Αλληλεγγύη στα 15 συλληφθέντα συντρόφια της πορείας από τα Προπύλαια στις 4/11/22
Κάλεσμα στα δικαστήρια Τρίτη, 17/9, στις 10:30 κτήριο 3 αίθουσα 4
Την Παρασκευή, 4 Νοεμβρίου 2022, ήταν προγραμματισμένη κεντρική πορεία ενάντια στην κρατική καταστολή και βία του κεφαλαίου. Την πορεία διοργάνωνε το συντονιστικό δράσης για την υπεράσπιση των Εξαρχείων με σημείο εκκίνησης τα Προπύλαια. Με κύριες αιχμές τα “Όχι σταθμός Μετρό στην πλατεία Εξαρχείων”, “Καμιά παράδοση του λόφου Στρέφη σε ιδιωτικά συμφέροντα”, “Να παραμείνει το Πολυτεχνείο τόπος συνάντησης και αγώνα”, “Αντίσταση στην κουλτούρα του ρατσισμού, σεξισμού και της εξουσίας”, “Μείωση στις τιμές των ενοικίων/Καμία έξωση”,”Έξω οι μαφίες από τη γειτονιά”, το συντονιστικό δράσης επεδίωξε να βάλει το ζήτημα της υπεράσπισης της γειτονίας των Εξαρχείων σε κεντρικό επίπεδο.
Στη συγκέντρωση συμμετείχαν περίπου 800 άτομα. Όταν η περιφρούρηση της πορείας βγήκε στον “μεγάλο περίπατο”, τα ΜΑΤ επιτέθηκαν για να διαλύσουν τη συγκέντρωση πριν καν προλάβει να συγκροτηθεί σε πορεία στον δρόμο. Έριξαν κρότου λάμψης στους διαδηλωτές, οι οποίες και απαντήθηκαν με ρίψεις χρωμάτων προς τους μπάτσους και αντίσταση. Οι μπάτσοι με χημικά και αύρα κυνήγησαν το σώμα της πορείας στην Ασκληπιού, όπου οι διαδηλωτές παρέμεναν δυναμικά στον δρόμο. Τμήμα της πορείας έφτασε κυνηγημένο μέχρι την οδό Δερβενιών και εκεί κυκλώθηκε από τα ΜΑΤ. 15 συντρόφια προσήχθησαν πολύ βίαια, μεταφέρθηκαν με γκλομπιές και ξύλο έξω από τα γραφεία του ΠΑΣΟΚ, ώστε να οδηγηθούν έπειτα στη ΓΑΔΑ. Ο συγκεντρωμένος κόσμος φώναζε συνθήματα αλληλεγγύης και οι μπάτσοι ψέκαζαν με χημικά τόσο αυτόν όσο και τους φωτορεπόρτερ που ήταν στον σημείο. Τελικά τα 15 άτομα οδηγήθηκαν στη ΓΑΔΑ, όπου έγινε μαζική συγκέντρωση αλληλεγγύης. Μέχρι το ξημέρωμα δεν τους είχαν απαγγελθεί κατηγορίες και δεν άφησαν τη δικηγόρο να τους επισκεφτεί. Παράλληλα, στα Εξάρχεια γίνονταν συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής, ενώ πραγματοποιήθηκε αργότερα μια επιπλέον σύλληψη. Εν τέλει τα συλληφθέντα άτομα κατηγορούνται για διατάραξη κοινής ειρήνης, εξύβριση απο κοινού, απείθια, αντίσταση κατα της αρχής, βία κατα υπαλλήλων, φθορά ξένης περιουσιας, νόμος περι όπλων.
