Χρήστος Πολίτης : Πάντα παρών στις καρδιές και στους αγώνες μας | Πολιτική συμβολή της Ταξικής Αντεπίθεσης στην εκδήλωση που διοργάνωσε το Συμβούλιο Αναρχικών στην μνήμη του Χρήστου Πολίτη με τηλεφωνική συμμετοχή της συντρόφισσας Μαριάννας από τις γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού
Το Σάββατο 8 Μαρτίου πραγματοποιήθηκε στον ελευθεριακό χώρο Sabot στη Θεσσαλονίκη με πρωτοβουλία της ομάδας Συμβούλιο Αναρχικών, εκδήλωση στη μνήμη του συντρόφου Χρήστου Πολίτη για τα 7 χρόνια από το θάνατο του (11/3 2018) και παρουσίαση του βιβλίου- που είχε αφιερωθεί στη μνήμη του- «Κάθε δρόμος γεννιέται με το βήμα: Στιγμιότυπα αντίστασης 2013-2022» (Πρωτοβουλία για την Επαναστατική Μνήμη).
Παράλληλα προβλήθηκε το βίντεο «Μίλα μου σα τη βροχή» που δημιουργήθηκε από συντρόφους-ισσες και φίλους-ες του Χρήστου τον Μάη του 2018.
Στην εκδήλωση έκανε εισήγηση το Συμβουλίο Αναρχικών και συμμετείχαν σύντροφοι/σσες από την Ταξική Αντεπίθεση που διάβασαν το κείμενο πολιτική συμβολή της ομάδας στην εκδήλωση, που παραθέτουμε παρακάτω.
Ακόμα στην εκδήλωση μίλησε τηλεφωνικά από τις φυλακές Κορυδαλλού η συντρόφισσα Μαριάννα Μ. με λόγο δυνατό που συγκίνησε.
Η εκδήλωση ήταν μαζική με τη συμμετοχή πάνω από 70 συντρόφων/σσών.
Για εμάς, τους συντρόφους και τις συντρόφισσες της Ταξικής Αντεπίθεσης ο σύντροφος Χρήστος Πολίτης είναι οργανικά συνδεδεμένος με τους συλλογικούς μας αγώνες, τους κοινούς στόχους, την στρατηγική και την επαναστατική προοπτική που από κοινού διαμορφώσαμε τον Μάρτη του 2014, όταν συγκροτήσαμε μαζί με άλλους συντρόφους/σσες την Συνέλευση Αναρχικών και Κομμουνιστών για την ταξική αντεπίθεση ενάντια στην ΕΕ. Η κοινή αγωνιστική μας πορεία μας είναι αλληλένδετη με τα κοινά μας σχέδια. Παρά την απουσία του οι δεσμοί που μας συνέχουν παραμένουν στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο : συνεχίζουμε το πολιτικό του έργο που είναι και δικό μας έργο και αποτελεί πάντα οδηγό για εμάς στους πολύμορφους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες, στους αγώνες εκείνους που ανοίγουν τους δρόμους για τις εξεγέρσεις και τις επαναστάσεις της εποχής μας, για τις σύγχρονες προλεταριακές εφόδους στον ουρανό.
Ο Χρήστος δεν ζει μόνο μέσα στις καρδίες μας. Αποτελεί σημαία μας στον αγώνα. Οι πολιτικές του θέσεις, το οργανωτικό του πνεύμα, η μαχητική του πρακτική συνεχίζουν να συμβάλλουν σταθερά στο αίτημα των καιρών για πολιτική και οργανωτική αναβάθμιση του ανταγωνιστικού κινήματος ειδικά και του κινήματος των καταπιεσμένων και εκμεταλλευόμενων συνολικά. Συνεχίζουν να συμβάλλουν σταθερά – δικαιωμένες άλλωστε από τη ζώσα πραγματικότητα της καπιταλιστικής κρίσης, των γεωπολιτικών ανταγωνισμών και των πολέμων που διεξοδικά ανέλυσε- στην υπεράσπιση της επαναστατικής υπόθεσης.
Το γεγονός ότι ο σύντροφος υπήρξε καθοριστικό μέλος της συλλογικότητας μας, ότι έβαλε τα θεωρητικά και οργανωτικά θεμέλια για την δημιουργία ενός αξιοσημείωτου επαναστατικού πόλου στο Ελλαδικό κίνημα, προέκυψε μέσα από την πηγαία έλξη που ένιωθε για κάθε έκφραση εξέγερσης, αντίστασης και αγώνα. Αυτή η ακαταμάχητη έλξη για το δίκαιο και την μέχρι τέλους υπεράσπιση του ήταν που τον έφερνε σε θέση να συνθέτει εμπειρίες από διαφορετικές επαναστατικές παραδόσεις, να συνδιαμορφώνει, να επικοινωνεί και να συμπράττει με αγωνιστές και αγωνίστριες διαφορετικών πολιτικών τάσεων. Αυτή η ακαταμάχητη έλξη του για την υπεράσπιση μιας αξιοπρεπούς ζωής τον έφερε αντιμέτωπο με την αντιτρομοκρατική υπηρεσία που εφάρμοσε πάνω του κατασταλτικές καινοτομίες με νομικές ακροβασίες και αναβαθμισμένες κατασταλτικές διατάξεις προκειμένου να τον εξουδετερώσει.
