίπρα – Ζάεφ εντάσσεται σε έναν ευρύτερο σκοτεινό σχεδιασμό των “Αφεντικών της Ενοποιημένης Κυριαρχίας” (ένας ακόμα τρόπος να μιλήσεις για τη ΝΤΠ ως ενιαίο κέντρο που εξουσιάζει τον πλανήτη: «Η Διεθνής κυριαρχία είναι μία κι αδιαίρετη, αριστερή και δεξιά, παραδοσιακή και μεταμοντέρνα»). Τη βρώμικη αυτή δουλειά κλήθηκε να τη φέρει εις πέρας η “ανθελληνική” κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, οι απόγονοι δηλαδή των κομμουνιστών του ΔΣΕ που ήθελαν να δημιουργήσουν την αυτόνομη Μακεδονία: «Ήταν η πολιτική, λοιπόν, του Κ.Κ.Ε., που από το Νοέμβριο του 1924 (όταν μαζί με όνομα άλλαζε και τακτική) επιδίωκε τη δημιουργία μιας βαλκανικής Μακεδονίας. Ήταν αυτή η γραμμή που δέχτηκε να υπηρετήσει και επέβαλε με κάθε τρόπο η Κομιντέρν. Η ηγεσία του πρώην ΣΕΚΕ (ΚΚΕ), δηλαδή ο Θωμάς Αποστολίδης κι ο Γιάννης Κορδάτος, απομακρύνθηκε με κάθε τρόπο και στη θέση τους οι Μάξιμος και Πουλιόπουλος ανέλαβαν να μεταμορφώσουν την Ελλαδική Αριστερά σε πειθήνιο όργανο της Κομμουνιστικής Διεθνούς. Έναν αιώνα σχεδόν μετά, αυτή η πολιτική ενεργοποιήθηκε και πάλι και ας μην υπάρχει Κομμουνιστική, αλλά, ουσιαστικά Διεθνής της Ενοποιημένης Κυριαρχίας (…) Οι γόνοι των Σλάβων πρώην κομμουνιστών του ΔΣΕ αποτελούν μέρος των σημερινών υπερεθνικιστών των Σκοπίων. Κι αυτοί που υπέγραψαν τη συμφωνία σήμερα είναι οι ιδεολογικοί γόνοι αυτών που προωθούσαν κατά τον Εμφύλιο την αυτονομία της Μακεδονίας, πράγμα που εν’ μέρει θα πετύχαιναν φυσικά, εάν κέρδιζαν». Χωρίς να επεκταθούμε παραπάνω στο παραληρηματικό κείμενο των Πυργιτών, μπορούμε να πούμε πως η κριτική τους απέναντι στη συμφωνία των Πρεσπών δεν γίνεται από κάποια ταξική, αναρχική, κομμουνιστική ή αντιιμπεριαλιστική σκοπιά, αλλά εκκινεί από μια ξεκάθαρη εθνικιστική αφετηρία με έντονα δάνεια από τη ρητορική του “αντικομμουνιστικού κράτους των εθνικοφρόνων”.
Η συνωμοσιολογική και εθνικιστική αυτή αφήγηση δεν αφορά μόνο τους Πυργίτες, αλλά το σύνολο αυτής της περιθωριακής τάσης που αυτοπροσδιορίζεται ως αναρχική. Ας δούμε για παράδειγμα τη δημοσίευση τον Φεβρουάριο του 2019 στην Διαδρομή Ελευθερίας άρθρου με τίτλο: “Το όνειδος των Πρεσπών, οι χρήσιμες κινηματικές υπηρεσίες και οι Νταλάρες των Εξαρχείων”. Αναφέρει σε ένα σημείο ο συγγραφέας (Πόντιξ ο Σισύφιος) σε σχέση με το ενιαίο κατευθυντήριο κέντρο που διαμορφώνει την κοινωνική πραγματικότητα ως “ενοποιημένη κυριαρχία”: «Δεν υπάρχει καπιταλισμός πλέον φίλτατε, αλλά ενοποιημένη κυριαρχία. Δουλέψανε το ένα σύστημα “εδώ”, δουλέψανε το άλλο σύστημα “εκεί” και, όταν έκριναν πως “ήρθε η ώρα”, ενώσανε εκείνα τα στοιχεία των δύο, που θεώρησαν ότι συμβάλουν καλύτερα στην υποδούλωση των ανθρώπων». Σε μια σειρά άρθρων για το μακεδονικό η εν λόγω “αναρχική” εφημερίδα υιοθετεί την ακροδεξιά εθνικιστική θέση πως το μακεδονικό ζήτημα είναι κατασκευασμένο από τους κομμουνιστές, αναπαράγοντας τη ρητορική της εθνικοφροσύνης για τον από βορρά κίνδυνο των σλαβοκομμουνιστών και ανακαλύπτοντας ένα κόκκινο νήμα που συνδέει το σχέδιο Λίμνες του ΔΣΕ με τη συμφωνία των Πρεσπών του ΣΥΡΙΖΑ: «Δημιουργούν για τους λόγους αυτούς, με κάθε επισημότητα, μια νέα πολιτισμική ταυτότητα, η οποία πλέον αναγνωρίζεται κι από το Ελλαδικό κράτος, αυτή του “Μακεδόνα”. Μια ταυτότητα που κατασκευάστηκε μέσω μιας πλαστής κομμουνιστικής εξιστόρησης ολίγων δεκαετιών. Μια ταυτότητα που επίσης κατασκευάστηκε, για να θρέψει τον επεκτατισμό των Σλάβων κομμουνιστών του Τίτο για το λιμάνι της Θεσσαλονίκης και την προσοδοφόρα έξοδο στο Αιγαίο. Βέβαια, σε άριστη συνεργασία πάντοτε με τους ελλαδίτες συντρόφους τους. Από