Λίγες μέρες πριν το κλείσιμο των σχολείων για τις γιορτές των χριστουγέννων μαθητής πρόσφυγας του διαπολιτισμικού λυκείου Ευόσμου πέφτει θύμα τραμπούκικης επίθεσης από ομάδα ατόμων τα οποία κινούνται στον εθνικιστικό χώρο και ξυλοκοπείται.
Κατά την διάρκεια μαζικών μαθητικών καταλήψεων του Ιανουαρίου με αφορμή την μεγάλη διασπορά του Covid-19, όπου θέτουν το ζήτημα της στήριξης δημόσιας υγείας και των μέτρων προστασίας στα σχολεία με προσλήψεις καθηγητών και αραίωση των τμημάτων, η ίδια ομάδα τραμπούκων έκανε την επανεμφάνιση της κατεβάζοντας τα πανιά της κατάληψης του 2ου ΕΠΑΛ Ευόσμου με τα αιτήματα των μαθητών αντικαθιστώντας τα με φασιστικά πανό ενώ οι επιθέσεις συνεχίζονται με ξυλοδαρμό και εκφοβισμό μαθητών και μαθητριών αλλά και διδακτικού προσωπικού ακριβώς με τον ίδιο τρόπο οπώς εξελίχθηκαν και τα τραγικά γεγονότα σε σχολικό χώρο στην περιοχή της Σταυρούπολης τον περασμένο Σεπτέμβριο.
Μέλη νεοναζιστικών οργανώσεων μέσα και κυρίως έξω από το σχολείο, έχοντας την πλήρη ανοχή και πολλές φορές, ανοιχτή συνεργασία με μπάτσους, παραστρατιωτικές οργανώσεις ακόμα και εκκλησιαστικούς, πολιτικούς και επιχειρηματικούς κύκλους, βρίσκοντας εύφορο έδαφος σε αντιεμβολιαστικές ακροδεξιές συγκεντρώσεις στρατολογούν κόσμο σε συνδέσμους οπαδών και σε φτωχογειτονιές και προσπαθούν να εγκαθιδρύσουν ένα καθεστώς τρομοκρατίας, ρατσιστικού μίσους και ενδοταξικών συγκρούσεων.
Η συντριπτική πλειοψηφία των μαθητών και των μαθητριών της Θεσσαλονίκης, ακόμα και από το ίδια τα σχολεία έχουν καταδικάσει την οργανωμένη παρέμβαση ακροδεξιών που θέλουν να στήσουν μέσα σε αυτά φασιστικούς πυρήνες, κάτι που βέβαια συμβαίνει χωρίς επιτυχία και μάλιστα από το 2018 όπου έγιναν οι υποκινούμενες καταλήψεις σε γυμνάσια για το Μακεδονικό χέρι χέρι με γονείς, δασκάλους και παπάδες.
Οι χαρακτηρισμοί “κομμούνια” και “αριστεροί συμμορίτες”, που αναπαράγουν οι πυρήνες των ακροδεξιών και έρχονται απευθείας από τα, ορκισμένα στον Χίτλερ, τάγματα ασφαλείας την περίοδο της κατοχής, αποδεικνύουν για άλλη μια φορά πως τα νεοναζιστικά σκουπίδια, εμμένουν στην φρασεολογία των ιδεολογικών τους προγόνων, αυτών, εν ολίγης, που γλείφαν οποιαδήποτε μπότα χρειαστεί αρκεί να είναι το μέρος του ισχυρού.
Η μάχη με τον φασισμό θα κρατήσει τόσο, όσο κρατήσει η μάχη με τον καπιταλισμό, και θα φουντώνει, όσο ο τελευταίος βρίσκεται σε διαρκή κρίση και επιλέγει να σπείρει το ρατσισμό για να διαιρέσει την εργατική τάξη αλλά και να εκπαιδεύσει εφεδρικές ομάδες κρούσης που θα δρουν υπό τις εντολές και προς τα συμφέροντα του κεφαλαίου.
