[Ταξική Αντεπίθεση] Κάλεσμα σε ανοιχτή συνέλευση για τη διοργάνωση δράσεων στήριξης του αγώνα των αγροτών | Πέμπτη 11.12, 19.00, Καλλιδρομίου 49, Εξάρχεια
Αλληλεγγύη–Νίκη στον αγώνα της φτωχής αγροτιάς! Κοινό Μέτωπο Αγροτιάς–Προλεταριάτου–Νεολαίας ενάντια στη φτώχεια, την εκμετάλλευση, την κρατική τρομοκρατία
📍 Κάλεσμα σε ανοιχτή συνέλευση για τη διοργάνωση δράσεων στήριξης του αγώνα των αγροτών.
📌Πέμπτη 11.12, 19.00, Καλλιδρομίου 49, Εξάρχεια
Μαζικοποιείται, αναπτύσσεται και ριζοσπαστικοποιείται ο αγώνας της φτωχής και μεσαίας αγροτιάς σε όλη τη χώρα, παίρνοντας πλέον ανοιχτά συγκρουσιακά χαρακτηριστικά. Από τα ορεινά μπλόκα της Μακεδονίας μέχρι την πεδιάδα της Θεσσαλίας, από την Ήπειρο και την Αιτωλοακαρνανία έως τη Μεσσηνία και την Κρήτη, χιλιάδες αγρότες βγαίνουν ξανά στους δρόμους με τρακτέρ, με αποκλεισμούς εθνικών οδών, συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής, πορείες στις πόλεις και μαχητικές παρεμβάσεις σε κρατικούς φορείς. Κόντρα στις συκοφαντίες των ΜΜΕ και τις προπαγανδιστικές εξαγγελίες της κυβέρνησης, αναδύεται ένα νέο αγροτικό κίνημα που αμφισβητεί έμπρακτα την πολιτική που οδηγεί στη φτωχοποίηση και το ξεκλήρισμα της μεγάλης πλειοψηφίας του αγροτικού κόσμου.
Τα αποτελέσματα της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ) της ΕΕ και της πιστής εφαρμογής της από όλες τις κυβερνήσεις είναι πλέον αδιαμφισβήτητα: συγκέντρωση της γης και της παραγωγής στα χέρια του εγχώριου αγροτοδιατροφικού κεφαλαίου και των συνδεόμενων με αυτό διεθνών μονοπωλίων, εγκατάλειψη κρίσιμων καλλιεργειών και υποβάθμιση της ποιότητας των παραγόμενων προϊόντων, ερημοποίηση της υπαίθρου και μεγάλη οικολογική επιβάρυνση, εξευτελιστικές τιμές παραγωγού, εκτίναξη τιμών για τους καταναλωτές, μετατροπή της χώρας από εξαγωγέα σε εισαγωγέα αγροτικών προϊόντων. Η εξάρτηση από τις μεγάλες αλυσίδες, τους χονδρεμπόρους και τις εταιρείες εισροών συνθλίβει τη μικρή αγροτική οικονομία, ενώ η «πράσινη μετάβαση» λειτουργεί ως όχημα νέας κερδοφορίας για τους επιχειρηματικούς ομίλους, όχι ως προστασία του περιβάλλοντος. Παράλληλα, στο φόντο των κλιμακούμενων ιμπεριαλιστικών πολέμων, η επιλογή της ΕΕ να επενδύει πόρους στα εξοπλιστικά προγράμματα Rearm Europe σηματοδοτεί την περαιτέρω συρρίκνωση των ενισχύσεων προς την αγροτική παραγωγή.
Την ίδια στιγμή, η κατάσταση στην ύπαιθρο επιδεινώνεται δραματικά: οι τεράστιες καταστροφές από τις πλημμύρες, οι ελάχιστες αποζημιώσεις, η εκτίναξη των τιμών παραγωγής (ρεύμα, καύσιμα, λιπάσματα), οι μειώσεις των επιδοτήσεων, αλλά και η μεγάλη καταστροφή ζωικού κεφαλαίου από αρρώστιες που θερίζουν κοπάδια χωρίς να υπάρχει επαρκής κτηνιατρική βοήθεια και πρόληψη, οδηγούν χιλιάδες μικρούς παραγωγούς σε αδιέξοδο.
Σε αυτό το τοπίο, το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ αποκαλύπτει το πραγματικό πρόσωπο της αγροτικής πολιτικής: ένα καθεστώς διαπλοκής που λεηλατεί δημόσιους πόρους και στηρίζεται σε δίκτυα πολιτικής και οικονομικής εξουσίας. Η άμεση εμπλοκή της κυβέρνησης στην επιλογή και κάλυψη των πρωταγωνιστών του σκανδάλου, καθώς και ο κεντρικός ρόλος του φασίστα Βορίδη, καταδεικνύουν τη λειτουργία ενός πελατειακού μηχανισμού που αξιοποιεί δημόσιους πόρους για να εδραιώνει την πολιτική επιρροή και τα συμφέροντα της εκάστοτε εξουσίας. Το «μεγάλο φαγοπότι» των επιδοτήσεων δεν είναι μεμονωμένη παρεκτροπή αλλά κορύφωση ενός οργανωμένου μηχανισμού, όπως δείχνουν και οι διαδρομές στελεχών σε δημόσιους φορείς, συνεταιρισμούς που κατέρρευσαν και κεντρικούς αγροτικούς οργανισμούς.
