Ανοιχτή αντιφασιστική συνέλευση ενάντια στις κρατικές δολοφονίες και τα ρατσιστικά πογκρόμ | Αντιφασιστική παρέμβαση στα Σεπόλια ενάντια στις κρατικές δολοφονίες και τα ρατσιστικά πογκρόμ πραγματοποιήθηκε το Σάββατο το βράδυ με τη συμμετοχή δεκάδων συντροφισσών/συντρόφων
Ούτε στα Σεπόλια ούτε πουθενά – Τσακίστε τους φασίστες σε κάθε γειτονιά
Το βράδυ της 13ης Οκτωβρίου, ένας όχλος είκοσι περίπου κανίβαλων επιτέθηκε με λοστούς και μαδέρια σε δομή φιλοξενίας ανήλικων μεταναστριών και προσφύγων στα Σεπόλια. Αφορμή στάθηκε ο καβγάς μεταξύ δύο παιδιών της δομής, τα οποία μάλιστα, λίγο αργότερα, προσήχθησαν από περιπολικό. Για τον φασιστικό οχετό, όμως, που άρχισε να μαζεύεται έξω από τη δομή, η προσαγωγή δύο ανήλικων παιδιών που έκαναν το έγκλημα να τσακωθούν, δεν ήταν αρκετή για να κατευνάσει τα ρατσιστικά και αιμοδιψή πάθη του. Βρίζοντας και απειλώντας τα παιδιά, οι «αγανακτισμένοι κάτοικοι» έσπασαν την πόρτα της δομής, ανέβηκαν στα δωμάτια φιλοξενίας και τους επιτέθηκαν, τραυματίζοντας μάλιστα δύο από αυτά στο πρόσωπα. Τα περιπολικά που έφτασαν στο σημείο για δεύτερη φορά συνέχισαν το παιδαγωγικό τους έργο, προσάγοντας τα θύματα παιδιά της δομής.
Διάφορα μέσα ενημέρωσης καθώς και η υφυπουργός μετανάστευσης, του κράτους των δολοφονημένων της Πύλου, επιχείρησαν να παρουσιάσουν το ρατσιστικό πογκρόμ ως αυθόρμητη διαμαρτυρία φιλήσυχων κατοίκων που φοβούνται για τη ζωή τους, μιλώντας για τα 20 άτομα που εισέβαλαν στη δομή με λοστούς ότι «πήραν τον νόμο στα χέρια τους». Η αλήθεια κρύβεται εφτά χρόνια πριν, όταν οι νεοναζί της Χ.Α. είχαν θέσει το ζήτημα στο τότε δημοτικό συμβούλιο, εκτοξεύοντας απειλές ότι η δομή αυτή δεν επρόκειτο να λειτουργήσει ποτέ. Παράλληλα μάζευαν υπογραφές και οργάνωναν συγκεντρώσεις, σε συνεργασία με κάποιους κατοίκους ομοϊδεάτες τους. Την ίδια εποχή πραγματοποιήθηκε εμπρησμός στην πολυκατοικία, ενώ πυροβολισμούς με αεροβόλο όπλο δέχθηκαν σχεδόν όλα τα παράθυρα και οι μπαλκονόπορτες.
Το συγκεκριμένο περιστατικό ούτε τυχαίο είναι ούτε μοναδικό. Συμβαίνει λίγες μέρες μετά την αποκάλυψη της δολοφονίας κατόπιν βασανιστηρίων του Πακιστανού εργάτη Μοχάμεντ Καμράν στο αστυνομικό τμήμα του Αγίου Παντελεήμονα και τον “απαγχονισμό” του Μπαγκλαντεσιανού μετανάστη Μία Χαριζούλ στο αστυνομικό τμήμα Ομόνοιας. Συμβαίνει στα Σεπόλια, σε μια προλεταριακή πολυεθνική μεταναστευτική γειτονιά της Αθήνας, όπου φασιστικά μορφώματα επιχειρούν εδώ και χρόνια να διαχύσουν ρατσιστικές και φασιστικές αντιλήψεις και πρακτικές σε πλατείες, δρόμους, χώρους δουλειάς και σχολεία, την ίδια στιγμή που η greek-μάφια και το ελληνικό κράτος εμπλέκονται οργανικά στην υπόθεση βιασμού και μαστροπείας του 12χρονου κοριτσιού στον Κολωνό.
Ο φασισμός κι οι ρατσιστικές επιθέσεις, η καταστολή και η αστυνομική βία, η πατριαρχία και η εκμετάλλευση των ευάλωτων σωμάτων προς όφελος του κεφαλαίου δεν αποτελούν ξέχωρες αφηγήσεις, ασύνδετες μεταξύ τους. Είναι σάρκα απ΄ τη σάρκα της κρατικής και καπιταλιστικής αθλιότητας, όπλα στη φαρέτρα ενός συστήματος που συνταράσσεται και προσαρμόζεται σε συνθήκες συνεχιζόμενης οικονομικής και δομικής κρίσης. Σε μια περίοδο που η φτώχεια και η εξαθλίωση τρέφουν το φυλετικό κι εθνικιστικό μίσος, που ο μιλιταρισμός και οι πολεμικές οικονομίες προετοιμάζουν το έδαφος για τη διεύρυνση των ιμπεριαλιστικών πολέμων, που η γενοκτονία των Παλαιστινίων και οι βομβαρδισμοί των αραβικών λαών δεν έχουν τέλος, η σύγκρουση με το τέρας του φασισμού, η έμπρακτη αμφισβήτηση του κρατικού μονοπωλίου της βίας, η υπεράσπιση της διεθνιστικής και ταξικής αλληλεγγύης μεταξύ των καταπιεσμένων αποτελούν όχι μόνο ρεαλιστικές, αλλά αναγκαίες επιλογές.
Να μην δώσουμε ούτε σπιθαμή γης στους φασίστες, να σταθούμε και πάλι αλληλέγγυα στους μετανάστες και τους πρόσφυγες, τις κυνηγημένες των πολέμων και της φτώχειας.
Αγώνας ενάντια σε κράτος, κεφάλαιο και φασισμό.
Αλληλεγγύη σε πρόσφυγες και μετανάστριες.
Ζούμε μαζί, δουλεύουμε μαζί – Ντόπιες και μετανάστριες τσακίζουμε ναζι
