Δύο αποσπάσματα από Προλ.Πρωτ & ΚτΒ, με αφορμή την Εκδήλωση στη Μνήμη του φίλου & συντρόφου Χρήστου Πολίτη [1979 – 2018] που διοργανώνεται στη Σαλονίκη από το Συμβούλιο Αναρχικών, με τη συμμετοχή συντρόφ(ισσ)ων της Ταξικής Αντεπίθεσης (Ομάδα αναρχικών & κομμουνιστ(ρι)ών), και θα πραγματοποιηθεί σήμερα Σάββατο 8 Μαρτίου 2025 στις 19.00 στον ελευθεριακό χώρο Sabot (Γκαρμπολά 2).
[…] Οι κοινωνικές, ταξικές και πολιτικές αντιστάσεις που αναπτύχθηκαν την περίοδο 2013-2022 κατέχουν μια ιδιαίτερη θέση στην ιστορία της εγχώριας ταξικής πάλης. Απορροφώντας τους κραδασμούς του ξεφουσκώματος της κοινωνικής δυναμικής, οι αντιστάσεις αυτές κράτησαν συντεταγμένο -και μάλιστα μέσα σε ταχέως μεταβαλλόμενες συνθήκες οι οποίες έθεταν νέα και αμείλικτα ερωτήματα- το κινηματικό στρατόπεδο, και τολμούμε να πούμε -κοιτάζοντας τες σήμερα από μια σχετική απόσταση- ότι διαμόρφωσαν, μέσα από αναπόφευκτα αντιφατική πορεία ρήξεων, υποχωρήσεων, λαθών και υπερβάσεων, τους όρους για την “καινούρια γέννα”.
Λέγεται συχνά, και στα κείμενα του βιβλίου αυτού δεν υποστηρίζεται λίγες φορές, ότι η δεκαετία που αφήνουμε πίσω μας ήταν μια περίοδος ταξικής οπισθοχώρησης και κινηματικής άμπωτης. Δε θα διαφωνήσουμε. Στην περίοδο που μας απασχολεί δεν είχαμε ούτε τις εξεγέρσεις, ούτε τη μαζική είσοδο στο πολιτικό προσκήνιο του λαϊκού παράγοντα της αμέσως προηγούμενης πενταετίας. Όπως συμβαίνει πάντα στην ιστορία, οι εποχές που διαδέχονται τέτοιες πολιτικές και ταξικές κορυφώσεις είναι σκληρές, πολιτικά άνυδρες και κοινωνικά στομωμένες. Ωστόσο αυτό δεν τις κάνει λιγότερες σημαντικές και συναρπαστικές. Το αντίθετο θα λέγαμε. Μπορεί οι μάχες οπισθοφυλακών να μην έχουν τη λάμψη εκείνων της επαναστατικής ανόδου, ωστόσο χωρίς αυτές -όπως η ιστορία των κοινωνικών επαναστάσεων υπογραμμίζει- οι δεύτερες δεν πρόκειται να υπάρξουν […]
απόσπασμα από το Σημείωμα της Έκδοσης.
Αφορμή για τη συγγραφή του ακόλουθου κειμένου αποτέλεσε η έκδοση με τίτλο “Κάθε δρόμος γεννιέται με το βήμα. Στιγμιότυπα αντίστασης 2013-2022” που κυκλοφόρησε πρόσφατα από την Πρωτοβουλία για την Επαναστατική Μνήμη και διατίθεται από πολιτικούς και κοινωνικούς χώρους, αυτοδιαχειριζόμενα στέκια και βιβλιοπωλεία.
Πρόκειται για έναν ογκώδη τόμο 680 σελίδων, αποτελούμενο από ένα πλούσιο υλικό σκέψης και θεώρησης, δράσης και πράξης, με το οποίο διατρέχεται χρονολογικά μια ολόκληρη δεκαετία που -δίχως ίχνος υπερβολής- μπορεί να ειπωθεί ότι κυριολεκτικά πέρασε επάνω από όλους και όλες μας, επάνω από τη χειμαζόμενη κοινωνική πλειοψηφία, τη ντόπια και μεταναστευτική εργατική Τάξη, τους συντρόφους και τις συντρόφισσες, τους αγωνιστές και τις αγωνίστριες.
