Ταξική Αντεπίθεση | ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΜΕΤΑ ΤΟ ΚΡΑΤΙΚΟ-ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΑ ΤΕΜΠΗ – ΟΛΟΙ-ΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ- ΟΛΟΙ-ΕΣ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΗΣ 28ΗΣ ΦΛΕΒΑΡΗ
Την Τετάρτη 28/02 συμπληρώνεται ένας χρόνος από τη σύγκρουση επιβατικής αμαξοστοιχίας της Hellenic Train με εμπορική, στο ύψος των Τεμπών, με τον τραγικό απολογισμό 57 νεκρών και δεκάδων τραυματιών ∙ συμπληρώνεται ένας χρόνος από αυτό που έμεινε χαραγμένο στη συλλογική συνείδηση –μεγάλου μέρους- της τάξης μας ως κρατικό καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη. Καπιταλιστικό ως χαρακτηριστική απόδειξη του τι σημαίνει το κυνήγι του μέγιστου κέρδους για το κεφάλαιο, κρατικό, γιατί το κράτος ως συλλογικός καπιταλιστής είναι το κεντρικό εργαλείο που ιδιωτικοποιεί, πουλώντας πάμφθηνα –αφού πρώτα έχει το ίδιο απαξιώσει πολλαπλώς -τμήματα του δημοσίου τομέα, και συνάμα έγκλημα που φέρει φαρδιά πλατιά την υπογραφή της ΕΕ και του ευρωπαϊκού μονοπωλιακού κεφαλαίου.
Ορίζοντας το ως τέτοιο- κόντρα στις καθεστωτικές αφηγήσεις περί ανθρώπινου λάθους- από την πρώτη κιόλας μέρα καλέστηκαν σε ολόκληρη την επικράτεια – από πολιτικούς φορείς, συλλογικότητες, σωματεία, συνδικάτα, φοιτητικούς συλλόγους – συγκεντρώσεις και πορείες, οι οποίες μαζικοποιούνται πολύ γρήγορα και κλιμακώνονται με τις μέρες σε μαχητικές διαδηλώσεις και απεργιακές κινητοποιήσεις, με ιδιαίτερα μαζικά για την εποχή συγκρουσιακά χαρατηριστικά. Το κρατικό – καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη αποτέλεσε την αφορμή για να ξεχειλίσει το ποτήρι της κοινωνικής -ταξικής οργής και να βγάλει δυναμικά στο προσκήνιο πλατιά τμήματα του λαού λαού, οδηγώντας τον ξανά – μετά από το 2012- με τέτοιους όρους στους δρόμους.
Το πρώτο μισό του περασμένου Μάρτη έστειλε ξεκάθαρα το μήνυμα πως το καθεστώς ταξικής υποτίμησης της τελευταίας δεκαπενταετίας, η συνεχής και ολομέτωπη επίθεση ελληνικού κράτους (σοσιαλοδημοκρατικού ή ακροδεξιού – νεοφιλελεύεθρου), εγχώριου και ξένου κεφαλαίου, και Ε.Ε. απέναντι στα φτωχά λαϊκά στρώματα μπορούν να βρουν απέναντι τους ισχυρές αντιστάσεις, αντιστάσεις που παρά την παρατεταμένη περιόδου άμπωτης των ταξικών αγώνων και των ανταγωνιστικών κινημάτων, μπορούν να πετύχουν ρηγματώσεις στην κυρίαρχη πολιτική και να απελευθερώσουν δυναμικές εξεγερτικές.
Ο περασμένος Μάρτης έμεινε ως μεγάλη παρακαταθήκη για την εκ νέου όξυνση του ταξικού πολέμου, ένα ζωντανό παράδειγμα του πώς μπορεί ένας αγώνας να μαζικοποιηθεί και να λάβει χαρακτήρα σύγκρουσης διαρκείας, παράλληλα όμως δείχνει και τις κινηματικές αδυναμίες συντονισμού και πολιτικής εμβάθυνσης του αγώνα, κάτι που θα επέτρεπε και την μεγαλύτερη πολιτική και ταξική του κεφαλαιοποίηση την περίοδο που ακολούθησε.
