Δήμητρα Ζ., Μαριάννα Μανουρά | Αλληλεγγύη στην Daniela Klette, αλληλεγγύη στην μαχόμενη Παλαιστίνη
Η παλαιστινιακή αντίσταση μετρώντας χρόνια αγώνα, αμέτρητους νεκρούς αλλά και στιγμές που απέδειξαν ότι τίποτα δεν είναι ανέφικτο βιώνει το μεγαλύτερο αιματοκύλισμα των τελευταίων δεκαετιών. Η αποικιοκρατική και σιωνιστική οντότητα του Ισραήλ το έχει κάνει σαφές, δεν υπάρχει χώρος για την Παλαιστινιακή κοινωνία. Είτε άμεσα με βομβαρδισμούς και εκτελέσεις είτε έμμεσα με εποικισμούς και λιμούς, το Ισραήλ στοχεύει στην εξάλειψη των Παλαιστινίων. Όλα αυτά βέβαια δε θα μπορούσαν να συμβούν χωρίς την αμέριστη στήριξη του δυτικού ιμπεριαλιστικού μπλοκ. Από την ιδεολογική προπαγάνδα για το πολιτισμένο, προοδευτικό Ισραήλ μέχρι τον στρατιωτικό εξοπλισμό και την οικονομική υποστήριξη, η Δύση όχι μόνο στηρίζει την αποικιοκρατία του αλλά πρωταγωνιστεί στην εγκαθίδρυσή του στην περιοχή, προφανώς για την εξυπηρέτηση των δικών της συμφερόντων.
Ο δικός μας ρόλος ως ριζοσπαστικά κινήματα στα δυτικά μητροπολιτικά κέντρα οφείλει να στοχεύει στην αντι-ιμπεριαλιστική σύγκρουση στο εδώ και το τώρα. Με το βλέμμα μας στραμμένο εκτός συνόρων τα διεθνή ζητήματα οφείλουμε να τα μετατρέψουμε σε εγχώριες στοχεύσεις. Η αποσταθεροποίηση των δυτικών κέντρων εξουσίας, η φθορά και η άσκηση πίεσης στο εσωτερικό τους έχει αποδείξει ότι μπορεί να λειτουργήσει ως ανάχωμα στα ιμπεριαλιστικά σχέδια. Είναι εδώ στην καρδιά του που πρέπει το σύστημα να χτυπηθεί. Και είμαστε εμείς αυτοί που οφείλουμε να το πράξουμε. Αυτή ήταν άλλωστε και η κατεύθυνση που είχαν ακολουθήσει τα διεθνιστικά κινήματα του παρελθόντος. Ειδικά για το γερμανικό κίνημα αποτελούσε ανέκαθεν προτεραιότητα η διεθνιστική αλληλεγγύη και η εγχώρια αντι-ιμπεριαλιστική δράση. Η σύνδεσή του με τον Παλαιστινιακό αγώνα ξεκινούσε από τις μαζικές διαδηλώσεις και έφτανε μέχρι τις ενέργειες των ένοπλων οργανώσεων που δρούσαν εκείνη την περίοδο.
