40 χρόνια μετά…Τιμή για πάντα στον επαναστάτη Χρήστο Τσουτσουβή | Προβολή του ντοκιμαντέρ “Το χαμόγελο που έσβησε γελώντας στον ήχο μιας πιστολιάς” [Καλλιδρομίου 49 Πέμπτη 22 Μαη 8μμ]
40 χρόνια μετά το θάνατο του Χρήστου Τσουτσουβη στις 15 Μάη 1985 ύστερα από ένοπλη συμπλοκή με μπάτσους στο Γκύζη, τιμάμε τη μνήμη του επαναστάτη με την προβολή του ντοκιμαντέρ για τη ζωή και τη δράση του “Το χαμόγελο που έσβησε γελώντας στον ήχο μιας πιστολιάς” (παραγωγή blog katrami).
Έχοντας πάντα στο μυαλό μας αυτό που ένας άλλος επαναστάτης και σύντροφος του Τσουτσουβή, ο Γιάννης Γαλανόπουλος – Καπετάν Ανέστης, είχε γράψει για αυτόν:
«Η συνολική μνήμη, η συνολική εικόνα του που μπορούμε να έχουμε δεν πρέπει να προβάλλεται σαν θέαμα, οποίου τύπου, τέχνης και τεχνικής. Δεν μας επιτρέπει να τον κάνουμε ήρωα. Ήρωες δεν υπάρχουν. Κατασκευάζονται. Όχι όμως κι από εμάς.
Η τιμή στον Τσουτσουβή δεν είναι θέμα αφίσας, επιγραφής στους τοίχους. Δεν είναι σύνθημα. Αν τον τιμάς υποχρεώνεσαι να σκύψεις στα προβλήματα του κινήματος σ’ αυτή τη συγκεκριμένη περίοδο που ζεις και να δοθείς ανυστερόβουλα, σταθερά, με συνέπεια και μυαλό στην υλοποίηση, στον αγώνα υλοποίησης των επιλογών σου.
Μόνο έτσι τιμάμε τη μνήμη του.»
Παρακάτω παραθέτουμε την παρουσίαση του ντοκιμαντέρ από το blog katrami.
Το blog katrami ύστερα από πολυετή έρευνα δημιούργησε ένα ντοκιμαντέρ για τον αναρχικό Χρήστο Τσουτσουβή με τίτλο «Το χαμόγελο που έσβησε γελώντας στον ήχο μιας πιστολιάς» ακριβώς 40 χρόνια από τη «μάχη» του Γκύζη.
Δελτίο (α)τύπου
Ο Χρήστος Τσουτσουβής γεννήθηκε το 1953 στον Άγιο Βασίλειο Κορινθίας από γονείς αγρότες ενώ είχε και μια αδελφή τη Νότα, ενάμισι χρόνο μεγαλύτερη.
Από παιδί ήταν πρώτος στο σχολείο, στο παιχνίδι και στο χωράφι όπου βοηθούσε τον πατέρα του στις αγροτικές δουλειές.
Μισοσπούδασε στο Γκρατς της Αυστρίας ως πολιτικός μηχανικός αλλά η ανήσυχη κι ευαίσθητη φύση του τον ώθησαν στην πολιτική δράση επηρεασμένος και από το χουντικό καθεστώς της Αθήνας. Έτσι οργανώθηκε στην αντιδικτατορική οργάνωση Ανεξάρτητη Αριστερά (ΑΑ) που φτιάχτηκε από μία εμβληματική παρουσία στο επαναστατικό κίνημα, τον Γιάννη Γαλανόπουλο (καπετάν Ανέστης).
Τον Αύγουστο του 1975 επέστρεψε μόνιμα στην Ελλάδα από τη Σουηδία και όπως έκανε και στο εξωτερικό ως γνήσιος προλετάριος βιοπορίστηκε σε πολλές δουλειές βοηθώντας οικονομικά και την οικογένειά του στο χωριό πάντα κοντά στον φτωχό και στον αδύναμο. Αμέσως δραστηριοποιήθηκε όχι μόνο στα σωματεία και στους εργατικούς αγώνες που ζωντάνευαν στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του ‘70 αλλά και στο νέο αντάρτικο πόλης που σχηματίστηκε μεταπολιτευτικά μέσα από τις δράσεις του Ε.Λ.Α.
Τον Ιανουάριο του 1979 με την ομάδα «Ιούνης 78» συμμετείχε στην εκτέλεση του αρχιβασανιστή Πέτρου Μπάμπαλη στην Καλλιθέα ο οποίος κατά τη διάρκεια της χούντας διέπραξε φρικτά βασανιστήρια σε αντιφασίστριες και αντιφασίστες κι αργότερα «χαϊδεύτηκε» από τη δημοκρατική δικαιοσύνη.
Ο «κανίβαλος» (ένα από τα παρατσούκλια του Χρήστου) μετά τη διάσπαση του Ε.Λ.Α. μαζί με άλλους συντρόφους ίδρυσαν τον «Οχτώβρη ‘80» που ευθυνόταν για τους εμπρησμούς των πολυκαταστημάτων Μινιόν και Κατράνζτος, την επίθεση στο κεντρικό φαρμακείο Μαρινόπουλος στην Ομόνοια, τα βομβιστικά χτυπήματα στα υποκαταστήματα της ΔΕΗ σε Ζωγράφου και Άγιους Ανάργυρους κ.α.
Αρχές 1982 έληξε η στρατιωτική αναβολή του κι αποφάσισε να βγει σε συνθήκες παρανομίας.
Την πρωταπριλιά του 1985 ως μέλος πια της «Αντικρατικής Πάλης» εκτέλεσε πάλι στην Καλλιθέα τον εισαγγελέα Γιώργο Θεοφανόπουλο που είχε διαχειριστεί όχι μόνο τις υποθέσεις των Τσάτσων, του Γκιωνάκη και της Κολιτσοπούλου αλλά συμμετείχε κατασταλτικά και στις εκκενώσεις των πρώτων καταλήψεων.
Την Τετάρτη 15 Μαΐου 1985 κι ενώ είχε προγγραματιστεί η διαφυγή του στο εξωτερικό 4 μερές μετά για κάποιο καιρό, ο αντάρτης πόλεων Χρήστος Τσουτσουβής σκοτώθηκε σε συμπλοκή με τρεις αστυνομικούς στο Γκύζη στην προσπάθεια μετακίνησης μαζί με σύντροφό του απαλλοτριωμένης μηχανής. Στην ανταλλαγή πυροβολισμών έχασαν τη ζωή τους και οι τρεις μπάτσοι. Ο ένας, ο Μπούρας, κατέληξε επί τόπου και οι άλλοι δύο, Γεώργου και Δουγένης 11 μέρες αργότερα. Μέχρι και σήμερα δεν έχει ταυτοποιηθεί ο σύντροφος που διέφυγε.
Μετά τον θάνατό του Χρήστου Τσουτσουβή ο Ε.Λ.Α. με προκήρυξη δημοσιοποίησε ότι ήταν μέλος του από το 1976 έως το 1980 και μάλιστα ότι ήταν παρών στη συμπλοκή της AEG όπου σκοτώθηκε ο επαναστάτης Χρήστος Κασίμης.
Η αστυνομία βάφτισε ως συνήθως «γιάφκα» το σπίτι διαμονής του Χρήστου στην οδό Αντιόπης στην Άνω Κυψέλη και με ευρήματα ανακοίνωσε την παρουσία του στη ληστεία της χρηματαποστολής του Σκλαβενίτη στις 6 Μαΐου στο Γαλάτσι όπου σκοτώθηκαν τα δύο ένοπλα μέλη που μετέφεραν τα χρήματα.
Οι Αβραάμ Λεσπέρογλου και Γιώργος Μπαλάφας ως βασικοί ύποπτοι βγήκαν αμέσως στην παρανομία ενώ η Νότα Τσουτσουβή ανακρίνονταν κάτω από αντίξοες συνθήκες μαζί με τον σύντροφό της για 4 μέρες στην Ασφάλεια χωρίς νομική υπεράσπιση καθώς συνεχώς προσάγονταν κι άλλα άτομα από το στενό περιβάλλον.
Ένας νέος κύκλος διώξεων, συλλήψεων, και δικαστικών υποθέσεων ξεκινά…
Αφήγηση: Νίκος Μπίσσας
Μίξη ήχου: Ανδρέας Γ.
Πιάνο (theme): Σταύρος
Σκίτσο: Κωνσταντίνος Κ.
Διάρκεια: 1h 36m
Παραγωγή: katrami 2025
p.s.1 Ο τίτλος του ντοκιμαντέρ είναι “κλεμμένος” από το τραγούδι των ΕΝ ΠΛΩ «Το όνειρο» το οποίο γράφτηκε από τον Ντίνο Σαδίκη εμπνεόμενος από τη φωτογραφία του Τσουτσουβή στις εφημερίδες το διήμερο που η αστυνομία αναζητούσε στοιχεία του. Το συγκρότημα αφιέρωσε το συγκεκριμένο τραγούδι και στον Μιχάλη Πρέκα που σκοτώθηκε στη μάχη της Καλογρέζας δυόμιση χρόνια μετά.
p.s.2 Ο Μπαλάφας συλλαμβάνεται το 1992 και ο Λεσπέρογλου τον Δεκέμβρη του 1999. Και οι δύο προφυλακίζονται. Και οι δύο αθωώνονται τελεσίδικα για όλα τα κακουργήματα. Ο πρώτος το 1998 και ο δεύτερος το 2002.