Ξανά και ξανά, όπως τόσες φορές έχει πράξει η εργατική τάξη και οι λαοί του κόσμου στο παρελθόν θα ισοπεδώσουμε τον φασισμό όχι από φετίχ, αλλά ως αναπόσπαστο κομμάτι οικοδόμησης ενός κόσμου στον οποίον δεν θα είμαστε, απλά, πρώτες ύλες και αναλώσιμα υλικά στην μηχανή παραγωγής κερδών για τους αστούς. Έναν κόσμο που δε θα μένουν τα παιδιά αμόρφωτα, που οι ζωές μας θα μπαίνουν πάνω από τα κέρδη των φαρμακοβιομηχανιών, των εμπόρων όπλων, των εφοπλιστών. Έναν κόσμο που δε θα γερνάνε οι άνθρωποι στα 30 τους, γιατί είναι κολλημένοι στην ανεργία ή σε αδιέξοδες δουλειές, γιατί δεν βγαίνει το νοίκι, οι λογαριασμοί ή τα ιατρικά τους έξοδα. Έναν κόσμο όπου η στέγαση, η τροφή, το νερό, η ενέργεια, η υγεία, η μόρφωση, η ψυχαγωγία δεν θα θεωρούνται εμπορεύματα και είδη πολυτελείας για όλο και λιγότερους όπως συμβαίνει σήμερα. Έναν κόσμο χωρίς κέντρα κράτησης, χωρίς ρατσιστικά πογκρόμ από φασίστες και μπάτσους, έναν κόσμο χωρίς σύνορα, όπου θα πνίγονται ή θα δολοφονούνται ξεριζωμένοι. Έναν κόσμο χωρίς πολέμους, χωρίς ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Και ως τότε, γιατί πολλά έχουν δει τα μάτια μας αυτά τα χρόνια, θα κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας και κάτι παραπάνω, για να μη φοβούνται τα προσφυγάκια να πάνε σχολείο, για να μπορούν μαζί με τους ντόπιους μαθητές να κάνουν καταλήψεις ενάντια στην θανατοπολιτική του κεφαλαίου και του κράτους εν μέσω πανδημίας, για να μπορούν τα αγόρια να περπατάν χέρι-χέρι στην παραλία, για να μπορούν οι γυναίκες εργάτριες να στήνουν σωματεία και να απεργούν, οι φοιτητές να παλεύουν για την Δημόσια Παιδεία, για να μπορούμε να κυκλοφορούμε και να αγωνιζόμαστε μαζί, ντόπιοι και μετανάστες εργάτες, διατηρώντας ακέραια την μνήμη του λαού αυτής της πόλης.
Της πόλης της Φεντερασιόν, του Μπεναρόγια, των συμπλοκών με τους φασίστες της 3Ε, του Μάη του 36, της πόλης των τουρκομάγαζων, της πόλης των προσφύγων από την Μικρά Ασία και τον Πόντο, του Ολοκαυτώματος, της πόλης της αντίστασης που απελευθέρωσε ο ΕΛΑΣ, της πόλης που αποπνέει και μας θυμίζει σε κάθε συνοικία τον πολυεθνικό χαρακτήρα της αλλά και τις εργατικές και λαϊκές μάχες που δεν έχουν ακόμα δικαιωθεί.
Σε αυτήν, λοιπόν, την πόλη της προσφυγιάς, της κατοχής, των μαζικών εκτελέσεων από τους ναζί και τους ταγματασφαλίτες και των βασανιστηρίων των χουντικών της ΕΣΑ, ο φασισμός δεν έρχεται απ’ το μέλλον. Είναι ιστορικό χρέος της πολυεθνικής εργατικής τάξης, των νέων, του λαού, να μην αφεθεί ούτε σπιθαμή χώρου για την παρουσία οποιουδήποτε ακροδεξιού νεοναζί στους δρόμους και στις ζωές μας, αλλά και να τσακιστεί η ρατσιστική κρατική πολιτική που εφαρμόζεται στα σύνορα και στις πόλεις.
Είναι επιτακτική ανάγκη για την επιβίωσή μας, αλλά και προϋπόθεση της νίκης μας, η συνέχιση της παράδοσης των προγόνων μας:
Από τους τριεψιλίτες, τους ταγματασφαλίτες, τους χουντικούς μέχρι τους επενίτες, τους rangers και τους χρυσαυγίτες, όποιο χέρι απλώνεται πάνω στο λαό για λογαριασμό του κεφαλαίου θα κόβεται.
ΝΑ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΛΑΪΚΗ ΚΑΙ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΚΗ ΑΥΤΟΑΜΥΝΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ
Όλοι και όλες στην συγκέντρωση εργατικών σωματείων, μαθητικών επιτροπών, φοιτητικών συλλόγων, τοπικών πρωτοβουλιών, αναρχικών και κομμουνιστικών συλλογικοτήτων και οργανώσεων το Σάββατο 5/2 στις 17.00 στην πλατεία του Ευόσμου.
