[Ταξική Αντεπίθεση] Εισήγηση της εκδήλωσης «Τον φασισμό βαθιά κατάλαβε τον, δεν θα πεθάνει μόνος, τσάκισε τον!» για τους δύο διωκόμενους αντιφασίστες για επιθέσεις στη Χρυσή Αυγή [12/9/2023]
Η καπιταλιστική κρίση ως καταλύτης για την άνοδο του φασισμού | Χρυσή Αυγή: η φωνή του Κεφαλαίου | Πώς και γιατί οι φασίστες τρύπωσαν στις προλεταριακές συνοικίες.
- Η άνοδος της Χρυσής Αυγής την εποχή των μνημονίων
Τα μνημόνια δημιούργησαν το πλέον εύφορο έδαφος για την επίθεση των αφεντικών ενάντια στον κόσμο της εργασίας και αποτέλεσαν τον κατάλληλο μοχλό για την ένταση και εξάπλωση της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Και πράγματι, από την άποψη των καπιταλιστών η εφαρμογή των νεοφιλελεύθερων μνημονιακών μέτρων στέφεται με επιτυχία, αφού η κεφαλαιακή συσσώρευση αυξήθηκε και η κερδοφορία επανέκαμψε σε μεγάλο βαθμό για την πλειοψηφία των επιχειρήσεων μέσω της μεταφοράς πλούτου, ισχύος και δικαιωμάτων από την εργασία στο κεφάλαιο. Μέσα από την εφαρμογή των μνημονίων το ελληνικό κεφάλαιο επιδιώκει να μεταβάλει προς όφελός του το συσχετισμό δύναμης κεφαλαίου/εργασίας στο εσωτερικό της χώρας και να ανταποκριθεί στις πιέσεις που δέχεται από κεφάλαια υψηλότερης παραγωγικότητας στο εξωτερικό.
Το ιμπεριαλιστικό κεφάλαιο εμφανίζεται ιδιαίτερα ωφελημένο από τη μνημονιακή εφαρμογή της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης στην Ελλάδα και με ειδικό ρόλο στις διαδικασίες εφαρμογής των αντεργατικών πολιτικών. Πιο ειδικά οι προθέσεις του γερμανικού κεφαλαίου, γίνονται φανερές από τις δηλώσεις στο Spiegel στις 10/09/2012 του τότε Προέδρου του γερμανικού Συνδέσμου Βιομηχάνων Hans Peter Keitel: «Ως επιχειρηματίας δε θα άφηνα να αποτύχει μια θυγατρική της εταιρείας μου, που έχει ένα πρόβλημα. Στην περίπτωση αυτή, όλη η Ελλάδα πρέπει να γίνει ένα είδος Ειδικής Οικονομικής Ζώνης μέσα στην ευρωζώνη, εφοδιασμένη με την απαραίτητη και επιτρεπόμενη οικονομική βοήθεια, αλλά και την παρουσία ξένων Ευρωπαίων αξιωματούχων». Προαπαιτούμενο για την εισροή γερμανικών επενδύσεων είναι φυσικά και η μείωση του εργατικού κόστους. «Η Ελλάδα πουλιέται φθηνά και η Γερμανία έχει βγει για ψώνια», έγραφε πριν μερικά χρόνια η αμερικάνικη Wall Street Journal.
Η αναδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων, όμως, δεν επιβάλλεται από κάποιους μοχθηρούς Ευρωπαίους, αλλά είναι πάγια θέση και του ελληνικού κεφαλαίου. Ενδεικτικά, ο πρόεδρος του ΣΕΒ Δημήτρης Φεσσάς δήλωνε στο ίδιο πρακτορείο ειδήσεων: «Στην Ελλάδα το εργασιακό περιβάλλον ήταν για δεκαετίες υπέρ-ρυθμισμένο με προνόμια και δυσκαμψίες που εξυπηρετούσαν μεμονωμένα συντεχνιακά συμφέροντα και σίγουρα όχι τη διεθνή ανταγωνιστικότητα και εξωστρέφεια της οικονομίας. Οι μέχρι σήμερα αλλαγές στα εργασιακά είχαν σαν αποτέλεσμα τη μείωση μισθών (…) H αγορά έπρεπε να προσαρμοστεί στους δημοσιονομικούς στόχους (…) οι χαμηλοί μισθοί βοήθησαν πολλές επιχειρήσεις που κινδύνευαν να επιζήσουν. Με την έννοια αυτή συγκράτησαν και συγκρατούν ακόμη χειρότερες εξελίξεις στο μέτωπο της ανεργίας και των λουκέτων στις επιχειρήσεις». Ο Φέσσας με την κυνικότητα ενός καπιταλιστή απαίτησε την εφαρμογή του αντεργατικού πλαισίου της ΕΕ για το εργοδοτικό λοκ άουτ, τον περιορισμό των απεργιών, τις ομαδικές απολύσεις, τις συλλογικές διαπραγματεύσεις, τον κατώτατο μισθό κλπ.
Η Χρυσή Αυγή πριμοδοτούμενη από επιχειρηματίες, κανάλια και αστικά κόμματα που τώρα φιγουράρουν στο «συνταγματικό τόξο» μετατράπηκε από περιθωριακή συμμορία σε χρήσιμη πολιτική εφεδρεία, μέσα σε λίγα μόνο χρόνια.
Το βάθος και η έκταση της οικονομικής κρίσης, η ένταξη της χώρας σε καθεστώς διεθνούς επιτροπείας, η βίαιη φτωχοποίηση ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων δημιούργησε ένα φόβο στην εγχώρια αστική τάξη και το πολιτικό της προσωπικό: Αυτόν, της πολιτικής αστάθειας, της όξυνσης της ταξικής πάλης και των γενικευμένων κοινωνικών συγκρούσεων. Το καθεστώς, ήδη από το 2009, λιγότερο από ένα χρόνο μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008, οργάνωσε ένα πολυεπίπεδο σχέδιο «προληπτικής αντεπανάστασης», κομμάτι του οποίου ήταν η ενίσχυση μιας ναζιστικής γκρούπας, η οποία διατηρούσε -από την ίδρυση της- στενή σχέση με το «σκληρό πυρήνα» του κράτους.
