Την Πέμπτη 18 Νοέμβρη 2021, παρατηρήσαμε κάποιες “αλλαγές” εντός του κτηρίου του Βιολογικού και συγκεκριμένα στο χώρο του φουαγιέ, με την τοποθέτηση γυψοσανίδων που απέκλειαν το μισό χώρο, αφήνοντας ένα διάδρομο μεταξύ των δύο εισόδων του κτηρίου. Μάλιστα είχαν το θράσος να αφήσουν κάποια ευδιάκριτα σημάδια σε τοίχους, περιλαμβάνοντας τοίχο του στεκιού και προμηνύοντας την κατεδάφισή τους.
Μετά από σχετική έρευνα στο Υπουργείο Ψηφιακής Διακυβέρνησης και του προγράμματος Διαύγεια (διαφάνεια στο κράτος), διαπιστώσαμε ότι στις 16 Σεπτέμβρη 2021, ανατέθηκε σε εργολαβία, έργο ύψους 1.320.600,00 ευρώ, με θέμα: “ΕΣΩΤΕΡΙΚΕΣ ΔΙΑΡΡΥΘΜΙΣΕΙΣ ΧΩΡΩΝ ΙΣΟΓΕΙΟΥ ΚΤΗΡΙΟΥ ΒΙΟΛΟΓΙΑΣ, ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΗΣ Σ.Θ.Ε. (Σχολή Θετικών Επιστημών, γειτονικό κτήριο)“. Το χρονοδιάγραμμα τους προβλέπει ότι το συγκεκριμένο έργο πρέπει να παραδοθεί σε διάστημα 16 μηνών από την ανάρτηση – υπογραφή της συμφωνίας κι από τα σχέδια τους φαίνεται ξεκάθαρα ότι προορίζουν για “αίθουσα αναμονής” το χώρο του στεκιού, κάτι “άκρως απαραίτητο” άλλωστε για τη λειτουργία της σχολής. Ήδη πρυτάνεις και εργολάβοι ανέλαβαν δράση για την αναδιαμόρφωση “χρηστικών” χώρων και τη διεκπεραίωση του.
Τη στιγμή που η φοιτητική κοινότητα το προηγούμενο διάστημα δέχτηκε ολομέτωπη επίθεση, με τη ψήφιση του αντιεκπαιδευτικού νομοσχεδίου και των “μέτρων φύλαξης” εντός των Πανεπιστημίων, (Ομάδα Προστασίας Πανεπιστημιακού Ιδρύματος) κι ενώ βρίσκεται ήδη αντιμέτωπη με τη χείριστη κρατική διαχείριση της πανδημίας σε υγειονομικό, οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο αντί να αναβαθμιστούνοι χώροι της εκπαίδευσης και ειδικότερα τα Πανεπιστήμια, προτιμούν την υποβάθμιση (όπως επίσης και στον τομέα της υγείας). Το κράτος, για πολλοστή φορά το, μας δείχνει ξεκάθαρα ότι στόχος του είναι η αποστείρωση του πανεπιστημίου, η αποδυνάμωση και η καταστολή οποιασδήποτε πολιτικής φωνής και ριζοσπαστικοποίησης και φυσικά η κερδοσκοπία προς όφελος μερικών τσεπών και όχι των ίδιων των φοιτητ(ρι)ών.
Δε μας εκπλήσσει καθόλου και δε ξεχνάμε ότι όσο μας δείχνουν τα δόντια τους εμείς θα τα σπάμε. Έχουν ιστορία και παρελθόν οι σχέσεις των πρυτανικών αρχών με το κράτος και τους κατασταλτικούς του μηχανισμούς. Από τις εκκενώσεις των καταλήψεων πανεπιστημιακής ιδιοκτησίας, Terra Incognita, Rosa Nera, Βανκούβερ Απάρτμαν, Αυτοδιαχειριζόμενο στέκι στην Α.Σ.Ο.Ε.Ε., τις εισβολές στη Φ.Ε.Π.Α. και τις εκτεταμένες φθορές στους υπό κατάληψη πολιτικούς χώρους, τη μελλοντική πρόσληψη ειδικών σωμάτων φύλαξης, μπάτσων δηλαδή και το φύτεμα τους εντός των πανεπιστημίων, μέχρι την πρόσφατη παρωδία του μείγματος D.N.A. και τις διώξεις των 14 αγωνιστρ(ι)ών της κατειλημμένης πρυτανείας του Ε.Μ.Π. της Αθήνας.
