«Γίνεται μεγάλη προπαγάνδα για κάποιο πολιτισμό που δε τον βλέπω. Είδα σημαντικές προσωπικότητες. Αλλ’ αυτό δε σημαίνει ότι είδα και πολιτισμό. Την ανυπαρξία πολιτισμού, άλλωστε, αποδεικνύει και η ύπαρξη υπουργείου Πολιτισμού… Τα υπουργεία Πολιτισμού είναι μία κληρονομιά απολυταρχικών καθεστώτων. Παλαιότερα δεν υπήρχε υπουργείο Πολιτισμού. Υπήρχε υπουργείο Παιδείας. Από την ώρα που τα απολυταρχικά καθεστώτα ανακαλύψαν τη σημασία του πως να καθοδηγούν και πως να επιβάλλουν πολιτισμό, έφτιαξαν και ομώνυμο υπουργείο.
Με πρώτο διδάξαντα τον Γκαίμπελς…» (Μάνος Χατζηδάκης)
Αυλαία στην πολύκροτη δίκη με το δικαστήριο να κηρύσσει ένοχο για δύο βιασμούς τον πρώην καλλιτεχνικό διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου και να επιβάλλει συνολική ποινή κάθειρξης 12 ετών κατά πλειοψηφία. Η ποινή έχει ανασταλτικό αποτέλεσμα μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσης στο Εφετείο. Μέχρι τότε, ο Δ. Λιγνάδης, θα βρίσκεται εκτός φυλακής με περιοριστικούς όρους.
Το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο της Αθήνας, μετά από πέντε μήνες και τριάντα συνεδριάσεις, επέβαλε την ποινή κάθειρξης 12 ετών κατά συγχώνευση στον Δημήτρη Λιγνάδη. Η απόφαση ελήφθη με πλειοψηφία (4-3), με την πρόεδρο, μια σύνεδρο και έναν ένορκο να ζητούν ποινή 11 ετών.
Το Δικαστήριο, λίγο αργότερα αποφάσισε κατά πλειοψηφία (μειοψήφησαν δύο ένορκοι και η εκ δεξιών σύνεδρος) να δοθεί ανασταλτικό αποτέλεσμα στην έφεση του με αποτέλεσμα ο Δ. Λιγνάδης θα βρεθεί εκτός φυλακής με περιοριστικούς όρους: Aπαγόρευσης εξόδου από τη χώρα, παρουσία στο αστυνομικό τμήμα κάθε 1η, 10η και 20η του μήνα και την καταβολή εγγύησης 30.000 ευρώ εώς 28 Ιουλίου.
Στο άκουσμα της απόφασης για αναστολή σημειώθηκε μεγάλη ένταση και αντιδράσεις από το ακροατήριο που φώναξε «ντροπή, να του δώσετε τα παιδιά σας να τα φυλάει» και συνθήματα εναντίον της προέδρου.
Νωρίτερα, η πρόεδρος του Δικαστηρίου Παναγιώτα Γιούπη ανακοίνωσε την ετυμηγορία των δικαστών, οι οποίοι κατά πλειοψηφία κήρυξαν ένοχο τον πρώην επικεφαλής του Εθνικού Θεάτρου για τις δύο από τις τέσσερις πράξεις σεξουαλικής βίας που του αποδίδονται.
