HVA International (Handelsvereniging Amsterdam) | Το μονοπώλιο πίσω από τα «έργα αποκατάστασης» των πλημμυρών στη Θεσσαλία και την οικολογική καταστροφή στον Παγασητικό : Ένα γέννημα της ολλανδικής αποικιοκρατίας (έτος ίδρυσης το 1879) με αναρίθμητες ληστρικές δραστηριότητες σε Ασία και Αφρική
Καθόλου άγνωστη και ασφαλώς καθόλου τυχαία δεν είναι η εταιρεία στην οποία η κυβέρνηση παρέδωσε από την άνοιξη του 2024 το άξιας πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ έργο αποκατάστασης της Θεσσαλίας από της πλημμύρες του περσινού φθινοπώρου. Γέννημα της ολλανδικής αποικιοκρατίας (με έτος ίδρυσης το 1879 που το 1938 έφτασε να είναι από τις μεγαλύτερες αποικιακές εταιρείες στον κόσμο, με 36 παραρτήματα στις Ολλανδικές Ανατολικές Ινδίες και περίπου 200.000 εργαζόμενους-υποζύγια ), το μονοπώλιο HVA International, όπως το ίδιο παρουσιάζεται, αποτελεί την« παλαιότερη επιχειρησιακή εταιρεία γεωργικών συμβούλων και ανάπτυξης έργων στον κόσμο» και μια «παγκοσμίως αναγνωρίσιμη γεωργική εταιρεία και διαχειριστής κεφαλαίων με μακρά ιστορία στην ανάπτυξη αγροτικών σχεδίων σε τροπικές περιοχές, επικεντρωμένη κυρίως στην Αφρική και τη ΝΑ Ασία».
Στην πραγματικότητα η HVA, αντλώντας εμπειρία και βεβαία τεράστια κεφάλαια από την αποικιακή της εποχή, έχει διευρύνει σήμερα τη δράση σε δεκάδες χώρες –σχεδόν 100- στον κόσμο κατέχοντας τεράστιες εκτάσεις γης (ή νοικιάζοντας τις έναντι ελαχίστου αντιτίμου), επιδιδόμενη –εκμεταλλευόμενη παράλληλα δεκάδες χιλιάδες εργάτες – σε έργα που σχετίζονται με την γεωργική ανάπτυξη, την αποκατάσταση μεγάλων καταστροφών, υδατοκαλλιέργειες κ.α. Κάποια από τις χώρες μεγάλης δραστηριότητας της είναι η Γκάνα, το Σουρινάμ, η Σιέρα Λεόνε κ.α.
Σε αυτήν την εταιρεία ανέθεσε μετά βαΐων και κλάδων την άνοιξη του 2024 η κυβέρνηση -ύστερα από συνάντηση εκπροσώπων της με τον πρωθυπουργό- το σχέδιο αποκατάστασης της Θεσσαλίας ύστερα από τις πλημμύρες. Ένα σχέδιο, προσαρμοσμένο πλήρως στις πάγιες στρατηγικές της εταιρείας: αποκόμιση του μεγίστου κέρδους για την εταιρεία αλλά και τις συνεργαζόμενες με αυτήν επιχειρήσεις, ληστρική εκμετάλλευση όλων των παραγωγικών πόρων, αδιαφορία για την περιβαλλοντολογικές επιπτώσεις των έργων.
Πίσω από τις εύπεπτες διατυπώσεις περί «γρήγορης αποκατάστασης των ζημιών με οικολογικές προδιαγραφές» τις οποίες κράδαιναν υποκριτικά οι κυβερνώντες, κρυβόταν ένα master plan αξίας πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ το οποίο θα επιβαρυνόταν ο κρατικός προϋπολογισμός –δηλαδή ο εργαζόμενος λαός- και το οποίο θα άλλαζε τις χρήσεις γης της Θεσσαλίας προς όφελος των μεγάλων εγχώριων και διεθνών παιχτών στον αγροτικό και κατασκευαστικό τομέα. Ένα master plan περιβαλλοντοκτόνο όπως κατήγγειλαν εγχώριες περιβαλλοντικές οργανώσεις αλλά και συστημικές όπως η WWF και η Greenpeace, και το οποίο για το μείζον ζήτημα της διαχείρισης των τοξικών υδάτων που είχαν συσσωρευτεί στη λίμνη Κάρλα, προέβλεπε σύμφωνα με τα λόγια τον Μάρτιο του 2023 του Έλληνα CEO της εταιρείας – και συμβούλου του υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης επί κυβέρνησης ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ το διάστημα 2012 2014- Μ. Γκουζούρη τα εξής: «Αναφορικά με τη λίμνη Κάρλα και το αν θα μπορέσει να φύγει το νερό από εκεί, αυτό δεν θα γίνει για τουλάχιστον 1,5 χρόνο. Το νερό «φεύγει, ήμουν προχθές εκεί, ευτυχώς έχει μειωθεί στα 140.000 στρέμματα. Υπάρχει μία σήραγγα η οποία καταλήγει στον Παγασητικό, έχει μία σταθερή ροή. Ελέγχουμε να μην μπλοκαριστεί αυτή η ροή. Ο περιφερειάρχης ο κ. Κουρέτας κάνει μετρήσεις εκεί συνεχώς». Με αυτόν τον τρόπο σε περίπου 1,5 χρόνο θα έχει αδειάσει το μεγαλύτερο μέρος της λίμνης».