Μια από τις ένοπλες αντιιμπεριαλιστικές διεθνιστικές οργανώσεις αποτελεί και η RAF. Γεννιέται στη δεκαετία των 70s και αγωνίζεται ενάντια στον αμερικανικό και γερμανικό ιμπεριαλισμό. Αλληλέγγυα με την αντίσταση στην Παλαιστίνη μέλη της RAF καταφεύγουν στην παρανομία πηγαίνοντας στην Ιορδανία για να εκπαιδευτούν δίπλα στην PFLP και την PLO. Η αντάρτικη οργάνωση δημιουργεί δεσμούς με ένοπλες Παλαιστινιακές οργανώσεις όπως ο Μαύρος Σεπτέμβρης, στηρίζοντας η μία τον αγώνα της άλλης αφιερώνοντας ενέργειες, απαιτώντας αποφυλακίσεις αγωνιστών εκατερωθεν, στοχεύοντας μαζί ιμπεριαλιστικούς στόχους στο Δυτικό Βερολίνο. Η διεθνιστική ματιά έχει πάρει σάρκα και οστά. Η RAF έζησε περίπου 2-3 δεκαετίες μέσω 3 γενιών. Ως μέλος της τελευταίας γενιάς της RAF κατηγορείται και η Daniela Klette. Η συντρόφισσα αποτελώντας κομμάτι του αγώνα των 80s, αγωνίστηκε εναντίων της εκμετάλλευσης και την καταπίεσης, της πατριαρχίας και του καπιταλισμού, του πολέμου και του μιλιταρισμού. Η Klette παίρνοντας αποφάσεις από πολύ νεαρή ηλικία επέλεξε να αφιερώσει τη ζωή της στην επαναστατική πάλη με διαρκή δέσμευση που τη συνόδευσε σε όλη τη ζωή καταφέρνοντας να πολεμήσει νικώντας τους κατασταλτικούς μηχανισμούς του γερμανικού κράτους. Η συντρόφισσα με τη ζωή της καταφέρνει όχι μόνο να αναδείξει την αδυναμία της γερμανικής καταστολής αλλά και το γεγονός ότι ακόμα και σήμερα υπάρχουν τα μέσα και οι άνθρωποι που μπορούν να διασφαλίσουν μια ζωή στην παρανομία. Η συντρόφισσα αποφάσισε να ζήσει ελεύθερη και επαναστατημένη, συνεπής στα πιστεύω της αποτελώντας έμπνευση για τις επόμενες γενιές. Και παρόλη την αιχμαλωσία της στις 16 Φλεβάρη του 2023 οι Ernst και Bukhard καταφέρνουν ακόμα μια φορά να αποφύγουν τη σύλληψη. Αγωνιστές και αγωνίστριες σαν αυτούς τους χιλιάδες άλλους αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης για τον αντάρτη πόλης Κυριάκο Ξυμητήρη ο οποίος αποφάσισε να βασίσει στα δικά τους μονοπάτια. Με διεθνιστική ματιά ένιωθε την ίδια αγωνία με τους/τις αντάρτες της RAF, το ίδιο μίσος και την ίδια δέσμευση. Αποτέλεσε έναν από τους λίγους αγωνιστές που επέλεξε να πιάσει το νήμα της ένοπλης πάλης το 2024 όπου ο αγώνας στις δυτικές μητροπόλεις ταλαντεύεται μεταξύ συμβιβασμού και συμβάσεων. Αντιλαμβανόμενος τον εαυτό του ως κομμάτι της επαναστατικής δυτικής ιστορίας ανέλαβε τις ευθύνες του και ξεχύθηκε στη μάχη.
Μια μάχη η οποία φέρει βαρύ κόστος. Άλλοτε την ίδια τους τη ζωή και άλλοτε την ελευθερία τους. Τα κράτη δεν αφήνουν αναπάντητα τέτοια μέσα αγώνα. Λυσσασμένα προσπαθούν να φιμώσουν τη φωνή των πολιτικών τους αντιπάλων. Καταφεύγοντας σε στρατιωτικού τύπου επιχειρήσεις ώστε να τους αιχμαλωτίσουν. Τα μπουντρούμια της δημοκρατίας λειτουργούν τιμωρητικά και εκδικητικά σε όσους/όσες επέλεξαν να αγωνιστούν για ένα καλύτερο κόσμο. Ειδικά καθεστώτα κράτησης εντός των φυλακών προσπαθούν να αποσπάσουν δηλώσεις μετανοίας από τους αιχμάλωτους πολέμου. Παρόλα αυτά η στάση των ίδιων των κρατουμένων όσο και των αλληλέγγυων σε αυτούς καταφέρνει να σπα την απομόνωση εντός των τειχών και να δυναμώνει τις αντιστάσεις θέτοντας αναχώματα στα κατασταλτικά πλάνα κράτους και κεφαλαίου.
Ακόμα και αν τα τείχη μας κρατάνε χώρια, ακόμα και αν η μάχη μας πήρε τους πιο κοντινούς μας συντρόφους όσο αγωνιζόμαστε είμαστε μαζί. Δίπλα στην Daniela και τον Κυριάκο. Δίπλα στη Μόνικα και τον Wolfang. Δίπλα σε όσους και όσες αντιστάθηκαν. Γιατί η επανάσταση λέει: Ήμουν, είμαι και θα είμαι ξανά.
ΝΙΚΗ ΣΤΑ ΟΠΛΑ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ DANIELA KLETTE
ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΟΥΣ ERNST ΚΑΙ BUKHARD
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΞΥΜΗΤΗΡΗΣ ΠΑΡΩΝ
(πηγή Αthens Indymedia)