Η πορεία πραγματοποιήθηκε σε μια συγκυρία, που με αφορμή την προσπάθεια κατασκευής σταθμού ΜΕΤΡΟ στην πλατεία Εξαρχείων και της ανάπλασης/ εμπορευματοποίησης του λόφου Στρέφη, οι συμμορίτικες ομάδες της ΔΡΑΣΗ, ΟΠΚΕ και των ΜΑΤ είχαν στρατοπεδεύσει μόνιμα τόσο περιμετρικά της πλατείας όσο και στον λόφο του Στρέφη, λειτουργώντας με όρους στρατού κατοχής, ασκώντας υπέρμετρη χρήση βίας προς πάσα κατεύθυνση. Χρησιμοποιώντας αυτά τα σημεία ως ορμητήρια τους, δε έχαναν ευκαιρία να το αποδεικνύουν σε διερχόμενους και σε όσους αντιστέκονται στην εξουσία που τους έχει απονεμηθεί από το κράτος, προχωρώντας σε εξευτελισμούς και βίαιους ξυλοδαρμούς. Πιο πρόσφατα περιστατικά της κτηνώδους βίας εκείνης της περιόδου αποτέλεσαν η κακοποίηση γυναίκας από αστυνομικούς εντός του εργοταξίου στην πλατεία επειδή αντιμίλησε σε σεξιστικά σχόλια, καθώς επίσης και στις αρχές του Οκτώβρη ο βάναυσος ξυλοδαρμός ενός πατέρα στον λόφο του Στρέφη μπροστά στα δύο του παιδιά, επειδή διαμαρτυρήθηκε λεκτικά στην επίθεση που δέχτηκε συντρόφι. Η στρατοπέδευση αστυνομικών δυνάμεων έξω από το δημοτικό σχολείο στον λόφο Στρέφη με σκοπό τον εκφοβισμό γονιών και παιδιών (διόλου τυχαία μετά την ανακοίνωση που εξέδωσε ο σύλλογος γονέων) απλώς επισφράγισε ότι η κυβέρνηση όχι μόνο δεν αναδιπλώνεται μετά από επιθέσεις αλόγιστης βίας της ΕΛ.ΑΣ, αλλά αναλαμβάνει και την πολιτική ευθύνη.
Γυρνώντας στο σήμερα, δυο χρόνια μετά, η διαδικασία του εξευγενισμού επιτίθεται με αμείωτη ένταση στον πολίτικο και κοινωνικό χαρακτήρα της γειτονιάς. Η επέκταση των λαμαρινών στην πλατεία Εξαρχείων έφερε περαιτέρω κατάληψη του δημόσιου χώρου, στερώντας από τον κόσμο της γειτονιάς τον ελάχιστο εναπομείναντα ελεύθερο χώρο της, που λειτουργούσε ως σημείο συνάντησης και κοινωνικοποίησης. Ένοικοι χάνουν τα σπίτια τους λόγω της τουριστικοποίησης, όταν οι τουρίστες είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν υπέρογκα ποσά για διαμερισμάτα βραχυπρόθεσμης διαμονής. Εκατοντάδες είναι και τα παραδείγματα ιδιοκτητών διαμερισμάτων που δεν ανανεώνουν τα συμβόλαια για να εκμεταλλευτούν το ακίνητο σε πλατφόρμες τύπου Airbnb. Παράλληλα, αναρίθμητα νέα μαγαζιά ανοίγουν καθημερινά, καταλαμβάνοντας τους πεζόδρομους με τραπεζοκαθίσματα. Απο τα παραπάνω δε λείπει βέβαια και η συντονισμένη επίθεση στο Πολυτεχνείο από κράτος και πρυτανικές αρχές με απαγορεύσεις πολιτικών και κοινωνικών εκδηλώσεων, εκκενώσεις των αυτοδιαχειριζόμενων χώρων που υπήρχαν εντός αυτού και μόνιμο λοκ αουτ τα σαββατοκύριακα.
Αντιστεκόμαστε στη μετατροπή των Εξαρχείων σε μια γειτονιά απρόσωπη, με -κατά κύριο λόγο- τουρίστες, πολυτελή διαμερίσματα και πανάκριβα μαγαζιά και με θαμώνες εγωκεντρικούς/παρτάκηδες, καριερίστες, καταναλωτές. Η γειτονιά των Εξαρχείων, έχοντας υπάρξει διαχρονικά μια περιοχή στην οποία συμπυκνώνονται και εδαφικοποιούνται οι οξύνσεις των ταξικών ανταγωνισμών και συγκρούσεων, αποτελεί το πεδίο που όλες οι παραπάνω διαδικασίες κοινωνικού – οικονομικού μετασχηματισμού βρίσκουν την πιο προωθημένη και βίαιη εφαρμογή τους από το κεφάλαιο και το κράτος.
