Στις 12 Αυγούστου του 2024 ένας 18χρονος νεοναζί στην Τουρκία μαχαίρωσε στην τύχη 5 ανθρώπους έξω από τζαμί στο Εσκίσεχιρ. O18χρονος που φορούσε αλεξίσφαιρο γιλέκο, κράνος και μάσκα κατέγραψε την επίθεση και στη συνέχεια ανέβασε το βίντεο στο Twitter. Πριν συλληφθεί δημοσίευσε ένα ρατσιστικό μανιφέστο μίσους στο Telegram στο οποίο απειλούσε μετανάστες, παιδιά από τη Συρία, ΛΟΑΤΚΙ και κομμουνιστές (μεταξύ άλλων σχεδίαζε επίθεση στα γραφεία του ΚΚ Τουρκίας). Πηγή έμπνευσης για τον 18χρονο ήταν η επίθεση με δεκάδες νεκρούς τον Μάρτιο του 2019 σε ισλαμικούς λατρευτικούς χώρους στη Νέα Ζηλανδία από τον οικο-φασίστα Brenton Tarrant, θαυμαστή του Anders Behring Breivik , που σκότωσε 77 ανθρώπους το καλοκαίρι του 2011 στην Νορβηγία. Ο Tarrant δημοσίευσε ένα μανιφέστο με τίτλο «Η μεγάλη αντικατάσταση», αναφερόμενος στην θεωρία συνωμοσίας περί σχεδιασμού γενοκτονίας της λευκής φυλής από σκοτεινά κέντρα που κατέχουν την παγκόσμια εξουσία. Ανάλογα συνωμοσιολογικά σενάρια για εξισλαμισμό και απο-χριστιανοποίηση της Ευρώπης από τους πολιτισμικούς μαρξιστές αναπτύχθηκαν και στο πόνημα του Breivik, με τίτλο: “2083, μια Ευρωπαϊκή Διακήρυξη Ανεξαρτησίας”.
Πέρα, όμως, από τη ροπή των ναζί στη συνωμοσιολογία, η επίθεση του 18χρονου στην Τουρκία ανέδειξε και μια άλλη όψη του ακροδεξιού ανορθολογισμού.1 Ανάμεσα στα διακριτικά που φορούσε ο 18χρονος ήταν ο Μαύρος Ήλιος, ένα από τα αποκρυφιστικά σύμβολα που χρησιμοποιούν οι ναζί (και όχι μόνο). Ο Μαύρος Ήλιος ήταν το σύμβολο που επέλεξε ο Χίμλερ για να κοσμήσει το δάπεδο στην Αίθουσα των Στρατηγών στο θρυλικό Κάστρο Βέβελσμπουργκ, που έγινε γνωστό γνωστό και ως Σπίτι του Ράιχ ή Ναζιστικό Βατικανό και θα αποτελούσε το «κέντρο του νέου κόσμου» μετά τον θρίαμβο του εθνικοσοσιαλισμού. Ανάμεσα στις δραστηριότητες του αποκρυφιστή Reichsführer των SS ήταν η ίδρυση της Ahnenerbe, της ψευδοεπιστημονικής Εταιρίας Κληρονομιάς των Προπατόρων, η οποία ήταν τμήμα των SS και διεξήγαγε έρευνες σχετικές με την Άρια φυλή και την κληρονομιά της. Μέσω των “ερευνών¨της η Ahnenerbe επεδίωκε να τεκμηριώσει “επιστημονικά” την Άρια φυλετική κοσμοθεώρηση. Σε αυτό το κείμενο, βεβαίως, δε θα μπούμε σε ανατριχιαστικές λεπτομέρειες γύρω από την ιστορία του Μαύρου Ήλιου ή της Έσχατης Θούλης, την ερμηνεία των Ρούνων ή την Κοσμογονία του Πάγου, καθώς ο αναγνώστης θα έμπαινε στον πειρασμό να τρυπήσει το κρανίο του με τιρμποσόν και να βγάλει τον εγκέφαλό του.
Έχουν χυθεί τόνοι μελάνης για τη σχέση που είχαν οι γενάρχες του ναζισμού με τον αποκρυφισμό. Με την πάροδο των χρόνων έχει δημιουργηθεί μια ιστορική ή παρα-ιστορική συζήτηση που καθιστά δυσδιάκριτα τα όρια μεταξύ της πραγματικής πίστης των αρχικών ναζί ή των επιγόνων τους στις αποκρυφιστικές διδασκαλίες και την ωμή εμπορευματοποίηση και εκμετάλλευση της μυθολογίας γύρω από αυτήν. Είναι σαφές πως μπαίνουμε σε μια ναρκοθετημένη περιοχή, όπου ελλοχεύει η απο-ιστορικοποίηση. Πολλές φορές υπερτονίζονται οι μυστικιστικές και αποκρυφιστικές φαντασιώσεις και μπαίνουν στο ίδιο καζάνι τα πραγματικά ιστορικά γεγονότα με την εντυπωσιοθηρία, τη μυθολογία και το θρύλο. Ανακατεύονται με τέτοιον τρόπο ώστε η Ιστορία να αραιώνεται σταδιακά, μέχρι να φτάσει στην πλήρη εξαύλωσή της.
