Τραγικό θάνατο βρήκε ένας 48χρονος εργαζόμενος, την Παρασκευή 25 Φλεβάρη, στην απογευματινή βάρδια σε μεγάλο εργοστάσιο τροφίμων στη Θεσσαλονίκη, αισθάνθηκε δυσφορία και μέσα σε λίγα λεπτά κατέρρευσε έχοντας υποστεί εγκεφαλικό και στη συνέχεια έμφραγμα. Μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο όπου την επόμενη μέρα κατέληξε.
Όπως καταγγέλει σε ανακοίνωσή του το Σωματείο Εργαζομένων Γάλακτος – Τροφίμων – Ποτών Κεντρικής Μακεδονίας ο εργαζόμενος έχασε τη ζωή του «λόγω της αδιαφορίας των βιομηχάνων για την ασφάλεια και υγεία των εργαζομένων και της ακόρεστης δίψας τους για κέρδη».
Σύμφωνα με το σωματείο ο εργαζόμενος «δούλευε υπερωρίες για να καλύψει τα κενά που υπάρχουν στα πόστα του εργοστασίου, λόγω της υποστελέχωσης, της εντατικοποίησης και των συμβάσεων ορισμένου χρόνου, που αποτελούν καθεστώς στη συγκεκριμένη εταιρεία εδώ και χρόνια», ενώ καταγγέλει πως «είναι συνολικά ανύπαρκτη η πρόληψη και τυπική η παρουσία του γιατρού Εργασίας στον χώρο δουλειάς. Η καταπόνηση είναι μεγάλη, λόγω των ρυθμών δουλειάς, του άγχους, της πίεσης που υφίστανται οι εργαζόμενοι και είναι φυσικό και επόμενο καθημερινά να αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας, μυοσκελετικά και όχι μόνο».
Στη συνέχεια το σωματείο επισημαίνει και τις τεράστιες ευθύνες των κυβερνήσεων διαχρονικά για την κατάσταση στους χώρους δουλειάς, καθώς «αφήνουν υποστελεχωμένους τους ελεγκτικούς μηχανισμούς, ψηφίζουν και εφαρμόζουν μια σειρά από αντεργατικούς νόμους που τσακίζουν τα δικαιώματα των εργαζομένων».
Αυτοκτονία αστέγου λίγα μέτρα από το σημείο της γυναικοκτονίας
Τέλος στη ζωή του έβαλε ένας 56χρονος άστεγος στην περιοχή του Αγίου Θεράποντα, στην Κάτω Τούμπα, στη Θεσσαλονίκη. Ο άνδρας βρέθηκε απαγχονισμένος στο εγκαταλελειμμένο ημιυπόγειο κατάστημα επί της Φαιάκων με Ρόδων το πρωί της Τετάρτης στο οποίο και διέμενε. Τον 56χρονο, ο οποίος σύμφωνα με πληροφορίες επαιτούσε έξω από εκκλησίες, τον βρήκε άλλο άτομο που πήγε εχθές το πρωί να τον επισκεφθεί στο ημιυπόγειο.
Λίγες ώρες αργότερα, λίγα μέτρα μακρυά, ακολούθησε η γυναικοκτονία της Βίκυς από τον πρώην συντροφό της. Κάποιος θα μπορούσε να αναρωτηθεί για το πώς μπορούν αυτά τα γεγονότα να συνδέονται.
Κι όμως.
Τα δύο διαφορετικά περιστατικά θανάτου δεν βρίσκουν κοινή βάση μόνο στον τόσο συμπυκνωμένο χώρο και χρόνο που εκδηλώθηκαν, αλλά και στην κοινή ρίζα που προκάλεσε τους θανάτους αυτούς: Έναν βίαιο κόσμο -και πιο συγκεκριμένα ένα βίαιο πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό σύστημα, ένα ταξικό και πατριαρχικό σύστημα- γεμάτο ανισότητες, διακρίσεις και διαχωρισμούς μεταξύ των ανθρώπων που χάνονται ο ένας μετά την άλλη την ίδια μέρα και με λίγα μόνο οικοδομικά τετράγωνα μακριά γιατί ήταν από την «άλλη» πλευρά, γιατί ήταν γυναίκες, αποκλεισμένοι, μετανάστριες, άστεγοι.
Με αυτούς τους «άλλους» μπορεί και πρέπει να παλέψει κανείς για μια «άλλη» Θεσσαλονίκη και έναν άλλον κόσμο.
Για να μπορούμε να λέμε στην Τούμπα και σε κάθε γειτονιά, πως το «Θανατονίκη» που σήμερα μας ήρθε στο μυαλό δεν σημαίνει νίκη του θανάτου και εδραίωση παρόμοιων περιστατικών στην καθημερινότητά μας ως κάτι το συνηθισμένο, αλλά νίκη επί του θανάτου που απλώνεται όσο μένουμε σιωπηλοί απέναντι στην βαρβαρότητα.
Πηγή: alterthess.gr
