[Κένυα] Νεολαιίστικος Προλεταριακός ξεσηκωμός στην πρώην βρετανική αποικία και σήμερα “μείζονα σύμμαχο των ΗΠΑ στη Αφρική”
Η απόφαση της κυβέρνησης της Κένυας να ψηφίσει έναν ακραία ταξικό προϋπολογισμό που αύξανε τη φορολογία σε βασικά είδη κατανάλωσης, όπως το ψωμί, τη στιγμή που η ενδημική έτσι κι αλλιώς φτωχιά στη χώρα εντείνεται – το 20 % του πληθυσμού της Κένυας υποφέρει από υποσιτισμό και το 40% ζει κάτω από το όριο της φτώχιας-, αποτέλεσε τη θρυαλλίδα για το ταξικό ξέσπασμα των τελευταίων ημερών στην πρωτεύουσα Ναϊρόμπι και άλλα αστικά κέντρα της χώρας της Ανατολικής Αφρικής των 55 σχεδόν εκατομμυρίων κατοίκων. Μέχρι στιγμής από τις σφοδρές συγκρούσεις αστυνομίας στρατού και διαδηλωτών –αξίζει να σημειώσουμε ότι οι διαδηλωτές πολιόρκησαν το κοινοβούλιο και κατάφεραν τμήματα τους να εισέλθουν σε κάποια κτίρια του- έχουν σκοτωθεί 23 διαδηλωτές, ενώ έχουν προκληθεί σοβαρές καταστροφές σε κρατικές δομές και μεγάλες επιχειρήσεις. Με την οικονομική, κοινωνική και πολιτική ζωή της Κένυας να έχει ουσιαστικά παραλύσει και τις κινητοποιήσεις να μην υποχωρούν παρά την σκληρή καταστολή, η κυβέρνηση υποχρεώθηκε χθες σε αναδίπλωση, αποσύροντας σειρά φορολογικών μέτρων που είχε εξαγγείλει.
Στη διάρκεια της θητείας της, η κυβέρνηση Ρούτο που εκλέχτηκε το 2023 με διακηρυγμένο σκοπό την άμβλυνση των ταξικών ανισοτήτων, όχι απλά δεν τήρησε κάποιες από τις δεσμεύσεις της, αντίθετα, και κάτω από την πίεση των δανειστών της και του ΔΝΤ προέβη στην επιβολή πρόσθετων δημοσιονομικών μέτρων για να τιθασευτεί το υπέρογκο δημόσιο χρέος και να πληρωθεί το ξένο ιμπεριαλιστικό κεφαλαίου που το κατέχει. Στην πραγματικότητα το χρέος –προϊόν της διαχρονικής ληστείας του ιδρώτα του κενυάτικου λαού και των πλουτοπαραγωγικών του πηγών –από την παραδοσιακή αποικιοκρατία παλιότερα και από τους ιμπεριαλιστές αργότερα, αποτελεί το μόνιμο ιμάντα μεταβίβασης πλούτου από τον κενυάτικο λαό στο ξένο κεφάλαιο και στην ασφυκτικά εξαρτημένη από αυτό ντόπια άρχουσα τάξη που ακριβώς μέσα από αυτή τη σχέση εξάρτησης διαιωνίζει την κυριαρχία της.
Η Κένυα απέκτησε την ανεξαρτησία της το 1963 ύστερα από την αποικιακή της κατάκτηση από την Αγγλία το 1895, μετά από μακροχρόνιο αντιαποικιακό αγώνα των αυτοχθόνων πληθυσμών, που είχε ως σταθμό την εξέγερση της φυλής Κικούγιου (που αποτελεί τον μεγαλύτερο εθνοτικό πληθυσμό της Κένυας, δίπλα στους Μασάι και Κάμπα), που έμεινε γνωστή ως η εξέγερση των Μάου Μάου. Ο ένοπλος αγώνας των Κενυατών γνώρισε τη φρικτή καταστολή των Άγγλων που μέσα σε λίγα χρόνια εξόντωσαν δεκάδες χιλιάδες Κενυάτες, ενώ βασάνισαν και φυλάκισαν σε εξοντωτικές συνθήκες εκατοντάδες χιλιάδες, ανάμεσα τους πολλές γυναίκες και παιδιά. Για τη φρίκη των αγγλικών μεθόδων καταστολής αρκεί να σημειώσουμε ότι δεν ήταν λίγες οι φορές που αγωνιστές του αντιαποικιακού κινήματος ψήνονταν ζωντανοί σε φούρνους για παραδειγματισμό.