Μέσα από αυτή τη διαδικασία ρομαντικοποίησης του ναζισμού συσκοτίζεται ο πραγματικός του ιστορικός ρόλος: είναι πιο εύκολο και πιο εύπεπτο να μιλάμε για την αναζήτηση του Αγίου Δισκοπότηρου ή την “καταληψία” του Χίτλερ από σκοτεινές (ή φωτεινές) δυνάμεις, παρά για τη στήριξη που προσέφερε απλόχερα το μεγάλο κεφάλαιο στο εθνικοσοσιαλιστικό πρόγραμμα. Είναι πιο πιπεράτο να μιλάμε για τα “ναζιστικά ΑΤΙΑ” ή για την “Κοσμική Ενέργεια Vril” από το να θυμόμαστε πως μεταπολεμικά οι ΗΠΑ δέχθηκαν τις υπηρεσίες των πρώην αντιπάλων τους στο πλαίσιο του “Ψυχρού Πολέμου” και της αντικομμουνιστικής σταυροφορίας. Είναι ευκολότερο να μιλάμε για το ψευδοντοκουμέντο των Πρωτοκόλλων των Σοφών της Σιών και τις ιδεολογικές του χρήσεις παρά να παραδεχθούμε πως ο ναζιστικός αντισημιτισμός όχι μόνο δεν ήταν ασύμβατος με τον ευρωπαϊκό πολιτισμό, αλλά ήταν γνήσιο τέκνο και παροξυστική μορφή της ευρωπαϊκής αποικιοκρατίας. Είναι πιο εύκολο να συνδέσουμε τον Χίτλερ με “απολίτιστους κατακτητές” σαν τον Τζένγκις Χαν παρά με “πολιτισμένους” εκμεταλλευτές σαν τον Λεοπόλδο Β’ του Βελγίου, που εκτέλεσε και ακρωτηρίασε εκατομμύρια “νέγρους υπάνθρωπους” για τα υπερκέρδη που του εξασφάλιζε η “νόμιμη” κατοχή του “Βελγικού” Κονγκό.
Αυτό, όμως, δε σημαίνει πως πρέπει να αγνοούμε τις μυστικιστικές ιδεολογικές βάσεις του φασισμού και του εθνικοσοσιαλισμού που έδιναν “εγκυρότητα” σε ψευδοεπιστημονικές βιολογικές θεωρίες περί υπεροχής της λευκής φυλής. Ο θεοσοφισμός και η αριοσοφία της Ρωσίδας αποκρυφίστριας “φιλοσόφου” Helena Petrovna von Hahn (γνωστότερης ως Madame Blavatsky) και των επιγόνων της με τις παραληρηματικές φαντασιώσεις άσκησαν συγκεκριμένη επιρροή στη διαμόρφωση του εθνικοσοσιαλιστικού ανορθολογισμού και του ψευδο-επιστημονικού φυλετισμού (άλλωστε, οι θεοσοφιστές θεωρούν ως “υλιστική απάτη” την εξελικτική θεωρία του Δαρβίνου).2 Ο αποκρυφισμός δεν έδωσε στον εθνικοσοσιαλισμό μόνο το βασικό του σύμβολο, τον αγκυλωτό σταυρό, αλλά και μια ιδεολογική βάση νομιμοποίησης της ανωτερότητας της “άριας φυλής”. Ο μυστικισμός και ο ωμός πραγματισμός, ο ανορθολογισμός και η εργαλειακή ορθολογικότητα ανακατεύονται στον εθνικοσοσιαλισμό δημιουργώντας ένα εκρηκτικό μείγμα. Στο εσχατολογικό του όραμα ο Χίτλερ πίστευε πως όντως υπήρξε όργανο της Θείας Πρόνοιας, ένα όργανο της Θείας Βούλησης που θα φέρει το τέλος της παρακμής που δημιουργήθηκε από την επιμιξία των φυλών και την επικράτηση του Εβραϊκού πνεύματος στη γη. Οι ιδέες όταν κατακτούν τις μάζες γίνονται υλική δύναμη, έλεγε ο Μαρξ. Και οι αποτρόπαιες ιδέες του εθνικοσοσιαλισμού με όλο το μυστικιστικό τους φορτίο κατέκτησαν τις ευρωπαϊκές μάζες στο πρώτο μισό του 20ου αιώνα, οδηγώντας σε εφιαλτικές συνέπειες. Ο πόλεμος γι αυτούς, όπως θα δούμε παρακάτω, ήταν απλά μια τελετή καθαρμού.
Στο κείμενο αυτό θα δούμε ενδεικτικά δυο χαρακτηριστικές περιπτώσεις που συνδέουν τον προπολεμικό αποκρυφιστικό φασισμό και ναζισμό με το διάδοχο σχήμα του, τον νεοφασισμό και νεοναζισμό που μέσα από τα αποκαΐδια της ιστορικής ήττας ανέπτυξαν διάφορες στρατηγικές επιβίωσης.
