«Για να λείψουν τα δεσμά μας για να πάψει πια η σκλαβιά
να νιώσουν πρέπει τη γροθιά μας και της ψυχής μας τη φωτιά»
Ταξική Αντεπίθεση | ΟΛΟΙ/ΕΣ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ! Στηρίζουμε τα ταξικά σωματεία και το μπλοκ της συνέλευσης για το κρατικό καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη
«Θεοί, αρχόντοι, βασιλιάδες με πλάνα λόγια μας γελούν
της γης οι δούλοι κι οι ραγιάδες μοναχοί τους, θα σωθούν…
Για να λείψουν τα δεσμά μας για να πάψει πια η σκλαβιά
να νιώσουν πρέπει τη γροθιά μας και της ψυχής μας τη φωτιά.»
Στις 17 Απριλίου έπειτα από την προκήρυξη απεργίας της εργοδοτικής ΓΣΕΕ και μετά τη συμπλήρωση ενός έτους από το κρατικό – καπιταλιστικό έγκλημα των Τεμπών και την γενική απεργία στις 28 Φεβρουαρίου, καλείται εκ νέου από συνδικάτα, εργατικά κέντρα και μαζικούς φορείς πανελλαδική – πανεργατική απεργία. Το περασμένο διάστημα χαρακτηρίστηκε από τον αγώνα διαρκείας του φοιτητικού κινήματος και των αγροτών με μαζικά συλλαλητήρια, καταλήψεις, συγκρούσεις και με αποκορύφωση μια από τις μαζικότερες απεργίες των τελευταίων ετών, αποδεικνύοντας ότι το ταξικό, νεολαιίστικο και ευρύτερα λαϊκό κίνημα είναι εδώ, ικανό να ορθώνει ισχυρά αναχώματα και να προκαλεί ρωγμές στην κυρίαρχη πολιτική.
Με την επίθεση στα εργατικά κεκτημένα να μαίνεται εντονότερη από ποτέ, με τους χώρους εργασίας να μετατρέπονται σε ταξικά σφαγεία η αναγκαιότητα οργάνωσης στους χώρους δουλείας και η συμμετοχή στις απεργίες είναι πιο επιτακτική από ποτέ. Ειδικά η συμμετοχή στις εργατικές απεργίες και η μαζικοποίηση τους αποτελεί βασικό επίδικο για τους καταπιεσμένους/ες αφού ιστορικά αποτέλεσαν το κατεξοχήν πεδίο συλλογικοποίησης και όξυνσης των προλεταριακών αντιστάσεων και σημείο αναφοράς για την έκφραση της κοινωνικής δυσαρέσκειας. Ο ερχομός του 2024 – συμπληρωματικά στην περασμένη χρονιά – φαίνεται να σπάει όλα τα αρνητικά ρεκόρ, με τις εργοδοτικές δολοφονίες να πληθαίνουν διαρκώς αποδεικνύοντας στην πράξη τι σήμαιναν όλες οι αντεργατικές αναδιαρθρώσεις των τελευταίων ετών. Ενδεικτικά, τις τελευταίες περίπου 30 ημέρες, πάνω από 12 άνθρωποι της τάξης μας έχουν χάσει τη ζωή τους στη μάχη για το μεροκάματο. Οι συνεχείς θάνατοι στις σκαλωσιές, στα ναυπηγεία και στην άσφαλτο, στα τρένα και τα νοσοκομεία γνωρίζουμε πολύ καλά πως δεν είναι στατιστικές απώλειες ούτε αποτελούν μεμονωμένα περιστατικά αλλά αναπόφευκτα αποτελέσματα της εντεινόμενης επίθεσης κράτους και κεφαλαίου απέναντι στην τάξη μας.
Η απαξίωση και υποτίμηση των εργατικών και κοινωνικών αναγκών, η διαρκής εντατικοποίηση της εργασίας ως αποτέλεσμα της ζωτικής ανάγκης του κεφαλαίου για το κυνήγι του μέγιστου κέρδους, η ποινικοποίηση του συνδικαλισμού και της απεργίας, συνθέτουν το «μελανό» μωσαϊκό συνθηκών διαβίωσης της εργατικής τάξης. Παράλληλα, ο υψηλός πληθωρισμός, η διάλυση κάθε έννοιας «κοινωνικού κράτους», η ακρίβεια, οι ιδιωτικοποιήσεις, η επίθεση στο δικαίωμα της στέγασης με τον εκτοπισμό χιλιάδων από τα σπίτια τους εξαιτίας της αύξησης των ενοικίων και των εξώσεων σφίγγει ακόμα περισσότερο τη θηλιά γύρω από το λαιμό της κοινωνικής βάσης, αφήνοντας ως μόνη διέξοδο την υπερεργασία, με τα γνωστά και δραματικά αποτελέσματά της. Μέσα σε αυτήν την συνθήκη ψηφίστηκε εξάλλου και το αντεργατικό νομοσχέδιο του Γεωργιάδη, που αποτελεί την θεσμοθέτηση μιας διαμορφωμένης εδώ και μια δεκαετία πραγματικότητας. Την θεσμοθέτηση της κακοπληρωμένης και εντατικοποιημένης εργασίας, αποτέλεσμα της κατάργησης των δικαιωμάτων που κατακτήθηκαν με αιματηρούς αγώνες στο παρελθόν και εξασφάλιζαν περισσότερο ελεύθερο χρόνο, καλύτερους μισθούς και συνθήκες δουλειάς.
