Σελίδες κινηματικής ιστορίας | Η ομηρία βουλευτών του ΠΑΣΟΚ στο κτίριο Γκίνη το 2005
To βράδυ της 10ης Μάη 2005, αναρχικοί-ες κι αντιεξουσιαστ(ρι)ές που συγκεντρώνονταν στο Πολυτεχνείο για συζήτηση μετά την πορεία της Πρωτομαγιάς, αντιλήφθηκαν δυο ένοπλους αστυνομικούς-φρουρούς των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ Βερελή και Βενιζέλου οι οποίοι συμμετείχαν σε εκδήλωση στο κτίριο Γκίνη. Οι σύντροφοι χωρίς δεύτερη σκέψη τους επιτέθηκαν με αποτέλεσμα την πραγματοποίηση συμπλοκής. Ο ένας από τους μπάτσους άρχισε να πυροβολεί ρίχνοντας 15 σφαίρες άλλοτε στον αέρα κι άλλοτε σημαδεύοντας, τραυματίζοντας τον σύντροφο Γιώργο Χιλίαρχο (Κουλ) στο πόδι.
Ο μπάτσος που πυροβόλησε, όπως αποκαλύφθηκε αργότερα, ήταν ο προσωπικός φρουρός του Βερελή και κατέληξε στο νοσοκομείο αφού άδειασαν οι σφαίρες από τον γεμιστήρα του όπλου του. Τα βουλευτικά αυτοκίνητα καταστράφηκαν, ενώ σχεδόν αμέσως εμφανίστηκαν δυνάμεις των ΜΑΤ κι ακολούθησε σύγκρουση με τους συντρόφους στην οδό Στουρνάρη. Το Πολυτεχνείο καταλήφθηκε και στο κτίριο Γκίνη εγκλωβίστηκαν τρεις βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, ενώ οι συνοδοί τους και άλλοι πολιτευτές που κρατήθηκαν για ώρες στα χέρια των καταληψιών.
Τα αιτήματα των καταληψιών όπως αυτά διαμορφώθηκαν από την συνέλευση που πραγματοποιήθηκε στον χώρο συμπυκνώθηκαν στα εξής: 1) Δημοσιοποίηση του ονόματος του μπάτσου που πυροβόλησε τον σύντροφο, 2) συγγραφή ανακοίνωσης καταδίκης της ένοπλης εισβολής φρουρών στον πανεπιστημιακό χώρο του ΕΜΠ , 3) Εγγυήσεις για την ασφαλή διαφυγή όλων των καταληψιών, χωρίς συλλήψεις και κυρώσεις.
Κατά την διάρκεια των διαπραγματεύσεων που πραγματοποιήθηκαν μέσα στο ιστορικό κτίριο του Πολυτεχνείου αφήνονταν σταδιακά πολίτες με προτεραιότητα στις μεγάλες ηλικίες όσο τα αιτήματα ικανοποιούνταν. Στις 5 τα ξημερώματα αφού ικανοποιήθηκαν όλα τα αιτήματα αφέθηκαν ελεύθεροι οι βουλευτές παραδίδοντας τους όπως τους άρμοζε στην αστυνομία. Ενώ με μια μεγαλη διαδήλωση οι καταληψίες καταλήγουν στην πλατεία Εξαρχείων.
Καθόλη την διάρκεια της “ομηρίας” οι βουλευτές φωτογραφίζονται και ανακρίνονται από ομάδες συντρόφων για το κοινοβουλευτικό τους έργο ενώ σε έκτακτα δελτία τα δελτία ειδήσεων αναφέρονται σε διασυρμό της πολιτείας με πιο χαρακτηριστική την δήλωση του Βερελή : “Αισθανθήκαμε όπως οι όμηροι των Ιρακινών ανταρτών.”
Το γεγονός της “ομηρίας” διαμορφώνει ένα σκηνικό πρωτόγνωρο για τα μεταπολιτευτικά δεδομένα της χώρας, καλλιεργώντας μια κρίση στο αστικό πολιτικό σύστημα με τους κορυφαίους υπουργούς του ΠΑΣΟΚ να έρχονται σε σύγκρουση με την τότε κυβέρνηση της ΝΔ κατηγορώντας την για αδιαφορία. Με τον Α. Ανδρεόπουλο (ΕΜΠ) να δηλώνει ότι εαν συνέβαινε κάτι τέτοιο επί δικτατορίας οι φοιτητές θα είχαν πράξει τα ίδια, ίσως και πιο ακραία.
Οι δηλώσεις αυτές απηχούν το κλίμα εκείνης της εποχής οπού οι αντιδικτατορικοί και μεταπολιτευτικοί αγώνες καταφέρνουν να διατηρούν υπερασπίσιμο το άσυλο κοινωνικά, αλλά και να διαμορφώνουν πάντα με αίμα και κόστος ευρύτερους κοινωνικούς και ταξικούς συσχετισμούς πρός όφελος της αντίστασης.
Ειδικά το 2005 αποτελεί μια πολύ δυναμική χρονιά για το Αναρχικό κίνημα και ένα έτος στο οποίο διαμορφώνεται ένα μεγάλο κομμάτι της δυναμικής και του κοινωνικού νεύρου που αναμετρήθηκε στα ίσια με τον κρατικό μηχανισμό τον Δεκέμβρη του 2008 με σημείο αναφοράς της εξέγερσης τον χώρο του Πολυτεχνείου.
Ειδικά η αντιφασιστική πάλη οξύνθηκε χαρακτηριστικά την χρονιά εκείνη με διαρκείς επιθέσεις φασιστών σε αντιφασίστες και το αντίστροφο. Επιθέσεις που από τύχη δεν θρηνήσαμε κάποιον νεκρό, αφού υπήρξαν πολλόι βαριά τραυματίες και σε πολλές περιπτώσεις από αυτές χρησομοποιήθηκαν μαχαίρια και κυνηγετικές καραμπίνες (από τους φασίστες) που συνήθως με την συνδρομή των ΜΑΤ επιδίωκαν να “σπάσουν” το μαχητικό πνεύμα εκείνης της εποχής.