Julius Evola: εσωτερισμός, “αναρχισμός” της δεξιάς και Τρίτο Ράιχ
Ο βαρόνος, φιλόσοφος, λογοτέχνης και ντανταϊστής ζωγράφος Giulio Cesare Andrea Evola, γνωστός ως Julius Evola ή “Μαύρος Βαρόνος”, είναι μια ειδική περίπτωση φασίστα διανοούμενου που συνδύασε τον εσωτερισμό και τις ανατολίτικες θρησκευτικές – φιλοσοφικές δοξασίες και άσκησε ιδιαίτερη επιρροή στον μεταπολεμικό φασισμό. Από τη μυστικιστική διδασκαλία του εμπνεύστηκαν εθνικιστικά κινήματα σε όλο τον κόσμο, αλλά ιδιάιτερα στη γενέτειρά του την Ιταλία, από το το Ιταλικό Κοινωνικό Κίνημα (MSI) -διάδοχο σχήμα του Εθνικού Φασιστικού Κόμματος του Μουσολίνι- μέχρι τους νεοφασίστες τρομοκράτες που συνεργάζονταν με το βαθύ κράτος και ευθύνονται για πολύνεκρες επιθέσεις. Ο ηγέτης του MSI Giorgio Almirante έλεγε ότι ο Evola :«είναι ο δικός μας Μαρκούζε, αλλά καλύτερος». Ένας από τους πιο πιστούς οπαδούς του Evola ήταν ο Pino Rauti, γνωστός ως “Μαύρος Γκράμσι” και ιδρυτής της Νέας Τάξης (Ordine Nuovo). Στην πολιτική δραστηριότητα του Rauti συμπεριλαμβάνεται και η εμπλοκή του σε παρακρατικές βομβιστικές επιθέσεις στο πλαίσιο της “στρατηγικής της έντασης”, μεταξύ των οποίων και η επίθεση στη Piazza Fontana που παραπλανητικά αποδόθηκε στους αναρχικούς με σκοπό την όξυνση της καταστολής εναντίον του επαναστατικού κινήματος. Σε άρθρο που δημοσίευσε λίγους μήνες μετά το θάνατο του Evola το 1974 στο περιοδικό Civiltà, ο Rauti έγραψε: «αν υπήρχαν, λοιπόν, περισσότεροι νέοι “Εβολιάνι”, στην Ιταλία και έξω από την Ιταλία, θα τους είχαμε όλους, σίγουρα και μέχρι το τέλος, στις ευρωπαϊκές μονάδες εφόδου (…) Για το λόγο αυτό δεν “μνημονεύουμε” επιπόλαια. Πιο απλά και αληθινά επιβεβαιώνουμε τη δέσμευση στον αγώνα, αναδεικνύοντας τον Evola και την ουσία του έργου του ως μια σημαία που δεν είναι του χθες αλλά του σήμερα και του αύριο». Τέλος, ο Andriano Romauldi, γιος του Προέδρου του MSI, έγραψε την πρώτη εξουσιοδοτημένη βιογραφία του Evola, που τον χαρακτήριζε ως πνευματικό ήρωα της νεολαίας επειδή η διδασκαλία του είναι μια φιλοσοφία του ολοκληρωτικού πολέμου.
Παρ’ ότι δεν υπήρξε ποτέ μέλος του φασιστικού κόμματος, ο Evola υποστήριξε τη φασιστική αντεπανάσταση, ασκώντας ταυτόχρονα κριτική στον Μουσολίνι για την μετριοπάθειά του! Διατηρούσε επαφές με τον Corneliu Codreanu, φύρερ της Σιδηράς Φρουράς στη Ρουμανία, ενώ ήταν θαυμαστής των SS και υπέβαλε αίτημα στρατολόγησης όταν η Γερμανία εισέβαλε στη Σοβιετική Ένωση με την επιχείρηση Μπαρμπαρόσα τον Ιούνιο του 1941. Μετά τη συνθηκολόγηση της Ιταλίας τον Σεπτέμβριο του 1943 κατέφυγε στη Γερμανία, ενώ εργάστηκε για τη λεγόμενη Δημοκρατία του Σαλό στη Β. Ιταλία. Ο Evola, μάλιστα, ήταν από τους πρώτους που υποδέχτηκαν τον Μουσολίνι όταν έφτασε στη Γερμανία, μετά την επιχείρηση απελευθέρωσής του από τον Otto Skorzeny.3 Μέχρι τον Απρίλιο του 1945 εργάστηκε για την Εταιρία Κληρονομιάς των Προπατόρων, που υπάγονταν στα SS. Είναι αξιοσημείωτο πως άσκησε κριτική και στο λεγόμενο Λαϊκό Κράτος του Χίτλερ, τασσόμενος υπέρ του αυστηρότερου Κράτους των Ταγμάτων,, στα οποία τα SS θα είναι οι κυριότεροι φορείς του καθεστώτος. Η συνεργασία ανάμεσα στον Evola και τα ss διακόπηκε απότομα λόγω της αδιακρισίας του Κόκκινου Στρατού, που διέκοψε το ευγενές έργο του εσωτεριστή φιλοσόφου και τον καθήλωσε σε αναπηρικό καροτσάκι μέχρι το τέλος της ζωής του. Με την επιστροφή του στην Ιταλία φυλακίστηκε για μικρό χρονικό διάστημα και αφοσιώθηκε στο πνευματικό του έργο, διατρανώνοντας την ανάγκη δημιουργίας ενός αναρχισμού της δεξιάς που θα καταλύσει την μεταπολεμική τάξη πραγμάτων. Χαρακτηριστικό της ιδιοσυγκρασίας του είναι πως κατά τη διάρκεια της δίκης του το 1951 αρνήθηκε πως υπήρξε φασίστας και όρισε τον εαυτό του ως “υπερφασίστα” (λέξη που μπορεί να έχει διπλό νόημα: πέρα ή πάνω από τον φασισμό).
Το βιβλίο του Evola που άσκησε και ασκεί ακόμα ιδιαίτερη επιρροή στα νεοφασιστικά κινήματα ήταν η “Εξέγερση ενάντια στον σύγχρονο κόσμο” (παρ’ ότι γράφτηκε το 1934). Όπως διαβάζουμε από την παρουσίαση των χρυσαυγίτικων εκδόσεων Λόγχη: «..το έργο του Evola σημαδεύτηκε όσο κανενός άλλου φιλοσόφου, από μια αλληλοπεριχώρηση της πολιτικής και της μεταφυσικής, και στο έργο του γίνεται μια δυσνόητη σύνδεση του παγανισμού, της μεσαιωνικής χριστιανικής αντίληψης, και του ανατολικού μυστικισμού της θρησκείας και των φιλοσοφικών συστημάτων. Ο Evola θεωρεί τον σύγχρονο κόσμο ως μια προσποίηση της ηθικής κατάπτωσης και της παρακμής του ανθρώπου, και αυτό γιατί με την επικράτηση της οικονομίας και της τεχνοκρατίας ως απόλυτων αξιών, ο ανθρώπινος πολιτισμός χάνοντας την μεταφυσική και πνευματική-ηρωική του υπόσταση μοιραία θα καταρρεύσει, παρασύροντας μαζί του τον ίδιο τον άνθρωπο. Κατά τον Evola ο σύγχρονος κόσμος με την κυριαρχία του επιστημονισμού, της οικονομοκρατίας και της κουλτούρας του τεχνοπωλείου μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο με μια επαναστατική και ταυτόχρονα δημιουργική επιστροφή στην έννοια της Παράδοσης και του ηρωικού πνεύματος».
