Ανοιχτή συνέλευση για το κρατικό/καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη | Κάλεσμα της Ανοιχτής Συνέλευσης στην απεργιακή διαδήλωση της 17ης Απριλίου
Όλες στην απεργία! Όλοι στους δρόμους!
Ενάντια στη συγκάλυψη του εγκλήματος των Τεμπών και στα συμφέροντα κράτους και κεφαλαίου.
Σύγκρουση με το καθεστώς των ιδιωτικοποιήσεων, των μισθών πείνας, της εντατικοποιημένης εργασίας και των εργοδοτικών δολοφονιών
Για να ανασάνει ξανά η τάξη μας
Η απεργία της 17ης Απριλίου αποτελεί μια ελάχιστη απάντηση απέναντι στη συνεχή υποτίμηση της εργασιακής δύναμης και της ζωής ολόκληρης της εργατικής τάξης που συντελείται εδώ και πολλά χρόνια, με αποτέλεσμα τη βαθιά απαξίωσή τους. Η ραγδαία μείωση του κοινωνικού έμμεσου μισθού με την ιδιωτικοποίηση της υγείας και της εκπαίδευσης· η κάθετη μείωση του πραγματικού άμεσου μισθού και η αντίστοιχη αύξηση της κερδοφορίας μέσω της ακρίβειας και των πενιχρών ονομαστικών «αυξήσεων»-κοροϊδία· οι πλειστηριασμοί των ιδιόκτητων σπιτιών των υπερχρεωμένων εργαζόμενων και των φτωχότερων κοινωνικών στρωμάτων και η εκτίναξη των ενοικίων· η εντατικοποίηση της εργασίας και η έλλειψη στοιχειωδών μέτρων ασφαλείας στους εργασιακούς χώρους που έχει οδηγήσει σε εκατοντάδες εργοδοτικά εγκλήματα – θανάτους και τραυματισμούς εργαζομένων την ώρα της δουλειάς: όλες αυτές οι πλευρές του σκληρού ταξικού πολέμου που έχει εξαπολύσει το κεφάλαιο και το κράτος καθιστούν αναγκαίο το να πάρουμε για μια ακόμη φορά θέση μάχης.
Το κρατικό/καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη αποτέλεσε ιστορικό ορόσημο και έκφραση του υφιστάμενου καθεστώτος ταξικής απαξίωσης. Είναι κρίσιμο να μην θαφτεί το πραγματικό του περιεχόμενο: το κυνήγι του μέγιστου κέρδους από το κεφάλαιο και η κρατική πολιτική στήριξης της διευρυμένης αναπαραγωγής του κεφαλαίου. Παρά τις ψευδείς αντεγκλήσεις μεταξύ των διαφορετικών του βραχιόνων, υπεύθυνο για τους δεκάδες θανάτους και τραυματίες είναι το πολιτικό προσωπικό του κεφαλαίου στο σύνολό του. Η συνέργεια κράτους και αφεντικών της Hellenic Train επιτάσσει τη συνέχιση της κερδοφορίας, τη διαιώνιση της αδικίας, τη δολοφονία της μνήμης των θυμάτων. Το κρατικό έγκλημα στα Τέμπη εμπεριέχει όλα τα στοιχεία μιας ακόμα οργανωμένης επίθεσης εναντία στα προλεταριοποιημένα τμήματα της κοινωνίας που η ικανοποίηση των αναγκών τους υποβαθμίζεται συστηματικά.
Μόλις δύο ημέρες μετά την κρατική σφαγή, με συνοπτικές διαδικασίες κατόπιν εντολής Αγοραστού εξαφανίστηκαν τα ίχνη του εγκλήματος ώστε να παρεμποδιστεί η έρευνα. Μεταφέρθηκαν 1500 κυβικά μέτρα σε μάντρα έξω από τη Λάρισα με κατεπείγουσες διαδικασίες και κόστος 650.000 ευρώ όταν η επισκευή των στοιχειωδών συστημάτων ασφαλείας που θα απέτρεπαν τη σφαγή θα είχε κοστίσει πολύ λιγότερα. Έπρεπε με κάθε τρόπο να συγκαλυφθούν οι κρατικές ευθύνες, να μην επηρεαστούν οι ξένες επενδύσεις από μια ενδεχόμενη ποινική εμπλοκή της Hellenic Train στην υπόθεση. Να μην θιχτεί το αίσθημα του ακαταδίωκτου και η ατιμωρησία των καπιταλιστών που αποτελεί προαπαιτούμενο για την προσέλκυση νέων επενδύσεων στη χώρα. Όπως χαρακτηριστικά τόνισε η Καρυστιανού σε εκδήλωση του ευρωκοινοβουλίου: «Πρέπει να είναι η ταχύτερη κρατική δράση που έγινε ποτέ στην Ελλάδα. Μέσα σε τρεις μέρες βρέθηκαν τα χρήματα –650.000 ευρώ– ο εξοπλισμός, τα εργατικά χέρια και συνέβη το θαύμα. Και μόνο σαν θαύμα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί δεδομένης της απίστευτης καθυστέρησης σε όλες τις άλλες διαδικασίες που αφορούσαν τον σιδηρόδρομο και όχι μόνο».