Το είχαμε πει και θα το ξαναπούμε, έχουμε ανοιχτούς λογαριασμούς και θα λογαριαστούμε. Το στέκι στο βιολογικό εδώ και 34 χρόνια λειτουργεί ως κατειλημμένος χώρος εντός του πανεπιστημίου και μέχρι και σήμερα συνεχίζει να αποτελεί σημείο συνάντησης και πολιτικής ζύμωσης με βασικό άξονα την αυτοοργάνωση με αντιεμπορευματικούς όρους, την αλληλεγγύη στα έγκλειστα συντρόφια και την καθημερινή διεκδίκηση των ζωών μας. Έχουν συστεγαστεί και συστεγάζονται ομάδες και εγχειρήματα, κάποια μακροβιότερα άλλων και πάντα διατηρώντας την πολυμορφία της έκφρασης, της δράσης και των αγώνων. Το πλαίσιο καταστολής το οποίο έχει υποστεί η κατάληψη ανά τα χρόνια, προέρχεται κυρίως από ενδοπανεπιστημιακές αρχές και κοσμητείες και ουκ ολίγες φορές έχουν στοχοποιηθεί άτομα, φοιτητές και συλλογικότητες που δραστηριοποιούνταν και δραστηριοποιούνται στο στέκι.
Για εμάς, αυτοί οι χώροι είναι χώροι ελευθερίας, που απορρίπτουν τις έννοιες της ιεραρχίας, της ιδιοκτησίας και της οικονομικής εκμετάλλευσης.
Αν νομίζουν ότι θα περιμένουμε άπραγα την εκκένωση του στεκιού, γελιούνται.
Είμαστε εδώ λοιπόν.
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ «ΣΤΕΚΙ ΣΤΟ ΒΙΟΛΟΓΙΚΟ» ΠΕΜΠΤΗ 16/12 18:00 ΚΑΜΑΡΑ
Όταν αγωνίζεσαι μπορεί και να χάσεις, όταν δεν αγωνίζεσαι έχεις ήδη χάσει
Αλληλεγγύη στις καταλήψεις
Κατάληψη “Στέκι στο Βιολογικό”
Τα τελευταία χρόνια είτε με το κράτος της αριστεράς (Σύριζα) είτε με το κράτος της ακροδεξιάς νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης (ΝΔ) βλέπουμε μια όξυνση της καταστολής γενικότερα αλλά και ειδικότερα στο ευρύτερο ανταγωνιστικό κίνημα, τις κοινότητες του και ως και τούτου και τις ίδιες τις καταλήψεις.
Από την εποχή του Σύριζα και την “αριστερή” διακυβέρνηση αρκετά εγχειρήματα απειλούνται άλλες φορές έμμεσα και άλλες φορές άμεσα από την καταστολή (χαρακτηριστικά παραδείγματα η εκκένωση της ιστορικής Βίλας Ζωγράφου, τα κατειλλημένα προσφυγικά που δέχονται διαρκώς πιέσεις εκκένωσης κ.α.) Αυτή η συνέχεια του κράτους μετουσιώθηκε σε ατζέντα και πολιτική στρατηγική του κράτους νταβατζή της τάξης μας από την ακροδεξιά ρητορική της νέας τρομοκρατίας κατά την έλευση της στο προσκήνιο στις εκλογές του 2019.
Για λόγους υπεραξίας και μικροπολιτικής σκοπιμότητας κατά την έλευση της ακροδεξιάς στο βάθρο της εξουσίας ο τότε Υπουργός Προστασίας του πολίτη ανακοινώνει ένα τελεσίγραφο προς του κατειλημμένους χώρους από τους οποίους ζητάει την οικειοθελή τους αποχώρηση εντός 15 ημερών. Αμέσως μετά εξαπολύεται άγριο πογκρόμ (κυρίως) σε καταλήψεις στέγασης μεταναστών αλλά και πολιτικών καταλήψεων και επικοινωνείται στα μίντια ως εκπλήρωση των υποσχέσεων της κυβέρνησης για ”καμία ανοχή στην πολιτική βία” και τον ”τερματισμό των καταλήψεων εντός εξαμήνου”.
Το κράτος και το κεφάλαιο που εκμεταλλεύονται τον λαό και τον πλούτο που παράγει με τον πλέον αισχρό τρόπο μέσα στην διετή πανδημία η οποία έχει εξαντλήσει-τρομοκρατήσει και αποδεκατίσει τα λαϊκά στρώματα επαναφέρει και πάλι στο προσκήνιο μία πολιτική ατζέντα απέναντι στους πολιτικούς χώρους που επιλέγουν να αντισταθούν στην λογική της σήψης που εφαρμόζεται πλέον στον κοινωνικό μας περίγυρο.
Το κράτος με την πλέον καταφανώς αποτυχημένη διαχείριση της πανδημίας με την υποβάθμιση της δημόσιας υγείας και την κατασπατάληση του δημόσιου χρήματος για αστυνομικό και στρατιωτικό εξοπλισμό (ραφάλ, φρεγάτες κλπ). Το κράτος της καταστολής και της ξέφρενης βίας, των δακρυγόνων και των γκλόπ, που εξοπλίζεται με περιπολικά και αύρες την ίδια στιγμή που Non-Covid ασθενείς πεθαίνουν λόγω μη διαθέσιμων ΜΕΘ και που τα δάση του τόπου κάθε χρόνο για χάρη της πράσινης ανάπτυξης γίνονται μια όμορφη ανάμνηση. Που καταστρατηγεί εργασιακά δικαιώματα και οδηγεί μια ζωή εργαζόμενους στην εξαθλίωση. Το κράτος που οι θεσμοί του που όταν δεν βασανίζουν, σκοτώνουν η επαναπροωθούν τους κολασμένους αυτής της γης δίνουν συμβουλές σε μελλοντικούς γυναικοκτόνους σε τηλεοπτικά πάνελ και καταχράζονται την εξουσία που τους δίνεται για προσωπικό όφελος μέσω της εμπορίας ναρκωτικών και το trafficking.