Την ίδια εποχή , στο εσωτερικό κοινωνικό πεδίο, μέσω του χρέους δοκιμάζεται ένα νέο είδος «διακυβερνησιμότητας» των φτωχότερων λαϊκών τάξεων, που συνδυάζει την απόσυρση του κρατικού μηχανισμού από βασικές οικονομικές λειτουργίες (κομμάτι της οποίας είναι και η συρρίκνωση του λεγόμενου κράτους πρόνοιας) με τη διόγκωση του κατασταλτικού τομέα (ιδεολογικού ή βίαιου). Ο οικονομικός νεοφιλελευθερισμός προϋποθέτει και τον αστυνομικό και στρατιωτικό κευνσιανισμό, τον αυταρχισμό, το συγκεντρωτισμό της εκτελεστικής εξουσίας, τη μεταφορά αρμοδιοτήτων σε θεσμούς απρόσβλητους από οποιονδήποτε κοινωνικό έλεγχο (έστω και στην ατελή και κουτσουρεμένη μορφή που εμφανίζεται στην αστική δημοκρατία). Η βίαιη αναδιανομή του εισοδήματος από τα κάτω προς τα πάνω γίνεται με δακρυγόνα, σφαίρες και δημιουργία κλίματος ηθικού πανικού. Το κράτος-διαιτητής που επιδιώκει την εξισορροπητική λείανση των ταξικών ανισοτήτων, αντικαθίσταται από το κράτος-χωροφύλακα που βάζει στο κέντρο τη μεταβολή του ταξικού συσχετισμού ισχύος και τη μεταφορά πλούτου, υλικής δύναμης και δικαιωμάτων από τα κάτω προς τα πάνω. Στα χρόνια της μνημονιακής λαίλαπας εφαρμόζεται με κάθε συνέπεια το παλιό ρητό: οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι. Την ώρα που η ζωή του εργαζόμενου λαού υποβαθμίζεται διαρκώς, παρατηρείται ταυτόχρονη αύξηση και συγκέντρωση του πλούτου στα χέρια ορισμένων καπιταλιστών.
Παράλληλα η βίαιη φτωχοποίηση όλο και μεγαλύτερων κοινωνικών στρωμάτων, έστρεψε πολύ γρήγορα τα πιο συντηρητικά και οπισθοδρομικά κομμάτια τους στο ρατσισμό, τον κοινωνικό κανιβαλισμό και το φασισμό. Η Χ.Α εξαπάτησε με αποτελεσματικό τρόπο πολλούς πληγέντες από την κρίση εκμεταλλευόμενη μεταξύ άλλων την πολιτική σύγχυση και τα αίτια που την προκάλεσαν, εξασφαλίζοντας ψήφους προσποιούμενη την μόνη πολιτική δύναμη που είναι διατεθειμένη να πολεμήσει το σύστημα, όταν ο αποκλειστικός της ρόλος είναι αυτός του μπράβου – δολοφόνου στην υπηρεσία του κεφαλαίου.
Η καθοριστική περίοδος για το μετασχηματισμό της Χρυσής Αυγής σε μαζικό πολιτικό σχηματισμό εντοπίζεται από το 2008 έως το 2010, όπου εκλέγει για πρώτη φορά δημοτικό σύμβουλο στην Αθήνα. Το Μάιο του 2011 οργάνωσε μαζικό, πολυήμερο πογκρόμ κατά μεταναστών στο κέντρο της Αθήνας, με πρόσχημα τη δολοφονία του Μανώλη Καντάρη. Στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015 αποσπά σχεδόν 380.000 ψήφους και εκλέγει 18 βουλευτές. Όλα αυτά τα χρόνια απέκτησε συμμάχους στο αστικό πολιτικό κόσμο, βαθιές σχέσεις με το κεφάλαιο, χρόνο στα τηλεοπτικά κανάλια, χρήμα από τον κρατικό προϋπολογισμό και αρμονική συνεργασία με την αστυνομία, ειδικά σε κρίσιμες περιοχές όπως ο Άγιος Παντελεήμονας και η Νίκαια.
Η Χρυσή Αυγή παρά την αντι-συστημική ρητορική της, όλα αυτά τα χρόνια βρισκόταν σε συνεργασία με τις κυβερνήσεις της ΝΔ. Το 2009 η αστυνομία μαζί με φασίστες, οι οποίοι πέταξαν μολότοφ μέσα από τις γραμμές των ΜΑΤ, επιτέθηκε σε αντιφασιστική διαδήλωση 2.500 ατόμων στην περιοχή. Τις επόμενες μέρες ο Υπουργός Δημόσιας Τάξης (και βασιλικός επίτροπος επί χούντας) Χρ. Μαρκογιαννάκης συναντήθηκε, για μια ακόμα φορά, με την «επιτροπή κατοίκων» του Άγιου Παντελεήμονα. Μετά τις εκλογές του 2015 και την ανάδειξη της ΧΑ σε 3η κοινοβουλευτική δύναμη, η πολιτική σχέση της οργάνωσης με τη ΝΔ αναβαθμίζεται. Συνδετικός κρίκος πια, ο γενικός γραμματέας της κυβέρνησης και στενός σύμβουλος του πρωθυπουργού, Τάκης Μπαλτάκος, ο οποίος φτάνει στο σημείο να καθοδηγεί τον Κασιδιάρη, όσον αφορά τα κυβερνητικά νομοσχέδια που οφείλει η Χρυσή Αυγή να υπερψηφίσει.
