Λίγο καιρό πριν δημοσιεύθηκε καταγγελία κοπέλας που είχε σχέση με τον Στάθη Παναγιωτόπουλο, ο οποίος δημοσίευσε σε πορνογραφικό site προσωπικό τους βίντεο το 2016, ενώ είχαν σχέση. H κοπέλα επέλεξε, χωρίς τη στήριξη από την οικογένειά της, να του κάνει μήνυση ένα χρόνο πριν αφού για 5 χρόνια δεν κατέβαζε το βίντεο. Μήνυση η οποία δεν έλαβε δημοσιότητα παρά μόνο όταν δημοσιεύτηκε, τελικά, στα social media πριν περίπου από ένα μήνα και ένα χρόνο μετά τη μήνυση. Ο Παναγιωτόπουλος εκδιώχθηκε από το Ράδιο Αρβύλα και από τον ραδιοφωνικό σταθμό που δούλευε, οι λοιποί εκ των Ράδιο Αρβύλα αφιέρωσαν ένα δακρύβρεχτο 15λεπτο στην εκπομπή τους για την υπόθεση και την αποχώρηση του εν λόγω τύπου, οι αναζητήσεις στα πορνογραφικά site για το βίντεο 10πλασιάστηκαν, τα κανάλια έψαχναν διακαώς να βρούν να μιλήσουν στην κοπέλα επικοινωνώντας με πρώην αφεντικά της, την οικογένεια και τους φίλους της και ένας δημόσιος διάλογος για το revenge porn ή την δημοσίευση βίντεο σεξουαλικών στιγμών που μοιράζεται ένας άντρας και μια γυναίκα με στόχο την διαπόμπευση της γυναίκας ξεκίνησε και μας αποπροσανατόλισε…ως όφειλε.
Για την ιστορία ακολούθησαν κι άλλες καταγγελίες γυναικών τόσο για παρενόχληση όσο για βίντεο που είχε αναρτήσει επίσης ο εν λόγω τύπος, πράγμα που δεν προκαλεί κάποια εντύπωση καθώς κι η δημόσια θέση και τοποθέτησή του στο πλαίσιο των Ράδιο Αρβύλα και των γνωστών σεξιστικών αστείων τους έχουν μείνει στην ιστορία της ελληνικής τηλεόρασης.
Φυσικά, όσον αφορά τον δρόμο της δικαιοσύνης που έχει πάρει η υπόθεση δεν τρέφουμε καμία αυταπάτη για το που μπορεί να οδηγήσει. Η γυναίκα θα βιώσει μια τρομερά εξευτελιστική διαδικασία εντός της αίθουσας, θα μπαίνουν ερωτήματα και απορίες σε σχέση με τον λόγο που τράβηξε το εν λογω βίντεο, ερωτήματα για το ήθος της και άλλα που επαναλαμβάνονται σε όλες τις δίκες που αφορούν τέτοιες υποθέσεις. Οι θύτες, σε αυτές τις περιπτώσεις, ελάχιστα τιμωρούνται και πως θα μπορούσε να γίνεται αλλιώς αφού και η δικαιοσύνη συμπληρώνει το παζλ της διατήρησης της έμφυλης καταπίεσης και της πατριαρχίας διαιωνίζοντας την κοινωνία δομημένη ως έχει.
Κι εδώ ερχόμαστε στο που πρέπει να στραφεί μια τέτοια συζήτηση. Μια τέτοια συζήτηση, δεν πρέπει να αποζητά να βγάλει την κοπέλα στα κανάλια, να καταγράψει τον πόνο της, να την εκθέσει στους οικείους της. Μια τέτοια συζήτηση δεν πρέπει να στραφεί στο τι θα πει ο κόσμος και ο πατέρας της αν το μάθουν. Μια τέτοια συζήτηση δεν πρέπει να στραφεί στο ήθος της, στο γιατί τράβηξε ένα βίντεο με τον σύντροφο που επέλεξε και εμπιστευόταν. Μια τέτοια κουβέντα δεν μπορεί να στραφεί στην εξυπνάδα της επειδή επέλεξε να εμπιστευτεί τον συγκεκριμένο άνθρωπο. Και κυρίως μια τέτοια συζήτηση δεν μπορεί να στραφεί στο ότι «δεν του φαινόταν».
Αφενός γιατί του φαινόταν. Η κατ’ εξακολούθηση χρήση σεξιστικών αστείων, η-για χρόνια- καλλιέργεια, μέσα από τις γραμμές των Ράδιο Αρβύλα, σεξιστικής κουλτούρας, οι πάμπολλες καταγγελίες κοριτσιών-ενήλικων και μη- που τον γνώριζαν και το πρώτο πράγμα που είπαν ήταν πως παρενοχλούσε διαρκώς τις κοπέλες, δεν είναι λίγα. Κι αυτό γιατί η πηγαία αντίληψη για το τι θέση έχει η γυναίκα, στο μυαλό ενός άνδρα, όπως είχε εκφράσει ο ίδιος αβίαστα με πολλούς τρόπους είναι η ουσία της συζήτησης. Αν η αντίληψη που έχει κάποιος για μια γυναίκα είναι πως αυτή είναι υποχείριό του, έχει τη δύναμη και τη δυνατότητα-που του δίνει το σύστημα- να την κάνει ότι θέλει ενώ η βασική της «χρησιμότητα» είναι η σεξουαλικότητά της, τότε η κακοποίηση-σε οποιαδήποτε μορφή της- δεν είναι μακριά.