Στις 28 Φεβρουαρίου 2024, ένα χρόνο μετά το έγκλημα στα Τέμπη, καλείται από συνδικάτα, εργατικά κέντρα και μαζικούς φορείς πανελλαδική – πανεργατική απεργία. Σε μια κρίσιμη συγκυρία όπου οι κινητοποιήσεις των αγροτών απέναντι στην ακροδεξιά – νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας για τη διεκδίκηση των αιτημάτων τους κλιμακώνονται, με την κάθοδο μάλιστα των τρακτέρ στην Αθήνα και με την παράλληλη διεξαγωγή του μαζικού αγώνα διαρκείας των φοιτητ(ρι)ών, απέναντι στο νομοσχέδιο Πιερρακάκη για την ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημιών, με καταλήψεις, συνελεύσεις και επαναλαμβανόμενες διαδηλώσεις, οι κρατικές-κυβερνητικές-αστικές προσδοκίες για την αναίμακτη επιβολή των αντιλαϊκών πολιτικών, μοιάζουν πιο αβέβαιες από ποτέ. Οι τομές και οι συνδέσεις των αγώνων των μικρομεσαίων αγροτών, των φοιτητριών και των εργατών απέναντι στις κυβερνητικές πολιτικές εξαθλιώσης και η συνεχής ριζοσπαστικοποίηση τους δύναται να φέρουν νέες προοπτικές και δυναμικές στο εγχώριο ταξικό κίνημα, σε μια συνθήκη έντονης όξυνσης της επίθεσης απέναντι στην εργατική τάξη, τη νεολαία και τα υποτιμημένα κοινωνικά στρώματα.
Το 2023 ήταν μια χρονιά η οποία σημαδεύτηκε από τεράστιες φυσικές καταστροφές, όπως οι πυρκαγιές στην Αλεξανδρούπολη και οι πλημμύρες στην Θεσσαλία και ευρύτερα την κεντρική Ελλάδα, οι οποίες άφησαν πίσω τους στην κυριολεξιά το θάνατο και τη φτώχεια για χιλιάδες ντόπιους και μετανάστες- αγρότες, εργάτες και άνεργους. Οι ευθύνες του ελληνικού κράτους οι οποίες πέραν της μη επαρκούς πρόληψης και αντιμετώπισης των καταστροφών αυτών, εξαιτίας της διαρκούς απαξιώσης και υποστελέχωσης σωμάτων όπως η πυροσβεστική και η δασοφυλακή, έφτασαν μέχρι το μοίρασμα ψίχουλων στους πληγέντες και τη μερική ή και καθόλου αποζημίωση τους, οδήγησαν στην περαιτέρω φτωχοποίηση των τοπικών κοινωνιών αλλά και της φύσης. Σπίτια χώθηκαν κάτω από την λάσπη ή τυλίχθηκαν ολοσχερώς στις φλόγες, χιλιάδες ζώα πέθαναν ενώ καλλιέργειες από τις οποίες βιοπορίζονταν χιλιάδες άτομα καταστράφηκαν μερικώς ή και εξ’ ολοκλήρου, στενεύοντας ακόμα πιο πολύ τη θηλιά στον λαιμό των ντόπιων κοινωνιών – στις οποίες ζει και μεγάλο κομμάτι της εγχώριας αγροτίας, εξωθούμενο πλέον στον να παρατήσει τον τόπο του εν μέσω μάλιστα μιας περιόδου πρωτοφανούς ακρίβειας.
Το περασμένο έτος, παράλληλα άφησε πίσω του πάνω από 180 νεκρούς εργάτες και εργάτριες και εκατοντάδες τραυματίες στα κάτεργα της λεγόμενης ανάπτυξης, σπάζοντας ακόμα ένα αρνητικό ρεκόρ. Η ψήφιση του αντεργατικού νόμου Γεωργιάδη, ως συνέχεια αυτών του Κατρούγκαλου και Χατζηδάκη, ήρθε να επιτεθεί με ακόμα περισσότερη σφοδρότητα στα κεκτημένα της εργατικής τάξης, περιστέλλοντας δικαιώματα όπως αυτό στην απεργία, καταργώντας πλήρως το 8ωρο και ανοίγοντας το δρόμο για περαιτέρω αφαίμαξη της εργατικής τάξης από το κεφάλαιο και τα αφεντικά του. Συνδυαστικά με τα παραπάνω, ο υψηλός πληθωρισμός και τα τεράστια επίπεδα ακρίβειας σε βασικά αγαθά, οι διαρκείς αυξήσεις στα ενοίκια και η μετατροπή της εύρεσης και διατήρησης μόνιμης κατοικίας σε άθλο, οι εξώσεις και οι πληστειριασμοί από τα κοράκια των funds και τις τράπεζες αλλά και οι συνολικότερες κρατικές πολιτικές ιδιωτικοποιήσεων (παιδεία, υγεία, νερό), των οποίων τα αποτελέσματα ξέρουμε πολύ καλά που οδηγούν, συνθέτουν ένα ιδαίτερα ασφυκτικό κλίμα για την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, αφήνοντας ως μόνη διέξοδο αυτής της επανα-συγκρότησης ενός μαχητικού ταξικού κινήματος.