Το δικαστήριο κήρυξε ένοχο τον Δημήτρη Λιγνάδη με πλειοψηφία 4-3, για πράξη βιασμού κατά ανηλίκου που φέρεται να τελέστηκε το 2015. Η μειοψηφία για την πράξη αυτή, που ήταν η πρόεδρος, ένας ένορκος και η εξ αριστερών της προέδρου δικαστής, είχε την άποψη ότι πρέπει να κριθεί αθώος. Επίσης, κρίθηκε ένοχος στην περίπτωση του Ουκρανού Π.Φ. με πλειοψηφία 5-2 για βιασμό ανηλίκου το 2015, τον οποίο φιλοξένησε στο σπίτι του. Μειοψηφία για την υπόθεση αυτή ήταν η πρόεδρος και ένας δικαστής οι οποίοι θεώρησαν ότι πρέπει να κηρυχθεί αθώος. Σύμφωνα με την απόφαση, ο Δημήτρης Λιγνάδης κρίθηκε αθώος λόγω αμφιβολιών με πλειοψηφία 5-2, για τον πρώτο από τους βιασμούς ανηλίκων (του Αιγύπτιου Αλί) που του αποδίδονται με χρόνο πράξης το 2011, κρίθηκε επίσης ομόφωνα αθώος για τον βιασμό το 2018 του ενήλικου, ο οποίος δεν προσήλθε στο δικαστήριο να καταθέσει.
Το δικαστήριο υιοθέτησε εν μέρει την πρόταση του εισαγγελέα, Κωνσταντίνου Κούντρια, ο οποίος, μετά από μία αγόρευση καταπέλτη, είχε προτείνει την ενοχή του κατηγορουμένου, καταρρίπτοντας έναν προς έναν τους ισχυρισμούς του Δημήτρη Λιγνάδη, καταδεικνύοντας ότι τέλεσε με δόλο ακραίες πράξεις σεξουαλικής βίας και κακοποίησης με σκοπό την ικανοποίηση της γενετήσιας ορμής του με βίαιο τρόπο εναντίον ανήλικων και ανυπεράσπιστων θυμάτων.
Την ώρα που ο αναρχικός Γ.Μιχαηλίδης λιώνει σε ένα άθλιο κελί του νοσοκομείου Λαμίας όντας 52 μέρες απεργός πείνας ,αποφυλακίζονται προκλητικά οι “δικοί τους” άνθρωποι.
”Ο Λιγνάδης δεν αποτελεί εξαίρεση αλλά τον κανόνα των προσώπων που στελεχώνουν το σύστημα. Ο Λιγνάδης δεν αποτελεί ένα τυχαίο πρόσωπο στο σύστημα εξουσίας. Είναι ίσως ο βασικός εκπρόσωπος της μεταμοντέρνας εθνικοφροσύνης στον χώρο της τέχνης συντασσόμενος δημόσια με το πρόσφατο ακροδεξιό κίνημα μακεδονομάχων. Ήταν ένας από τους βασικούς ομιλητές σε πρόσφατο συνέδριο κατά της “τρομοκρατίας”, το οποίο οργανώθηκε με πρωτοβουλία του Χρυσοχοΐδη, όπου κατηγορούσε τις πολιτικοποιημένες μορφές τέχνης ως πεδία υποστήριξης της «τρομοκρατίας». Αν ο Λιγνάδης δεν είχε αποκαλυφθεί θα ήταν με σιγουριά ένας από τους εγχώριους υποστηρικτές του τρομονόμου που ποινικοποιεί ακόμα και την μουσική και τις αντιεξουσιαστικές μορφές τέχνης. Θα συμφωνούσε με την φυλάκιση του ισπανού ράπερ Πάμπλο Χασέλ, για τις φυλακίσεις μουσικών και καλλιτεχνών στην Γερμανία και την Τουρκία. Θα ήταν ένας από αυτούς που θα έβγαζαν μπροστά η Μενδώνη και ο Μητσοτάκης για να υπερασπιστούν τους αντιτρομοκρατικούς νόμους φίμωτρο και την πολλαπλή καταπίεση στο εργασιακό περιβάλλον του καλλιτεχνικού κλάδου”.
απόσπασμα από το κείμενο που μοιράστηκε στη διάρκεια παρέμβασης σε παράρτημα του Υπουργείο Πολιτισμού κατά τη διάρκεια της απεργίας πείνας του αγωνιστή Δ.Κουφοντίνα, από τη συνέλευση αλληλεγγύης στον απεργό πείνας Δ. Κουφοντίνα