Η ενορχηστρωμένη πολιτική επιχείρηση υποβάθμισης της δολοφονίας από το κυβερνητικό επιτελείο και τα καθεστωτικά παπαγαλάκια του δεν αφήνει περιθώρια για θεσμικές αυταπάτες. Ήταν Νοέμβρης του 2023 όταν ο τότε υπουργός εργασίας Άδωνις Γεωργιάδης εξέφραζε δημόσια την πολιτική γραμμή της κυβέρνησης χαρακτηρίζοντας την εξεταστική ή προανακριτική επιτροπή για το «δυστύχημα» στα Τέμπη ως μια διαδικασία απαξιωμένη στα μάτια της κοινής γνώμης, συγκαταλέγοντάς την στα ζητήματα που δεν αφορούν την ελληνική κοινωνία.
Η διαρκής υποβάθμιση των σιδηροδρομικών μεταφορών στην Ελλάδα έναντι των οδικών στο πλαίσιο της στρατηγικής ενίσχυσης της κερδοφορίας πολυεθνικών ομίλων κατέστησε τον κρατικό ΟΣΕ ακραία ζημιογόνο, δημιουργώντας τεράστια βάρη στον κρατικό προϋπολογισμό. Βασικός στόχος της κατάτμησης και της ιδιωτικοποίησής του ήταν η μείωση αυτού του κόστους, η οποία συντελέστηκε με τη μείωση του μόνιμου προσωπικού κατά τα δύο τρίτα, από περίπου 6.000 εργαζόμενους το 2008 σε λιγότερους από 2.000 του 2023, εκ των οποίων οι 1191 εργάζονται στη Hellenic Train και μόλις 722 στον ΟΣΕ. Η μεταβίβαση, το 2013, των μετοχών της ΤΡΑΙΝΟΣΕ στην πλήρη κυριότητα του ΤΑΙΠΕΔ και η μετέπειτα εξαγορά της από την ιταλική εταιρεία Ferrovie Dello Stato το 2017 επί ΣΥΡΙΖΑ, η οποία συζητιόταν ήδη από το 2007 και μετά από όλες τις κυβερνήσεις, στα πλαίσια και των μνημονιακών πολιτικών και των πιέσεων από την Ε.Ε., στην κατεύθυνση της «υγιούς» ανταγωνιστικότητας, επέφερε συγκεκριμένα αποτελέσματα, με κορύφωση τον θάνατο και τον τραυματισμό δεκάδων συνανθρώπων μας, ντόπιων και μεταναστών. Υποστελέχωση κρίσιμων τομέων, εξαντλητική εργασία, εγκατάλειψη υποδομών, παράβλεψη των προδιαγραφών ασφαλείας και ανύπαρκτες επενδύσεις στον εκσυγχρονισμό των δικτύων προδιέγραφαν τόσα χρόνια ένα έγκλημα το οποίο αναπόφευκτα συντελέστηκε. Οι προειδοποιήσεις για το δυστύχημα από τους εργαζόμενους στα τρένα ήταν συνεχείς πολύ πριν τη σύγκρουση των τρένων. Το έγκλημα στα Τέμπη αποτύπωσε με τον πιο ωμό τρόπο την πραγματικότητα που είχε δρομολογηθεί ήδη εδώ και δεκαετίες μέσα από τη στρατηγική απαξίωσης των σιδηροδρομικών μεταφορών που ακολούθησε το ελληνικό κράτους και η οποία επισφραγίστηκε με την εισαγωγή της χώρας στους μηχανισμούς του ΔΝΤ και των μνημονίων. Η εντατικοποίηση της εκμετάλλευσης και η διαρκής υποτίμηση της εργασιακής μας δύναμης πολλαπλασίασε τις ανθρωποθυσίες στον βωμό του κέρδους, σαν απαραίτητο όρο επιβίωσης του κεφαλαίου και διαιώνισης των σχέσεων εκμετάλλευσής του.
