Ταξική Αντεπίθεση | ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ 20/11 ΟΛΟΙ/ΕΣ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ
Στηρίζουμε τις απεργιακές συγκεντρώσεις/αποκλεισμούς (8:00 έξω από τα γραφεία της Teleperformance Γραβιάς 25 στον Πειραιά και στην συνέχεια έξω από την εταιρία Speedex), συμμετέχουμε στα μπλοκ των ταξικών σωματείων και καλούμε στην απεργιακή διαδήλωση 11:00 στα Χαυτεία
Η σύγχρονη εργασιακή πραγματικότητα μπορεί να συμπτυχθεί με λίγα μόνο
λόγια μέσα από έννοιες όπως αποδιοργάνωση της παραγωγικής διαδικασίας, εξατομίκευση , ελαστικοποίηση και υπερεντατικοποίηση της εργασίας,
κατακρεούργηση ιστορικά κατοχυρωμένων εργασιακών δικαιωμάτων, εργατικά ατυχήματα και δυστυχήματα: τελικά μέσα από μία και μόνο φράση, πόλεμος στην τάξη μας.
Διανύουμε μία από τις πιο δυσμενείς εργασιακές περιόδους με τη λίστα των
νεκρών εργατών και εργατριών να αυξάνεται μέρα με τη μέρα, με τα
κατώτερα λαικά στρώματα να δέχονται μία πολύπλευρη επίθεση μέσα σε
καθεστώς πρωτοφανούς πληθωρισμού αδυνατώντας να καλύψουν τις βασικές τους
ανάγκες, ενώ παράλληλα βλέπουν την αγοραστική τους δύναμη να μειώνεται όλο και περισσότερο. Η φαινομενική οικονομική ανάκαμψη και ο αναπτυξιακός
πυρετός που παρουσιάζεται από τα κυβερνητικά επιτελεία και αναπαράγεται από τα αστικά μέσα ως σταθεροποιητικός παράγοντας για την οικονομική ζωή της χώρας, στην πραγματικότητα αποκρύπτει το πραγματικό κοινωνικό δεδομένο. Αυτό δεν είναι άλλο από την περαιτέρω εξαθλίωση των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων τα οποία
προσπαθούν να αυξήσουν τις απολαβές τους διαθέτοντας όλο και
περισσότερο από το χρόνο τους στο κυνήγι του μεροκάματου και εξαντλώντας τα
σωματικά και πνευματικά τους αποθέματα. Το εργασιακό πεδίο μετατρέπεται
σε αρένα επιβίωσης και τα παραδοσιακά όπλα του εργατικού κινήματος όπως
η απεργία, η μαχητική συνδικαλιστική οργάνωση, το δικαίωμα της
συλλογικής διαπραγμάτευσης, χτυπιούνται από τα αντιεργατικά νομοσχέδια των κυβερνήσεων προς όφελος του κεφαλαίου.
Βασικές ανάγκες και δικαιώματα όπως ο αξιοπρεπής και επαρκής μισθός, η πρόσβαση στη στέγαση, στην υγεία , την παιδεία καταπατούνται και υποτιμούνται καθημερινά. Ο κατώτατος μισθός ανεβαίνει με το σταγονόμετρο ενώ ένα υπέρογκο κομμάτι του διοχετέυεται πλέον στην εύρεση στέγης, με την αύξηση των ενοικίων να βρίσκεται σε ιστορικά υψηλά επίπεδα δημιουργώντας συνθήκες αποκλεισμού και φτωχοποίησης χωρίς καμία απολύτως κρατική μέριμνα.Στους χώρους εργασίας από την άλλη η έλλειψη των συλλογικών συμβάσεων εργασίας ως μέσο άσκησης πίεσης και διαπραγμάτευσης ευνοικότερων όρων εργασίας και οι προσπάθειες ποινικοποίησης των απεργιών και περιστολής των συνδικαλιστικών ελευθεριών οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην επικράτηση ενός καθεστώτος σιωπής και παθητικότητας που συμφέρει τα εκάστοτε αφεντικά προκειμένου να μεγιστοποιούν το κέρδος τους σε βάρος της εργατικής τάξης.
Χαρακτηριστική είναι η εγκαθίδρυση μιας δυστοπικής συνθήκης όπου
εργαζόμενοι θυσιάζονται πλέον καθημερινά προκειμένου οι εκάστοτε
εργοδότες να αποταμιεύσουν πόρους από την υποχρέωση εξασφάλισης ασφαλών
συνθηκών εργασίας προκειμένου να μεγιστοποιούν τα κέρδη τους.
Η κυβερνητική στρατηγική σχετικά με την αναδιαμόρφωση της εργασιακής
πραγματικότητας φαίνεται να προωθεί ένα μοντέλο μετακύλισης ευθύνης από πάνω
προς τα κάτω οδηγώντας σε εξατομικευμένους τρόπους διαχείρισης των
δυσμενών οικονομικά συνθηκών οδηγώντας την εργατική τάξη στον αδιέξοδο
ατομισμό που προωθεί το υπάρχον οικονομικό κοινωνικό σύστημα.