Τέλος, η διαρκώς κλιμακούμενη συμμετοχή του ελληνικού κράτους στον αστικό διακρατικό ανταγωνισμό με την Τουρκία (για τον οποίο δαπανά πακτωλούς δισεκατομμυρίων για εξοπλισμούς), στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία και βέβαια στην ιμπεριαλιστική εκστρατεία –ανθρωποσφαγή- στην Παλαιστίνη και τη Μ. Ανατολή, με αποκορύφωμα της επέκταση των αμερικανικών βάσεων και την οργάνωση της επιχείρησης «Ασπίδα» στην Ερυθρά Θάλασσα, μέσω του στρατηγείου στη Λάρισα, καταδεικνύει ακόμα πιο έντονα σε συνέχεια όλων των παραπάνω, την επιτάχυνση και την όξυνση του ταξικού πολέμου.
Σε κάθε περίπτωση, η αδυσώπητη αντεργατική –αντικοινωνική επίθεση που βρίσκεται σε εξέλιξη, όσο και ο νέος γύρος της που προετοιμάζεται εντατικά για τους αμέσως επόμενους μήνες δεν επιτρέπει καθυστερήσεις και κωλυσιεργίες. Απέναντι σε αυτή την πολύ συγκεκριμένη διάταξη μάχης που λαμβάνει ο ταξικός εχθρός σήμερα, μοναδική διέξοδος για τους εργαζόμενους -ες, τους άνεργους – ες , τις νέες και τους νέους, για όλους εμάς που βλέπουμε το παρόν μας συνθλίβεται μέσα στην ανέχεια, τη φτώχεια, την κρατική τρομοκρατία και το μέλλον μας να υποθηκεύεται -ακόμα και ως κρέας για κανόνια – στο όνομα αστικών και ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών και ανταγωνισμών, είναι αυτή του ανυποχώρητου και συγκρουσιακού κοινωνικού και ταξικού αγώνα.
Του αγώνα για αυξήσεις στους μισθούς και περιφρούρηση των εργατικών κατακτήσεων. Του αγώνα για κατάργηση του νόμου Χατζηδάκη -Γεωργιαδη. Του αγώνα για κοινωνική ασφάλιση, δωρεάν υγεία, για στέγαση, τροφή, νερό και ρεύμα απέναντι στην ταξική βία της ακρίβειας και την τρομοκρατία της ανέχειας. Ενός αγώνα που επικοινωνεί και αλληλεπιδρά με τον αγώνα ενάντια στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε., τον πόλεμο, τον εθνικισμό και τον φασισμό και ο οποίος οριοθετεί αυτή τη στιγμή τα αντίπαλα ταξικά μέτωπα και τις αντιτιθέμενες ταξικές στρατηγικές στην ελληνική κοινωνία.
Δύναμη και αλληλεγγύη στους εργατικούς αγώνες και σε κάθε εστία εργατικής αντίστασης. Αλληλεγγύη στο μαχόμενο φοιτητικό κίνημα και την αγωνιζόμενη φτωχή αγροτιά.
Δύναμη στους τοπικούς αγώνες ενάντια στη λαίλαπα της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Να συναντηθούμε από τους αντιφασιστικούς αγώνες σε κάθε γειτονιά μέχρι τις διαδηλώσεις ενάντια στην έμφυλη βία και την εξουσία του κράτους βιαστή.
Να εντείνουμε τις κινητοποιήσεις αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη και ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία, την αλληλεγγύη σε πρόσφυγες και μετανάστες, να δείξουμε έμπρακτα την αλληλεγγύη μας στους πολιτικούς κρατούμενους και τους κοινωνικούς αγωνιστές.
Με Οργάνωση στη βάση και Ενότητα στη δράση!
Δυναμικοί ταξικοί αγώνες για τις σύγχρονες εργατικές κοινωνικές ανάγκες
Σύγκρουση με το καθεστώς του εργασιακού σφαγείου και της ταξικής υποτίμησης, της κρατικής τρομοκρατίας, του πολέμου, του εθνικισμού
Για ένα κόσμο στο μπόι των ονείρων και των ανθρώπων!
Απεργιακή Διαδήλωση 28 Φεβρουαρίου – Χαυτεία 11.00
ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΑ ΤΑΞΙΚΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΜΠΛΟΚ ΤΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚΡΑΤΙΚΟ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΑ ΤΕΜΠΗ
Ταξική Αντεπίθεση [Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστ(ρι)ών]
