Καλούμε το Σάββατο 12/3 στις 13:00 στο ΨΝΑ Δαφνί
Σε εποχές σαρωτικών αλλαγών, γενικευμένης δομικής κρίσης του καπιταλισμού, ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και ακραίας νεοφιλελευθεροποίησης, οι μετασχηματισμοί στο τομέα της υγείας υπό το νεοφιλελεύθερο υπόδειγμα, η υποβάθμιση και η ιδιωτικόποιηση του κλάδου καθώς και η ολοένα και πιο στενή πρόσδεση της δημόσιας υγείας με το κεφάλαιο είναι γεγονός. Σύμφωνα άλλωστε και με την αστική αντίληψη, η διασφάλιση της υγείας αποτελεί ατομική ευθύνη και όχι δημόσιο αγαθό και κοινωνικό δικαίωμα δικαιολογώντας έτσι τις περαιτέρω περικοπές των δημοσίων δαπανών για την υγεία.
Προφανώς το ζήτημα δεν είναι αν υπάρχει ατομική ευθύνη στην υγεία, αλλά αντιθέτως μέσα από τη διαλεκτική οπτική και τη σύνθεση των αντιθέσεων παλιού – νέου, την υλικότητα του φαινομένου και τις εκάστοτε κοινωνικό – οικονομικές και πολιτικές πρακτικές να ερμηνέυσουμε και να εντοπίσουμε τις αιτίες που υπονομεύουν τις συνθήκες διαβίωσης και καταστρέφουν το φυσικό περιβάλλον, δισχαιρένοντας έτσι την υγεία της κοινωνικής βάσης.
Με βάση αυτή την ανάλυση και όπως ακριβώς η υγεία αποτελεί εμπόρευμα, έτσι και η ψυχική υγεία εντάσσεται στα πλαίσια της καπιταλιστικής παραγωγής σε μια αστική μηχανιστική αντίληψη που διαχωρίζει το σώμα από τη ψυχή και άρα τις φυσικές παθήσεις από τις ψυχικές. Αυτή η αντίληψη αναιρεί την διαλεκτική οντότητα της ανθρώπινης ύπαρξης και έρχεται σε αντίθεση με την πραγματική υλιστική ανάλυση, η οποία επισημαίνει πως ο άνθρωπος βρίσκεται σε μια διαρκή αλληλεπίδραση και αλληλεξάρτηση με το περιβάλλον του ( φυσικό, κοινωνικό, οικονομικό) και συνεπώς διαμορφώνεται ανάλογα με τις υλικές συνθήκες της κάθε εποχής.
Σε αυτό το πλαίσιο, οι δημόσιες δομές ψυχικής υγείας, τόσο από την τωρινή κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας όσο και από τις προηγούμενες, υπονομεύονται διαρκώς με αποτέλεσμα το οριστικό κλείσιμο αρκετών από αυτών. Η υποβάθμιση και η ιδιωτικοποίηση των δημοσίων δομών ψυχικής υγείας είναι μια διαδικασία που βρίσκεται σε εξέλιξη ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του ’90 ενώ μέχρι και το 2015 έχουν κλείσει τα 6 από τα 10 Ψυχιατρικά Νοσοκομεία της χώρας ενώ λίγες παραμένουν οι διαθέσιμες κλίνες σε Γενικά Νοσοκομεία ή στα εναπομείναντα Ψυχιατρικά Νοσοκομεία της Αττικής.
Παρόλους τους αγώνες του προηγούμενου διαστήματος του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού των δομών ψυχικής υγείας διεκδικώντας άμεσες μαζικές προσλήψεις νοσηλευτικού και άλλου προσωπικού, η κυβέρνηση επιμένει στην απόφασή της για κλείσιμο των εναπομείναντων δομών ή την υποστελέχωση αυτών, την ίδια στιγμή μάλιστα που οι ψυχολογικές και ψυχιατρικές διαταραχές, εν όψει και της πανδημίας, έχουν αυξηθεί, οδηγώντας τους ασθενείς στα «αζήτητα» του περιθωρίου σε μια λογική όπου, όποιος δεν κάνει για την παραγωγική διαδικασία περισσεύει. Αν λάβουμε υπόψιν μας και έναν από τους ορισμούς του ΠΟΥ «η υγεία είναι ικανότητα του ατόμου, της ομάδας ή της κοινότητας να αναγνωρίζει και να κατανοεί τις φιλοδοξίες, να ικανοποιεί τις ανάγκες και να τροποποιεί ή να συμβιβάζεται με το περιβάλλον.», αντιλαμβανόμαστε πως η ψυχική υγεία, αποτελεί αναμφίβολα ένα ακόμα πεδίο καπιταλιστικής κερδοφορίας και μιας υγειονομικής καπιταλιστικής πολιτικής.