Η αντεργατική δράση του ναζιστικού κόμματος δεν θα μπορούσε, φυσικά, να μείνει χωρίς ανταμοιβή από το κεφάλαιο. Μονάχα για τη δημιουργία σωματείου στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη οι Μιχαλολιάκος, Κασιδιάρης και Λαγός παρέλαβαν 300-400.000 ευρώ από τους εργολάβους Αθανασόπουλο, Δελή, Πυρινή, Μεταξά και Βουδούρη. Λίγο αργότερα το τάγμα εφόδου του Περάματος πραγματοποιεί επίθεση στους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ, κάτω από τα αδιάφορα βλέμματα των αστυνομικών της ΔΙΑΣ. Τέσσερις μέρες μετά (και μια μέρα μετά τη δολοφονία του Φύσσα) η επιχείρηση του προέδρου της «Ένωσης Ναυπηγοεπισκευαστών Πειραιά» προσλαμβάνει σχεδόν ολόκληρο τον τοπικό πυρήνα του Περάματος.
Η Χρυσή Αυγή οργανώνει πογκρόμ, επιτίθεται σε μετανάστες, σε εργάτες, σε ομοφυλόφιλους. Επιτίθεται σε συνδικαλιστές, σε αγωνιστές, σε καταλήψεις και αναρχικά στέκια. Στις 17 Γενάρη του 2013 δολοφονεί τον 27χρονο Σαχζάντ Λουκμάν από το Πακιστάν.
Η Χρυσή Αυγή δεν είναι απλά ένας εντολοδόχος της αστικής τάξης -ή κάποιου τμήματος της. Είναι ταυτόχρονα ένας πολιτικός φορέας ο οποίος διατηρεί το δικό του σχεδιασμό και τα δικά του συμφέροντα. Τον Σεπτέμβρη του 2013 η Χρυσή Αυγή διευρύνει το πεδίο των επιθέσεων της, διεκδικώντας αναβαθμισμένο πολιτικό ρόλο, ειδικά μετά την αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ από την κυβέρνηση. Διαπραγματευτικό της χαρτί, οι υπηρεσίες της στο κεφάλαιο και η βία των ταγμάτων εφόδου. Σε αυτή την κατεύθυνση επιτίθεται στους συνδικαλιστές στο Πέραμα. Σε αυτή την κατεύθυνση, επιδιώκει την ηγεμονία σε ολόκληρο εκείνο το πολιτικό φάσμα που εκτείνεται από την άκρα δεξιά έως και τον εθνικοσοσιαλισμό. Εκδιώκουν βουλευτή της ΝΔ από το “μνημόσυνο” στο Βίτσι, ενώ λίγες μέρες μετά ξυλοκοπούν τον πρόεδρο της νεολαίας του ΛΑΟΣ και τον πρόεδρο του Πατριωτικού Συλλόγου Λάρισας στο “μνημόσυνο” του Μελιγαλά.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο της όξυνσης της φασιστικής βίας, και όχι τυχαία, τη νύχτα 17 προς 18 Σεπτέμβρη του 2013 δολοφονείται στο Κερατσίνι ο αντιφασίστας Παύλος Φύσσας από οργανωμένο τάγμα εφόδου της Χρυσής Αυγής. Δύο χρόνια μετά και λίγες μέρες πριν τις εκλογές του 2015, στις 17 Σεπτέμβρη, ο γ.γ. γραμματέας της οργάνωσης Ν. Μιχαλολιάκος αναλαμβάνει την πολιτική ευθύνη της δολοφονίας. Ο Παύλος Φύσσας πέφτει μαχόμενος, με τους δολοφόνους να τον χτυπάνε, να τον κρατάνε και τον Ρουπακιά να τον σκοτώνει, εν ψυχρώ, με 3 μαχαιριές.
- Χρυσή Αυγή: Η φωνή του Κεφαλαίου
Σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης το κεφάλαιο επιδιώκει την πολυπόθητη εργασιακή ειρήνη για την οποία οι φασίστες δουλεύουν με το αζημίωτο επιχειρώντας να κρύψουν τις ταξικές αντιθέσεις κάτω από το εθνικό συμφέρον.
Οι επιδιώξεις των Χρυσαυγιτών ταυτίζονται με τα συμφέροντα των εφοπλιστών και εργολάβων, φαρμακοβιομήχανων, με βιομηχανίες παραγωγής πολεμικού εξοπλισμού, με τα συμφέροντα επιχειρηματιών, με ρωσικά μονοπώλια, αθλητικές ομοσπονδίες κ.α Επιτιθέμενοι σε συνδικαλιστικές οργανώσεις των εργατών, διασπώντας την εργατική τάξη σε ντόπιους και ξένους φορτώνοντας όλα τα δεινά στους δεύτερους επιχειρούν να πείσουν τους εργάτες οτι έχουν κοινά συμφέροντα με τους καπιταλιστές και καλούν στην ζεστή αγγαλιά της περιβόητης εθνικής ομοψυχίας που “αυτομάτως” θα βάλει μπροστά της μηχανές της ανάπτυξης του κεφαλαίου. Η αντιπλουτοκρατική φρασεολογία τους είναι στάχτη στα μάτια για να κρύψουν την στήριξη τους στις δυνάμεις του κεφαλαίου. Με τις συνεχείς αναφορές στα λαμόγια , στους απατεώνες, στη διαφθορά και στην πάγια θέση τους οτι για την κρίση φταίνε οι κλέφτες πολιτικοί δεν επιδιώκουν να αξιωθούν μόνο ως η καθαρή δύναμη που εγγυάται την κάθαρση του πολιτικού συστήματος. Με την απουσία οποιασδήποτε αναφοράς στις ευθύνες του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, συσκοτίζουν τη διαρκή και συνεχόμενη κλοπή , που δεν είναι άλλη από αυτή των καπιταλιστών. Αξιοποιούν την διγλωσία για να ελίσσονται ή να θολώνουν τα νερά συνδυάζοντας αιτήματα για τα φτωχά λαικά στρώματα με αιτήματα για στήριξη του κόσμου του κεφαλαίου ( φοροαπαλλαγές για τους εφοπλιστές, χτύπημα απεργιών )μέχρι να πάρουν την εξουσία και να επιδοθούν σε μια άνευ ορίων καπιταλιστική εκμετάλλευση.