Η απεργία στις 17 Απρίλη διεξάγεται στο φόντο του κρατικού – καπιταλιστικού εγκλήματος στα Τέμπη και των μεθοδεύσεων για την συγκάλυψη του. Ένα έγκλημα με μόνους υπαίτιους το κεφάλαιο και το κράτος, και πιο συγκεκριμένα τον ΟΣΕ, την Hellenic Trains και τις μνημονιακές και «μεταμνημονιακές» κυβερνήσεις που συντάχθηκαν κατά γράμμα με τις αντιλαϊκές επιταγές της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΔΝΤ εξυπηρετώντας τα συμφέροντα της ντόπιας αστικής τάξης και των ιμπεριαλιστών πατρώνων της .
Η δολοφονία 57 συνανθρώπων μας στα Τέμπη αποτέλεσε μια από τις μαζικότερες κρατικές δολοφονίες και ένα τρανταχτό δείγμα της καθεστωτικής απαξίωσης των ανθρωπίνων ζωών και της αλαζονικής φύσης της εξουσίας που τροφοδότησε την λαϊκή οργή, η οποία εκφράστηκε μαζικά και συγκρουσιακά με εκατοντάδες χιλιάδες κόσμο στους δρόμους πανελλαδικά. Με την δίκη της υπόθεσης να πλησιάζει και με τις φωνές των οικογενειών των θυμάτων να πληθαίνουν και να ακούγονται σε όλη την επικράτεια, ζητώντας το ελάχιστο, δηλαδή δικαιοσύνη, είναι πιο σημαντικό από ποτέ να συμβάλλουμε ώστε αυτή η κοινωνική δυσαρέσκεια και δυναμική να μετουσιωθεί σε οργανωμένη κοινωνική και ταξική πάλη, απέναντι στα καθεστώτα που δεν λογαριάζουν ούτε τις ζωές μας.
Σε μια συγκυρία, λοιπόν, όπου η υποτίμηση των ζωών μας, ο θάνατος και η απουσία κάθε αισθήματος δικαιοσύνης γίνονται κανονικότητα, είναι σημαντικότερο από ποτέ να μην οπισθοχωρήσουμε και να οξύνουμε τις αντιστάσεις μας. Σε μια συγκυρία που το κράτος τρομοκράτης, το κράτος νταβατζής επιτίθεται στους εργατικούς και κοινωνικούς και φεμινιστικούς αγώνες αγώνες εφαρμόζοντας στρατηγικές αντιεξέγερσης σε ολόκληρη την αγωνιζόμενη κοινωνία. Σε μια περίοδο που η απουσία ισχυρού επαναστατικού προλεταριακού κινήματος δίνει χώρο στα κάθε φύσεως αντιδραστικά νομοσχέδια που εξοπλίζουν το ιδεολογικό και νομικό οπλοστάσιο του κράτους, καλλιεργώντας κοινοβουλευτικές αυταπάτες για καλύτερη διαχείριση της συστημικής κρίσης ήρθε ο καιρός να μετρηθούμε ξανά, να λογαριάσουν την προλεταριακή μας δύναμη, να σεβαστούν – και με την βία -ότι αποτελούμε τους δημιουργούς αυτού του κόσμου και ήδη έχουμε θρηνήσει πολλούς και πολλές στον βωμό της εκμετάλλευσης για τα συμφέροντα τους. «Και αν τολμήσουν και αντικρίσουν της ψυχής μας τους κεραυνούς θα δούνε τότε αν μπορούνε πως θα είναι οι σφαίρες μας για αυτούς».
Συμμετοχή και αλληλεγγύη στους εργατικούς αγώνες και σε κάθε εστία εργατικής αντίστασης. Δύναμη στους αγώνες για τις κοινωνικές εργατικές ανάγκες (Παιδεία, Υγεία, Στέγαση) και στους τοπικούς αγώνες ενάντια στη λαίλαπα της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Να οξύνουμε τον αγώνα ενάντια στον πόλεμο, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ και να διευρύνουμε το κίνημα αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη. Να συναντηθούμε στους δρόμους του αντιφασιστικού αγώνα, της αλληλεγγύης σε πρόσφυγες και μετανάστριες, της πάλης ενάντια στην έμφυλη βία και την εξουσία του κράτους βιαστή. Να δείξουμε έμπρακτα την αλληλεγγύη μας στους πολιτικούς κρατούμενους και τους κοινωνικούς αγωνιστές χτίζοντας το Επαναστατικό Μέτωπο / Κίνημα που έχει ανάγκη η εποχή μας.
Για ένα κόσμο στο μπόι των ονείρων και των ανθρώπων!
Απεργιακή Διαδήλωση 17 Απριλίου – Προπύλαια 11.00
Στηρίζουμε τα ταξικά σωματεία και το μπλοκ της συνέλευσης για το κρατικό καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη
Ταξική Αντεπίθεση [Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστ(ρι)ών]