Πίσω όμως από το σκάνδαλο βρίσκεται η ουσία: οι αγροτικές επιδοτήσεις της ΕΕ αποτελούν ταξικό μηχανισμό μεταφοράς πόρων από την εργατική τάξη, την αγροτιά και τα λαϊκά στρώματα προς τους βιομήχανους της αγροδιατροφής, τους μεγαλοϊδιοκτήτες γης και την εκκλησιαστική περιουσία. Το 20% των μεγαλοαγροτών απορροφά τη συντριπτική πλειοψηφία των επιδοτήσεων, ενώ οι μικρομεσαίοι παραγωγοί παραμένουν εγκλωβισμένοι σε ένα καθεστώς εξάρτησης. Τα «εικονικά δικαιώματα», οι δικαιούχοι-φαντάσματα, οι απευθείας αναθέσεις και η διάλυση των ελέγχων αποτελούν κρίκους μιας πολιτικής που αξιοποιεί τις επιδοτήσεις για να ενσωματώνει και να επιταχύνει τις αναδιαρθρώσεις της ΚΑΠ. Την ώρα που οι πραγματικοί παραγωγοί παλεύουν να επιβιώσουν, ο ΟΠΕΚΕΠΕ λειτουργεί ως μηχανισμός ταξικής αναδιανομής και εργαλείο συγκεντροποίησης της αγροτικής παραγωγής.
Είναι αυτή η πολιτική της ΕΕ, της κυβέρνησης και του κεφαλαίου που πανευρωπαϊκά καταδικάζει τη φτωχή αγροτιά να πουλά σε εξευτελιστικές τιμές, με κόστος παραγωγής στα ύψη και με μηδενική προστασία απέναντι στις φυσικές καταστροφές, τις επιδημίες και τους όρους της αγοράς. Μια πολιτική που, παρά τις πράσινες διακηρύξεις, επιταχύνει την οικολογική υποβάθμιση και εκτοξεύει τις τιμές των τροφίμων για όλη την κοινωνία.
Ο αγώνας των αγροτών είναι αγώνας επιβίωσης και αξιοπρέπειας. Συμπυκνώνεται στις ζωτικές διεκδικήσεις για πλήρεις αποζημιώσεις, κατάργηση του Μητρώου Αγροτικών Εκμεταλλεύσεων, μείωση του κόστους παραγωγής, διαγραφή χρεών στις τράπεζες, δραστική μείωση της φορολογίας, δημόσιο και ουσιαστικό ΕΛΓΑ, ίσα δικαιώματα για τους εργάτες γης, αξιοπρεπείς συντάξεις και εισόδημα. Είναι αιτήματα που συγκρούονται με τον πυρήνα της αγροτικής πολιτικής της ΕΕ και του κεφαλαίου και ανοίγουν δρόμους μαχητικής συλλογικής διεκδίκησης και ρήξης.
Απέναντι σε αυτή τη μαζική και μαχητική κινητοποίηση, το κράτος ενεργοποιεί έναν μηχανισμό καταστολής που αποκαλύπτει μια ευρύτερη στρατηγική πειθάρχησης απέναντι σε κάθε κοινωνικό αγώνα. Οι συλλήψεις, οι αστυνομικοί αποκλεισμοί, οι επιθέσεις με σφαίρες καουτσούκ, οι αναβαθμισμένες διώξεις στην Κρήτη με την κατηγορία της «εγκληματικής οργάνωσης» συγκροτούν ένα πλέγμα κατασταλτικών πρακτικών που επιδιώκει να αποθαρρύνει την κλιμάκωση της αντίστασης. Καθώς ο αγώνας των αγροτών εντείνεται, η κρατική στόχευση είναι η απομόνωση της φτωχής αγροτιάς, η απονομιμοποίηση των διεκδικήσεών της και η αποτροπή της σύγκλισης με άλλα αγωνιζόμενα κοινωνικά κομμάτια. Πρόκειται για μια επιλογή που στρέφεται ενάντια στη δυνατότητα συγκρότησης ενός μαζικού, ριζοσπαστικού κοινωνικού μπλοκ ικανού να αμφισβητήσει την κυριαρχία κεφαλαίου, κράτους και ΕΕ.
Ο φόβος των ευρωπαϊκών και εγχώριων ελίτ απέναντι στην αγροτική εξέγερση δεν είναι τυχαίος. Όταν οι αγρότες σπάνε την απομόνωση και συναντιούνται με τους εργαζόμενους, τη νεολαία και τις τοπικές κοινωνίες, διαμορφώνεται ένα κοινωνικό μπλοκ που γίνεται πραγματικά επικίνδυνο για το σύστημα. Γιατί οι μαζικοί, οργανωμένοι και ανυποχώρητοι αγώνες μπορούν να ανοίξουν βαθιά ρήγματα στις κυρίαρχες στρατηγικές, να μετατοπίσουν συσχετισμούς και να επαναφέρουν στο προσκήνιο το ενδεχόμενο μιας ευρύτερης σύγκρουσης με το κεφάλαιο, το κράτος και την ΕΕ.
Αλληλεγγύη – Νίκη στον αγώνα της φτωχής αγροτιάς!
Κοινό Μέτωπο Αγροτιάς – Προλεταριάτου – Νεολαίας ενάντια στη φτώχεια, την εκμετάλλευση, την κρατική τρομοκρατία.