Ένα ακόμα εμβληματικό βιβλίο του Evola είναι το “Άνθρωποι ανέμεσα στα ερείπια” (το οποίο γράφτηκε 8 χρόνια μετά την ήττα του Άξονα). Διαβάζουμε σε άρθρο του Μετώπου Νεολαίας της Χρυσης Αυγής, που προχώρησε στην έκδοση και διανομή του βιβλίου: «Ο σκοπός της έκδοσης του ήταν να χρησιμεύσει σαν πνευματικός και πολιτικός οδηγός σε όσους ξεκινούσαν μία νέα προσπάθεια στην ιταλική πολιτική σκηνή κατά του φιλελευθερισμού και του μαρξισμού, εκθέτοντας ιδέες που ήταν απαγορευμένες από τους νικητές. Περιέγραφε μία οργάνωση της ζωής και της κοινωνίας βασισμένης στις αιώνιες αξίες της Παράδοσης προσαρμοσμένες στην σημερινή πραγματικότητα, έξω από το δήθεν αντιθετικό δίπολο του φιλελευθερισμού και του κομμουνισμού». Οι χρυσαυγίτες τονίζουν μάλιστα πως ο συγγραφέας εισάγει τη μεταφυσική διάσταση της ιστορικής ανάλυσης, (“απόκρυφος πόλεμος”): «που πραγματεύεται την φύση των δυνάμεων που δρουν πίσω από τα φαινομενικά αίτια σαν μία μάχη μεταξύ των δυνάμεων της τάξης και του χάους». Επαναλαμβάνουν, δηλαδή, την κλασική μεταφυσική ασυναρτησία πως η ιστορική πραγματικότητα καθορίζεται και διαμορφώνεται από εξω-λογικές δυνάμεις.
Για τον Evola η επικράτηση του χριστιανισμού στην Ευρώπη σηματοδοτούσε το «εθνοτικό χάος και την κοσμοπολίτικη αποσύνθεση», την εκθήλυσνη της κοινωνίας και την επικράτηση της πληβειακής μνησικακίας έναντι των αριστοκρατικών αξιών. Η άνοδος της επιστήμης και του υλιστικού πνεύματος που αρνείται την υπερβατικότητα, στρώθηκε το έδαφος για τη δημοκρατικοποίηση της γνώσης και την επικράτηση των κατώτερων κοινωνικών τάξεων (φαινομένων αρνητικών κατά τη μεταφυσική – αριστοκρατική κοσμοθεώρηση του Evola).
Ιδιαίτερη σημασία για τον Evola είχε η έννοια του “μύθου” που κινητοποιεί και εγείρει τα έθνη, προσφέροντάς τους ένα κέντρο κρυστάλλωσης για να δημιουργήσουν μια νέα ζωή. Με την έννοια του “μύθου”: «δεν εννοούμε μια απλή μυθοπλασία, μια αυθαίρετη δημιουργία της φαντασίας, αλλά μια ιδέα που αντλεί τη δύναμη της πειθούς της κατά βάση από μη ορθολογικά στοιχεία, μια ιδέα που έχει αξία λόγω της υποδηλωτικής δύναμης που συμπυκνώνει και, ως εκ τούτου, λόγω της ικανότητάς της να τη μετατρέψει τελικά σε δράση». Ο μύθος του νορδικού αίματος και της Άριας φυλής είναι «ο μύθος του 20ου αιώνα». Όπως έγραφε και ένας από τους βασικότερους θεωρητικούς του ναζισμού, ο Alfred Rosenberg: «Σήμερα αφυπνίζεται μια νέα πίστη- ο Μύθος του Αίματος, Η πεποίθηση ότι για να υπερασπιστούμε το αίμα πρέπει επίσης να υπερασπιστούμε τη θεϊκή φύση του ανθρώπου εν γένει. Είναι μια πεποίθηση φωτισμένη με τη λαμπρότερη γνώση, ότι το νορδικό αίμα αντιπροσωπεύει το ΜΥΣΤΗΡΙΟ που έχει ξεπεράσει και αντικαταστήσει τα παλιότερα ιερά μυστήρια». Η πνευματιστική / ιδεαλιστική αφήγηση του φυλετισμού έρχεται σε νομοτελειακή σύγκρουση με την υλιστική θεώρηση της Ιστορίας: οι πνευματικές δυνάμεις και οι ηθικές ιδέες διαμορφώνουν την ιστορική πραγματικότητα και όχι οι οικονομικές – κοινωνικές συνθήκες και η πάλη των τάξεων. Μέσα από αυτή τη φυλετική / μυστικιστική θέαση η Ιστορία της ανθρωπότητας γίνεται αντιληπτή ως ένα κατηφορικό σπιράλ από μια μυθική “χρυσή εποχή” στη σύγχρονη παρακμή. Η επιμιξία των φυλών είναι ο καθοριστικός παράγοντας της παρακμής αυτής. Η συντήρηση αυτής της κατάστασης, σύμφωνα με τον Χίτλερ, σημαίνει «να αμαρτάνεις ενάντια στο θέλημα του Αιώνιου Δημιουργού». Η φυλετική κάθαρση είναι η μοναδική λύση. Γι αυτό κι ο πόλεμος μετατρέπεται σε μια ιερή τελετή καθαρμού. Η εθνικοσοσιαλιστική παραλλαγή του μυστικιστικού συμβόλου του αγκυλωτού σταυρού, έγραφε ο Χίτλερ, συμβολίζει: «την αποστολή που μας έχει ανατεθεί -τον αγώνα για τη νίκη της Άριας ανθρωπότητας και ταυτόχρονα το θρίαμβο του ιδεώδους της Δημιουργίας που μέσα του είναι, και πάντα θα είναι, αντισημιτικό».
