[Ταξική Αντεπίθεση] Για την επίθεση σε βάρος εργαζομένων του Καφενείου και μελών της Ταξικής Αντεπίθεσης από συρφετό που παρασιτεί στον αναρχικό χώρο και την απόκρουση της.
Το βράδυ του Σαββάτου 6 Σεπτεμβρίου, σύντροφοι και συντρόφισσες που εργάζονται στο καφενείο της Πλατείας Εξαρχείων βρέθηκαν αντιμέτωπες-οι με μια εντελώς οριακή συνθήκη για την αξιοπρέπεια και τη σωματική τους ακεραιότητα. Τα γεγονότα ξεκίνησαν ύστερα από επίθεση των ΜΑΤ σε συγκεντρωμένο κόσμο στην οδό Στουρνάρη και Τσαμαδού, κατά τη διάρκεια punk live που διεξαγόταν στο Κηπάκι.
Όπως είναι γνωστό, το Καφενείο αμέτρητες φορές μέσα στις δεκαετίες έχει χρησιμοποιηθεί ως καταφύγιο για τον κόσμο του αγώνα, ή ακόμα και ως εστία αντιπαράθεσης απέναντι στην κρατική καταστολή. Ανάμεσα σε πολλά άλλα ανά τα χρόνια, απολύτως ενδεικτικά είναι τα παραδείγματα της φεμινιστικής διαδήλωσης τον Ιούλιο του 2022, των σώμα με σώμα συγκρούσεων με την ομάδα Δράση τον Ιούνη του 2022 στο πλαίσιο συγκέντρωσης ενάντια στην καπιταλιστική ανάπλαση, καθώς και των συγκεντρώσεων ενάντια στην εγκατάσταση του Μετρό στην πλατεία τον Αύγουστο του ίδιου έτους.
Όμως τα γεγονότα του Σαββάτου 6/9, με τον τρόπο που εκτυλίχθηκαν, αποτέλεσαν μια εντελώς διαφορετική κατάσταση. Εδώ η συνθήκη ήταν εκείνη της πλήρους απαξίωσης και αδιαφορίας για τους ανθρώπους του Καφενείου, ήταν μια κατάσταση επιβολής και εξαναγκασμού, μια κατάσταση που επιπλέον εγκυμονούσε σοβαρούς κινδύνους για τις-τους εργαζόμενες-ους και τους θαμώνες του από την έκθεση στην καταστολή. Ήταν μια συνθήκη, αφενός, αντικοινωνική, αφού έδειχνε έλλειψη οποιασδήποτε πρόνοιας ή μέριμνας για ένα διαχρονικό στέκι των Εξαρχείων, τις- τους εργαζόμενες-ους και τους ανθρώπους του, και αφετέρου μια συνθήκη αντικινηματική, εχθρική και προβοκατόρική για την ομάδα μας, στο βαθμό που ήταν γνωστό ότι οι περισσότεροι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες σε αυτό είναι μέλη της. Αξίζει σε αυτό το σημείο να επισημάνουμε πως οι συνεχιζόμενες αντικοινωνικές-αντικινηματικές πρακτικές των ατόμων αυτών στα Εξάρχεια, καταγγέλθηκαν πρόσφατα από εργαζόμενες-ους σε μπαρ της γειτονιάς μέσα από δημόσιο κείμενό τους με αφορμή τα γεγονότα του Σαββάτου.
Παρότι λοιπόν από τους συντρόφους και τις συντρόφισσές μας εξαρχής η συνθήκη έγινε αντιληπτή ως τέτοια, για προφανείς λόγους η αρχική πρόκληση δεν απαντήθηκε. Στη συνέχεια, και ενώ στο Καφενείο είχε βρει καταφύγιο δεκάδες κόσμου και ενώ επικρατούσαν συνθήκες ασφυξίας από τα δακρυγόνα που είχαν μπει μέσα, ομάδα ατόμων -που είχαν βρει επίσης καταφύγιο σε αυτό- πηγαινοέρχονταν στους εσωτερικούς χώρους, χωρίς καμιά διάθεση επικοινωνίας με τον υπόλοιπο κόσμο, έχοντας ένα θρασύτατο υπεροπτικό ύφος και διάθεση. Ήταν ξεκάθαρο ότι ένιωθαν απολύτως αντιπαραθετικά με τις/τους εργαζόμενες-ους, συντρόφισσες-ους, εικάζουμε εξαιτίας των δημόσια διατυπωμένων θέσεων της Ταξικής Αντεπίθεσης για φαινόμενα και συμπεριφορές τους, με χαρακτηριστική τη διάλυση με προβοκατόρικο τρόπο, μπαρ για δικαστικά έξοδα μέλους της ομάδας μας, πριν από δύο χρόνια και τον άγριο ξυλοδαρμό μελών άλλων συλλογικοτήτων.
