Είναι μερικοί άνθρωποι που θα έπρεπε να υπάρχουν βουνά για να κρατάνε το όνομά τους μες το χρόνο.Οι επιτάφιες στήλες δεν είναι αρκετά ψηλές…
Στις 10 Μάρτη του 2010, παραμονή γενικής απεργίας, πέφτει νεκρός σε ένοπλη συμπλοκή με τους ένστολους υπηρέτες της αστικής τάξης, ο αναρχικός και μέλος του Επαναστατικού Αγώνα Λάμπρος Φούντας, κατά τη διάρκεια προπαρασκευαστικής ενέργειας της Οργάνωσης.
Ο Λάμπρος Φούντας, δεν μπορεί να χωρέσει εύκολα σε σχήματα. Ήταν πάντα ΕΚΕΙ. Έπεσε μαχόμενος, ως μέλος του ΕΑ, μιας οργάνωσης που ήρθε να αμφισβητήσει με εκκωφαντικό τρόπο, το τέλος της ιστορίας του αντάρτικου αγώνα στην Ελλάδα. Εκεί που το ευρύτερο ανταγωνιστικό κίνημα πάλευε με όλες του τις δυνάμεις ώστε να μην εσωτερικεύσει την επιβαλλόμενη-με όλα τα μέσα- ήττα της επαναστατικής πάλης. Την ταφή της επαναστατικής προοπτικής. Μέσα σε αυτό το κατασταλτικό και μηντιακό ντελίριο, ο ΕΑ με την αναβαθμισμένη του επιχειρησιακή δυνατότητα, και την αντίστοιχη- αναρχική- θεωρητική επεξεργασία, έβαλε ψηλά τον πήχη για τις επαναστατικές οργανώσεις.
Ο Λάμπρος πέθανε με το όπλο στο χέρι, όπως ακριβώς έζησε: όρθιος, αντιστεκόμενος, μαχόμενος για μια ανθρώπινη κοινωνία ισότητας και αλληλεγγύης, χωρίς κράτος και εκμετάλλευση. Και για αυτόν ακριβώς το λόγο θα θυμόμαστε τη ζωή και το θάνατο του Λάμπρου σε κάθε σημείο της ταξικής πάλης: στις εργατικές κινητοποιήσεις, στις απεργίες, στις αντιφασιστικές δράσεις, στις δομές αλληλεγγύης, στις συγκρούσεις με τα μαντρόσκυλα του κεφαλαίου, στις αντάρτικες ενέργειες. Σ’ αυτή τη δύσκολη ιστορική συγκυρία, ο Λάμπρος θα είναι πάντα δίπλα μας, εκεί που χτίζεται ένα οδόφραγμα απέναντι στην επέλαση της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, εκεί που υψώνεται η αξιοπρέπεια της ανθρώπινης αντίστασης, εκεί που χτίζεται ένας καινούριος κόσμος. Ο Λάμπρος θα είναι πάντα δίπλα μας, στους αγώνες για την κοινωνική Επανάσταση, για την Αναρχία και τον Κομμουνισμό.
Ο ΛΑΜΠΡΟΣ ΦΟΥΝΤΑΣ ΖΕI ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΑΓΩΝΙΣΤΗ
Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών)