Μια πολύτιμη έκδοση που κυκλοφορεί αφιερωμένη στον φίλο και σύντροφο Χρήστο Πολίτη “που άφηνε τα χνάρια του στο χιόνι για να μην χαθεί, για να τον βρουν οι υπόλοιποι”.
Μια από εκείνες τις ξεχωριστές εκδόσεις που -όπως (δυστυχώς λιγοστές) άλλες αντίστοιχες- “παρεμβαίνει και μας υπενθυμίζει πως, πέρα από διαφωνίες και αποστάσεις, υπάρχει κάτι ζωντανό και ελπιδοφόρο που πολλές φορές ξεχνάμε. Πως μεγαλώσαμε και παλέψαμε μαζί. Στα ίδια μέρη, για τους ίδιους σκοπούς” [*]
Απόσπασμα από την εισήγηση της πολιτικής εκδήλωσης Μνήμης για το σύντροφο και φίλο Χρήστο Πολίτη [Πολυτεχνείο, κτ. Γκίνη 31/5/2018]. Περιλαμβάνεται στην έκδοση “Πολιτικά κείμενα του αναρχικού Χρήστου Πολίτη” [Αθήνα, 2018].
Μέσα από μια ευρεία παράθεση κειμένων και ανακοινώσεων, αναλήψεων ευθυνών, ανταποκρίσεων και αναλύσεων πολιτικών ομάδων και συλλογικοτήτων, ένοπλων σχηματισμών και ομαδοποιήσεων άμεσης δράσης, εργατικών σωματείων, ανοιχτών συνελεύσεων και μετωπικών σχημάτων, πολιτικών κρατουμένων, αγωνιστών και αγωνιστριών του αναρχικού – αντιεξουσιαστικού χώρου και του ευρύτερου ανταγωνιστικού – ανατρεπτικού κινήματος, καλύπτεται χρονολογικά ολόκληρη η σύγχρονη ιστορική περίοδος που εκτείνεται ως τις μέρες μας.
Πρόκειται για εκείνη την περίοδο που ακολούθησε τον ύστατο (ως τα τώρα…) μαζικό και μαχητικό ξεσηκωμό του “προβοκάτορα λαού” στις 12 Φλεβάρη 2012 και το τέλος εκείνου του κύκλου αγώνων που σημάδεψαν την πρωτομνημονιακή “εποχή των ταραχών”, η οποία με τη σειρά της είχε ανθίσει πάνω στο γόνιμο λίπασμα (αλλά και τα όρια) της κοινωνικής – ταξικής Εξέγερσης του Δεκέμβρη του 2008.
Μια κομβική περίοδος κατά τη διάρκεια της οποίας (χάρη και στην καταλυτική συνεισφορά της σοσιαλδημοκρατίας -υπό τη μορφή της “πρώτης φοράς Αριστεράς”- που για ακόμα μια φορά στην ιστορία της “υπηρέτησε επάξια τον παλιό κόσμο”), εμπεδώθηκε και εντάθηκε το αλυσόδεμα της χώρας στο άρμα του ευρωατλαντικού Ιμπεριαλισμού, η κάθετη εργατική υποτίμηση και η μαζικοποίηση της ανεργίας, η σαρωτική επέλαση του Κεφαλαίου και η αυταρχικοποίηση του Κράτους του, η εκποίηση του δημόσιου πλούτου και η “κανονικοποίηση” της φτωχοποίησης και του εκφασισμού ενάντια στα δικαιώματα και τα συμφέροντα, τις κατακτήσεις και τις ανάγκες της χειμαζόμενης κοινωνικής πλειοψηφίας που ζει και εργάζεται σ’ αυτόν τον τόπο.