Η υποχώρηση των μαζικών ταξικών αγώνων στη «μεταμνημονιακή» εποχή έχει οδηγήσει σε περαιτέρω ισχυροποίηση του κεφαλαίου έναντι της τάξης μας και επιβραβεύθηκε με την αναβάθμιση της επενδυτικής βαθμίδας για την ελληνική οικονομία. Παράδειγμα αυτού του δυσμενούς συσχετισμού δύναμης, αλλά και της διαπλοκής και της συγκάλυψης ως οργανικών στοιχείων αναπαραγωγής του κεφαλαίου, είναι και το γεγονός ότι, στην τελική σύμβαση μεταξύ ελληνικού δημοσίου και Hellenin Train, η κυβέρνηση της ΝΔ διά του αρμόδιου υπουργού Κώστα Καραμανλή χάρισε σχεδόν 600 εκατ. ευρώ στη Hellenic Train, που περιλαμβανόταν ως υποχρέωση επενδύσεων εκ μέρους της ιταλικής εταιρείας σε δύο αδιαμφισβήτητα προγενέστερα γραπτά τεκμήρια: στο μνημόνιο συνεργασίας που υπέγραψε τον Νοέμβριο του 2019 το υπουργείο Μεταφορών με τη Hellenic Train, αλλά και στο προσχέδιο της σύμβασης για τις άγονες γραμμές που κατατέθηκε την 1η Δεκεμβρίου του 2020 στο υπουργείο Μεταφορών, υπογεγραμμένο μάλιστα από την ίδια την ιταλική εταιρεία μετά από έναν ολόκληρο χρόνο διαπραγμάτευσης. Εν ολίγοις, οι επενδύσεις που θα γίνονταν προς όφελος των επιβατών, που κατά συντριπτική πλειοψηφία προέρχονται από τα χαμηλότερα προλεταριακά στρώματα, επιστράφηκαν ως κεφάλαιο στην ιταλική εταιρεία. Από την τελική αυτή σύμβαση, όμως, δεν έλειπαν μόνο οι επενδύσεις ύψους 600 εκατ. ευρώ της Hellenic Train αλλά και η υποχρέωση του κράτους να ολοκληρώσει τα συστήματα σηματοδότησης/τηλεδιοίκησης που αν υπήρχαν δεν θα είχε συμβεί το «δυστύχημα» των Τεμπών. Γι’ αυτό από την πρώτη στιγμή μιλάμε για κρατικό/καπιταλιστικό έγκλημα.
14 μήνες μετά το έγκλημα των Τεμπών, η απεργία της 17ης Απριλίου τοποθετείται σε μια συγκυρία κατά την οποία η καπιταλιστική αναδιάρθρωση πλήττει όλο και σκληρότερα, όλο και μεγαλύτερα κομμάτια της κοινωνικής βάσης. Το Εθνικό Σύστημα Υγείας ιδιωτικοποιείται και το δικαίωμα στη δωρεάν υγεία και περίθαλψη περιστέλλεται προς όφελος της κερδοφορίας των ιδιωτικών επιχειρήσεων στον κλάδο της υγείας και ευρύτερα. Η περαιτέρω ιδιωτικοποίηση της παιδείας μετακυλίει το κόστος εκπαίδευσης στην εργατική τάξη ενώ διαμορφώνεται ένα νέο πεδίο κερδοφορίας για τους καπιταλιστές με την ίδρυση των ιδιωτικών πανεπιστημίων. Η ακρίβεια και η πληθωριστική αύξηση των τιμών υπέρ της κερδοφορίας των καπιταλιστικών επιχειρήσεων υλοποιείται πάνω στις άδειες τσέπες, τα άδεια στομάχια και τα κρύα σπίτια. Ακόμα και αυτά που θα έπρεπε να θεωρούνται αυτονόητα βασικά αγαθά μοιάζουν πλέον πολυτέλεια. Και πρωτίστως, στον τομέα της εργασίας, κάτω από τον μανδύα της Ελλάδας ως «αναπτυξιακού θαύματος», κρύβονται και στοιβάζονται τα τσακισμένα κορμιά των εργαζομένων.
