Την Παραμονή Πρωτοχρονιάς, στη Θεσσαλονίκη, στο ξενοδοχείο ΜΕΤ, τόπο συνάντησης και συνάθροισης της ελίτ της πόλης, μια αγέλη ανδρών, γόνων επιφανών entrepreneur και μανατζαρέων σε κυριλέ μαγαζιά της παραλίας, βιάζουν μια 24χρονη κοπέλα, αφού πρώτα τη νάρκωσαν. Πρόκειται για τον Μ. Παπαδόπουλο, επιχειρηματία και ιδιοκτήτη του καφέ Αχίλλειον, ο οποίος μάλιστα παραδέχθηκε το γεγονός δημόσια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ενώ με βάση τα ως τώρα στοιχεία μεταξύ των δραστών είναι τα δύο αδέρφια Λεβέντη, ιδιοκτήτες της Coca Cola στην Ελλάδα.
Σύμφωνα με καταγγελίες που κυκλοφορούν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, η αγέλη των τριών ανδρών αποτελεί κομμάτι ενός ολόκληρου κυκλώματος βιαστών και μαστροπών, που προβαίνει κατ’ εξακολούθηση σε ανάλογες κακοποιητικές πράξεις, οι οποίες, φυσικά, έχουν θαφτεί κάτω από το βάρος της δύναμης που έχει αυτή η ομάδα στα χέρια της, με τη μορφή της κοινωνικής νομιμοποίησης που λαμβάνουν πάντα, τα καλά παιδιά, οι γόνοι εύρωστων οικογενειών, οι επιχειρηματικοί και πολιτικοί πυλώνες της Θεσσαλονίκης. Ενδεικτικό είναι το γεγονός πως ακόμα και μετά από την καταγγελία της 24χρονης στην αστυνομία, ο ένας εκ των βιαστών, ο Β. Λεβέντης, συνελήφθη για να αφεθεί λίγες ώρες μετά ελεύθερος, ποζάροντας προκλητικά σε φωτογραφίες στα σόσιαλ μίντια διαβάζοντας εφημερίδα που έγραφε την είδηση. Οι πληροφορίες που έρχονται μέχρι σήμερα στο φως, πρωτίστως μέσω του ακτιβιστή Ηλία Γκιώνη -ο οποίος δέχεται απειλές και διώξεις για την αλληλέγγυα στάση του- μιλούν και για άλλες νεαρές γυναίκες θύματά τους, οι οποίες απειλούνται ώστε να μην μιλήσουν, ενώ το κύκλωμα των βιαστών και μαστροπών φαίνεται να ξεπερνά τα σύνορα της Θεσσαλονίκης και να εμπλέκονται σε αυτό εκπρόσωποι του εφοπλιστικού κεφαλαίου και πολιτικοί.
Αυτή τη φορά, το θύμα βρήκε τη δύναμη να καταγγείλει αυτό που συνέβη και άνοιξε ο ασκός του Αιόλου.
Η έκρηξη των περιστατικών έμφυλης βίας τον τελευταίο χρόνο, με διψήφιο αριθμό γυναικοκτονιών, ξυλοδαρμούς γυναικών, βιασμούς και συγκαλύψεις, φανερώνει πως ένα υπάρχει ένα βαθύ πρόβλημα πατριαρχίας στην ελληνική κοινωνία, που φυσικά με τη σειρά του δεν είναι κάτι αμιγώς καινούργιο, ωστόσο η ένταση του έχει πάρει πλέον διαστάσεις επιδημίας. Και φαίνεται πως η πατριαρχία δεν κάνει διακρίσεις.
Εκδηλώνεται με την ίδια άνεση, στην ιδιωτικότητα των μικρών ενοικιαζόμενων σπιτιών, εκδηλώνεται στα κελιά των φυλακών, εκδηλώνεται σε ψυχιατρικές κλινικές, σε πολυτελείς βίλες, σε σουίτες του ΜΕΤ, σε σχολικές αίθουσες, σε ιατρεία, σε αίθουσες Πανεπιστημίων, σε σκοτεινά σοκάκια και σε οικογενειακές κρεβατοκάμαρες. Εκδηλώνεται από τα “καλά παιδιά”, από τους οικογενειάρχες, από τους πατεράδες, τους γιούς, τους γκόμενους, τους πλούσιους και τους φτωχούς. Εκδηλώνεται διότι έχει κυριαρχήσει η αντίληψη πως ο άντρας έχει φυσικές ορμές τις οποίες μαθαίνουμε πως δεν μπορεί να ελέγξει, γιατί “είναι στη φύση του”. Εκδηλώνεται γιατί έχουμε μάθει ότι το θύμα μπορεί να είναι “προκλητικά ντυμένο” και γιατί “κυκλοφορούσε έξω μόνη της, αργά το βράδυ”. Εκδηλώνεται γιατί το όχι, στα μυαλά του κόσμου είναι ένα ναι που ακόμα δεν δόθηκε. Εκδηλώνεται γιατί ο σεξισμός έχει ποτίσει βαθιά, τη σκέψη μας, την επιθυμία μας και όλη μας την υπόσταση.Στην συγκεκριμένη περίπτωση της 24χρονής από την Θεσσαλονίκη, εισέρχεται βίαια, πέρα από τον έμφυλο παράγοντα και ο παράγοντας της ταξικής θέσης των βιαστών, καθώς κάνοντας πρώτα και κυρίαρχα χρήση της αντρικής ταυτότητας τους, βίασαν την κοπέλα και έπειτα κάνοντας χρήση της ταξικής θέσης τους, κινητοποίησαν έναν ολόκληρο λούμπεν συρφετό από τηλεπερσόνες, ινφλουένσερς της κακιάς ώρας και τοπικούς παράγοντες, προκειμένου να αντιστραφεί η αφήγηση του βιασμού και να μετατραπεί το συμβάν σε «ροζ πάρτι», να κρυφτούν τα ονόματα των ενόχων και τελικά να μην ανοίξει ρουθούνι.
Το λέμε για να το βάλουν όλοι καλά στο μυαλό τους. Οι αγέλες των ‘alpha males’, που λειτουργούν σαν λυσσασμένα σαρκοβόρα, που μαζεύονται και ναρκώνουν κοπέλες για να τις βιάσουν, που βιντεοσκοπούν χωρίς συναίνεση και ανεβάζουν ιδιωτικές στιγμές στο διαδίκτυο, οι γόνοι της “καλής κοινωνίας”, δηλαδή της ελληνικής λούμπεν μεγαλοαστικής τάξης, απόγονοι των λαδέμπορων και των ταγματασφαλιτών, οι διάφοροι κυβερνητικοί που κατηγορούνται για κατα συρροήν βιασμούς και παραμένουν στις θέσεις τους, μέχρι να φτάσει ο κόμπος στο χτένι, αποτελούν συμπτώματα ενός βαθιά άρρωστου συστήματος που βασίζεται πάνω στις τρεις μορφές καταπίεσης, της τάξης, του φύλου και της φυλής.
Δεν είναι μεμονωμένα περιστατικά, δεν είναι ψυχικά ασθενείς, δεν έχουν μάλιστα τίποτα το ιδιαίτερο, πέρα από μια υπερφουσκωμένη αίσθηση προνομίου απέναντι του Άλλου, της αδύναμης, της εργαζόμενης, του πρόσφυγα, της κατατρεγμένης.
ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ
ΔΥΟ ΜΕΤΡΑ ΓΗ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΒΙΑΣΤΗ
Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστ(ρι)ών)