το “σχέδιο Λίμνες”, στην “συμφωνία των Πρεσπών”. Ψέματα; Γίνεται φανερό πως οι κομμουνιστές περίμεναν υπομονετικά εβδομήντα και πλέον χρόνια, για να πετύχουν το ζητούμενο, στα πλαίσια πλέον της ενοποιημένης κυριαρχίας, συνεταιράκια πια με τους παλιούς τους “εχθρούς” (αν βέβαια υπήρξαν ποτέ επί της ουσίας τέτοιοι)». Διαβάζοντας κανείς αυτόν τον εθνικιστικό, αντικομμουνιστικό και συνωμοσιολογικό αχταρμά κατανοεί πλήρως για τη στάση που πήραν οι συγκεκριμένοι άνθρωποι κατά τη διάρκεια της πανδημίας, μετατρεπόμενοι σε ουρά της ακροδεξιάς…
Βεβαίως, η κατρακύλα από τον εθνικισμό στον ωμό ρατσισμό είναι νομοτελειακή. Έτσι, κατά τη διάρκεια των αντιμεταναστευτικών πογκρόμ του 2019 – 2020 στον Έβρο, τη Λέσβο κλπ, οι Πυργίται δημοσίευσαν ένα εμετικό κείμενο με τίτλο: Δεν είναι ούτε για το καλό τους ούτε για το καλό μας! Στο κατάπτυστο αυτό κείμενο οι “αναρχικοί” Πυργίται υιοθετούν την ακροδεξιά ρητορική περί “υβριδικού πολέμου” που κατασκεύασε η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, παρουσιάζοντας τους μετανάστες ως όργανα του καθεστώτος Ερντογάν, αφαιρώντας τους μάλιστα την προσφυγική και μεταναστευτική ταυτότητα σε ένα κρεσέντο αντιτουρκικού εθνικισμού: «Ο νοσταλγός της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, εδώ και πολύ καιρό έχει εντάξει τα κύματα των δυστυχών (ή όχι και τόσο “δυστυχών” για ορισμένους από αυτούς) στην διπλωματική και πολεμική του μηχανή. Δυστυχώς αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι πλέον πρόσφυγες και μετανάστες. Έχουν μετατραπεί σε όργανα διεξαγωγής πολέμου και μάλιστα του πλέον βρώμικου: εκείνου που στοχεύει στην κοινωνική διάλυση του αντιπάλου. Όταν κάποιος εμπλέκει τον εαυτό του στην σκοπιμότητα μιας πολεμικής μηχανής, όταν δηλαδή αποτελεί “πολεμικό αντιπρόσωπο” κάποιου ισχυρότερου ή “προστάτη” τότε τα πράγματα είναι πολύ άσχημα γι’ αυτόν. Αν το κάνει από άγνοια, είτε από ανάγκη και έλλειψη επιλογής είτε συνειδητά επειδή θεωρεί πως τον συμφέρει, σε τίποτε δεν αλλάζει το αποτέλεσμα. Πόσοι όμως εξ αυτών, για να μιλάμε και σοβαρά, μπορούν πλέον να επικαλεστούν άγνοια; Πόσοι πραγματικά “δεν έχουν άλλη επιλογή”, όταν μάλιστα έρχονται (ή μήπως, τουλάχιστον αρκετοί, εφορμούν;) από μια κρατική οντότητα, όπως η Τουρκία, που δεν βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση;». Δεν είναι τυχαία η επιλογή της λέξης “εφορμούν”. Είναι η τυπική ακροδεξιά ρητορική που στο πρόσωπο του μετανάστη βλέπει τον “εισβολέα” ή τον “λαθρο-έποικο”. Και φυσικά, από αυτό το ακροδεξιό παραλήρημα δεν θα μπορούσε να λείπει και η επίθεση εναντίον όσων στέκονται αλληλέγγυοι στους μετανάστες, οι οποίοι (μα πως θα μπορούσε να γίνει αλλιώς;) χρηματίζονται από τον Τζορτζ Σόρος!
Και σαν κατακλείδα, οι “αναρχικοί” Πυργίται ονειρεύονται την “καθαρή” και εθνικά ομοιογενή Ελλάδα χωρίς μετανάστες: « Δεν επιθυμούμε περαιτέρω κοινωνική διάλυση. Κανείς δεν πρόκειται να ωφεληθεί από αυτό πέρα από τους ήδη επικυρίαρχους. Δεν ξεχνάμε πως οι καλύτεροι και ωραιότεροι αγώνες που δόθηκαν σ’ αυτόν τον τόπο ακόμη και σχετικά πρόσφατα, έγιναν σε μια εποχή που ο Ελλαδικός χώρος ήταν περισσότερο συνεκτικός. Για εμάς δεν μπορεί να υφίσταται πλέον καμία απολύτως απελευθερωτική προοπτική μέσα σε συνθήκες κατασκευασμένου χάους που μοιραία και αναπόφευκτα θα προκληθεί από την αυθόρμητη ή κατευθυνόμενη ενδο-κοινωνική πολεμική γηγενών και μεταναστών εντός των μητροπόλεων, σε συνθήκες παντελούς έλλειψης πρόνοιας. Για το λόγο αυτό θα το επαναλάβουμε: Πλέον, δεν πρέπει να περάσει ούτε ένας. Για το καλό τους και για το καλό μας».