Αφετέρου, δεν πρέπει να συζητήσουμε για όλα τα παραπάνω, τα οποία στο παρόν συζητούνται στη δημόσια σφαίρα, καθώς οφείλουμε να αποδομήσουμε από την ρίζα γιατί το revenge porn ή-στην περίπτωσή μας- η δημοσίευση βίντεο με σεξουαλικές στιγμές μεταξύ δύο ατόμων αποτελεί αντικείμενο διαπόμπευσης και εκδίκησης για μια γυναίκα. Η πατριαρχία ορίζει το πλαίσιο που μια γυναίκα και ένας άντρας πρέπει να φέρονται καθώς και τη σχέση μεταξύ τους. Η σεξουαλικότητα μιας γυναίκας πάντα θα είναι, για το σύστημα, κολάσιμη και ποινικά καταδικάσιμη. Η σεξουαλικότητα ενός άντρα θα είναι καμάρι και χρέος του. Έτσι μόνο μπορεί να διαιωνιστεί η υπεροχή του άνδρα στη γυναίκα, η έμφυλη καταπίεση που συνεχίζει να ισοπεδώνει τις γυναίκες τις εργατικής τάξης περαιτέρω εξαιτίας, απλά, της γυναικείας τους φύσης. Στο πλαίσιο που έχει ορίσει το πατριαρχικό, κρατικό και καπιταλιστικό σύστημα, λοιπόν, η δημοσίευση ενός βίντεο με τις στιγμές δυο ανθρώπων υπάρχει μόνο ένας τρόπος να χαρακτηριστεί: προσβλητική για την κοπέλα, κολακευτική για τον άντρα. Αυτό αποτελεί και την ουσία της συζήτησης, την ωμή πραγματικότητα που οφείλουμε να σπάσουμε. Θα πρέπει και οφείλουμε να βάζουμε στο στόχαστρο τον κακοποιητή και το σύστημα που τον έχει οπλίσει να το κάνει. Τα κανάλια που του έχουν δώσει φωνή, τη δικαστική εξουσία που βρίθει από άδικο, την εκκλησία που αναπαράγει το πρότυπο πατρίς-θρησκεία-οικογένεια και θεωρεί ντροπή τη σεξουαλικότητα μιας γυναίκας μα κυρίως το κράτος και το κεφάλαιο που πριμοδοτούν την έμφυλη βία, σε οποιαδήποτε μορφή της.
Τελευταίο και σημαντικότερο: έχουμε όλους τους λόγους του κόσμου να προστατεύουμε την καταγγέλλουσα. Στην περίπτωση αυτή έχουμε κάποιους παραπάνω. Η σεξουαλική στιγμή μεταξύ δύο ανθρώπων είναι η πιο σπουδαία, η πιο δική τους στιγμή, η πιο ισότιμη και ελεύθερη στιγμή μεταξύ τους. Η –μόνο δική τους- στιγμή να φερθούν ακριβώς όπως θέλουν και νιώθουν, με απόλυτο σεβασμό στον/στους σύντροφο/συντρόφους τους, και να αισθανθούν την ελευθερία που δίνει αυτή η μοναδική στιγμή. Όταν αυτή η στιγμή, ανεξάρτητα από το αν υπάρχει έρωτας, ανεξάρτητα από το αν υπάρχει σχέση, καταλήγει κατά αυτόν τον τρόπο, είναι η πιο μεγάλη προδοσία που μπορεί να δεχτεί μια γυναίκα. Στην πιο ευάλωτη και παραδομένη στιγμή της κάποιος στάθηκε τόσο λίγος να μην απολαύσει τη γενναιοδωρία της αυτή και να την τσακίσει.
Η κοπέλα, για την ιστορία, παλιότερα επιχείρησε να αυτοκτονήσει.
Φυσικά, και αυτή η στιγμή είναι ένα ακόμη επεισόδιο της έντασης της έμφυλης βίας. Ένα από τα πολλά που παρακολουθούμε καθημερινά. Ένα από αυτά που, ευτυχώς, τελικά καταγγέλλονται. Οφείλουμε να δομήσουμε το συλλογικό πεδίο που θα ακούσει όλες τις καταγγέλλουσες, θα τις στηρίξει να κατανοήσουν πως δεν είναι προσωπικό τους ζήτημα αλλά απόρροια ενός συστήματος που δεν μας χωράει. Να μην αφήσουμε κανέναν να καθορίζει τη ζωή μας, να μιλάμε η μία με την άλλη, να δημοσιοποιούμε τα βιώματά μας και να θέτουμε στο στόχαστρο τους κακοποιητές, απόρροια του πατριαρχικού, κρατικού και καπιταλιστικού συστήματος..
Αλλά κυρίως να παλεύουμε κάθε μέρα να ανατρέψουμε ένα σύστημα που βρωμάει πατριαρχία και που καθορίζει τις ζωές μας. Για να πάψουν όλα αυτά, για την πραγματική μας χειραφέτηση, αυτό πρέπει να μετουσιωθεί σε οργάνωση. Οργάνωση και συλλογικοποίηση των γυναικών! Να διασπαρεί σε όλους τους χώρους εργασίας, σε όλους τους κοινωνικούς χώρους όπου εκφράζονται τέτοια περιστατικά. Να μετουσιωθεί σε πραγματικό αγώνα. Αγώνα ενάντια σε ένα ολόκληρο σύστημα που γεννά τους κακοποιητές. Είναι αυτά τα αποτελέσματα ενός κόσμου που διαχέει την πατριαρχία και τον σεξισμό και αναπαράγει τις έμφυλες διακρίσεις και τις εξουσιαστικές σχέσεις για να συνεχίσει να υπάρχει και να λειτουργεί.
