Ταξική Αντεπίθεση| ΕΞΩ ΟΙ ΒΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΝΑΤΟ! [Κάλεσμα στη συγκέντρωση ενάντια στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του ΝΑΤΟ στην Αθήνα – Προπύλαια 7μμ]
Στις 14 Οκτωβρίου θα διεξαχθεί στην Αθήνα η Κοινοβουλευτική Συνέλευση του ΝΑΤΟ με την παρουσία πάνω από 80 πολιτικών εκπροσώπων χωρών μελών. Η Κοινοβουλευτική Συνέλευση του ΝΑΤΟ σχηματίστηκε το 1955, έξι χρόνια μετά την ίδρυση του ΝΑΤΟ το 1949, με στόχο την ενδυνάμωση της εσωτερικής του συνοχής και την αρτιότερη του προετοιμασία για την προώθηση των στοχεύσεων του. Πρόκειται για μια κεντρική διαδικασία του ΝΑΤΟ στην οποία ουσιαστικά προετοιμάζονται σε στρατιωτικό, οικονομικό, και πολιτικό επίπεδο οι εισηγήσεις που επικυρώνονται αργότερα με αποφάσεις στις συνόδους κορυφής. Υπό αυτήν ακριβώς την έννοια, η πραγματοποίηση της στην Αθήνα, την ώρα που το ΝΑΤΟ κλιμακώνει τις επιχειρήσεις του τόσο στο μέτωπο της Ουκρανίας όσο και στη Μέση Ανατολή, αποτελεί ενεργή πολεμική πράξη που οφείλει να βρει απέναντι της την ηχηρή κοινωνική και κινηματική καταδίκη.
Αποκαλυπτική του περιεχομένου της συνέλευσης, αποτελεί η επίσκεψη που θα πραγματοποιηθεί στην αμερικανονατοϊκή βάση της Σούδας, νευραλγικό σημείο και διαχρονικό εφαλτήριο για τις πολεμικές επιδιώξεις της συμμαχίας στη Μέση Ανατολή, στο φόντο μάλιστα των δηλώσεων που ο νέος γ.γ του ΝΑΤΟ, ο βετεράνος νεοφιλελεύθερος ολλανδός πολιτικός, Μάρκ Ρούτε, έκανε πριν την ετήσια πυρηνική άσκηση Steadfast Noon : “Σε έναν αβέβαιο κόσμο, είναι ζωτικής σημασίας να δοκιμάσουμε την άμυνα μας, ώστε οι αντίπαλοι μας να γνωρίζουν ότι το ΝΑΤΟ είναι έτοιμο και σε θέση να ανταποκριθεί σε οποιαδήποτε απειλή”.
Σε μια κίνηση υψηλού συμβολισμού από ελληνικής πλευράς, η συνέλευση θα συνεδριάσει στη Βουλή. Συμπυκνώνοντας τις επιδιώξεις της κυβέρνησης από τη συνέλευση και αποδίδοντας ομολογουμένως εύγλωττα τον πατροπαράδοτο ρολό του ελληνικού κράτους ως πρόθυμου και ετοιμοπόλεμου στρατιώτη του ΝΑΤΟ, ο εκπρόσωπος της ελληνικής αντιπροσωπείας Δημήτρης Καιρίδης, πρώην υπουργός μετανάστευσης, σε πρόσφατη συνέντευξη του σχετικά με τη “φιλοξενία” της Συνέλευσης τόνιζε: “Για να δουν τη σημασία της Ελλάδας, τη συνεισφορά της Ελλάδας, τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε και στα οποία θέλουμε τους συμμάχους μας κοντά μας.”