Για να είμαστε δίκαιοι, ο Evola δεν ταυτίζεται πάντα μ’ αυτές τις θέσεις και ασκεί κριτική στον Παγγερμανισμό, ωστόσο πάντα στο πνεύμα του ίδιου ιδεολογικού πλαισίου (ο δικός του ρατσισμός ήταν πολιτισμικός και όχι βιολογικός). Διαβάζουμε σε σχετικό άρθρο της Χρυσής Αυγής: «Για τον εθνικοσοσιαλισμό, ο Evola εξέφρασε μεν την βαθιά ικανοποίησή του και υποδέχθηκε περιχαρής τις φυλετικές ιδέες, αλλά επέκρινε ανοιχτά την διάρθρωση και διατύπωση τους μόνο σύμφωνα με όρους βιολογικού υλισμού. Για τον Evola, η φυλετική ψυχή ήταν πολύ μεγαλύτερης σημασίας απ’ ότι η ίδια η υλική βάση της, εκείνη της κληρονομικότητας. Η άποψη του αυτή συνδέεται σαφώς με την άρνησή του στην λεγόμενη “θεωρία της εξέλιξης”, αυτήν την σαγηνευτική αλλά υλιστική εφεύρεση του Δαρβίνου – ο οποίος σύμφωνα με τον Evola, μαζί με τους Ιουδαίους Μαρξ και Φρόιντ, θεωρούνται ως πομποί των ευτελέστερων γενικεύσεων της υλιστικής περιόδου της σκέψης».
Η πεσιμιστική και αριστοκρατική θεώρηση της Ιστορίας που υιοθετεί ο Evola αντιλαμβάνεται την ανθρώπινη ιστορία των τελευταίων χιλιετιών ως αδιάπτωτη πορεία εκφυλισμού. Ζούμε στην εποχή της Kali Yuga των Ινδουιστών, της Εποχής της Φαυλότητας που ξεκίνησε περίπου το 3100 π.Χ. (δεν είναι ανάγκη να είμαστε ακριβείς στην ημερομηνία ενός γεγονότος που δεν συνέβη ποτέ). Ο φασισμός και ο εθνικοσοσιαλισμός υπήρξε μια ευκαιρία για την ανατροπή αυτού του παρακμιακού κατήφορου της Ευρώπης, αλλά κατέρρευσαν όχι μόνο εξ αιτίας των χτυπημάτων του εχθρού, αλλά κι επειδή δεν ήταν τόσο αριστοκρατικo;i όσο πρέπει και δεν αντιστάθηκαν στη σαγήνη του όχλου. Η ριζοσπαστική επιστροφή στην Παράδοση και το Ηρωικό Πνεύμα αποτελούν τη μοναδική ελπίδα της θνήσκουσας Ευρώπης για να επιβιώσει από την εκφυλιστική απο-ιεροποίηση που επιβάλει ο καπιταλιστικός και κομμουνιστικός υλισμός.
Η ενασχόληση του Evola με τον εσωτερισμό και τις ανατολίτικες δοξασίες (Ινδουισμός, Βουδισμός, Ταοϊσμός κλπ) λειτούργησε και ως καμουφλάζ για τους οπαδούς του, έτσι ώστε να καλύπτουν τον φασιστικό πυρήνα της ιδεολογίας τους με ένα ντεμέκ πνευματιστικό περίβλημα. Τέτοια παραδείγματα είχαμε και στην Ελλάδα, όπως για παράδειγμα την παρουσίαση του βιβλίου του Evola “Η διδασκαλία της αφυπνίσεως, η επίτευξη της αυτοκυριαρχίας σύμφωνα με τα βουδιστικά κείμενα”, η οποία πραγματοποιήθηκε στα Εξάρχεια τον Φεβρουάριο του 2012. Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν και μέλη της φασιστικής οργάνωσης Μαύρος Κρίνος, στη σελίδα του οποίου διαβάζουμε για το βιβλίο: «Στη διδασκαλία της Αφυπνίσεως ο Evola υπεισέρχεται σε μία έξοχη ανάλυση των ιερών κειμένων Pali του αρχέγονου Βουδισμού τα οποία αντικατοπτρίζουν το πολιτιστικό, μεταφυσικό και υπερβατικό περιεχόμενο της εν λόγω ανατολικής παράδοσης. Πρόκειται για μία διδασκαλία η οποία απευθυνόμενη σε μία ελίτ ασκητών πνευματικής ευγένειας, κατευθύνεται κόντρα στο ρεύμα, αόρατη για τον περισσότερο κόσμο και τους κοινούς θνητούς που ζουν στη σκιά της άγνοιας». Θα πρέπει να γίνε σαφές, λοιπόν, πως δεν υπάρχει διττός Evola: ένας φασίστας διανοούμενος κι ένας εσωτεριστής “φιλόσοφος”. Το έργο του είναι ενιαίο και αδιαίρετο και η χρήση των ανατολίτικων δοξασιών γίνεται προς επίρρωση της παραδοσιοκρατικής, ελιτίστικης, αριστοκρατικής, ιεραρχικής ατζέντας του φασισμού στην “αγνή” του μορφή (όπως ο ίδιος τον αντιλαμβάνονταν τέλοσπάντων).