Χρόνια κατά τη διάρκεια των οποίων, μέσα σ’ ένα διάχυτο κλίμα οπισθοχώρησης του λαϊκού παράγοντα από το κοινωνικό προσκήνιο και επικράτησης του κινηματικού κατακερματισμού και αναχωρητισμού από τα βασικά επίδικα της εποχής, η κεφαλαιο-κρατική-ιμπεριαλιστική Εξουσία κατάφερε (μέσω του νέου δικομματισμού ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ και των απαραίτητων συμπληρωμάτων του) να επανασταθεροποιήσει το αστικό πολιτικό σύστημα της Γ’ Ελληνικής “Δημοκρατίας” που (ως γνωστό) “δεν έχει αδιέξοδα”…
Χρόνια κατά τη διάρκεια των οποίων, η κοινωνική βάση καλέστηκε -με το καλό ή το άγριο, με τη συναίνεση και την καταστολή- να συνηθίσει το θάνατο που προσφέρεται απλόχερα από τους διαχρονικούς δυνάστες της, σε διάφορες μορφές, συνθήκες και συγκυρίες. Μέσα από τις σελίδες της συγκεκριμένης έκδοσης παρατίθενται πολλά από τα στιγμιότυπα της Αντίστασης και του Αγώνα που πήραν σάρκα και οστά, κατά τη διάρκεια όλης αυτής της περιόδου υποχώρησης της ταξικής πάλης και άμπωτης του κοινωνικού ανταγωνισμού.
Στιγμιότυπα από εκείνη την πληθώρα δράσεων που πήγαν ενάντια στο ρεύμα της εσωστρέφειας, της μοιρολατρίας και της ηττοπάθειας. Στιγμιότυπα από τις πολύμορφες και διαφορετικές -αλλά όχι μεταξύ τους αντιτιθέμενες- αγωνιστικές, πολιτικές και οργανωτικές απόπειρες που -κατά τη διάρκεια όλων αυτών των “πολιτικά άνυδρων και κοινωνικά στομωμένων” χρόνων- κράτησαν ανοιχτό το “στοίχημα” της επαναστατικής προοπτικής.
Μαζικές κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις, κοινωνικοί – ταξικοί αγώνες εκτός των τειχών και απεργίες πείνας στις φυλακές, κινηματικές αγωνιστικές πρωτοβουλίες, καταλήψεις και ανακαταλήψεις στην αθηναϊκή μητρόπολη, αντάρτικες ενέργειες, καταδρομικές επιθέσεις και αντεπιθέσεις, μια πληθώρα από άμεσες δράσεις ενάντια σε κρατικούς και καπιταλιστικούς, φασιστικούς και ιμπεριαλιστικούς στόχους, ενάντια σε υλικές υποδομές και φυσικά πρόσωπα που υπηρετούν -από διάφορα πόστα, αξιώματα και ιδιότητες- αυτό το σάπιο, εκμεταλλευτικό και καταπιεστικό σύστημα, η κρεατομηχανή του οποίου ανεβάζει συνεχώς στροφές και αλέθει αδιάκοπα τις ζωές μας.
Στιγμιότυπα μιας διαδρομής που φέρει -ζωντανά μέσα της- τις απώλειες και τις πληγές “ενός παρελθόντος που δεν περνάει”: τις δολοφονίες αγωνιστών από μπατσους, παρακρατικούς και χρυσαυγίτες, τις εξοντωτικές καταδίκες και τον μακροχρόνιο εγκλεισμό, τις ειδικές συνθήκες κράτησης και τις εκδικητικές μεταγωγές, την αστυνομικό-δικαστική ομηρία και τις πολύχρονες διώξεις συντρόφων και συντροφισσών, το αίμα που δεν είναι νερό και τη Μνήμη που δεν είναι σκουπίδι.