Βασικοί άξονες της ατζέντας της συνόδου θα αποτελέσουν οι εξελίξεις στα δύο μέτωπα του πολέμου σε Ουκρανία και Μ. Ανατολή αλλά και συνολικά οι γεωστρατηγικές προκλήσεις που αντιμετωπίζει η συμμαχία σε όλη την υφήλιο, και ειδικά στο Νότο και στην Ανατολή από την ολοένα μεγαλύτερη διείσδυση της Ρωσίας και της Κίνας. Στην κατεύθυνση αυτή οι εμπρηστές του πολέμου θα επιβεβαιώσουν τις συλλογικές τους δεσμεύσεις για –περαιτέρω – οικονομική, διπλωματική και στρατιωτική στήριξη προς Ουκρανία και Ισραήλ και θα συνεχίσουν την επεξεργασία μιας νέας στρατηγικής του ΝΑΤΟ, οι βάσεις της οποίου τέθηκαν στην προηγούμενη κοινοβουλευτική σύνοδο στη Λισαβόνα, σύμφωνα με την οποία: «Το ΝΑΤΟ πλέον πρέπει να εδραιώσει την αποτρεπτική και αμυντική του στάση με προσέγγιση 360 μοιρών, με άλλα λόγια, η συμμαχική αποτροπή δεν αφορά μόνο τον άξονα Ανατολής – Δύσης, αλλά και αυτόν Βορρά – Νότου».
Σε αυτό ακριβώς το πλαίσιο, η απόλυτη ευθυγράμμιση του ελληνικού κράτους με τις βουλές ΝΑΤΟ, υπαγορευμένη έτσι αλλιώς διαχρονικά από τα αλλεπάλληλα νήματα της οικονομικής και στρατιωτικής εξάρτησης του, αποσκοπεί στην ενίσχυση της θέσης του ελληνικού καπιταλισμού στην Ανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή -έναντι και του τουρκικού και επίσης νατοϊκού ανταγωνιστή του-, όπως οι συνεχιζόμενες mega business του εφοπλιστικού, πετρελαιοβιομηχανικού, κατασκευαστικού και ενεργειακού κεφαλαίου με αμερικανικά, ευρωπαϊκά και ισραηλινά μονοπώλια μαρτυρούν. Μια –επιχειρούμενη- ενίσχυση που φέρνει την Ελλάδα απέναντι στους αραβικούς λαούς και που όπως όλοι ιστορικά οι αστικοί μεγαλοϊδεατισμοί ανοίγει δρόμους πολέμου και κοινωνικής καταστροφής.
Μπροστά σε αυτή τη συνθήκη, και μέσα στη δίνη της ιμπεριαλιστικής σύγκρουσης στην Ουκρανία και της αμερικανοσιωνιστικής εκστρατείας στην Παλαιστίνη και την Μέση Ανατολή, η ανάγκη ανασύνταξης ενός μαχητικού αντινατοϊκου αντιιμπεριαλιστικού αντιπολεμικού κινήματος είναι επιτακτική. Ο αγώνας για την άμεση απεμπλοκή της Ελλάδας από τα πολεμικά μέτωπα και την έξοδο από τη νατοϊκή λυκοσυμμαχία .δεν αφορά κάποιο μακρινό επέκεινα αλλά αποτελεί ζωτικό ταξικό διακύβευμα, και ταυτόχρονα προϋπόθεση για την αποσταθεροποίηση και την ανατροπή της αστικής εξουσίας συνολικά. Ακριβώς γιατί χωρίς αυτήν δεν μπορεί να σταθεί, όπως γλαφυρά, ο πολιτικός εκπρόσωπος του ελληνικού κεφαλαίου Σοφοκλής Βενιζέλος, δήλωνε το 1952 στην πρώτη συμμετοχή της Ελλάδας σε σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ: “Η Ελλάδα συνειδητοποιεί πλήρως την έκταση της ευθύνης που καλείται να αναλάβει, και θα την υπηρετήσει με την ίδια αποφασιστικότητα με την οποία, πριν λίγο καιρό, με τη βοήθεια των φιλικών εθνών των οποίων την ανεκτίμητη υποστήριξη δεν πρόκειται να ξεχάσει, αντιμετώπισε τη κομμουνιστική επιθετικότητα”.
ΕΞΩ ΟΙ ΒΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΝΑΤΟ!
Ταξικό διεθνιστικό μπλόκο στη συμμετοχή του ελληνικού καπιταλισμού στην ιμπεριαλιστική εκστρατεία στη Μέση Ανατολή
Λευτεριά στην Παλαιστίνη –
Αλληλεγγύη στο λαό του Λιβάνου
Νίκη στην Αντίσταση