Η Savitri Devi και ο Χίτλερ – Αβατάρ
Η Ελληνοβρετανογαλλίδα Μαξιμιανή Ιουλία Πόρτας, η οποία έμεινε γνωστή στην ιστορία ως Savitri Devi, υπήρξε γνωστή Ινδουίστρια, πολιτική ακτιβίστρια, οικολόγος, φιλόζωη και νιτσεϊκή φιλόσοφος. Τη αποκαλούσαν “Κόρη του Ήλιου”, αλλά και ”Ιέρεια του Χίτλερ”. Η ίδια αυτοαποκαλούνταν ως «εθνικίστρια όλων των εθνών» και οι ιδέες της έχουν μεγάλη διεισδυτικότητα ακόμα και σήμερα σε ακροδεξιά κινήματα σε πολλές χώρες, αλλά και στο κυβερνών BJP του Ναρέντα Μόντι στην Ινδία.
Η Devi ασπάστηκε τον Ινδουισμό μετά από ταξίδι της στην Ινδία με σκοπό να γνωρίσει τα πρώτα Άρια φύλα. Εκεί υιοθέτησε και το όνομα της ηλιακής θεότητας με το οποίο έμεινε γνωστή στην ιστορία. Το 1928 εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα και προώθησε έναν εκκεντρικό εθνικισμό. Ντυμένη ντυμένη με αρχαιοελληνική ενδυμασία καλούσε τους Έλληνες να απαρνηθούν τον ιουδαιοχριστιανισμό και να επιστρέψουν στην πατρώα θρησκεία του Δωδεκαθέου. Για ένα διάστημα παρέδωσε μαθήματα Γαλλικών στον νεαρό Κορνήλιο Καστοριάδη. Μάλιστα, σύμφωνα με τον βιογράφο του Καστοριάδη Francois Dosse, η Devi έφτασε στην Ελλάδα μετά από πρόσκληση του Καίσαρα Καστοριάδη για να αναλάβει την εκπαίδευση του γιου του.
Το 1936 η Devi εγκαταστάθηκε στην Καλκούτα και μέσω της Ινδουιστικής Αποστολής ήρθε σε επαφή με το φιλογερμανικό εθνικιστικό κόμμα Μαχασάμπα. Το 1940 παντρεύτηκε τον Asit Κρίσνα Mukherji, εκδότη του εθνικοσοσιαλιστικού περιοδικού “Νέος Ερμής”. Κατά τη διάρκεια του πολέμου ο Mukherji ανέπτυξε κατασκοπευτικές δραστηριότητες υπέρ των Ιαπώνων. Η Devi καθ’ όλη τη διάρκεια του πολέμου έζησε στην Ινδία και δεν μπόρεσε να αφομοιώσει την ήττα του Τρίτου Ράιχ και το θάνατο του αγαπημένου της φύρερ. Έτσι, αποφάσισε να επιστρέψει στην Ευρώπη το 1945 και τρία χρόνια αργότερα κατάφερε να εισέλθει στην κατεχόμενη Γερμανία. Συνελήφθη στις 21 Φεβρουαρίου του 1949 για διανομή φυλλαδίων που καλούσαν τους Γερμανούς να μείνουν πιστοί στον Χίτλερ και να εξεγερθούν κατά των κατοχικών δυνάμεων. Κρατήθηκε σε Βρετανικές στρατιωτικές φυλακές και αποφυλακίστηκε τον Αύγουστο του 1949, παρ’ ότι η ποινή της ήταν τριετής. Απελάθηκε από τη Γερμανία και συνδέθηκε με εθνικοσοσιαλιστές που ζούσαν εξόριστοι στην Ισπανία και τη Μέση Ανατολή. Τον Αύγουστο του 1962 συμμετείχε στην ίδρυση της Παγκόσμιας Εθνικοσοσιαλιστικής Ένωσης, μαζί με τον George Lincoln Rockwell (ιδρυτή του Αμερικάνικου Ναζιστικού Κόμματος) κι άλλους εκπροσώπους νεοναζιστικών κομμάτων. Ως “Παγκόσμιος Φύρερ” εξελέγη ο Βρετανός νεοναζί John Colin Campbell Jordan.
Για ένα διάστημα η Devi έζησε στην φρανκική Ισπανία, όπου φιλοξενήθηκε από τον θρυλικό αξιωματικό των Waffen SS, Otto Skorzeny. Το 1968 εγκαταστάθηκε για λίγα χρόνια στη χουντική Ελλάδα και με ενδιάμεσους σταθμούς τη Νορβηγία και τη Γαλλία επέστρεψε στην Ινδία, τον Ιούνιο του 1971. Επέστρεψε στη Γερμανία το 1981 και πέθανε ένα χρόνο αργότερα.