Ήταν λοιπόν ολοφάνερο ότι τα άτομα αυτά ήθελαν να προκαλέσουν και να δημιουργήσουν σκηνικό έντασης, κάτι που δεν άργησαν να πράξουν. Ενώ τα ΜΑΤ πλέον είχαν υποχωρήσει και με τον πεζόδρομο πλέον άδειο, για προφανείς λόγους προστασίας και αποτροπής εισβολής τους, οι εργαζόμενες-οι έκλεισαν την πλαϊνή πόρτα της οδού Τσαμαδού, στην είσοδο της οποίας είχαν πεταχτεί και τα δακρυγόνα, αφήνοντας ανοιχτή την κεντρική είσοδο της Στουρνάρη. Κάποια στιγμή, θαμώνας με τον σκύλο του που δεν είχε γίνει αντιληπτός, επιχείρησε να μπει και η πόρτα φυσικά του ανοίχτηκε απευθείας από εργαζόμενη. Σε εκείνη τη φάση, τα άτομα αυτά βρήκαν ευκαιρία ώστε να αρχίσουν εκτοξεύουν προσβλητικές και συνάμα γελοίες κατηγορίες φωνάζοντας ότι αφήνεται κόσμος έξω. Οι προκλήσεις αυτές απαντήθηκαν λεκτικά και τηρουμένων των αναλογιών σχετικά ψύχραιμα, αν αναλογιστεί κανείς τι μπορεί να σημαίνει να σε εγκαλούν τέτοια υποκείμενα «ρουφιάνες που τους νοιάζει το μαγαζάκι τους». Κρίθηκε ενστικτωδώς, και νομίζουμε ορθά, ότι άλλου τύπου αντιμετώπιση θα τροφοδοτούσε τους προβοκατόρικούς στόχους τους. Λίγο αργότερα κι αφού η κατάσταση στην Πλατεία Εξαρχείων είχε ηρεμήσει, η θλιβερή κουστωδία πήρε την τοξικότητα της και έφυγε.
Μια ώρα σχεδόν μετά, όμως, την ώρα που το Καφενείο είχε πλέον κλείσει, τα ίδια άτομα πλαισιωμένα και με άλλο κόσμο, έκαναν εκ νέου την εμφάνισή τους. Συγκεκριμένα, ομάδα αποτελούμενη από 8-10 γυναίκες, ως ένα είδος “εμπροσθοφυλακής” και 15 περίπου ανδρών με κοκάλινα γάντια και κράνη στα χέρια, ως οπισθοφυλακή, έφτασαν με επιθετικές διαθέσεις στο Καφενείο, την ώρα που μέσα βρισκόμασταν τέσσερις εργαζόμενες-οι και λίγοι φίλοι-ες και σύντροφοι-ισσες. Η «γυναικεία εμπροσθοφυλακή» εισήλθε στο Καφενείο, εκτοξεύοντας και πάλι αισχρά ψεύδη και συκοφαντίες περί «ρουφιάνων που κλείνουν πόρτες» κλπ, σε μια σαφή προσπάθεια να υπάρξει αντίδραση, η οποία θα οδηγούσε σε γενικευμένη σωματική αντιπαράθεση με εντελώς απρόβλεπτες συνέπειες. Πάλι ενστικτωδώς κρίθηκε ότι κάτι τέτοιο θα ήταν λάθος από πλευράς μας και οι προκλήσεις απαντήθηκαν με τέτοια ένταση που τις αποσυντόνισε. Όταν βέβαια τόλμησαν να φτύσουν και να σηκώσουν το χέρι τους, η απάντηση υπήρξε άμεση και αποφασιστική από τις συντρόφισσες μας. Εκείνη τη στιγμή, η ομάδα των ανδρών -μιλάμε για τέτοια απονοηματόδοτηση ακόμα και αυτής της γελοίας φεμινιστικής επίφασης που πήγαν να προσδώσουν στην κίνηση τους- επιχείρησε να εισέλθει στο Καφενείο, ωστόσο, η ψύχραιμη και αποφασιστική στάση των συντροφισσών και των συντρόφων τους ανάγκασε να κάνουν μεταβολή και να φύγουν, εκτοξεύοντας διάφορες γελοίες απειλές, όπως ότι υπογράψαμε τις διαθήκες μας.