Αυτό ακριβώς το master plan παρότι ακόμα δεν είχε ξεκινήσει επίσημα, στην πραγματικότητα είχε τεθεί σε τροχιά κίνησης με τις ευλογιές της ΕΕ, της κυβέρνησης, των καπιταλιστικών ομίλων και βεβαία των τοπικών αρχών που προσδοκούσαν ζεστό χρήμα από την καταστροφή της Θεσσαλίας. Όσο για τις διαφωνίες που είχαν προκύψει, αυτές δεν αφορούσαν τον πυρήνα του σχεδίου αλλά το πού και πώς θα διανεμηθούν τα κονδύλια.
Σημειώνουμε ακόμα ότι μόλις πριν ένα μήνα, τον Ιούλιο, η ίδια εταιρεία μαζί με την γνωστή ελληνική Terna είχαν αναλάβει ύστερα από επίσημη συμφωνία με τον υπουργό ανάπτυξης, τη μελέτη για τη διαχείριση των υδάτων της Κρήτης, που άνοιγε το δρόμο για την ιδιωτικοποίηση κρίσιμων υδροδοτικών δομών του νησιού.
Όπως γράφαμε σε προηγούμενο σημείωμα : «Η υποτιθέμενη “επιστημονική και με οικολογικές προδιαγραφές” αποκατάσταση και αποστράγγιση των πλημμυρισμένων εκτάσεων αποτέλεσε στην πραγματικότητα ένα πεδίο κερδοφορίας για το κεφάλαιο, ντόπιο και ξένο, που ούτε σύγχρονα αντιπλημμυρικά έργα βέβαια δεν προχώρησε ουσιαστικά, την ώρα που οι διαδικασίες αποστράγγισης βάλτωναν κυριολεκτικά με τεράστιες εκτάσεις να έχουν μετατραπεί σε τοξικούς βούρκους, γεμάτους χημικά λύματα, νεκρά ζώα και ψάρια, με πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα τη λίμνη Κάρλα που αποτελούσε μια υγειονομική βόμβα δεδομένης της έκτασης της και της σύνδεσης της με άλλες περιοχές.
Η λύση που δόθηκε για την αποστράγγιση των βούρκων αυτών και της λίμνης Κάρλας, με την έγκριση κυβέρνησης, τοπικών αρχών και της έχουσας την γενική εποπτεία των έργων ΕΕ, ήταν απολύτως δηλωτική του εγκληματικού τρόπου που διαχειρίζονται αντίστοιχης σημασίας ζητήματα για τον άνθρωπο και τη φύση. Αντί για επιστημονικές (αλλά κοστοβόρες για τα κέρδη των καπιταλιστών) επιχειρήσεις καθαρισμού της Κάρλας, αποφάσισαν να ανοίξει το θυροφράγμα στην Κάρλα που συγκρατούσε τα νερά για να διοχετευτούν στον Παγασητικό Κόλπο. Άδειασαν δηλαδή στον Παγασητικό όλο το τοξικό περιεχόμενο (νεκρά ψάρια, ζώα, φυτοφάρμακα, χημικά, βαρέα μέταλλα) που είχε συσσωρευτεί στην Κάρλα στον Παγασητικό. Μετέτρεψαν -ακριβώς όπως οι εφοπλιστές- εν γνώσει τους τη θάλασσα σε ένα γιγαντιαίο σκουπιδοτενεκέ. Και είχαν μάλιστα το θράσος λίγες εβδομάδες πριν -και ενώ η ροή προς τον Παγασητικό από την Κάρλα είχε ξεκινήσει με ορατά τα πρώτα αποτελέσματα – να διαβεβαιώνουν ότι η ποιότητα των νερών του Παγασητικού είναι άριστη.
Δεν προκαλεί βέβαια καμία έκπληξη η εγκληματική δράση και ανευθυνότητα των κρατικών και τοπικών αρχών. Είναι απολύτως συμβατή με το ρόλο τους ως υπηρέτες των συμφερόντων του κεφαλαίου. Ειδικά στον Βόλο τα έργα και οι ημέρες τους είναι πολύ γνωστές, το παράδειγμα δε του πώς διαχειρίστηκαν τη μεγάλη ρύπανση από την ΑΓΕΤ-Lafarge είναι αποκαλυπτικο.
Μόνο οργή μας γεμίζει η νέα οικολογική καταστροφή, ύστερα από την πρόσφατη στη ΒΑ Αττική. Και δέσμευση για την όξυνση των κοινωνικών ταξικών αγώνων.