Με την απόκτηση της ανεξαρτησίας το 1963 η Κένυα μπήκε ουσιαστικό σε ένα φαύλο κύκλο (νεοαποικιακής) ιμπεριαλιστικής εκμετάλλευσης που καθόρισε και το πλαίσιο της ανάπτυξης της, σύμφωνα με τις κατευθύνσεις των δυτικών ιμπεριαλιστών, παρά τις προσπάθειες των πρώτων κυβερνήσεων να στραφούν προς άλλες κατευθύνσεις (ΕΣΣΔ) για οικονομική βοήθεια.
Σήμερα η Κένυα, ύστερα από την αύξηση των ρυθμών οικονομικής ανάπτυξης της των τελευταίων χρόνων που την κατέστησαν ως μια εκ των οικονομικών ατμομηχανών της υποσαχάριας Αφρικής (η Κένυα έχει κομβική θέση στην Ένωση Κρατών Ανατολικής Αφρικής, μία τεράστια συνολική αγορά σχεδόν 135 εκατομμυρίων κατοίκων στις 5 χώρες που την συγκροτούν μαζί με την Κένυα, την Ουγκάντα, τη Ρουάντα, το Μπουρούντι και την Τανζανία), έρχεται αντιμέτωπη με τα όρια και το χαρακτήρα αυτής της ανάπτυξης. Μια ανάπτυξη αιματηρή για τον κενυατικό λαό -αλλά και για γειτονικούς λαούς, θυμίζουμε ότι η Κένυα είχε εισβάλλει στη Σομαλία το 2011 υπό τις ευλογίες των ΗΠΑ με πρόσχημα της καταστολή της ισλαμιστικής τρομοκρατίας) και χωρίς προοπτική μας αυτοδύναμης οικονομικής πορείας, που αναπόφευκτα κάτω από το βάρος των δανείων θα οδηγούσε στην ανάγκη λήψης ριζικών μέτρων για να αποσοβηθεί η χρεοκοπία. Μια ανάπτυξη στην όποια θα πρέπει να τονιστεί το ισχυρό αποτύπωμα της Κίνας, η οποία είναι πλέον .ο δεύτερος οικονομικός χρηματοδότης της χώρας μετά τη Παγκόσμια Τράπεζα. Άλλωστε η σπουδή των ΗΠΑ να ανακηρύξουν την Κένυα μείζονα τους τους σύμμαχο στην Αφρική δια στόματος Μπάιντεν, λίγες μόνο μέρες μάλιστα πριν το ξέσπασμα της εξέγερσης, είχε μεταξύ άλλων και στόχο να θωρακίσουν την γεωπολιτική τους επιρροή στην πολλαπλά πολύτιμη γεωστρατηγικά και πλουτοπαραγωγικά περιοχή, από τη διείσδυση του κινέζικου κεφαλαίου, αλλά και της Ρωσίας.
Ύστερα από αιώνες αδυσώπητης καταπίεσης, η αφρικανική ήπειρος, και βέβαια η Κένυα βρίσκεται σήμερα στο μεταίχμιο των τεκτονικών κραδασμών που δημιουργεί η διεθνής καπιταλιστική κρίση και η ένταση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών που αυτή παράγει. Λαϊκοί ξεσηκωμοί όπως αυτοί της Κένυας δείχνουν το δρόμο για σπάσιμο των δεσμών της νεοαποικιοκρατίας και του ιμπεριαλισμού, δείχνουν το δρόμο για την απελευθέρωση από τα δεσμά των ντόπιων καθεστωτικών δυνάμεων, δείχνουν τον δρόμο που πρέπει να βασίσουν οι υποτελείς τάξεις στη πάλη τους για την κοινωνική απελευθέρωση.