Η τάση αυτής της συρρίκνωσης, της ιδιωτικοποίησης ή και του οριστικού κλεισίματος των δομών Ψυχικής Υγείας και της συγκεντροποίησης του κεφαλαίου σε λίγες καπιταλιστικές επιχειρήσεις (στις πιο ισχυρές που δραστηριοποιούνται στο χώρο αυτό) θα επιβαρύνει οικονομικά ακόμα περισσότερο το σύνολο της εργατικής τάξης καθώς μετακυλίεται το κόστος θεραπείας στις πλάτες της, την ίδια στιγμή που οι επιχειρήσεις και το μεγάλο κεφάλαιο κερδοφορούν εις βάρος του λαού. Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με τη ψυχολογική πίεση που ασκείται με αφορμή το άκουσμα του κλεισίματος μιας δομής ή μονάδας ψυχικής υγείας λειτουργεί ανασταλτικά σε οποιαδήποτε λογική θεραπείας των ασθενών. Είναι εξάλλου διαπιστωμένο, πως η ανεργία, η φτώχεια, η επισφάλεια, η εντατικοποίηση της εργασίας και η εργασιακή ανασφάλεια, η κρατική και εργοδοτική τρομοκρατία, η έλλειψη ελεύθερου χρόνου κ.α είναι μερικοί παράγοντες που συνθέτουν τα αίτια των ψυχικών νοσημάτων.
Όσο κυριαρχεί ο κρατικομονωπολιακός καπιταλισμός και η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων που εφαρμόζεται στο χώρο της ψυχικής υγείας, διευρύνοντας τις άθλιες συνθήκες της ψυχιατρικής περίθαλψης, τόσο καθίσταται αναγκαίος ένας αγώνας ενάντια στο βωμό του κέρδους και της κεφαλαιοποίησης των αθρώπινων κοινωνικών αναγκών. Ο αγώνας για να παραμείνουν ανοιχτές οι δομές Ψυχικής Υγείας είναι ένας αγώνας ενάντια στις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής και της ταξικής εκμετάλλευσης που εντείνουν τα ψυχικά και σωματικά τραύματα της εργατικής τάξης.
Στεκόμαστε απέναντι σε κάθε λογική και σε κάθε σύστημα που με βάση την αναπτυξιακή επιχειρηματική προοπτική της αστικής τάξης και του κεφαλαίου αντιμετωπίζει με βαρβαρότητα, περιθωριοποίηση, αποκλεισμό και εγκατάλειψη τις κοινωνικές ανάγκες του λαού και τις μετατρέπει σε μετρήσιμα οικονομικά μεγέθη για τα συμφέροντά της. Παλεύουμε για να οικοδομήσουμε ταξικές δομές αλληλεγγύης και αυτοάμυνας έξω από το καπιταλιστικό φαντασιακό που ατομικοποιεί τις κοινωνικές και ταξικές ανάγκες παράγοντας μια κουλτούρα επιβιωτισμού. Μέσα από τους εργατικούς και κοινωνικούς αγώνες και τις λαϊκές κινητοποιήσεις να χτίσουμε την ταξική επαναστατική συνείδηση για την προλεταριακή χειραφέτηση.
Η ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ
ΑΜΕΣΗ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΟΥ ΕΣΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΟΜΩΝ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ
ΑΜΕΣΗ ΠΡΟΣΛΗΨΗ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ
ΚΑΜΜΙΑ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΓΕΙΑΣ
Ταξική Αντεπίθεση Αθήνας (ομάδα αναρχικών και κομμουνιστ(ρι)ών)