Αυτό το αντικοινωνικό έκτρωμα λοιπόν που ονομάζεται “κράτος πρόνοιας” έχει εξαπολύσει μια ολομέτωπη επίθεση προς το ευρύτερο ανταγωνιστικό και ριζοσπαστικό κίνημα και τις δομές του. Από την φασιστοποίση της κοινωνίας (Μακεδονικό, Ψεκασμένοι, Σταυρούπολη κλπ) από την εκκένωση καταλήψεων θεσμικά ή μη (Terra Ingognita, Libertatia, Ματρώζου κλπ.) ,από την απαγόρευση διάδοσης πολιτικού λόγου μέσα στην πανδημία (Χτύπημα συγκεντρώσεων 17Ν, 6Δ, Κουφοντίνα) την στοχοποίηση και την φυλάκιση αγωνιστών (Κάμερες σε πολιτικούς χώρους, Προφυλακίσεις αγωνιστών κλπ).
Η επαναφορά της ολικής επίθεσης σε όποιον αντιστέκεται δεν είναι τίποτα περισσότερο από την ανάδειξη μιας ακόμα κρίσης του καπιταλισμού. Οι καταλήψεις στέγης, οι πολιτικές καταλήψεις και τα κατειλημμένα στέκια σε πανεπιστημιακούς χώρους ενοχλούν. Ενοχλούν γιατί καταργούν την έννοια της ατομικής ιδιοκτησίας και προτάσσουν την συμβίωση, καταργούν την ιεραρχία στις ανθρώπινες σχέσεις και χτίζουν δεσμούς αλληλεγγύης και κατανόησης. Καταργούν την καθημερινότητα του ανταγωνισμού, αλλοιώνουν τον οχετό που οι αστοί ονομάσανε ζωή και δίνουν μια ανάσα ελευθερίας σε κτήρια χρόνια δέσμια της ερημιάς και της εγκατάλειψης. Έκτος όμως από την πολιτικοποίηση της καθημερινότητας τα στέκια και οι καταλήψεις αποτελούν πολιτικούς χώρους όπου μέσα τους στις περίπου 4 δεκαετίες που το καταληψιακό ιστορικά υπάρχει στον ελλαδικό χώρο, χιλιάδες πολιτικά υποκείμενα μέσα εκεί γεννήθηκαν, ζυμώθηκαν και ενσωματώθηκαν εν τέλει σε αυτό που σήμερα αποκαλούμε ανταγωνιστικό κίνημα.
Για αυτόν ακριβώς τον λόγο το κράτος έχει αυτό το μένος απέναντι τους, γιατί οι καταλήψεις όσο και αν τις αποκαλούν εστίες ανομίας εμείς θα τις αποκαλούμε ανάσα ελευθερίας, γιατί όσο και αν προσπαθούν να πείσουν για την εκμετάλλευση κτηρίων που εγκαταλείφθηκαν στην τύχη του χρόνου εμείς ξέρουμε πολύ καλύτερα ότι η μόνη εκμετάλλευση του κράτους και του κεφαλαίου είναι αυτή απέναντι στην εργατική τάξη, στη νεολαία και την αγωνιζόμενη κοινωνία.
Μία από αυτές τις καταλήψεις που απειλούνται με εκκένωση είναι και η πλέον παλιότερη κατάληψη στην πόλη της Θεσσαλονίκης η κατάληψη ”στέκι στο βιολογικό”. Οι πρυτανικές αρχές την ηγεσία της οποίας έχει αναλάβει ο αρχιρουφιάνος Παπαιωάννου επέλεξαν να χτυπήσουν ένα στέκι στο άσυλο με το πρόσχημα της εκμετάλλευσης του χώρου στον οποίο βρίσκεται το στέκι επί 34 συναπτά έτη βάζοντας και αυτό το μερίδιο του στον χωροχρόνο της πολιτικής ιστορίας. Καθήκον κάθε πολιτικού υποκείμενου είναι να υψώσουμε όλοι μαζί ο καθένας με το λιθαράκι του και από το μετερίζι του τα αναχώματα που θα ανακάμψουν την κρατική επίθεση στα “βιολογικά” αυτού του κόσμου. Γιατί τα 34 χρόνια δεν είναι αρκετά. Γιατί τα στέκια και οι καταλήψεις δεν είναι ντουβάρια και καρέκλες, αλλά αυτοί που δεσμεύονται μαζί τους.
Μέχρι όλα να ανήκουν σε όλες και σε όλους μας, οι απελευθερωμένοι χώροι του αγώνα είναι το μέλλον που οραματιζόμαστε για αυτή την κοινωνία.
Να βάλουμε φρένο στις επιθετικές στρατηγικές του κράτους απέναντι στην κοινότητα των καταλήψεων.
AΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ
ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ
