Ο Κολωνός και τα Σεπόλια, δύο πολυεθνικές εργατικές γειτονιές του κέντρου της Αθήνας, χτυπημένες, όπως και τόσες άλλες, από τη φτωχεια, την ανεργία και τον κοινωνικό εκφασισμό, αποτελούν ένα πεδίο όπου φασιστικές ομάδες κάνουν δειλά δειλά την επανεμφάνισή τους. Προσπαθούν να σπείρουν το ρατσιστικό και εθνικιστικό τους δηλητήριο, επιχειρώντας να δώσουν εύπεπτες και προπαντός συστημικές απαντήσεις στα προβλήματα που κλονίζουν σήμερα την κοινωνία. Ως αιτίες αυτών εμφανίζονται, εκτός των συνήθων υπόπτων δηλαδή των “ξένων εργατών και εργάτριών” κάποια “σκοτεινά κέντρα” εξουσίας που συνωμοτούν ενάντια της “πατρίδας μας”. Φυσικά ποτέ ως υπαίτιο δεν εμφανίζεται το ιδιο το κρατικό- καπιταλιστικό- ιμπεριαλιστικό σύστημα, αφού οι ίδιοι οι φασίστες δρουν ως το μακρύ χέρι του συστήματος. Ο,τι δεν μπορεί να αντιμετωπίσει το ίδιο το κράτος και ο ένοπλος στρατός του, η αστυνομία, καλούνται να αντιμετωπίσουν οι παρακρατικές συμμορίες των φασιστών.
Με τις επιθέσεις τους εναντίον των φτωχών και των αδύναμων και ποτέ εναντίων των αφεντικών και τη στοχοποίηση των μεταναστ(-ρι)ών, δρουν παραπληρωματικά στην δολοφονική πολιτική του ελληνικού κράτους, των επαναπροωθήσεων και των στρατοπέδων συγκέντρωσης.
Η σημερινή συγκυρία θέτει εμφατικά ενώπιον των ευθυνών της, την εργατική τάξη, τη νεολαία, το κίνημα, να ορθώσουν ανάστημα μπροστά στην πολυεπίπεδη επίθεση του συστήματος : στην φτώχεια, τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, την έμφυλη βία και την πατριαρχία, την κρατική τρομοκρατία, αλλά και τον φασισμό, που πάει να σηκώσει ξανά κεφάλι για να επιτελέσει τον ιστορικό του ρόλο ως δεκανίκι του συστήματος.
Ως αναρχικοί/-ες, κομμουνίστ(-ρι)ες, δεν τρέφουμε καμία αυταπάτη ότι ο φασισμός αντιμετωπίζεται με δικαστήρια και με νόμους, όπως επιχείρησε το αστικό αφήγημα να παρουσιάσει με την καταδίκη της Χ.Α. αλλά στους δρόμους, στους χώρους εργασίας, τα σχολεία, στις σχολές και τις γειτονιές.
Το αναρχικό/αντιφασιστικό κίνημα δεν θα σταματήσει ποτέ να επιτίθεται στο φασισμό. Ακριβώς γιατί αντιλαμβάνεται την ταξική του ουσία και τον ιστορικό του ρόλο ως όπλο του κράτους και του κεφαλαίου. Με μεθοδικότητα, αγωνιστικότητα, μαχητικότητα και αυταπάρνηση έβαλε, βάζει και θα βάζει το σώμα του μπροστά στον φασιστικό εσμό, για να καταλάβει ακόμα και την παραμικρή σπιθαμή γης που ο τελευταίος επιχειρεί να διεκδικήσει, γνωρίζοντας ότι κάθε νίκη επί του φασισμού είναι μια ανάσα για όλους τους εκμεταλλευόμενους-ες.
ΟΥΤΕ ΣΤΟΝ ΚΟΛΩΝΟ ΟΥΤΕ ΠΟΥΘΕΝΑ ΤΣΑΚΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ
ΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ ΤΟΝ ΤΣΑΚΙΖΟΥΝ ΑΓΩΝΕΣ ΤΑΞΙΚΟΙ
ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΣΤΟΥ ΠΗΓΑΔΙΟΥ ΤΟΝ ΠΑΤΟ, ΖΗΤΩ ΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟ.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ 2 ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΕΣ ΠΟΥ ΔΙΩΚΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΣΤΑ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΗΣ Χ.Α.