Μπορούμε στο “αντισυστημικό” προφίλ τους ακόμα να αντιπαραβάλουμε τις αλήθειες που μας χαρίζει απλόχερα η πραγματικότητα: ότι η ιστοσελίδα των τραπεζιτών banking news λειτουργεί ως εκπρόσωπος τύπου τους και ότι την περίοδο της εκλογικής τους ανόδου τα ΜΜΕ έκαναν εκστρατεία ξεπλύματος και νομιμοποίησής τους. Ότι ο Φύρερ Μιχαλολιάκος ( ο πλουσιότερος αρχηγός πολιτικού κόμματος στην Ελλάδα ) με τον αδελφό του Μιχαλόλια ( νομικός σύμβουλος του Σ. Κόκκαλη , του Β. Μαρινάκη, συνήγορος του Γ. Κοσκωτά , του Γ. Παπαδόπουλου ) αποτελούσαν τους συνδετικούς κρίκους της Οργάνωσης με τα φιλικά προσκείμενα τζάκια της Ελλάδας. Ότι έχει αποδειχτεί πολλάκις πως είχαν/έχουν κρυφούς πληροφοριοδότες αστυνομικούς/ματ που τους ενημέρωναν για την έκβαση πορειών του αντίπαλου στρατοπέδου ή για να αδειάζουν τα σπίτια τους ή για να αποφεύγουν τυχόν ελέγχους στα γραφεία τους. ‘Οτι η συνεργασία τους με τα ειδικά αστυνομικά τμήματα για την καταστολή του εσωτερικού εχθρού έχει τη δική της προϊστορία. Ότι έχουν γράψει για αυτούς κολακείες μεγαλοεφοπλιστές (που τους παραχωρούν και τα ξενοδοχεία τους για συνέδρια όπως το Κάραβελ του Θεοδωρακόπουλου). Ότι στηρίχτηκαν στην πράξη από τμήματα της αστικής τάξης και μηχανισμούς του αστικού κράτους, ενώ όλο το δεξιό πολιτικό φάσμα είχε δηλώσει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ανοιχτό σε μια “σοβαρή” Χ.Α. ( προσθήκη Ρέστης και Πάλλης).
Την περίοδο που η Χρυσή Αυγή βρέθηκε στο κοινοβούλιο επιδόθηκε αδιάκοπα σε μια χιονοστιβάδα ερωτήσεων υπέρ των εφοπλιστών επιδιώκοντας την διαιώνιση της φοροασυλίας των πλοιοκτητών. Το ελληνόκτητο εφοπλιστικό κεφάλαιο (που κατέχει το 14,7% του παγκόσμιου εν ενεργεία στόλου) απολαμβάνει δεκάδες φοροαπαλλαγές συνεισφέροντας ψίχουλα στο ΑΕΠ της χώρας, ενώ επεκτείνει την επιχειρηματική του δραστηριότητα επενδύοντας δισεκατομμύρια σε ναυπηγήσεις και αγορές πλοίων σε όλον τον κόσμο, συνεργαζόμενο ακόμα και με το ΝΑΤΟ. Σαν να μην πέρασε μια μέρα από το 1947, όταν ο επικεφαλής των Αμερικάνων εμπειρογνωμόνων Πολ Πόρτερ έγραφε σε έκθεσή του: «τα συμφέροντα των εφοπλιστών προστατεύονται με σκανδαλώδη τρόπο. Η ελληνική εμπορική ναυτιλία ανθεί στην εποχή μας και οι εφοπλιστές κερδίζουν τεράστια ποσά, αλλά το χρεοκοπημένο ελληνικό κράτος δεν αποκομίζει κανένα όφελος από αυτό. Οι μισθοί των ναυτικών γυρίζουν στην Ελλάδα, αλλά οι εφοπλιστές ασφαλίζουν το μεγαλύτερο μέρος των κερδών τους στις ξένες χώρες». Οι Έλληνες εφοπλιστές με την σειρά τους , ιδίως οι κάτοχοι μεγάλων μέσων ενημέρωσης, ανταπόδωσαν την στήριξη με σειρά δημοσιευμάτων και εκπομπών στις οποίες εξωράισαν, πρόβαλαν και διαφήμισαν τις θέσεις της ΧΑ.
