Δασικές και Περιαστικές Πυρκαγιές: Ένα επαναλαμβανόμενο κρατικό καπιταλιστικό έγκλημα
Όπως πέρσι και πρόπερσι στις μεγάλες πυρκαγιές του καλοκαιριού σε Αττική, Έβρο, Ρόδο, Εύβοια, Πελοπόννησο, Κέρκυρα, όπως μερικά χρόνια πριν στο Μάτι, στην Ηλεία, στην Πάρνηθα, έτσι και φέτος οι πυρκαγιές σε δασικές εκτάσεις και σε περιαστικές ζώνες, όπως αυτή που κατακαίει αυτή τη στιγμή τη Βορειοανατολική Αττική (Βαρνάβα, Πεντέλη, Μαραθώνα) αποτελούν προδιαγεγραμμένα εγκλήματα με ονοματεπώνυμο: το κυνήγι του μέγιστου καπιταλιστικού κέρδους και τις κρατικές πολιτικές απαξίωσης των υπηρεσιών δασοπυρόσβεσης και δασοπροστασίας όσο και αυτές των ιδιωτικοποιήσεων των δημόσιων χώρων και υποδομών και της ολοκληρωτικής υποστήριξης των επιχειρηματικών συμφερόντων.
Δεκάδες χιλιάδες στρέμματα δάσους στάχτη, εκατοντάδες ζώα καμένα, ανυπολόγιστες καταστροφές στο βιος χιλιάδων φτωχών οικογενειών, τεράστια οικολογική καταστροφή με απροσδιόριστες συνέπειες για την υγειά εκατομμυρίων ανθρώπων και τις -έτσι κι αλλιώς οριακές -περιβαλλοντικές ισορροπίες της Αθήνας, είναι ο μέχρι τώρα απολογισμός της πυρκαγιάς που μαίνεται ανεξέλεγκτα. Προκλητικοί και θρασείς ως συνήθως οι κυβερνώντες σπεύδουν να καλυφθούν πίσω από την κλιματική κρίση, μη διστάζοντας να μιλήσουν για “άνιση μάχη με τη φύση”. Σαν να είναι η κλιματική κρίση ένα ουδέτερο ταξικά φαινόμενο και η φύση εχθρός και παράλληλα κάτι απόρθητο από την ανθρώπινη καπιταλιστική επέμβαση, κάτι που υπερίπταται των ταξικών σχέσεων.
Όπως έγραφε στο κείμενο της η Ταξική Αντεπίθεση για τις περσινές πυρκαγιές:
[…] Οι πυρκαγιές στα δάση και τις περιαστικές ζώνες είναι μαζικά εγκλήματα του ελληνικού κεφαλαίου και του κράτους του. Ενός συστήματος που δίνει γη και ύδωρ στο κεφάλαιο (κατασκευαστικό, real estate και εφοπλιστικό) και ιδιωτικοποιεί δασικές εκτάσεις και πάρκα, ενός συστήματος που υποτιμά πολλαπλά τη ζωή στις προλεταριακές λαϊκές γειτονίες και υποβαθμίζει τις υπηρεσίες δασοπυρόσβεσης , την ώρα που προκλητικά αυξάνει τους εξοπλισμούς για την αστυνομία, το στρατό και τους νατοϊκούς εξοπλισμούς.
Ενός συστήματος που την ώρα που επιβαρύνεται δραματικά η υγεία εκατομμύρια ανθρώπων από το τοξικό νέφος που εκλύεται, διατείνεται δημαγωγικά ότι σώζει ανθρώπινες ζωές στις πυρκαγιές μέσω της εκκένωσης των κατοικημένων περιοχών, υποβαθμίζοντας έτσι το έργο της κατάσβεσης και της προστασίας των δασών και σπιτιών για το όποιο δίνουν μάχη με όπλα την κοινωνική ταξική αλληλεγγύη και αυτοοργάνωση χιλιάδες κάτοικοι, εκατοντάδες εθελοντές πυροσβέστες και αλληλέγγυος κόσμος. Ενός συστήματος που κρύβεται προκλητικά πίσω από προπαγανδιστικές εξαγγελίες για αποζημιώσεις και άμεσες αναδασώσεις, αντίστοιχα ψευδείς και όσο και ανεπαρκείς με αυτές για την Εύβοια πριν δυο χρόνια.
Όπως δολοφονεί την ανθρώπινη ζωή στα εργασιακά κάτεργα, τα σύνορα, στις αστυνομικές καταδιώξεις έτσι ο -ελληνικός- καπιταλισμός δολοφονεί και τη φύση. Η σοβούσα περιβαλλοντική κλιματική κρίση δεν αποτελεί κάποιο εξωγενές –και άρα πρόσκαιρο – γνώρισμα του αλλά αναπόφευκτο σύμπτωμα του και ταυτόχρονα όρος αντιμετώπισης της συνολικής του κρίσης, ένα τυπικό δείγμα της αξεπέραστης αντίθεσης ανάμεσα στον κοινωνικό χαρακτήρα της παραγωγής και την ατομική ιδιοποίηση του αποτελέσματος της, που νομοτελειακά θα γίνει ακόμα πιο έντονη τα χρόνια που ακολουθούν.
Στην καμένη γη που αφήνει πίσω της η καπιταλιστική ανάπτυξη να οξύνουμε τους αγώνες για την υπεράσπιση της φύσης. Της φύσης ως οργανικού στοιχείου της ανθρώπινης ύπαρξης και δημιουργικότητας, ενάντια στην καταστροφή της ως συστατικού στοιχείου της ταξικής μας υποτίμησης. Από τα Άγραφα, την Εύβοια και τις Σκουριές ως τα Εξάρχεια, την Κυψέλη, τα Πατήσια, τη Μάνδρα και την Ελευσίνα και από τα πάρκα και τις πλατείες ως τους λόφους, τα βουνά και τα ποτάμια ο αγώνας ενάντια στην καταστροφή της φύσης είναι αγώνας ταξικός, αγώνας που αφορά την ίδια την αναπαραγωγή της εργατικής τάξης και για αυτό το λόγο ένας αγώνας υπαρξιακός και συνάμα οραματικός, ένας αγώνας για τις σύγχρονες εργατικές κοινωνικές ανάγκες, ο οποίος ως τέτοιος κυοφορεί τις ανάγκες μιας άλλης κοινωνίας.
Να μη συνηθίσουμε το θάνατο που ξερνάει ο καπιταλισμός στα δάση, στις πόλεις, στα εργασιακά κάτεργα, στα σύνορα.
Μαζικοί δυναμικοί αγώνες για τις σύγχρονες εργατικές κοινωνικές ανάγκες.
Να ληφθούν άμεσα μέτρα:
Για την ενίσχυση σε μέσα, εξοπλισμό και ανθρώπινο δυναμικό της δασοπυρόσβεσης και της δασοπροστασίας
– Για την πλήρη αποζημίωση και την κάλυψη των αναγκών (τροφή, νερό, ένδυση κτλ) των πληγέντων
– Για να μη γίνει καμιά αλλαγή χρήσης των περιοχών
Ολόκληρο το κείμενο της Ταξικής Αντεπίθεσης (https://efodos.net/2023/07/27/taxiki-antepithesi-dasikes-kai-perias/)