Έτσι για άλλη μια φορά και στη συγκεκριμένη συγκυρία, ο αγώνας της υπεράσπισης της γειτονίας δεν μπορεί να ιδωθεί ως ένας αγώνας αποκομμένος από τις ευρύτερες αντιστάσεις απέναντι στην καπιταλιστική λαίλαπα που προσπαθεί να ισοπεδώσει το σύνολο της ταξικής βάσης. Αντιθέτως, η μάχη για να παραμείνει η γειτονιά των Εξαρχείων ένα ζωντανό κέντρο αγώνα και να μην υποταγεί στα σχέδια μετατροπής της περιοχής σε ένα πολιτικά απονευρωμένο κέντρο παραγωγής υπεραξίας, πρέπει να ιδωθεί ως μια μάχη που αντανακλά και εμπεριέχει το σύνολο της αγωνιζόμενης κοινωνίας απέναντι στην ωμή κρατική καταστολή, τη φτωχοποίηση, την κοινωνική σήψη, την έμφυλη βία και την γενικότερη εξαθλίωση που προσπαθούν να μας επιβάλλουν.
Η μαζική, σθεναρή και επίμονη αντίσταση στη γειτονιά των Εξαρχείων οφείλει και μπορεί να λειτουργήσει σε μια περίοδο κοινωνικής άμπωτης και παράλληλα όξυνσης της επίθεσης κράτους και κεφαλαίου, ως ένας αγώνας που θα μπορέσει να εμπνεύσει ακόμα πιο πλατιές μάζες και ευρύτερα κοινωνικά κομμάτια που επιβιώνουν μέσα σε ένα περιβάλλον ακραίας φτώχειας και καταστολής. Γιατί αυτό που είναι πραγματικά επικίνδυνο για το κράτος είναι οι αξίες και τα προτάγματα της κοινωνικής εξέγερσης και της ταξικής αλληλεγγύης, της μαχητικής αντίστασης, του αντιφασισμού, της κοινωνικής αυτοοργάνωσης, της συνύπαρξης και του σεβασμού διαφορετικών ανθρώπων ανεξαρτήτως φύλου ή καταγωγής. Γιατί αυτό που είναι πραγματικά επικίνδυνο για τους κυρίαρχους είναι η υπεράσπιση της ιστορίας των αγώνων και το όνειρο για έναν κόσμο ισότητας και δικαιοσύνης. Προτάγματα και αξίες που έχουν ριζώσει πια βαθιά σε μια κοινωνία στην οποία τα αφεντικά δεν έχουν να υποσχεθούν τίποτα άλλο πέρα από φτώχεια, καταστολή και φασισμό. Και αυτές τις αξίες, τα προτάγματα και τους αγώνες που γεννούν είναι που θέλει να ξεριζώσει το κράτος από τα Εξάρχεια, το κέντρο της πόλης και κάθε γειτονιά.
Η ιστορία των αγώνων της γειτονιάς και το όνειρο για έναν κόσμο ελευθερίας, ισότητας και δικαιοσύνης μπορεί να εμπνεύσει αντίστοιχους αγώνες σε όλες τις γειτονίες και τα επιμέρους πεδία αγώνα.
ΟΧΙ σταθμός μετρό στην πλατεία Εξαρχείων
Να παραμείνει το Πολυτεχνείο τόπος συνάντησης και αγώνα
Αντίσταση στην κουλτούρα του ρατσισμού, σεξισμού και της εξουσίας
Μείωση στις τιμές των ενοικίων/Καμία έξωση
Έξω οι μαφίες από τη γειτονιά
ΑΛΛΗΛΕΓΓΎΗ ΣΤΑ 15 ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΑ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ ΤΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ ΣΤΙΣ 4 ΝΟΕΜΡΒΙΟΥ
Συντονιστικό Δράσεων για την υπεράσπιση των Εξαρχείων