Ο Χρήστος μπορεί να μην δολοφονήθηκε από τους κρατικούς ή παρακρατικούς μηχανισμούς, μπορεί το αίμα του να μην πότισε κάποιο πεζόδρομο, κάποια διαδήλωση, ένα διαμέρισμα ή κάποιο στενό της μητρόπολης. Το γεγονός όμως ότι κατάφερνε να συνδυάζει όλες τις μορφές αγώνα υπερασπιζόμενος στην πρώτη γραμμή μάχης όλες τις επιλογές πάλης που ξεπερνούσαν τα όρια της αστικής νομιμότητας με διάρκεια και στράτευση μας υπενθυμίζει ότι η τιμή στην μνήμη των νεκρών αγωνιστών αποτελεί μια διαδικασία που διαπερνάει πρώτα από όλα την ίδια την ζωή μέσω της υπεράσπισης της. Μας υπενθυμίζει ότι σημασία δεν έχει μόνο πως πέθανε ένας κοινωνικός αγωνιστής αλλά κυρίως πως έζησε.
Ειδικά σε περιόδους όπως η σημερινή που ο πολιτικός χρόνος συμπυκνώνεται υπερβολικά και ο λαϊκός-ταξικός παράγοντας επανεμφανίζεται ξανά στο προσκήνιο της ιστορίας και η δικαιοσύνη γράφεται στους δρόμους, οι πρωτοπόροι κοινωνικοί αγωνιστές μας όπως ο Χρήστος αποτελούν οδηγό για τις πολιτικές και οργανωτικές υπερβάσεις που απαιτεί η εποχή. Σε δύσκολες στιγμές περιφρούρησης και υπεράσπισης της πλευράς μας, σε στιγμές αντεπίθεσης και απάντησης με κάθε διαθέσιμο μέσο, σε στιγμές μαζικών συγκρούσεων αλλά και στην διαδικασία προετοιμασίας τους όπως στις 28 Φλεβάρη 2025.
Το μεγάλο μπλοκ που συγκροτήθηκε από την ανοιχτή συνέλευση αναρχικών / κομμουνιστ(ρι)ών απέναντι στο κρατικό / καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη και στάθηκε μέχρι το τέλος των συγκρούσεων στο Σύνταγμα, αποτέλεσε πολιτική σύλληψη και ιδέα, μεταξύ άλλων, μιας μερίδας αγωνιστών και αγωνιστριών, μεταξύ των οποίων και ο Χρήστος, που αντιλήφθηκαν έγκαιρα ότι στους χαλεπούς καιρούς που έρχονται, η προετοιμασία της κοινωνικής εξέγερσης οφείλει να επανοηματοδοτηθεί μέσα από τον απολογισμό των ελλείψεων και το ξεπέρασμα των ανεπαρκειών της προηγούμενης ιστορικής περιόδου. Αγωνιστών και αγωνιστριών που ξεκίνησαν τις συζητήσεις τους στα προαύλια και τους διαδρόμους των φυλακών, στα στενά των Εξαρχείων και στις αίθουσες του Πολυτεχνείου αναζητώντας μέσα από τις πολύωρες συζητήσεις τους έναν άλλο δρόμο. Ο Χρήστος αποτέλεσε φορέα αυτής της αντίληψης που καταφέρνοντας να συγκεράσει όλα τα μέσα πάλης και όλες τις μορφές αγώνα έδινε έμφαση όχι στα μέσα αλλά στους σκοπούς, όχι στο αυθόρμητο και το αντανακλαστικό αλλά στην επαναστατική στρατηγική που τα μέσα δεν θα ανάγονται σε σκοπούς αλλά σε θεματοφύλακες των στρατηγικών πάλης.
Η 28η Φλεβάρη αποτέλεσε για εμάς την πολιτική κορύφωση μιας αντίληψης για την δημιουργία ενός σύγχρονου κοινωνικού μπλοκ αντίστασης που ωρίμασε, σε πείσμα των καιρών, μέσα από συγκρουσιακές διαδρομές αγώνα που μπολιάστηκαν από αυτό το ρεύμα πολιτικής και οργανωτικής σκέψης. Ήταν η συγκρότηση πολιτοφυλακών απέναντι στις ναρκομαφίες που λυμαίνονταν την περιοχή των Εξαρχείων, η συγκρότηση του αντιιμπεριαλιστικού μπλοκ ενάντια στην επίσκεψη Ομπάμα , οι αντιπολεμικές κινητοποιήσεις έξω από Νατοϊκές βάσεις, οι αντιφασιστικές περιφρουρήσεις απέναντι στα Μακεδονικά συλλαλητήρια και έξω από το εφετείο της Χ.Α, οι συγκρουσιακές αντιστάσεις που αναδύθηκαν αμέσως μετά το κρατικό -καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη που έβαλαν τους σπόρους για την οργανωτική προετοιμασία της κορυφαίας στιγμής της 28ης Φλεβάρη .