Η Savitri Devi συνδύαζε την εθνικοσοσιαλιστική θεωρία και δράση με την ινδουιστική ιδέα του Αβατάρ, της “Θεϊκής Ενσάρκωσης” (avatara = κατάβαση). Ο Χίτλερ ήταν ένας τέτοιος Αβατάρ, μια μετενσάρκωση του Βισνού, ένας “Άνθρωπος εναντίον του Χρόνου”, επιλεγμένος από τη Θεία Πρόνοια για να ηγηθεί της Άριας Φυλής και να δώσει ένα βίαιο τέλος στη ζοφερή εποχή. Δεν μιλούσε μεταφορικά, αλλά κυριολεκτούσε όταν έγραφε προς τους Γερμανούς λίγα χρόνια μετά την ήττα του Τρίτου Ράιχ: «Ο φύρερ μας είναι ζωντανός και σύντομα θα επιστρέψει με δύναμη πρωτόγνωρη. Αντισταθείτε στους διώκτες μας! Ελπίζετε και περιμένετε, Χάιλ Χίτλερ». Ας μην ξεχνάμε πως ο διάσημος ψυχαναλυτής Carl Jung κατά την περίοδο που φλέρταρε με τον εθνικοσοσιαλισμό θεωρούσε πως ο Χίτλερ δεν ήταν ένας κανονικός άνθρωπος, όπως ο Μουσολίνι, αλλά ένα πνευματικό σκεύος: «Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι ο Χίτλερ ανήκει στην κατηγορία των αληθινών μυστών – θεραπευτών. Όπως παρατήρησε κάποιος στο τελευταίο συνέδριο του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος στη Νυρεμβέργη, ο κόσμος έχει να δει κάτι παρόμοιο από τον καιρό του Μωάμεθ. Αυτό το βαθιά μυστικιστικό χαρακτηριστικό του Χίτλερ τον οδηγεί να κάνει πράγματα που μας φαίνονται παράλογα, ανεξήγητα, περίεργα και απαράδεκτα… Βλέπετε, λοιπόν, ότι ο Χίτλερ είναι ένας σαμάνος, ένα είδος πνευματικού μέντιουμ, ένας ημίθεος, ή, ακόμα καλύτερα, ένας μύθος».
Συμφωνόντας με τον Evola, η Savitri Devi θεωρούσε πως η ανθρωπότητα ζει εδώ και χιλιάδες χρόνια στην εποχή της Κάλι Γιούγκα, που συνδέεται με τον δαίμονα της αποκάλυψης Κάλι (=διχόνοια, διένεξη). Η επικράτηση των Εβραίων μέσω της χριστιανικής θρησκείας από τη μία και από την άλλη του Ορθολογισμού και του εξισωτισμού μέσω της Γαλλικής Επανάστασης αποτελούν απλώς επεισόδια της επικράτησης της φαυλότητας και του Ευρωπαϊκού και παγκόσμιου εκφυλισμού. Για τους μυστικιστές φασίστες όπως ο Evola, η Devi, αλλά και ο Χιλιανός διπλωμάτης και ποιητής Miguel Serrano, ο πόλεμος που κύρηξε το Τρίτο Ράιχ ήταν μια αβαταρική μάχη εναντίον των δαιμονικών δυνάμεων της Κάλι Γιούγκα, με σκοπό να γυρίσει ο κύκλος από την εποχή της Φαυλότητας στη Χρυσή Εποχή (σύμφωνα με τον Ινδουισμό υπάρχουν τέσσερα αλληλοδιαδεχόμενα στάδια ανάπτυξης της ανθρωπότητας. Εκτός από την Κάλι Γιούγκα, τα άλλα τρία είναι: η Σατύα Γιούγκα, η Τρέτα Γιούγκα και η Ντβαπάρα Γιούγκα). Σύμφωνα με σχετικό κείμενο του Μετώπου Γυναικών της Χρυσής Αυγής: «Οι άνθρωποι που στέκονται “Ενάντια στο Χρόνο” συνδυάζουν τις αρετές της “Αστραπής” και του “Ήλιου” και είναι οι πραγματικοί ήρωες της Ιστορίας, οι χτίστες και οι υπερασπιστές, που αφιερώνουν τη ζωή τους στην πραγμάτωση μιας νέας βιώσιμης πραγματικότητας πάνω στο πρότυπο του οράματός τους για την Αλήθεια. Είναι αυτοί οι σπάνιοι μύστες, που επιταχύνουν την αναπόφευκτη πτώση, υποσχόμενοι ταυτόχρονα τον ερχομό της Χρυσής Εποχής. Ο κύριος εκπρόσωπος της κατηγορίας αυτής, ο πιο σημαντικός άνθρωπος “Ενάντια στο Χρόνο” είναι ο Αδόλφος Χίτλερ. Ο Χίτλερ είναι, κατά το ινδουιστικό πρότυπο που χρησιμοποιεί η Devi, ο αβατάρ, ο διάμεσος μεταξύ του θεϊκού και του ανθρώπινου, αυτός που, όπως υπόσχεται o Κρίσνα στη Μπαγαβαζίτα: “Όταν η δικαιοσύνη συντρίβεται, όταν το κακό θριαμβεύει, τότε επανέρχομαι. Για την προστασία του καλού, για την καταστροφή όσων απεργάζονται το κακό, για την εγκαθίδρυση της βασιλείας της Δικαιοσύνης, γεννιέμαι ξανά και ξανά, σε κάθε εποχή”».
Μέχρι το τέλος της ζωής της η Devi θα πιστεύει στην έλευση ενός Μεσσία που θα βάλει τέλος στην εποχή της Κάλι Γιούγκα: «Αυτός ο τελευταίος σπουδαίος άνθρωπος, ο οποίος θα συνιστά μια απολύτως αρμονική μίξη των πλέον διαμετρικά αντίθετων στοιχείων, εξίσου ήλιος κι αστραπή, είναι εκείνος που αναμένουν οι πιστοί όλων των θρησκειών και οι φορείς όλων των πολιτισμών, εκείνος για τον οποίον είπε στα 1928 ο Αδόλφος Χίτλερ (συνειδητά ή μη): “Εγώ δεν είμαι αυτός, αλλά αφού κανείς δεν βγαίνει μπροστά ώστε να προετοιμάσει το δρόμο του, το κάνω εγώ” και τον οποίο έχουμε αποκαλέσει με το Ινδουιστικό του όνομα, Κάλκι, εξ αιτίας της κοσμικής αλήθειας την οποία αυτό φανερώνει. Εκείνος, σε αντίθεση με τον Αδόλφο Χίτλερ, δεν θα λυπηθεί ούτε έναν από τους εχθρούς του Θείου σκοπού, ούτε έναν από τους διακηρυγμένους αντιπάλους, αλλά επίσης ούτε έναν από τους χλιαρούς, τους καιροσκόπους, τους ιδεολογικά παρεκκλίνοντες, τους φυλετικούς μεμιγμένους, τους μη υγιείς, τους διστάζοντες, τους επιδεικνύοντες μικρότητα, ούτε έναν από εκείνους που φέρουν, είτε στο σώμα, είτε στο χαρακτήρα, τη σφραγίδα των ξεπεσμένων καιρών.
