Ταξική Αντεπίθεση | Γιατί ήτανε Ρομά… [Στηρίζουμε συμμετέχουμε στη συγκέντρωση ενάντια στην κρατική δολοφονία του 17χρονου Ρομά Χρήστου -Προπύλαια 13/11 19.00]
Μια ακόμη δολοφονία ανηλίκου Ρομά από μπάτσους, κάτω από “αδιευκρίνιστες” και πάλι συνθήκες, αυτή τη φορά στη Βοιωτία, έρχεται να προστεθεί στον μακρύ κατάλογο των κρατικών αστυνομικών δολοφονιών της τελευταίας περιόδου, επιβεβαιώνοντας ότι το καθεστώς της κρατικής τρομοκρατίας, το καθεστώς της ρατσιστιστικής βίας, ως κεντρική συνισταμένη των στρατηγικών φτωχοποίησης και ταξικής επίθεσης, γιγαντώνεται γοργά, απειλώντας δομικά στοιχεία της συγκρότησης μας ως κοινωνία, τάξη και κίνημα.
Δεν πρόκειται φυσικά για «άτυχη στιγμή», αλλά για ένα ακόμα έγκλημα με ηθικό αυτουργό το σύνολο του ελληνικού κρατικού και καπιταλιστικού σχηματισμού. Ένα έγκλημα με υπόβαθρο το δομικό ρατσισμό του ελληνικού κράτους, την ένταση της αστυνομικής βίας στο πλαίσιο της καταστολής και της προληπτικής αντιεξέγερσης, καθώς και την ταξική υποτίμηση της ίδιας της ζωής εν μέσω της καπιταλιστικής κρίσης. Το όπλο του μπάτσου δεν οπλίστηκε τυχαία, δεν εκπυρσοκρότησε κατά λάθος, ούτε χτύπησε σε μια κακή στιγμή. Οπλίστηκε μεθοδικά, από ένα κράτος που προσλαμβάνει μπάτσους και απολύει γιατρούς. Εκπυρσοκρότησε γιατί η αστυνομική βία παραμένει όχι απλά ατιμώρητη, αλλά αναπόσπαστο τμήμα της πολιτικής διαχείρισης της κρίσης. Πέτυχε το στόχο του γιατί, για το κράτος και το κεφάλαιο, οι ζωές των ρομά και των μεταναστών δεν αξίζουν τίποτα.
Για άλλη μια φορά λοιπόν, από τους Κουμή-Κανελλοπούλου, το Μιχάλη Καλτεζά, τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο, το Βασίλη Μάγγο, το Ζακ Κωστόπουλο, το Νίκο Σαμπάνη, τον Κώστα Φραγκούλη και τόσους ακόμα η αστυνομία δολοφονεί.
Η εν λόγω δολοφονία έρχεται να προστεθεί σε ένα μεγάλο συνεχές κρατικών πολιτικών θανάτου : Από τα Τέμπη μέχρι την Πύλο, και από τη Λάρισα πριν λίγους μήνες έως τωρα στη Βοιωτία είναι καιρός πια να κοιτάξουμε το τέρας που λέγεται ελληνικό κράτος κατάματα και να το ονομάσουμε ως είναι: κατά συρροήν δολοφόνος.
Η συγκυρία της κρατικής αυτής δολοφονίας είναι σημαντική. Το προηγούμενο διάστημα χαρακτηρίστηκε από την αγαστή συνεργασία κράτους και παρακράτους, μπάτσων και φασιστών, ενόψει και κατά τη διάρκεια των αντιφασιστικών κινητοποιήσεων της 1ης Νοέμβρη. Χαρακτηρίστηκε από τη δολοφονική επίθεση της αστυνομίας στην αντιφασίστρια Βασιλική και τη φασιστική ενέδρα στο σταθμό του ΗΣΑΠ. Αυτά τα γεγονότα, σε συνάρτηση μετη δολοφονία στη Βοιωτία, καταδεικνύουν κυρίως δύο πράγματα: Πρώτον, ότι το ελληνικό αστικό κράτος φέρει τα ίδια ρατσιστικά χαρακτηριστικά με τους φασίστες που συνεργάζεται και εφαρμόζει, σε καθημερινό επίπεδο, αντίστοιχες πολιτικές. Δεύτερον, ότι μπροστά σε αυτό το κράτος δολοφόνο – το κράτος που στηρίζει απροκάλυπτα τους δολοφόνους χιλιάδων παιδιών κσι εφήβων στη Γαζα- και τους ένστολους εντολοδόχους, μόνο ανάχωμα είναι ο κόσμος του αγώνα και της αλληλεγγύης, το οργανωμένο και μαχητικό αντιφασιστικό,ταξικό αντικαπιταλιστικο αντικρατικό και διεθνιστικό κίνημα.
