Αντεργατικός Νόμος Γεωργιάδη : Κατάργηση της πενθήμερης εργασίας από 1η Ιουλίου στη βιομηχανία και εξαίρεση από τον χρόνο εργασίας του χρόνου προετοιμασίας για την εργασία και του διαλείμματος του εργαζόμενου
Υπό τα χειροκροτήματα του ΣΕΒ, εγκαινιάζεται σήμερα μια από τις πλέον επαχθείς ρυθμίσεις που εισήγαγε ο νόμος Γεωργιάδη το Σεπτέμβριο του 2023. Πρόκειται για την εξαήμερα εργασία στη βιομηχανία, χωρίς πλέον τη συναίνεση του εργαζόμενου όπως ίσχυε μέχρι πρότινος- διάταξη κι αυτή εκβιαστική έτσι κι αλλιώς που είχε ενσωματωθεί στο πρώτο μνημόνιο, αφού είναι γνωστό ότι η διαπραγμάτευση του αφεντικού με τον εργαζόμενο γίνεται κάτω από συγκεκριμένους δυσμενείς όρους για την πλευρά του εργαζόμενου. Συγκεκριμένα σε επιχειρήσεις συνεχούς λειτουργίας με σύστημα εναλλασσόμενων βαρδιών, δηλαδή σε έναν τομέα απασχόλησης εκατοντάδων χιλιάδων βιομηχανικών προλετάριων εκεί ακριβώς οπού εδρεύουν οι μεγαλες καπιταλιστικές επιχειρήσεις του ΣΕΒ, ο εργοδότης έχει πλέον δικαίωμα να εφαρμόσει την εξαήμερη εργασία, προσαυξάνοντας απλά κατά 40% το μεροκάματο την έκτη ημέρα. Όλα αυτά τη στιγμή που η νομιμοποίηση του 10ώρου (αλλά και του 13ωρου για δουλειά σε δυο αφεντικά) και της απλήρωτης υπερωρίας είναι πλέον καθεστώς, ενώ μόλις λίγες μέρες πριν με μια προκλητική του εγκύκλιο, το υπ. Εργασίας, ικανοποίησε μια πάγια απαίτηση του ΣΕΒ, να μην περιλαμβάνεται πλέον στον χρόνο εργασίας στη βιομηχανία ο αναγκαίος χρόνος προετοιμασίας του εργαζόμενου πριν ξεκινήσει την εργασία του, ο χρόνος στις διακοπές εργασιών και τα διαλείμματα εργασίας. Χαρίζεται με αλλά λόγια μια τουλάχιστον εργατοώρα στο κεφάλαιο δωρεάν.
Όπως έγραφε το κείμενο της η Ταξικής Αντεπίθεση για το νομοσχέδιο Γεωργιάδη: «Οι στοχεύσεις κυβέρνησης, κεφαλαίου, ΕΕ για τη θωράκιση και την ενίσχυση της κερδοφορίας του κεφαλαίου προβάλλουν καθαρά. Για μια ακόμη φορά οι εκμεταλλευόμενες τάξεις θα κληθούν μέσω νέων αντιπρολεταριακών τομών να «πληρώσουν την κρίση», να θυσιαστούν δηλαδή στον βωμό των επενδυτικών αναπτυξιακών στρατηγικών του κεφαλαίου, στον ίδιο ακριβώς βωμό που μόνο φέτος εξόντωσε δεκάδες εργάτες/ τριες στους χώρους δουλειάς, σκότωσε, έπνιξε και έκαψε εκατοντάδες ακόμα ανθρώπους στα Τέμπη, στην Πύλο, στη Δαδιά, στη Θεσσαλία, στα λιμάνια, ενώ κατέστρεψε μαζικά ανεκτίμητης αξίας οικοσυστήματα. […] Ως συνέχεια των μνημονιακών δεσμεύσεων και των επιταγών του ΣΕΒ και της ΕΕ για τις «βέλτιστες πολιτικές ανταγωνιστικότητας στην αγορά εργασίας», το νομοσχέδιο διαμορφώνει συνθήκες ακόμα μεγαλύτερης κερδοφορίας του κεφαλαίου και υποτίμησης της εργατικής τάξης, η οποία αντιμετωπίζεται από κράτος και εργοδοσία ως ακόμα πιο φθηνό εξάρτημα και ευέλικτο δυναμικό χωρίς δικαιώματα. Συνοπτικά το νομοσχέδιο προβλέπει : 13 ώρες δουλειάς την ημέρα ή 78 ώρες δουλειάς την εβδομάδα σε πάνω από έναν εργοδότη, συμβάσεις μηδενικών ωρών, απλήρωτες υπερωρίες, ενώ καταργεί το 5ήμερο στη βιομηχανία και ειδικότερα στις επιχειρήσεις με εναλλασσόμενες βάρδιες συνεχούς λειτουργίας, στρώνοντας έτσι το έδαφος και για άλλους τομείς.
[…] Συνοψίζοντας, το επερχόμενο νομοσχέδιο ως επιστέγασμα και συνάμα κορύφωση όλων των αντεργατικών πολιτικών των τελευταίων ετών θα σημάνει την επιβολή ενός είδους εργασιακού μεσαίωνα, την επιβολή μια συνθήκης αποσυγκρότησης της εργατικής τάξης και δομικού χτυπήματος του εργατικού κινήματος. Για αυτό και πρέπει να βρει απέναντι του την οργανωμένη, μαζική και συγκρουσιακή παρουσία του ταξικού παράγοντα, την μοναδική ικανή συνθήκη που μπορεί στην πράξη να ακυρώσει και να καταργήσει νόμους και διατάγματα, ανοίγοντας δρόμους για πραγματικές ταξικές κατακτήσεις και νίκες, για όλα εκείνα δηλαδή που διαμορφώνουν τους όρους για τις κοινωνικές και ταξικές εξεγέρσεις και επαναστάσεις που έχει ανάγκη η εποχή μας.
