[Ταξική Αντεπίθεση] Ενάντια στην κρατική τρομοκρατία και την καπιταλιστική ανάπλαση | Κάτω τα χέρια από τα αγωνιζόμενα Εξάρχεια & το Λόφο Στρέφη
H κλιμάκωση της κρατικής καταστολής στα Εξάρχεια (αστυνομική κατοχή του λόφου Στρέφη, βαρύς τραυματισμός εργαζόμενης στην οδό Μεσολογγίου από τα ΜΑΤ στις 17/5, μαζικές βίαιες προσαγωγές/συλλήψεις, lock out Πολυτεχνείου), η εμβάθυνση της καπιταλιστικής ανάπλασης με τη δρομολόγηση ποικίλων επιχειρηματικών project του εγχώριου και διεθνούς (με κεντρική θέση του ισραηλινού) κεφαλαίου, το κλείσιμο βασικών δημοσίων δομών (βρεφονηπιακός σταθμός) και τη συνέχιση των έργων του Μετρό στην Πλατεία, και η ένταση της ιδεολογικής επίθεσης ενάντια στις δομές κοινωνικής αυτοοργάνωσης και ταξικής αλληλεγγύης, δεν είναι ασφαλώς γεγονότα ούτε τυχαία ούτε συμπτωματικά.
Αποτελούν ευκρινές προεικόνισμα των «νέων Εξαρχείων» που θέλουν να επιβάλλουν κράτος και κεφάλαιο, ως ζώνη απόλυτης κυριαρχίας των πιο στυγνών καπιταλιστικών σχέσεων, ως μια πλήρως εμπορευματοποιημένη και αστυνομοκρατούμενη περιοχή τουρισμού και διασκέδασης, χαμηλής αισθητικής και εντατικής και κακοπληρωμένης εργασίας, εκκαθαρισμένης από τους κατοίκους της, τις κοινωνικές και πολιτικές δομές της και τους τελευταίους πνεύμονες πρασίνου που έχουν απομείνει.
Ως τέτοια λοιπόν, η επίθεση εναντίον των Εξαρχείων, αποτελεί όψη της συνολικής επίθεσης του συστήματος εξουσίας, σε μια περίοδο όξυνσης του ταξικού πολέμου και απόπειρας «κανονικοποίησης» των μαζικών κρατικών καπιταλιστικών εγκλημάτων, σε μια περίοδο πολεμικής προπαρασκευής του ελληνικού κράτους και απόλυτης στήριξης στους σιωνιστές γενοκτόνους του παλαιστινιακού λαού, σε μια περίοδο γενικευμένης καταστολής κατά του εσωτερικού εχθρού.
Ακριβώς γιατί τα Εξάρχεια και οι αγώνες τους δεν ήταν ποτέ περιορισμένοι εντός του «στενού» τοπικού και κοινωνικού τους πλαισίου. Αντίθετα κατόρθωναν να αλληλεπιδρούν με εν εξελίξει κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες, να εκφράζουν μύχια κοινωνικά πολιτικά ρεύματα, να γίνονται ο επικρουστήρας για την ανάδυση και την ανάπτυξη υπόγειων εξεγερτικών διαθέσεων και διαδικασιών, με το παράδειγμά της Εξέγερσης του Δεκέμβρη του 2008 να είναι απολύτως ενδεικτικό ως προς αυτό.
Αυτά τα Εξάρχεια τρέμουν διαχρονικά οι κρατούντες και για αυτό επιχειρούν διαχρονικά με όλα τα μέσα να καθυποτάξουν. Πλανώνται ωστόσο πλάνην οικτράν αν νομίζουν ότι με την καταστολή θα κάμψουν τα Εξάρχεια και τον κόσμο του αγώνα. Σε όλη τους τη μακρόχρονη διαδρομή, τα Εξάρχεια όχι άπλα έμαθαν να ανταπεξέρχονται σε αυτή, αλλά και να τη μετατρέπουν σε εφαλτήριο αντεπίθεσης και ακόμα μεγαλύτερης συσπείρωσης.
Στην πραγματικότητα η όξυνση της καταστολής τον πανικό και την ανασφάλεια κεφαλαίου και κράτους μαρτυρούν μπροστά στη γενικευμένη απαξία στην οποία έχουν περιέλθει. Και βέβαια το φόβο τους για τις ταξικές συγκρούσεις και τις κοινωνικές εξεγέρσεις που είναι εδώ και τις ακόμα μεγαλύτερες που ωριμάζουν.
Ενάντια στην κρατική τρομοκρατία και την καπιταλιστική ανάπλαση, τα Εξάρχεια της κοινωνικής αυτοοργάνωσης, του διεθνισμού και της ταξικής αλληλεγγύης θα νικήσουν!
Κάτω τα χέρια από το Λόφο Στρέφη και τον Εξωστρεφή! (Διαδήλωση 24/4 1μμ Σκαλάκια αστέρα)
Τα Εξάρχεια πάντα στη σωστή πλευρά, με την Παλαιστίνη ως τη Λευτεριά!