Οι συμπολεμιστές τους θα είναι οι τελευταίο Εθνικοσοσιαλιστές, οι άνθρωποι από σίδηρο (…) Αυτοί είναι η γέφυρα για τον υπεράνθρωπο, για τον οποίο μίλησε ο Νίτσε, το τελευταίο τάγμα στο οποίο ο Αδόλφος Χίτλερ εναπόθεσε την εμπιστοσύνη του. Ο Κάλκι θα τους οδηγήσει, μέσα από τις φλόγες του μεγάλου τέλους, στη λιακάδα της νέας Χρυσής Εποχής».
Βεβαίως, σύμφωνα με τις Ινδουιστικές δοξασίες η Κάλι Γιούγκα κρατάει 432.000 χρόνια. Οπότε μάλλον θα γλιτώσουμε από την πραγμάτωση των εσχατολογικών οραμάτων του Julius Evola και της Savitri Devi…
Σημειώσεις;
1. Στη σειρά αυτών των κειμένων χρησιμοποιείται τόσο ο όρος ανορθολογισμός όσο και ο όρος αντιορθολογισμός. Είναι δυο όροι που αλληλοσυμπληρώνονται. Ανορθολογισμός είναι η εξωλογική και μυστικιστική ερμηνεία της πραγματικότητας, ενώ ο αντιορθολογισμός προχωράει ένα βήμα παραπάνω, στην ευθεία επίθεση εναντίον της ορθολογικής θέασης του κόσμου και της απομάγευσης της ιστορίας.
2. Είναι χαρακτηριστικό πως η ελληνική ναζιστική οργάνωση Χρυσή Αυγή δανείστηκε το όνομά της από το αποκρυφιστικό Ερμητικό Τάγμα της Χρυσής Αυγής, που ιδρύθηκε από μαθητές της Blavatsky.
3. Ο αξιωματικός των Waffen SS Otto Skorzeny ήταν ένα από τα αγαπημένα παιδιά του Αδόλφου Χίτλερ και επικεφαλής των Γερμανών κομάντος που απελευθέρωσαν τον Μουσολίνι στις 12 Σεπτεμβρίου του 1943. Αμετανόητος εθνικοσοσιαλιστής μέχρι το τέλος, αλλά ταυτόχρονα και πιστός συνεργάτης της Μοσάντ και των μυστικών υπηρεσιών του Ισραήλ για κάποια χρόνια της δεκαετίας του 1960 (ενώ ταυτόχρονα συνεργάζονταν με το νασερικό καθεστώς της Αιγύπτου). Ο Skorzeny μετά από διαταγή της Μοσάντ δολοφόνησε στο Μόναχο τον Γερμανό φυσικό Heinz Krug στις 11 Σεπτεμβρίου του 1962. Ο Krug υπήρξε συνεργάτης του ναζί επιστήμονα von Braun, ο οποίος μεταπολεμικά πρόσφερε τις υπηρεσίες του στις ΗΠΑ. Δεν ήταν και λίγοι οι ναζί που επιστρατεύτηκαν μεταπολεμικά από τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ στο πλαίσιο της αντικομμουνιστικής σταυροφορίας…
Τελικά, το πτώμα του Krug ανέλαβαν να εξαφανίσουν τρεις πράκτορες της Μοσάντ. Ένας από αυτούς ήταν ο Γιτζάκ Σαμίρ, μετέπειτα πρωθυπουργός του Ισραήλ. Ο Σαμίρ στα νιάτα του ήταν μέλος του φιλοφασιστικού σιωνιστικού κινήματος Μπεϊτάρ του Jabotinsky και προσχώρησε στην ακροδεξιά παραστρατιωτική ομάδα Λεχί του Στερν (η οποία διατηρούσε επαφές και με το ναζιστικό καθεστώς, καθώς επεδίωκε τη συμμαχία μαζί του με σκοπό τη δημιουργία ενός σιωνιστικού κράτους: «με εθνικιστικές και ολοκληρωτικές αρχές και συνδεδεμένο με το γερμανικό Ράιχ»). Μετά την καριέρα του στη Μοσάντ έκανε πολιτική καριέρα στο κόμμα Χερούτ του Μπέγκιν, που αργότερα σχημάτισε το Λικούντ, που σήμερα κυβερνάει το Ισραήλ. Η τοποθέτηση του σημερινού πρωθυπουργού Μπενζαμίν Νεντανιάχου στην ηγεσία του Λικούντ ήταν προσωπική του επιλογή.
Πολύκαρπος Γ.
Δημοσιεύθηκε στο 19ο τεύχος της περιοδικής έκδοσης Ζέρμιναλ: https://ipposd.org/2025/01/23/%ce%b1%cf%80%ce%bf%ce%ba%cf%81%cf%85%cf%86%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%b9%ce%ba%cf%8c%cf%82-%cf%86%ce%b1%cf%83%ce%b9%cf%83%ce%bc%cf%8c%cf%82-%ce%b1%ce%bd%ce%ac%ce%bc%ce%b5%cf%83%ce%b1-%cf%83%cf%84%ce%b1/