Σε αυτή την συνθήκη το ελληνικό κράτος επιλέγει την διοχέτευση τεράστιων οικονομικών πόρων σε στρατιωτικούς εξοπλισμούς στα πλαίσια της πολεμικής προετοιμασίας της
αστικής τάξης και της συμμετοχής στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Οι πόροι αυτοί φυσικά αφαιρούνται από τις δημόσιες δαπάνες για την εξυπηρέτηση των πραγματικών λαικών αναγκών όπως είναι η υγεία, η παιδεία , η στέγαση κτλπ. Μόνο την τελευταία τριετία το
ελληνικό κράτος έχει ταίσει τις πολεμικές βιομηχανίες με 21 δισεκατομμύρια ευρώ ενώ καθημερινά η παρουσία φρεγάτας του Πολεμικού Ναυτικού στην Ερυθρά επιχείρηση εναντίον των Χούθι κοστίζει 500 χιλιάδες ευρώ. Οι υπέρογκες αυτές πολεμικές δαπάνες πραγματοποιούνται με το
πράσινο φως της Ε.Ε. Καθώς με απόφαση του ECOFIN τον Δεκέμβριο του 2023
υπάρχει πρόνοια εξαίρεσης των λεγόμενων “αμυντικών” δαπανών από το
δημόσιο έλλειμα μιας χώρας-μέλους.
Σε ευρωπαικό επιπέδο, η πρόσφατη κατάρρευση του γερμανικού κυβερνητικού συνασπισμού εξαιτίας της αδυναμίας “εξυγίανσης” της γερμανικής οικονομίας η οποία βρίσκεται σε παρατεταμένη ύφεση, τόσο εξαιτίας του πολέμου στην Ουκρανία, αλλά και της ενεργειακής κρίσης καθώς επίσης και του αυξανόμενου οικονομικού ανταγωνισμού από την Κίνα, προμηνύει έναν νέο γύρο οικονομικής και πολιτικής αβεβαιότητας στο ευρωπαικό έδαφος που θα εντείνει την ταξική αφαίμαξη των λαών της Ευρώπης και ιδιαίτερα των πιο ευάλωτων οικονομιών. Όλα αυτά στο φόντο της επανεκλογής του Ντοναλντ Τραμπ στις ΗΠΑ, με τις απειλές για εμπορικό πόλεμο και επιβολή δασμών στα προιόντα που προέρχονται από χώρες της ΕΕ.
Με βάση τις παραπάνω εξελίξεις γίνεται σαφής η επιτακτική ανάγκη οργάνωσης και μαχητικής ανασύστασης του εργατικού και ταξικού κινήματος. Η υπεράσπιση των εργασιακών μας κεκτημένων μέσα από τη συμμετοχή στα ταξικά μας σωματεία, η συμμετοχή σε διαδηλώσεις που υπερασπίζονται κοινωνικές ανάγκες όπως η παιδεία, η υγεία, η στέγαση μπορούν να σταθούν ανάχωμα στο κρατικό καπιταλιστικό σχέδιο που στοχεύει στην επιβολή σιγής νεκροταφείου στους χώρους και στην εκμηδένιση των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων. Παρόλη την καθίζηση που βρίσκεται το συνδικαλιστικό κίνημα μετά τους αντιμνημονιακούς αγώνες που δόθηκαν την περίοδο 2010-12, τα τελευταία χρόνια βλέπουμε μια σειρά νέων εργατικών αγώνων να ξεπηδούν σε πολλούς χώρους εργασίας.
Από τους διανομείς της Εfood και της Wolt που παλεύουν για εργασιακά δικαιώματα ενάντια στους πολυεθνικούς κολλοσούς και την ψευδεπίγραφη freelance εργασία, το πολυεθνικό προλεταριάτο στα call centers της Teleperformance, τους λιμενεργάτες στο λιμάνι του Πειραιά που διεκδικούν συλλογικές συμβάσεις και μέτρα ασφάλειας, τους δασκάλους στα σχολεία που αγωνίζονται ενάντια στις διώξεις και την διάλυση της δημόσιας παιδείας, η εργατική τάξη είναι εδώ και παλεύει για τα σύγχρονα δικαιώματα και τις ανάγκες της.Η ενίσχυση των υπάρχοντων εργατικών αγώνων, η ταξική αλληλεγγύη και η αντίσταση στην κανονικοπόιηση της εργασιακής δυστοπίας είναι τα μόνα όπλα που μπορούν να ανατρέψουν τους δυσχερείς ταξικούς συσχετισμούς για να αλλάξει ο φόβος στρατόπεδο και να περάσουμε στην αντεπίθεση της τάξης μας.
ΤΑ ΠΛΟΥΤΗ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΙΜΑ ΜΑΣ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ ΜΑΣ