Για πολλούς και πολλές από εμάς που βρεθήκαμε εκείνη την ημέρα στο κοινωνικό μπλοκ που πολιόρκησε το κοινοβούλιο με τις φωτιές της κάθαρσης και τους κρότους της μαζικότητας και των πυρομαχικών που ιστορικά ρίχνουν τα καθεστώτα , ο Χρήστος ήταν παρών. Ο Χρήστος ανήκει στο επαναστατικό κίνημα και την ιστορία των αγώνων, όμως οι πιο ειδικοί βαθμοί συνοχής, που αναπτύσσονται εντός μιας συλλογικότητας όταν καταφέρνουν να εκπληρώνουν τους συλλογικούς τους στόχους , είναι αυτοί που υπερβαίνουν ως διαδικασία το συναίσθημα του πόνου και της απώλειας. Καταφέρνοντας να διαμορφώνουν πολιτικούς δεσμούς που τοποθετούνε σε ανώτερο επίπεδο τις συλλογικές προοπτικές, τις εμπνεύσεις και τα οράματα που μπολιάζουν τους ανθρώπους ακόμα κι εάν δεν γνωρίστηκαν ποτέ μεταξύ τους. Τότε οι νεκροί μας αγωνιστές δεν αποτελούν απλά συνθήματα στους τοίχους και τις αφίσες αλλά τοποθετούνται ξανά στο κάδρο της ιστορίας υπενθυμίζοντας μας πως η καλύτερη τιμή στην μνήμη τους είναι η ολοκλήρωση της παρτίδας που μαζί αφήσαμε στην μέση.
Μιλώντας για το σύντροφο και φίλο μας Χρήστο Πολίτη, σκεφτόμαστε αναπόφευκτα πόσο ξαφνικά και άδικα έφυγε από τη ζωή. Πόσο μεγάλο κενό άφησε η απουσία του. Σκεφτόμαστε όμως και πώς έζησε, μαχόμενος, εξεγερμένος, αγωνιστής. Γράφοντας κείμενα, μιλώντας σε συνελεύσεις, οργανώνοντας δράσεις και περιφρουρήσεις. Κι όταν μιλάμε για την εξέγερση και τους επαναστατικούς αγώνες, σκεφτόμαστε ότι μιλάμε για πράξεις που συνδέονται άμεσα με το παρελθόν και το πένθος. Για πράξεις, που δεν εμπνέονται μονάχα από την οργή απέναντι στο ζοφερό παρόν, ούτε από την ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον, αλλά, σε μεγάλο βαθμό, από το ανεκπλήρωτο παρελθόν, από την άδικη μοίρα όλων εκείνων των καταπιεσμένων που δεν κατάφεραν ή δεν πρόλαβαν να ζήσουν ελεύθεροι. Από το τέλος όλων εκείνων των αγωνιστών και αγωνιστριών που έφυγαν από τη ζωή προτού προλάβουν ή προτού καταφέρουν να ολοκληρώσουν τους αγώνες τους.
Ο Χρήστος όντως δεν πρόλαβε. Δεν πρόλαβε να δει να πραγματοποιείται η πολιτική και οργανωτική αναβάθμιση του κινήματος για την οποία μιλούσε, ούτε να συμμετάσχει στα πρόσφατα εξεγερσιακά γεγονότα για το έγκλημα των Τεμπών.
Τον θυμόμαστε με αγάπη και κουβαλάμε αυτή του την ανεκπλήρωτη συμμετοχή ως χρέος και κληρονομιά μας. Κι όσο βαδίζουμε σε ανοιχτές συνελεύσεις, σε ανοιχτά μπλοκ στις διαδηλώσεις, όσο κυματίζουμε την σημαία του DAX στον ορίζοντα, βαδίζει δίπλα μας κι ο Χρήστος. Βαδίζει δίπλα μας όχι με κάποιο μεταφυσικό τρόπο, αλλά ως πολιτική παρακαταθήκη, να μας θυμίζει πως τίποτα δεν έχει τελειώσει και πως όλες οι δυνατότητες παραμένουν ανοιχτές. Και έτσι, να μας δίνει κουράγιο: Υπομονή, δύναμη. Πίστη στην Υπόθεση. Έχουμε δίκιο. Τέλος.
Τιμή για πάντα στον αναρχικό επαναστάτη και μέλος του Ε. Α Λάμπρο Φούντα
Τιμή για Πάντα στους Αναρχικούς Επαναστάτες Χρήστο Πολίτη και Κυριάκο Ξυμητήρη
Ταξική Αντεπίθεση (ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστ(ρι)ών)
8 Μάρτη 2025 Θεσσαλονίκη ελευθεριακός χώρο Sabot