Σύμφωνα με τον Αντόνιο Γκράμσι, “το παρόν είναι η κριτική του παρελθόντος”. Η παρούσα χρονική συγκυρία μέσα στην οποία κυκλοφόρησε αυτή η συγκεκριμένη έκδοση την καθιστά σε (ακόμα πιο) χρήσιμη για όσους και όσες συνεχίζουν ν’ αντιστέκονται και αγωνίζονται για την ταξική Απελευθέρωση και την κοινωνική Επανάσταση […]
Απόσπασμα από “Κάθε δρόμος γεννιέται με το βήμα. Στιγμιότυπα αντίστασης 2013-2022” | Λίγα λόγια για μια πρόσφατη πολύτιμη Έκδοση. [Προλεταριακή Πρωτοβουλία. Αθήνα, Μάρτης 2023]
Βράχος και σύννεφο μαζί, μας άφησες στην ψύχρα, μα θα ξανανταμώσουμε Σύντροφε Ακριβέ, Μεγάλε Φίλε με τη δική μας Έφοδο που φέρνεις, που φέρνουμε, που σιμώνει…
Λ.Β [Μάρτης 2018]
Αν σε κάτι υστερεί το να είσαι κομμουνιστής ή αναρχικός αυτό είναι ότι δεν πιστεύεις στη μετά θάνατο ζωή, και ούτε πιστεύουμε ότι μας βλέπεις από ψηλά. Για αυτό και μας πιάνει το μαράζι να μην μοιραζόμαστε τις αγωνίες, τους αγώνες και την καθημερινότητά μας…
Ν.Ν [Μάρτης 2024]
Πέρασαν ήδη 6 χρόνια από εκείνη την 11η Μάρτη, από τότε που η είδηση του αναπάντεχου θανάτου του φίλου και συντρόφου μας Χρήστου Πολίτη “έπεσε σαν τσεκούρι πάνω στις παγωμένες ψυχές μας”. Με την τωρινή χρονική απόσταση που μας χωρίζει από εκείνο το καταραμένο ξημέρωμα, αν κάτι μπορούμε να ισχυριστούμε με βεβαιότητα είναι το γεγονός ότι παρά τον πρόωρο χαμό του, παρ’ όλο τον βαρύ πόνο που προκλήθηκε από την -κατά τη γνώμη μας- κινηματικά καθοριστική απώλεια του, ο Χρήστος υπήρξε ένας τυχερός άνθρωπος.
Για περισσότερες από δύο δεκαετίες, δεν υπήρξε “απλά” αδιάλειπτα Παρών, αλλά -σχεδόν χωρίς υπερβολή- πανταχού Παρών σε όλα τα αγωνιστικά – εξεγερτικά γεγονότα που σημάδεψαν τη σύγχρονη ιστορία αυτού του τόπου. Ένας αγωνιστής που “έτυχε να ‘ναι από καλή σοδειά” και βίωσε έμπρακτα περιόδους κινηματικής άνθισης αλλά και περιόδους άμπωτης, σαν και αυτή που ζούμε τα τελευταία (αρκετά) χρόνια.
Ένα από τα στοιχεία που τον χαρακτήρισαν και μπορούμε να ισχυριστούμε βάσιμα ότι τον ξεχώρισαν, ήταν η πηγαία αισιοδοξία του και η έμφυτη Πίστη του στην κοινή μας Υπόθεση, ακόμα και στις δυσκολότερες στιγμές της στοχοποίησης και αιχμαλωσίας του από τους αστυνομικοδικαστικούς – “αντι”τρομοκρατικούς μηχανισμούς.
Ένα άλλο χαρακτηριστικό στοιχείο του ήταν σίγουρα εκείνο το χαμόγελο στα χείλη του, που ήταν πραγματικά ένα μνημείο Ανθρωπιάς…
Γι’ αυτό ο Χρήστος, όπως και τού πρέπει, δεδομένης της πολύχρονης και πολύμορφης συμβολής του μέσα από τις γραμμές του αναρχικού – αντιεξουσιαστικού χώρου και του ευρύτερου ανταγωνιστικού – ανατρεπτικού κινήματος, και μέσω της αδιάκοπης συνεισφοράς του στην Αντίσταση και τον Αγώνα, είναι ένας από εκείνους τους τυχερούς ανθρώπους που είχαν, έχουν και θα έχουν συντρόφους και συντρόφισσες και γι’ αυτό δεν πεθαίνουν ποτέ.
