Για την δολοφονική επίθεση από την ΑΡΑΣ στην έναρξη της κατάληψης του 3ημερου
Σήμερα 15/11, πρώτη ημέρα της κατάληψης του τριημέρου του Κάτω Πολυτεχνείου, βρεθήκαμε για ακόμα μια φορά μπροστά στον οχετό της βίας και του τραμπουκισμού της ΑΡΑΣ, της κύριας οργάνωσης που συμμετέχει στα φοιτητικά σχήματα των ΕΑΑΚ. Η φορά αυτή όμως ήταν η πιο επιθετική, μαζική, βίαιη και λυσσαλέα. Στις 8:00 το πρωί η οργάνωσή τους, έχοντας φέρει τα μέλη της από πολλές άλλες πόλεις, με κράνη, παλούκια, μπουφάν μηχανής και γάντια, άρχισε να βαδίζει με στρατιωτικό βήμα προς το μέρος αναρχικών & αντιεξουσιαστών/στριών. Μία διμοιρία 150 αρασιτών κύκλωσε μια ομάδα περιπου 20-30 ατόμων με τρόπο που θύμιζε πογκρόμ. Μετά από εντολή στελεχών άρχισε ανελέητο μονόπλευρο ξύλο από τις πάνοπλες περιφρουρήσεις με την υπογραφή “φοιτητικοί σύλλογοι”. Το ξύλο αυτό από τον προαύλιο χώρο του Πολυτεχνείου μεταφέρθηκε μετά από λίγο σε εσωτερικό χώρο όπου πλέον οι αρασίτες επιτίθονταν σε άτομα που βρίσκονταν κατάκειτα, κλωτσούσαν λυπόθημο άτομο που βρισκόταν στο πάτωμα, τραμπούκισαν και επιτέθηκαν ακόμη και καθαρίστριες, με αποκορύφωμα άτομο σχεδόν να πέφτει από το παράθυρο του δεύτερου ορόφου για να σωθεί. Η φρικαλέα επίθεση εκτυλίχθηκε και σε άλλα περιστατικά με κρανιές σε ήδη τραυματίες που προσπαθούσαν να φύγουν. Κατά τη διάρκεια των παραπάνω, η παρουσία της συνέλευση του Γκίνη υπήρξε αλληλέγγυα σε επιθέσεις που παρολίγον δεν εξελίχθηκαν θανάσιμα. Συνολικά 16 θύματα της επίθεσης αυτής μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο με ανοιγμένα κεφάλια, γυρισμένα χέρια και πόδια, σπασμένα δάχτυλα, κατάγματα, ενώ ακόμη και οι νοσηλευτές των εκαβ δίστασαν να προσεγγίσουν τις λυσσασμένες μονάδες ασφαλείας της αρας. Η θρασύδειλη, δολοφονική και επικίνδυνη στάση τους συνοψίζεται εύκολα σε μια εικόνα: να μεταφέρεται άτομο με φορείο και να του φωνάζουν ρουφιάνε γελώντας, ενώ ταυτόχρονα να φωνάζουν συνθήματα όπως:
“…Έξω οι χαφιέδες από τις σχολές”
“ΕΑΜ ΕΛΑΣ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΊΟ, ΕΤΣΙ ΠΟΛΕΜΑΜΕ ΤΟΥ ΝΑΤΟ ΤΟ ΣΦΑΓΕΊΟ”
και πολλά άλλα συνθήματα που αφορούν το Πολυτεχνείο, αμαυρώνοντας και καπηλεύοντας πλήρως το νόημα τους.
Τη βία που ασκήθηκε, στη καλύτερη περίπτωση θα την ονομάζαμε δολοφονική. Η επίθεση που προκλήθηκε, αποτελεί για ακόμα μια φορά μια βίαιη κανιβαλιστική σύγκρουση, που για να τη δικαιολογήσουν αναπαράγουν ξανά το αφήγημα περί χαφιέδων μέσα στις σχολές. Η πολιτική αυτή απόφαση της ΑΡΑΣ, γιατί μόνο σαν τέτοια πρέπει να αντιμετωπίζεται, έχει ως απώτερο στόχο το “κατούρημα της περιοχής τους μέσα στις σχολές”, με μόνη έννοια να εξαφανίσουν πολιτικούς χώρους με τους οποίους διαφωνούν. Έτσι, καταστέλλουν το κίνημα και διαλύουν πλήρως το 3ημερο του Πολυτεχνείου.
Θεωρούμε τουλάχιστον εξοργιστικό το γεγονός πως οι ίδιοι άνθρωποι που δεν οργανώνουν καμία παρεμβαση ενάντια στα αστικά κόμματα και σε θεσμικούς φορεις που έρχονται κάθε χρόνο να καταθέσουν στεφάνι,παίζουν ξύλο με κομμάτια του κινήματος. Φαίνεται ξεκάθαρα ότι στόχος τους δεν είναι να επανοηματοδοτήσουν την εξέγερση του ’73,να μαζικοποιήσουν το τριήμερο και να αναζωπυρώσουν το φοιτητικό κίνημα, αλλά να εργαλειοποιήσουν τους φοιτητικούς συλλόγους και να κάνουν μια φρικαλέα επίδειξη δύναμης. Για να δικαιολογήσουν το ρεσιτάλ της ματσίλας τους, κολλάνε πάντα το αφήγημα περί προβοκατορολογίας, που είναι αυτό που αναπτύσσουν τόσο εξωτερικά όσο και στο εσωτερικό τους για να συσπειρώνουν τα μέλη γύρω από την εξουσιαστική-σεξιστική τους κουλτούρα αλλά και να δικαιολογηθούν εξωτερικά. Στην πραγματικότητα, παπαγαλίζουν ένα αφηγήμα το οποίο εξυπηρετεί το αστικό κράτος περί προβοκατορολογίας, το οποίο ιστορικά (βλέπε 300 προβοκάτορες πολυτεχνείου) δρα πυροσβεστικά ως προς το κίνημα και την δημιουργία αντιπροταγμάτων.
Τέτοιες πρακτικές υπονομεύουν το άσυλο και τις καταλήψεις των φοιτητικών συλλόγων και αποτελούν τροχοπέδη στην ανάπτυξη των κοινωνικών και ταξικών αγώνων μέσα στα πανεπιστήμια ειδικά σε μία περίοδο που το κράτος αναμοχλεύει το αφήγημα περί βίας και ανομίας στις σχολές για να φέρει κάμερες, τουρνικέ, διαγραφές, πειθαρχικά και να ιδρύσει ανενόχλητα τα πρώτα ιδιωτικά πανεπιστήμια.
Εμείς γνωρίζουμε ότι σκηνικά που θυμίζουν κρατική καταστολή δεν έχουν καμία θέση σε ένα τριήμερο πολιτικών εκδηλώσεων μέσα σε ένα κατειλημμένο πανεπιστήμιο. Στόχος μας είναι να μαζικοποιήσουμε το τριήμερο και να αναζωπυρώσουμε τους αγώνες μας ενάντια σε όσα μας καταπιέζουν.
Καλούμε όλο το ανταγωνιστικό κίνημα να πάρει θέση
Ανοιχτή Συνέλευση Γκίνη
