Ταξική Αντεπίθεση | Λευτεριά στην Παλαιστίνη -Έξω το ισραηλινό κεφάλαιο από τα Εξάρχεια [Κάλεσμα στήριξης της διαδήλωσης – Σάββατο 15 Ιουνίου Πολυτεχνείο 8μμ]
Στα Εξάρχεια του διεθνισμού και της ταξικής αλληλεγγύης, στα Εξάρχεια της κοινωνικής αυτοοργάνωσης, των αγώνων και της εξέγερσης, η αλληλεγγύη στον αγώνα του παλαιστινιακού λαού υπήρξε διαχρονική. Από τις δεκάδες μέσα στα χρόνια εκδηλώσεις αλληλεγγύης στην Πλατεία, στον Στρέφη, στα στέκια, τις καταλήψεις, τους πολιτικούς χώρους, και από τους δρόμους των συγκρούσεων – εκεί όπου τη δεκαετία του 1980 και του 1990 η παλαιστινιακή μαντίλα και η ιαχή “ιντιφάντα” έγιναν σύμβολα μιας ολόκληρης μητροπολιτικής γενιάς-, τα Εξάρχεια, ως σύγχρονο εργαστήρι ριζοσπαστικών μορφών κοινωνικοποίησης, αγώνα και πολιτισμού, δεν έπαψαν ποτέ να στέλνουν δυνατό μήνυμα αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό, συνθέτοντας με εκείνον τον μοναδικό τρόπο που τα Εξάρχεια μπορούν, διαφορετικές πολιτικές, ιδεολογικές, αγωνιστικές και πολιτισμικές εμπειρίες.
Αντιμέτωπα με τις ερπύστριες της καπιταλιστικής ανάπτυξης και της κρατικής τρομοκρατίας που απειλούν -μάταια- να τα καθυποτάξουν, τα Εξάρχεια βρίσκονται και σήμερα συντονισμένα -όπως επιβεβαιώνουν οι αφίσες και τα συνθήματα στη γειτονιά, αλλά και οι αλλεπάλληλες κινητοποιήσεις και δράσεις – με τους παλμούς του παλαιστινιακού λαού που μάχεται -και νικά- με το όπλο στο χέρι απέναντι στο γενοκτονικό πόλεμο που το Ισραήλ με τους ιμπεριαλιστές συμμάχους (ΗΠΑ- ΕΕ) του, αλλά και το συνεργαζόμενο ελληνικό κράτος έχουν εξαπολύσει εναντίον του. Πολύ περισσότερο όταν το ισραηλινό κεφάλαιο με τις εκτεταμένες επενδύσεις του στα Εξάρχεια διαδραματίζει καίριο ρόλο στον επιχειρούμενο εξευγενισμό της γειτονίας και στη μετατροπή της σε ένα χαμηλής αισθητικής διασκεδαστήριο φθηνής και πειθαρχημένης εργασίας, αποστειρωμένη από τα ιστορικά, ταξικά και πολιτικά της συμφραζόμενα. Πολύ περισσότερο όταν γνωρίζουμε καλά ότι αυτή η μαζική εξαγωγή ισραηλινού κεφαλαίου -στην “ασφαλή και σύμμαχο του Ισραήλ Ελλάδα”- είναι στενά συνδεδεμένη με τις πολεμικές ανάγκες του ισραηλινού κράτους, μιας και τα κέρδη που πραγματοποιούνται επιστρέφουν εντός του Ισραήλ ως κεφάλαιο ενίσχυσης της συνολικής πολιτικοστρατιωτικής συγκρότησης του. Για να το πούμε με άλλα λόγια, οι ισραηλινές επενδύσεις -και η ολόπλευρη στήριξη τους από το ελληνικό κράτος- είναι βαμμένες με το αίμα του παλαιστινιακού λαού γι αυτό και η πάλη εναντίον τους είναι μια έμπρακτη κίνηση αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό, μια ουσιαστική πράξη μεταφοράς του πολέμου στα μετόπισθεν του καπιταλιστικού – ιμπεριαλιστικού συστήματος.
Το Σάββατο 15 Ιουνίου, λίγες μόνο μέρες μετά τη -νέα – σφαγή εκατοντάδων αμάχων και παιδιών στην Αλ Νουσεϊράτ στη Γάζα –η οποία μάλιστα πανηγυρίστηκε έξαλλα από φανατισμένους σιωνιστές στο Μοναστηράκι-, και ενώ η αντίσταση του παλαιστινιακού λαού κορυφώνεται, την ίδια στιγμή που το ελληνικό κράτος παίρνει θέση μάχης διπλά στους μακελάρηδες, κλιμακώνοντας παράλληλα τη δική του επίθεση στη γειτονιά αλλά και σε όλη την κοινωνική βάση, τους εργαζόμενους/ες, τη νεολαία, τους μετανάστες/τριες, διαδηλώνουμε -με αφετηρία το ιστορικό Πολυτεχνείο- μαζικά και μαχητικά στα Εξάρχεια με το σύνθημα που η γειτονιά φωνάζει διαχρονικά: «Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΛΑΩΝ», «ΝΊΚΗ ΣΤΗΝ ΙΝΤΙΦΑΝΤΑ», «ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΙΡΗΝΗ ΧΩΡΙΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ» «ΤΑ ΕΞΑΡΧΕΙΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΗ ΣΩΣΤΗ ΠΛΕΥΡΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ ΩΣ ΤΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ», «ΑΝΑΠΛΑΣΗ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΦΤΩΧΟΙ ΕΚΤΟΠΙΣΜΕΝΟΙ».
[στηρίζουμε-συμμετέχουμε στη Διαδήλωση που καλεί το Συντονιστικό δράσης για την υπεράσπιση των Εξαρχείων, η Συνέλευση αλληλεγγύης στην Παλαιστινιακή Αντίσταση και οι Μητέρες κατά της Γενοκτονίας]