Επανηλλειμένες είναι οι προτάσεις συνολικά για την αύξηση των προνομίων των εφοπλιστών και την προάσπιση των συμφερόντων των ναυτιλιακών εταιρειών. Εκτός από τις επανειλημμένες προτάσεις της στη Βουλή για την αύξηση των προνομίων των εφοπλιστών εντελώς τυχαία ιδρύεται το σωματείο / δουλεμπορικό γραφείο “Αγιος Νικόλαος” λίγα μέτρα μακριά από τη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη Περάματος και πραγματοποιείται η δολοφονική επίθεση στους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ στη λ.δημοκρατίας στην ίδια περιοχή στις 12/9/13. Οι υπογράψαντες την ίδρυση του σωματείου “Αγιος Νικόλαος” προσλαμβάνονται μαζικά στην επιχείρηση Κουτρουλός Ευάγγελος και Σια Ε.Ε , συμφερόντων του προέδρου της Ένωσης ναυπηγοεπισκευαστών Πειραιά Αθανάσιου Πυρινή. Τους στόχους του σωματείου είχε περιγράψει πολύ γλαφυρά ο πρόεδρος του “σωματείου” Χρ. Κυριτσόπουλος σε εκδήλωση που είχαν διοργανώσει οι χρυσαυγίτες στα γραφεία τους στο Πέραμα λίγες ημέρες αφού επιτέθηκαν στα μέλη του ΠΑΜΕ και δύο ημέρες αφού δολοφονήσουν τον Π.Φύσσα. Εκεί είχε δηλώσει: “Τα μεροκάματα που πέρναμε πρίν δύο, τρία ή τέσσερα χρόνια ήταν πάρα πολύ μεγάλα και υψηλά σε σχέση με την κρίση. Θα μπορούσαμε να χαμηλώσουμε τα μεροκάματα μας , να εγγυηθούμε στους Έλληνες εφοπλιστές οτι εάν φέρουν τα βαπόρια τους εδώ θα σταματήσουμε τις απεργιες που γίνονταν όλα αυτά τα χρόνια για διάφορους λόγους”. Λίγους μήνες πρίν ο Γ.Λαγός σε ερώτηση του στο κοινοβούλιο ανέφερε μεταξύ άλλων οτι ” προϋπόθεση για την ανάπτυξη της ζώνης του Περάματος είναι επιπλέον και η εργασιακή ειρήνη μεταξύ των εργαζομένων και των εκπροσώπων των επιχειρήσεων”.
Οι εκπρόσωποι του φασιστικού κόμματος αποδεικνύονται σε πολύτιμους συνεργάτες των επιχειρηματιών. Πως θα μπορούσε να είναι αλλιώς εξάλλου όταν τα πρωτοκλασάτα στελέχη της είναι οι ίδιοι επιχειρηματίες ( Μιχαλολιάκος Ζαρούλια ιδιοκτήτες ξενοδοχείου, Παναγιώταρος μαγαζί pitbul στον Κολωνό) Η Χ.Α με τα γραφεία ευρέσεως εργασίας που ίδρυσε φρόντιζε να αναζητεί φθηνό προσωπικό , που προοριζόταν να εργαστεί ανασφάλιστο και κακοπληρωμένο σε θέσεις που πρόσφεραν συμπαθούντες στην Οργάνωση. Ενώ συμμετέχοντας στην επιτροπή ακτιβισμού “παρεμπόριο stop “που δημιουργήθηκε το 2010 με την εμπλοκή επιφανών στελεχών που παρουσιάζονταν ως αγανακτισμένοι έμποροι , οι οποίοι έκαναν μηνύσεις και πογκρόμ ενάντια σε μετανάστες μικροπωλητές στην Ερμού που “χάλαγαν τον τζίρο” των μεγαλεμπόρων.
Οι φασίστες της Χ.Α επιδόθηκαν ακόμα σε μια ιδιαίτερα θερμή υποστήριξη των φαρμακοβιομηχανιών. Με συνεχιζόμενες παρεμβάσεις και ερωτήσεις στο κοινοβούλιο σχετικά με την πάταξη της παράνομης πώλησης φαρμάκων μέσω του διαδικτύου, για το σχέδιο αφανισμού της ελληνικής φαρμακοβιομηχανίας και τον αποκλεισμό της κυκλοφορίας γεννοσήμων στην Ελλάδα προερχόμενων από ξένες εταιρείες. Με κύριο τους μέλημα βέβαια πως θα ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα και η κερδοφορία καπιταλιστών όπως του ομίλου Γιαννακόπουλου της ΒΙΑΝΕΞ. Ενώ επιδιώκουν με κάθε τρόπο την συμμετοχή τόσο των ΕΛΠΕ ιδιοκτησίας Γιάννη Λάτση στις επενδύσεις για την εξόρυξη υδρογονάνθρακων στην Δυτική Ελλάδα όπως και πρωτοστατούν στην κοινοβουλευτική υπεράσπιση των επιχειρηματικών συμφερόντων που λυμαίνονται τον φυσικό πλούτο της χώρας πραγματοποιώντας ερωτήσεις υπερ της εκμετάλλευσης αιολικής ενέργειας στην Ελλάδα.
Γίνεται σαφές και από τα παραπάνω ότι στην Ελλάδα το πλαίσιο εισαγωγών και εξαγωγών καθορίζεται από τις δεσμεύσεις της ΕΕ και του ΝΑΤΟ γεγονός που η Χ.Α γνωρίζει καλά αφού σε αυτό το πλαίσιο μέσα τοποθετεί τον εαυτό της ως εγγυητή των συμφερόντων της ντόπιας αστικής τάξης κάτι που επιβαιώνει ο εκπρόσωπος τύπος της Οργάνωσης Ηλίας Κασιδιάρης δηλώνοντας : ” δεν είπαμε να φύγουμε από την Ε.Ε , έχουμε πληρώσει τόσο ακριβά το Ευρώ που θα ήταν έγκλημα να φύγουμε” . Εντούτοις είναι σημαντικό να αναφέρουμε την υποστήριξη της Οργάνωσης στο Ρωσικό κράτος και κεφάλαιο. Μια υποστήριξη που επισημοποιήθηκε και με την επίσκεψη της Ζαρούλια και του Ματθαιόπουλου στη Μόσχα με τις εκτεταμένες επαφές με Ρώσους πολιτικούς και οικονομικούς παράγοντες. Μάλιστα στο πλαίσιο των επαφών πραγματοποιήθηκε πολύωρη συνάντηση με τον σύμβουλο του προέδρου Πούτιν , Αλεξάντερ Ντούγκιν. Συζητήθηκαν ζητήματα γεωπολιτικής , ενέργειας, διεθνούς ασφάλειας και πολιτισμού. Ας μην ξεχνάμε επίσης τις αλλεπάληλες ερωτήσεις στο κοινοβούλιο για λογαριασμό της gazprom , κρατικού κολοσσού ενέργειας με επενδύσεις σε όλη την υφήλιο οπού έχει χαρακτηριστεί ως το υπουργείο εξωτερικών του κρεμλίνου.