Η Μνήμη του Χρήστου, είναι Μνήμη ζώσα. Καταγεγραμμένη -όπως και τής αντιστοιχεί-συλλογικά και δημόσια. Μέσα από τα βιβλία, τα βίντεο, τα κείμενα, τις αφίσες, τις εκδηλώσεις, τα συνθήματα σ’ όλη τη χώρα και τις τοιχογραφίες στους αθηναϊκούς δρόμους που όλα αυτά τα χρόνια μιλάνε για εκείνον, για την πολιτική διαδρομή του και την πολύτιμη συμβολή του σ’ αυτήν την κοινή μας Υπόθεση.
Γι’ αυτό και χαιρετίζουμε συντροφικά εκδηλώσεις σαν την αποψινή, στον Αυτοδιαχειριζόμενο χώρο “Επί τα Πρόσω” στην Πάτρα. Γιατί εκδηλώσεις σαν κι αυτή είναι από εκείνες που δεν προωθούν κάποιου είδους υποτιθέμενη “ηρωοποίηση”, αλλά -αντίθετα- αποτελούν μια απτή καταγραφή του αναντίρρητου γεγονότος πως ο Χρήστος είναι -όντως- ένας από εκείνους τους τυχερούς ανθρώπους “που άφηνε τα χνάρια του στο χιόνι για να μην χαθεί, για να τον βρουν οι υπόλοιποι”.
Αυτά που μπορούν να ειπωθούν για τον Χρήστο είναι πραγματικά παρά πολλά, για τη πολιτική – αγωνιστική διαδρομή του από το δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1990 μέχρι κι εκείνο το καταραμένο ξημέρωμα της 11ης Μάρτη 2018. Μην θέλοντας να μακρυγορήσουμε, παραπέμπουμε -όσους και όσες ενδιαφέρονται να την γνωρίσουν στις διάφορες περιόδους της- στην έκδοση με τίτλο “Πολιτικά κείμενα του αναρχικού Χρήστου Πολίτη” [Αθήνα, Μάης 2018].
Η συνολική διαδρομή του, όπως ορθά αναφερόταν στην εισήγηση της Πολιτικής Εκδήλωσης Μνήμης που είχαμε διοργανώσει συλλογικά φίλες και φίλοι του, σύντροφοι και συντρόφισσες του στο κτίριο Γκίνη του Πολυτεχνείου, στην Αθήνα την άνοιξη του 2018: […] “παρεμβαίνει και μας υπενθυμίζει πως, πέρα από διαφωνίες και αποστάσεις, υπάρχει κάτι ζωντανό και ελπιδοφόρο που πολλές φορές ξεχνάμε. Πως μεγαλώσαμε και παλέψαμε μαζί. Στα ίδια μέρη, για τους ίδιους σκοπούς” .
Μια τέτοια Μνήμη, όπως αυτή του Χρήστου, δεν μπορεί παρά να παραμένει ζωντανή μέσα στις Αντιστάσεις και τους Αγώνες του σήμερα. Μέσα σ’ όλες εκείνες τις μικρές και μεγάλες εχθροπραξίες και αντεπιθέσεις ενάντια στην κεφαλαιο-κρατική-ιμπεριαλιστική Εξουσία που συμβάλουν -η καθεμία με τον τρόπο της- στην μετωπική πολιτική και την επαναστατική προοπτική […]
Απόσπασμα από κείμενο της Κίνησης της Βιολέττας που διαβάστηκε στην ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ που πραγματοποιήθηκε στην Πάτρα, στον Αυτοδιαχειριζόμενο χώρο Επί τα Πρόσω, το Σάββατο 9 Μάρτη 2024.
[*] Ολόκληρα τα κείμενα διαθέσιμα στο prolprot.espivblogs.net