Στον πυρήνα όλων αυτών βρίσκονται οι κεντρικές πολιτικές επιλογές του κεφαλαίου και η επιβολή τους από τις κυβερνήσεις και το αστικό κράτος. Το κυνήγι της «ανάπτυξης» και της περιβόητης «επενδυτικής βαθμίδας», δηλαδή της αύξησης του βαθμού εκμετάλλευσης, περνάει πάνω από τη ζωή και τις προσδοκίες της τάξης μας. Το περιβόητο «ελληνικό θαύμα» δεν σημαίνει παρά περισσότερα κέρδη για τα αφεντικά και χειρότερες συνθήκες ζωής για τους εργαζόμενους: χαμηλοί μισθοί, εντατικοποίηση, τσακισμένα κορμιά. Στις πιο ακραίες, μα και πιο ενδεικτικές εκδοχές της ιστορίας, σημαίνει κυριολεκτικά θάνατος, στον δρόμο, στις σκαλωσιές, στις αποθήκες. Το 2023 έκλεισε με 286 τραυματίες σε εργατικά «ατυχήματα» και με 182 επίσημους καταγεγραμμένους θανάτους εν ώρα εργασίας, δηλαδή 182 εργοδοτικές δολοφονίες.
Το 2024 προχωράει πανομοιότυπα. Μέχρι τις 12 Απριλίου 31 νεκροί και 60 σοβαρά τραυματίες εργάτες εξαιτίας των ελλιπέστατων μέτρων ασφαλείας στους χώρους δουλειάς, εξαιτίας της εντατικοποιημένης εργασίας, εξαιτίας της εργασίας στα καπιταλιστικά κάτεργα. Η κρατική απαξίωση των βασικών κοινωνικών αναγκών και η επίθεση στους όρους και τις συνθήκες της εκμετάλλευσης της εργασίας διαμορφώνουν πλέον συνθήκες ολοκληρωτικού πολέμου εναντίον της κοινωνικής προλεταριακής πλειοψηφίας που σταδιακά στερείται όλα όσα είχε αποσπάσει από το κεφάλαιο και το κράτος μέσα από σκληρούς αγώνες δεκαετιών.
Η σημερινή απεργία και διαδήλωση αποτελεί ένα πεδίο συνάντησης και κινητοποίησης ώστε να εκφράσουμε συλλογικά με τον λόγο και τη δράση μας την απολύτως αναγκαία αντίσταση της τάξης μας στη σφοδρή επίθεση του κεφαλαίου και του κράτους που συνεχίζεται αμείωτη. Η σημερινή απεργία οφείλει να αποτελέσει μια μέρα συνάντησης των εργατικών αγώνων και διεκδικήσεων με τους υπόλοιπους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες. Οφείλει να καταγράψει και να προωθήσει το πρόταγμα της αυτόνομης ταξικής οργάνωσης, σε σωματεία βάσης και σε συνελεύσεις στους χώρους δουλειάς Αποτελεί μόνο έναν σταθμό στα βήματα που πρέπει να κάνουμε προς την κατεύθυνση της συλλογικής ταξικής μας οργάνωσης για να ανατρέψουμε τον ταξικό συσχετισμό δύναμης και να επαναφέρουμε στο προσκήνιο την προοπτική της κατάργησης του απάνθρωπου καπιταλιστικού συστήματος εκμετάλλευσης και αλλοτρίωσης που αναπαράγεται μονό γιατί απομυζά αδιάλειπτα το αίμα και τη ζωή όλων των εργαζόμενων. Το οφείλουμε στους δολοφονημένους των Τεμπών και σε κάθε δολοφονημένο εργάτη και εργάτρια.
Παρά τους αρνητικούς συσχετισμούς, οι κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις υπάρχουν και αναπτύσσονται ακόμα, εκφράζοντας τη γενικευμένη κοινωνική δυσαρέσκεια και την οργή για τη σκληρή εκμετάλλευση και απανθρωπιά. Τόσο σε μοριακό επίπεδο γειτονιάς, σχολής ή χώρου δουλειάς, όσο και πιο κεντρικά, όπως έδειξε πρόσφατα το φοιτητικό κίνημα, ο αγώνας συνεχίζεται. Οφείλουμε όμως να κάνουμε τα απαραίτητα βήματα ώστε οι κοινωνικοί και ταξικοί αγώνες να απαγκιστρωθούν από τις γραφειοκρατικές και σοσιαλδημοκρατικές αυταπάτες, να μετουσιωθούν σε πραγματική απειλή για το κεφάλαιο και το κράτος και να κινηθούν προς την κατεύθυνση της επαναστατικής ανατροπής τους.
Για τους δολοφονημένους των Τεμπών
Για κάθε νεκρό της Τάξης μας
Να βάλουμε μπροστά τα εργατικά συμφέροντα
Όλες/οι στον δρόμο!