Η Χρυσή Αυγή όμως λειτούργησε και ως η φωνή του πολέμου ή αλλιώς όπως σωστά έχει γραφτεί κάπου ως “τα βαποράκια της πολεμικής βιομηχανίας”. Η στρατηγικη της συνοψίζεται στην ανάγκη στήριξης της εγχώριας ελληνικής βιομηχανίας όπλων , στην ανάπτυξη της εθνικιστικής ιδεολογίας απέναντι στους ιστορικούς εχθρούς που επιβουλεύονται τα εδάφη και τα ύδατα της Ελλάδας ( Τουρκία, Αλβανία, Σκόπια) και στην στοχοποίηση των λαθρομεταναστών και του εσωτερικού εχθρού που διαλύουν την κοινωνική συνοχή και καταστρέφουν τον εθνικό κορμό. Η στρατηγική της ενδυναμώνεται με την οργανική σύμπλευση με εν ενεργεία ( ή απόμαχους) αξιωματικούς του στρατού και της αστυνομίας και συνολικά συντηρεί τις πολύτιμες γέφυρες με αυτούς που θεωρεί “απαραίτητους” για την επιβολή του “νόμου και της τάξης” και που παραδοσιακά από τους κόλπους τους έχουν προκύψει τα πιο ισχυρά αναχώματα στο ταξικό κίνημα. Είτε ως δικτάτορες είτε ως υπάλληλοι της αστικής δημοκρατίας ήταν και θα είναι το αγαπημένο ακροατήριο της Χ.Α. Ακροθιγώς θα αναφέρουμε τις επιχειρηματικές δραστηριότητες του Παναγιώταρου που μέσω της επιχείρησης “φάλαγγα” προμήθευε από αστυνομικής και στρατιωτικής χρήσης προιόντα μέχρι και αξεσουάρ για φασίστες. Επίσης ο ίδιος έχει υπάρξει και συνεργάτης του Βαβύλη , ο οποίος ένα από τα πολλά του προσόντα ( εκτός από πληροφοριοδότης της ασφάλειας και των μυστικών υπηρεσιών ) ήταν η εμπλοκή του σε νταλαβέρια οπλικών συστημάτων και εξοπλισμούς με αποδέκτες ελληνικά υπουργεία.
Στο ίδιο μήκος κύματος συνεχίζεται φυσικά και η υπερψήφιση από την Χ.Α των φορολογικών ελαφρύνσεων των ΠΑΕ. Η ευνοική τροπολογία κατατέθηκε στις 30/8/12 και αφορούσε τη ρύθμιση των χρεών τους δίνοντας στους επιχειρηματίες – ιδιοκτήτες ανώνυμων εταιρειών τη δυνατότητα να πληρώσουν ο,τι θέλουν και όποτε θέλουν. Ακόμα ένας τρόπος προκειμένου η Χρυσή Αυγή να εξασφαλίσει την εύνοια – κυρίως – του εφοπλιστικού κεφαλαίου.
- Η στρατηγική της Χ.Α στις εργατικές συνοικίες
Είναι φανερός πλέον ο λόγος που οι φασίστες ανέπτυξαν στις εργατικές συνοικίες μια στρατηγικής κίνησης εκστρατεία προκειμένου η φωνή του κεφαλαίου να αποκτήσει μια αντιπρολεταριακή υλική υπόσταση σε κρίσιμες βιομηχανικές ζώνες οπού το διακύβευμα του κεφαλαίου για φθηνή και κακοπληρωμένη εργασία έπρεπε να εμπεδωθεί στα σώματα και τις ζωές των προλετάριων.
Ειδικά σε περιοχές όπου βρίσκεται το 40% της βαριάς βιομηχανίας της χώρας όπου χαλυβουργεία, τσιμεντοβιομηχανίες διυλιστήρια, αποθήκες, αγωγοί καυσίμων, χημικές βιομηχανίες, μονάδες υγραερίων, Χυτα, κέντρα διαλογής ανακυκλώσιμων υλικών δημιουργούν μια ασφυκτική ατμόσφαιρα με το περιβάλλον μολυσμένο από τα καυσαέρια, με την άγρια εργασιακή εκμετάλλευση ντόπιων και μεταναστών εργατών, με τις εργατικές δολοφονίες και τους τραυματισμούς στα κάτεργα της καπιταλιστικής ανάπτυξης.
Οι αντεργατικές πολιτικές της ντόπιας αστικής τάξης και των ευρωατλαντικών συμμάχων τους, οι πολυδιαφημιζόμενες επενδύσεις στην περιοχή, η “ανάπτυξη” του κεφαλαίου που αναπνέει με τη στήριξη του αντιπρολεταριακού κρατικού νομικού οπλοστασίου και τις φασιστικές ομάδες κρούσης ως βραχίονα, η αίσθηση απελπισίας που γεννά η κρίση, η απαξίωση του βίου του κόσμου του μεροκάματου, η γκετοποίηση – περιθωριοποίηση – εξόντωση προσφύγων/μεταναστριών, οι “αντι-ρομά” πολιτικές και η στοχοποίηση της φτωχολογιάς για το φαινόμενο της «εγκληματικότητας» και όχι του καπιταλιστικού συστήματος που γεννάει αδικίες, διακρίσεις, αδιέξοδα, έκαναν τον Ασπρόπυργο το ιδανικό έδαφος για να φυτευτούν οι σπόροι του ναζισμού – φασισμού. Έτσι λοιπόν οι καπετάνιοι του Noor 1, οι μαφιόζοι, προστάτες της νύχτας και εκτελεστές συμβολαίων, οι ντήλερς όπλων, οι μπράβοι των εφοπλιστών και οι ξεπλένηδες των επιχειρηματιών, συστήθηκαν στις τοπικές κοινωνίες ως οι σωτήρες που «θα προσφέρουν υπηρεσίες ενάντια στην εγκληματικότητα». Και παρουσιάστηκαν στους βιομήχανους / επιχειρηματίες / εργολάβους / ντόπιους τσιφλικάδες, ως τα μπράτσα που θα συνετίσουν, θα πειθαρχήσουν και θα τιμωρήσουν τους ντόπιους και μετανάστες προλετάριους της περιοχής.
