Εκδήλωση, την Παρασκευή 3 Φεβρουαρίου, στις 19:00, στον πολιτικό χώρο της Ταξικής Αντεπίθεσης, Καλλιδρομίου 49, στα Εξάρχεια.
Ο πόλεμος μεταφέρεται στα ράφια των σούπερ μάρκετ
Ακρίβεια, ταξική υποτίμηση και κατασταλτική οχύρωση του κράτους, στο φόντο της καπιταλιστικής κρίσης και του ιμπεριαλιστικού πολέμου.
Να οργανώσουμε την αντεπίθεση της Τάξης μας.
Αγώνας με όλα τα μέσα.
Ενάντια σε κράτος, κεφάλαιο, ιμπεριαλισμό.
Ακολουθούν αποσπάσματα από την εισήγηση:
(…)
Η ακρίβεια, οι ανατιμήσεις, η ραγδαία αύξηση του κόστους ζωής (είδη πρώτης ανάγκης, ενέργεια, ενοίκια κλπ) για την κοινωνική βάση δεν είναι απλά ένα συγκυριακό φαινόμενο. Δεν είναι απλά προϊόν κάποιων μοχθηρών κερδοσκόπων που θέλουν να πλουτίσουν εκμεταλλευόμενοι τη συνθήκη (αν και δεν πρέπει να αγνοούμε κι αυτήν τη δευτερεύουσα πτυχή). Μια τέτοια επιφανειακή θέση θα μας οδηγούσε κατ’ ευθείαν σε σοσιαλδημοκρατικές (αυτ)απάτες πως αρκεί μια κρατική ρύθμιση για συγκράτηση των τιμών ώστε να ικανοποιηθούν οι βασικές κοινωνικές ανάγκες. Μόνο στη φαντασία των σοσιαλδημοκρατών απατεώνων υπάρχουν δυο αντιμαχόμενοι καπιταλισμοί, ο ένας «υγιής και ηθικός» κι ένας «παρασιτικός και κερδοσκοπικός». Από την άλλη είναι σκέτη απάτη οι κυβερνητικές ελεημοσύνες με τα «καλάθια του νοικοκυριού», τα food pass και τα λοιπά επιδόματα φτώχιας που εξαϋλώνονται αστραπιαία από τις διαρκείς ανατιμήσεις. Ο καλπάζων πληθωρισμός εξανεμίζει και τις όποιες αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, πριν ακόμα αυτές δοθούν. Ταυτόχρονα, η ραγδαία μείωση της ζήτησης ηλεκτρικής ενέργειας για το 2022, καθώς και η συνολική μείωση των αγορών τροφίμων από την πλειοψηφία των νοικοκυριών είναι γεγονότα ενδεικτικά για το πώς ο εργαζόμενος λαός εξαναγκάζεται να περιορίσει τις ανάγκες του, την ίδια στιγμή που βγαίνουν υπερκέρδη στις πλάτες του. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά η κοινωνική βάση αντιμετώπισε και την έλλειψη και εκτόξευση των τιμών βασικών φαρμακευτικών ειδών στο πλαίσιο της εμπορευματοποίησης της δημόσιας υγείας, της εξυπηρέτησης των συμφερόντων των εγχώριων και διεθνών φαρμακοβιομηχανιών και των πολιτικών διάλυσης του ΕΣΥ και των ασφαλιστικών ταμείων που ακολούθησαν όλες οι κυβερνήσεις.
Το ζήτημα της ακρίβειας είναι βαθύ, δομικό και πολυπαραγοντικό και δεν μπορούμε να δώσουμε μονοαιτιακές εξηγήσεις.
(…)
Ο αγώνας ενάντια στην ταξική μας υποτίμηση και φτωχοποίηση είναι αγώνας για την συγκρότηση ενός μαζικού επαναστατικού – ταξικού κινήματος που θα αντιπαρατεθεί με τα αφεντικά και το Κράτος τους. Η μαχητική συγκρότηση του προλεταριάτου δεν είναι ένα πρόταγμα ή ένα σύνθημα στον τοίχο αλλά καθημερινός και αδιάκοπος αγώνας εκεί που η πάλη των τάξεων διεξάγεται ανειρήνευτα και αδιάκοπα. Εκεί που η εργασιακή δύναμη εξαγοράζεται για λίγα ευρώ την ώρα εκτεθειμένη σε κακουχίες, βία σωματική και ψυχολογική, εκβιασμούς και υποχωρήσεις.
Εκεί που η προλεταριακή αξιοπρέπεια ανασάνει ξανά και βρίσκει – έστω και προσωρινά – διεξόδους. Στους εργατικούς αγώνες, τις αντιφασιστικές περιφρουρήσεις, τις καταλήψεις, τις δομές κοινωνικής και ταξικής αλληλεγγύης, στον ένοπλο αγώνα και τις απαλλοτριώσεις. Στα συλλογικά μαγειρέματα, τις επανασυνδέσεις ρεύματος, τις άγριες απεργίες και στην συλλογή τροφίμων και ειδών πρώτης ανάγκης για ανθρώπους της τάξης μας. Στην άρνηση πληρωμής εισιτηρίου στα Μ.Μ.Μ και στην συγκρότηση σωματείων στους χώρους δουλειάς. Στην δημιουργία και υποστήριξη ταμείων απολυμένων και μακροχρόνια ανέργων και στην συγκρότηση ομάδων και πρωτοβουλιών λαϊκής και ταξικής αυτοάμυνας απέναντι στην ατιμωρησία και την ασυδοσία των αφεντικών, των φασιστών και των ένστολων φονιάδων
(…)
Να, όμως, που ήρθε ξανά η ώρα να μιλήσουμε για τον πόλεμο. Και μάλιστα για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Να ξαναπιάσουμε το νήμα, μελετώντας τις πραγματικές αιτίες του πολέμου και τον αλληλοτροφοδοτούμενο κύκλο Καπιταλιστική Κρίση – Όξυνση των ανταγωνισμών – Ιμπεριαλιστικός Πόλεμος. Αυτός είναι ο ουροβόρος όφις του καπιταλιστικού/ιμπεριαλιστικού συστήματος που θα του χαρίζει ζωή (παρά το διαρκές σάπισμά του) όσο δεν τσακίζεται από την κοινωνική επανάσταση. Ήρθε η ώρα να ξαναμιλήσουμε για τον πόλεμο, δηλαδή ήρθε η ώρα να ξαναβάλουμε τη λέξη επανάσταση στα στόματα των ανθρώπων (…) Αν δεν θέλουμε οι γενιές που θα μεγαλώσουν να ζήσουν σε ένα ζοφερό, ασφυκτικό και δυστοπικό περιβάλλον ανάμεσα στις ουρές του ΟΑΕΔ, στα εργασιακά κάτεργα και τα στρατολογικά γραφεία ως κρέας για το σφαγείο της καπιταλιστικής «ειρήνης» και του ιμπεριαλιστικού πολέμου…
Ταξική Αντεπίθεση (ομάδα αναρχικών και κομμουνιστ(ρι)ών)