Αργότερα και αφού αλληλέγγυος κόσμος κατέφτασε στο Καφενείο, σύντροφοι/ισσες αναζήτησαν σε μέρη στα Εξάρχεια άτομα του συγκεκριμένου συρφετού. Σε μια από τις αναζητήσεις υπήρξε εντοπισμός ενός εκ των πρωταγωνιστών της επίθεσης στο Καφενείο -και άλλων επιθέσεων στο παρελθόν- η συμπλοκή με τον οποίο αποσοβήθηκε με την συνδρομή άλλων ατόμων της ομάδας αυτής. Αργότερα υπήρξε νέα εμπλοκή συντρόφων-ισσων με τα συγκεκριμένα άτομα σε άλλο σημείο, όταν απαντήθηκαν οι λεκτικές επιθέσεις σε βάρος συντρόφου, και στη συνέχεια οι γροθιές μιας εκ των πρωταγωνιστριών της επίθεσης στο Καφενείο, με τον ίδιο τρόπο από σύντροφο μας.
Θα πρέπει να σημειώσουμε εδώ, ότι για εμάς η επίκληση της γυναικείας ταυτότητας στη βάση αντιπατριαρχικών ρητορικών από άτομα που συμμετέχουν σε αντικοινωνικές-αντικινηματικές γκρούπες, με ιστορικό επιθέσεων και τραμπουκισμών σε αγωνίστριες και γυναίκες εργαζόμενες, δεν είναι απλά υποκριτική, αλλά στρέφεται ευθέως ενάντια στον ίδιο τον ταξικό-φεμινιστικό λόγο και την αντιπατριαρχική πρακτική. Η γυναικεία ταυτότητα δεν νοείται πέρα και έξω από τον ταξικό και κοινωνικό ανταγωνισμό. Όταν λοιπόν μια γυναίκα περνά στο απέναντι στρατόπεδο, πραγματοποιεί επιθέσεις κατά εργαζομένων γυναικών, αγωνιστριών και αγωνιστών, τότε είναι επόμενο να αντιμετωπίζεται αναλόγως. Πολύ περισσότερο όταν μια εξ αυτών, εν προκειμένω, επιτέθηκε πρώτη καταφέροντας δύο γροθιές στον σύντροφο μας.
Η προσχεδιασμένη επίθεση κατά των εργαζόμενων του Καφενείο και κατ’ επέκταση κατά της Ταξικής Αντεπίθεσης, απέτυχε παταγωδώς σε όλα τα επίπεδα. Παρότι αποτυχημένη όμως, το μείζον ζήτημα για το κίνημα είναι ότι αυτή υπήρξε. Γιατί τί άλλο από μείζον για το κίνημα, είναι το γεγονός ότι ένας συρφετός με γνωστή και επαναλαμβανόμενη αντικοινωνική και αντικινηματική δράση, επιχείρησε σε μια τόσο κρίσιμη στιγμή του κοινωνικού -ταξικού ανταγωνισμού και ενώ η ΤΑ δίνει όλη της την ενέργεια σε όλα τα μέτωπα του αγώνα, να της επιτεθεί, στήνοντας ένα ασύμμετρο σκηνικό, το οποίο μπορούσε να έχει -και ήδη έχει- πολύ σοβαρές παρενέργειες. Ενδεικτικό στο παραπάνω πλαίσιο, είναι το γεγονός πως μετά τα γεγονότα του Σαββάτου, και την αυτονόητη αυτοάμυνά μας, έχουν ακολουθηθεί πρακτικές προσωπικής στοχοποίησης συντρόφων και συντροφισσών με απειλές για απαντήσεις εκτός «πολιτικού πλαισίου».
Το ζήτημα οφείλει να απασχολήσει όλο το κίνημα και ιδιαίτερα όλον εκείνο τον κόσμο που παρά τις επανειλημμένες υπομνήσεις της συλλογικότητάς μας (καθώς και άλλων ομάδων ή συντρόφων) για το πώς έχουν τα πράγματα με αυτόν τον συρφετό, τον ανέχτηκαν ή ακόμα χειρότερα συνεργάστηκε μαζί του σε πολιτικές διαδικασίες. Συνολικότερα, τα γεγονότα αυτά θα πρέπει να αποτελέσουν αφορμή ώστε να ανοίξει ένας ουσιαστικός διάλογος για τις αιτίες που επιτρέπουν να υπάρχουν και να αναπαράγονται τέτοια φαινόμενα στους κόλπους μας εδώ και δεκαετίες, όσο και για του λόγους της βαθιάς διείσδυσης της αστικής ιδεολογίας στο εσωτερικό μας, που μια τέτοια διαχρονική παρουσία πιστοποιεί.
Στην κατεύθυνση αυτή, η Ταξική Αντεπίθεση με ευθύνη απέναντι στο αναρχικό κίνημα και συνολικά στο ταξικό-ανταγωνιστικό κίνημα, έχοντας αναμετρηθεί αταλάντευτα με τα φαινόμενα αυτά από τότε που συγκροτήθηκε, δηλώνει ότι έτσι και τώρα θα συμβάλλει με όλες τις δυνάμεις της, τόσο στην πολιτική συζήτηση, όσο βέβαια και στην επιβεβλημένη συλλογική συντριβή τέτοιων φαινομένων.