Το άνοιγμα γραφείων των φασιστών σε υποβαθμισμένες περιοχές όπως το Πέραμα , το Μενίδι, ο Ασπρόπυργος, η Μάνδρα αποτελεί έναν ενιαίο σχεδιασμό και παρά τις επιμέρους τακτικές και τους ειδικούς σχεδιασμούς που αναπτύχθηκαν σε κάθε περιοχή ο στρατηγικός προσανατολισμός παρέμεινε κοινός: η ταξική ρεβάνς από τους φασίστες και τα αφεντικά τους πρός τους προλεταριάτο που μέσα σε τόσο δύσκολες συνθήκες έδειξε οτι μπορεί να οργανώνεται για τα δίκια της τάξης μας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι αγώνες που ξεσπάσανε από το 2014 – 2015 στο κάτεργο της “γενικής ανακύκλωσης” στην περιοχή του Ασπροπύργου οπού οι μετανάστες εργάτες απάντησαν με απεργίες, πορείες και καταλήψεις στην μη πληρωμή για μήνες, στη μη καταβολή των δώρων και στις άθλιες και επικίνδυνες συνθήκες εργασίας. Το φασιστικό πογκρόμ που ακολούθησε των κινητοποιήσεων αυτών μόνο ως τυχαίο δεν μπορεί να εκληφθεί. Οι δεκάδες επιθέσεις σε μετανάστες εργάτες γης και η διαδικτυακή ανάρτηση άγρια ξυλοκοπημένων προσώπων που χτυπιόντουσαν ανελέητα απο τα τάγματα εφόδου εξυπηρέτησαν αντικειμενικά τα ντόπια, αφεντικά και τις δυνάμεις του κεφαλαίου.
Στις εργατικές συνοικίες οι επιθέσεις των φασιστών είναι συνεχιζόμενες. Η Χρυσή Αυγή εκμεταλλευόμενη την απογοήτευση από τις μνημονιακές πολιτικές και το βάθεμα της καπιταλιστικής κρίσης, με προπαγανδιστικές δράσεις ενάντια στην εγκληματικότητα, το ζήτημα της διαχείρισης των σκουπιδιών, την φτωχοποίηση και την ανάγκη για δουλειές, προσπάθησε να ριζώσει στις εργατικές συνοικίες της Δυτικής Αττικής και έγινε ο υποστηρικτής των αφεντικών πατώντας πάνω στο υπόστρωμα που είχε φτιάξει η Δεξιά. Με την καπιταλιστική κρίση να επιταχύνει τις διαδικασίες εφαρμογής των μνημονίων, όλοι αυτοί οι αντεργατικοί μηχανισμοί που είχαν δρομολογηθεί εδώ και δεκαετίες στα πλαίσια της Ε.Ε και του ΝΑΤΟ αποκτούν μόνιμο χαρακτήρα. Το πεδίο αυτό, με τους πάμφθηνους εργάτες χωρίς δικαιώματα και τις παράλληλες φοροελαφρύνσεις για τα αφεντικά, διαμορφώνει τις ιδανικές συνθήκες για να επενδύσουν – πλιατσικολογήσουν ντόπια και διεθνή κεφάλαια. Είναι το προνομιακό περιβάλλον ώστε οι φασιστικές επιθέσεις να αποτελέσουν παραδειγματικά έναν μηχανισμό βίαιης πειθάρχησης και τιμωρίας που είναι έτοιμος να επιτεθεί όπου χρειαστεί κάτω από τα φώτα της δημοσιότητας. Αντλώντας καύσιμα από την ασυλία που τους παρείχαν οι τοπικές αστυνομικές και δημοτικές αρχές, χωρίς να φοράνε πλέον τις πασίγνωστες στολές παραλλαγής και τα μαύρα μπλουζάκια της Χρυσής Αυγής που γνωρίσαμε στην προ δολοφονίας Φύσσα εποχή, προσαρμόζονται στα νέα δεδομένα. Κρύβουν τα διακριτικά από τα ρούχα τους αλλά τα αφήνουν πλέον μόνο πάνω στα σώματα των μεταναστών. Χαρακιές, μώλωπες, πληγές για να υπενθυμίζουν ποιοί είναι οι ισχυροί στην περιοχή, να εκφοβίζουν τις κοινότητες των μεταναστών αλλά και όσων οργανώνονται και αγωνίζονται εκεί. Τα εγγόνια του Αδόλφου δεν θέλουν να φύγουν οι μετανάστες εργάτες γης από την περιοχή, τους θέλουν εκεί φοβισμένους, διασπασμένους, απομονωμένους ως το πιο φθηνό εργατικό δυναμικό που θα παράγει τσάμπα για τις τσέπες των αφεντικών. Τους θέλουν εκεί αλλά χωρίς ριζώματα ώστε ανά πάσα στιγμή να είναι εφικτό να μεταφέρονται από περιοχή σε περιοχή ανάλογα με τις ανάγκες της κερδοφορίας για κάποιο αναπτυξιακό έργο που χρειάζεται εργατικά χέρια. Ποιό είναι το στρατόπεδο των καθαρμάτων αυτών στην ταξική πάλη το έδειξαν εξάλλου στις 13/6/2015 όταν βγήκαν και επιτέθηκαν από τα γραφεία του Ασπροπύργου στη μοτοπορεία για το εργοδοτικό έγκλημα στο καπιταλιστικό κάτεργο των ΕΛΠΕ. Λειτουργώντας σαν το μακρύ χέρι του Λάτση, της αστικής τάξης και του Κράτους και έχοντας την ασπίδα των ΜΑΤ, επιτέθηκαν οργανωμένα σε αναρχικούς και κομμουνίστριες που πορεύτηκαν μαζικά στους δρόμους του Ασπροπύργου ώστε να κρατήσουν ζωντανή την μνήμη των 4 νεκρών εργατών, ενάντια στην λήθη που θέλουν να επιβάλλουν οι εκμεταλλευτές μας.
