Ταξική Αντεπίθεση | Ενάντια στην κρατική τρομοκρατία και την καπιταλιστική ανάπλαση των Εξαρχείων-Έξω ο αστυνομικός στρατός από τον Λόφο Στρέφη!
H κλιμάκωση της κρατικής καταστολής στα Εξάρχεια (αστυνομική κατοχή διαρκείας του Λόφου Στρέφη και περιορισμός μέσω αυτής της κοινωνικής/πολιτικής ζωής σε αυτόν, αποκλεισμός της κατάληψης Εξωστρεφής, βαρύς τραυματισμός εργαζόμενης στην οδό Μεσολογγίου από τα ΜΑΤ στις 17/5, μαζικές βίαιες προσαγωγές/συλλήψεις, lock out Πολυτεχνείου) και η εμβάθυνση της καπιταλιστικής ανάπλασης με τη δρομολόγηση ποικίλων επιχειρηματικών project του εγχώριου και διεθνούς (με κεντρική θέση του ισραηλινού) κεφαλαίου, το κλείσιμο βασικών δημοσίων δομών (βρεφονηπιακός σταθμός) και τη συνέχιση των έργων του Μετρό στην Πλατεία, είναι διαδικασίες αλληλένδετες.
Αποτελούν ευκρινές προεικόνισμα των «νέων Εξαρχείων» που θέλουν να επιβάλλουν κράτος και κεφάλαιο, ως ζώνη απόλυτης κυριαρχίας των πιο στυγνών καπιταλιστικών σχέσεων, ως μια πλήρως εμπορευματοποιημένη και αστυνομοκρατούμενη περιοχή τουρισμού και διασκέδασης, χαμηλής αισθητικής και εντατικής και κακοπληρωμένης εργασίας, εκκαθαρισμένης από τους κατοίκους της, τις κοινωνικές και πολιτικές δομές της και τους τελευταίους πνεύμονες πρασίνου που έχουν απομείνει.
Ως τέτοια λοιπόν, η επίθεση εναντίον των Εξαρχείων, αποτελεί όψη της συνολικής επίθεσης του συστήματος εξουσίας, σε μια περίοδο όξυνσης του ταξικού πολέμου και απόπειρας «κανονικοποίησης» των μαζικών κρατικών καπιταλιστικών εγκλημάτων, σε μια περίοδο πολεμικής προπαρασκευής του ελληνικού κράτους και απόλυτης στήριξης στους σιωνιστές γενοκτόνους του παλαιστινιακού λαού, σε μια περίοδο γενικευμένης καταστολής κατά του εσωτερικού εχθρού.
Ακριβώς γιατί τα Εξάρχεια και οι αγώνες τους δεν ήταν ποτέ περιορισμένοι εντός του «στενού» τοπικού και κοινωνικού τους πλαισίου. Αντίθετα κατόρθωναν να αλληλεπιδρούν με εν εξελίξει κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες, να εκφράζουν μύχια κοινωνικά πολιτικά ρεύματα, να γίνονται ο επικρουστήρας για την ανάδυση και την ανάπτυξη υπόγειων εξεγερτικών διαθέσεων και διαδικασιών, με το παράδειγμά της Εξέγερσης του Δεκέμβρη του 2008 να είναι απολύτως ενδεικτικό ως προς αυτό.
Αυτά τα Εξάρχεια τρέμουν διαχρονικά οι κρατούντες και για αυτό επιχειρούν διαχρονικά με όλα τα μέσα να καθυποτάξουν. Πλανώνται ωστόσο πλάνην οικτράν αν νομίζουν ότι με την καταστολή θα κάμψουν τα Εξάρχεια και τον κόσμο του αγώνα. Σε όλη τους τη μακρόχρονη διαδρομή, τα Εξάρχεια όχι άπλα έμαθαν να ανταπεξέρχονται σε αυτή, αλλά και να τη μετατρέπουν σε εφαλτήριο αντεπίθεσης και ακόμα μεγαλύτερης συσπείρωσης. Και ως προς αυτό το παράδειγμα της μακρόχρονης πεισματικής αντίσταση για την υπεράσπιση του λόφου Στρέφη είναι χαρακτηριστικό. Μια αντίσταση που συνεχίζει – κόντρα στην ασφυκτική καταστολή- να διανοίγει νικηφόρα μονοπάτια αγώνα και ελευθερίας και να παράγει στο εδώ και τώρα ουσιαστικές μορφές κοινωνικής αυτοοργάνωσης και ταξικής αλληλεγγύης.
Ενάντια στην αστυνομική κατοχή του λόφου Στρέφη και την επιχειρούμενη ανάπλαση του, να οξύνουμε τους αγώνες για την υπεράσπιση της φύσης και των δημόσιων χώρων και της φύσης. Της φύσης και των δημόσιων χώρων ως οργανικών στοιχείων της ανθρώπινης ύπαρξης και δημιουργικότητας, ενάντια στην καταστροφή τους ως συστατικού στοιχείου της ταξικής μας υποτίμησης. Από τα πάρκα και τις πλατείες ως τους λόφους, τα βουνά και τα ποτάμια ο αγώνας για την υπεράσπιση της φύσης και των δημόσιων αγαθών είναι αγώνας ταξικός, αγώνας που αφορά την ίδια την αναπαραγωγή του προλεταριάτου και για αυτό το λόγο ένας αγώνας υπαρξιακός και συνάμα οραματικός, ένας αγώνας για τις σύγχρονες εργατικές κοινωνικές ανάγκες, ο οποίος ως τέτοιος κυοφορεί τις ανάγκες μιας άλλης κοινωνίας.
Κάτω τα χέρια από το Λόφο Στρέφη και τον Εξωστρεφή!
Τα Εξάρχεια της κοινωνικής αυτοοργάνωσης και της ταξικής αλληλεγγύης θα νικήσουν!
Τα Εξάρχεια πάντα στη σωστή πλευρά, με την Παλαιστίνη ως τη Λευτεριά!
*Στηρίζουμε τη διαδήλωση Σάββατο 14/6 12.30 Σκαλάκια Αστέρα με κατεύθυνση το ΑΤ Εξαρχείων