Επειδή η επίκληση στο «έθνος που ενώνει» και η εναντίωση στην «ταξική πάλη που διχάζει» επί της ουσίας προσπαθεί να συσκοτίσει τη διαχωριστική γραμμή κεφαλαίου – εργασίας, τα διαφορετικά συμφέροντα προλετάριων – αστικής τάξης, τη σύγκρουση προλεταριακής – αστικής πολιτικής, τη μάχη ανάμεσα σε αυτούς που παράγουν τον κοινωνικό πλούτο και στις μειοψηφίες που ιδιοποιούνται το μεγαλύτερο μέρος του. Επειδή η Χ.Α. προσπαθεί να στήσει παγίδες στην τάξη μας, κρύβοντας την εκμετάλλευση κάτω από το «εθνικό συμφέρον» που για τους σημαιοφόρους του καπιταλισμού συνενώνει τους εργάτες με τους εφοπλιστές, τις εργάτριες με τους βιομήχανους, τον κόσμο της εργασίας με τον κόσμο του κεφαλαίου… Έχουμε καθήκον, κάθε φορά που ακούγεται ότι «η ψήφος στη Χ.Α. είναι ταξική ψήφος», ότι «οι φτωχοί ψηφίζουν Χ.Α.» να υπενθυμίζουμε προς εχθρούς και φίλους, προς ταξικούς προδότες και ταξικά αδέρφια, ότι τους σκοπούς που έχει η Χ.Α. για τους προλετάριους που αγωνίζονται, τους δείχνει κάθε στιγμή που παραμερίζει την “αντιμνημονιακή” φλυαρία της και αποκαλύπτεται ως αυτό που είναι: τρομοκρατία και δικτατορία του μεγάλου κεφαλαίου. Όπως όταν επιτέθηκαν στους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ στο Πέραμα (12/9/2013) προασπίζοντας έτσι τα συμφέροντα εφοπλιστών και εργολάβων της Ζώνης. Όπως όταν επιτέθηκαν έξω από τα γραφεία τους στον Ασπρόπυργο (13/6/2015) στη μηχανοκίνητη πορεία για τους 4 νεκρούς εργάτες από τα ΕΛ.ΠΕ. Όπως όταν έκαναν τους μπράβους για την εργοδοσία MARKET IN και επιτέθηκαν σε απεργιακή συγκέντρωση (14/12/2017) την περίοδο που οι εργαζόμενοι του πρώην “Καρυπίδη” διεκδικούσαν τη διασφάλιση των θέσεων εργασίας τους. Όπως όταν δημιούργησαν απεργοσπαστική ομάδα και στη συνέχεια εργοδοτικό αντι-σωματείο στις προβλήτες της COSCO στο λιμάνι του Πειραιά, την περίοδο που οι εργαζόμενοι αγωνίζονται για συλλογικές συμβάσεις εργασίας, με αυξήσεις και συγκροτημένα δικαιώματα. (Άραγε η παρουσία των χρυσαυγιτών στη συνέχεια στην πρεσβεία της Κίνας, ήταν για να δεχτούν τα συγχαρητήρια για την περιφρούρηση των συμφερόντων της;). Όπως όταν δύο Πακιστανοί εργάτες στις 8/2/2019 διεκδίκησαν τα δεδουλευμένα τους και ακολούθησε ο ξυλοδαρμός τους από το χρυσαυγίτη εργοδότη και την παρέα του στη Λάρισα. Την θέση της η Χ.Α. για τους προλετάριους τη δημοσιοποιεί κάθε στιγμή που ψηφίζει αντεργατικούς νόμους ή καταθέτει ερωτήσεις στο αστικό κοινοβούλιο προς όφελος εφοπλιστών και επιχειρηματικών ομίλων.
Ταξική Αντεπίθεση (ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστ(ρι)ών)
Πηγές:
3ο τεύχος της πολιτικής επιθεώρησης MOLOT , Πολιτικά κείμενα του αναρχικού Χρήστου Πολίτη, κείμενα Ταξικής Αντεπίθεσης, αποσπάσματα από αναλήψεις πολιτικής ευθύνης : Ταξιαρχία Παύλος Φύσσας : ανάληψη ευθύνης για την επίθεση στα κεντρικά γραφεία της Χ.Α στη λεωφόρο Μεσογείων, Ταξιαρχία Σαχζάτ Λουκμάν: για την επίθεση στα γραφεία της Χρυσής Αυγής στον Ασπρόπυργο, Ταξιαρχία Ντουρούτι: εμπρηστική επίθεση στα γραφεία της Χ.Α στο Μενίδι, Ταξιαρχία Petrit Zifle: εμπρηστική επίθεση στα γραφεία της Χ.Α στον Ασπρόπυργο
